Με ευθύνη της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, η εμπλοκή των Ενόπλων Δυνάμεων της χώρας μας στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ, με τη χρησιμοποίηση στρατιωτικών υποδομών και στρατιωτικού εξοπλισμού, παρουσιάζει ολοένα και μεγαλύτερη ένταση. Η κυβέρνηση δεν «προλαβαίνει» να κλείνει συμφωνίες, τη μια πίσω από την άλλη, με τους ιμπεριαλιστές, όπως:

Το ΝΑΤΟ αποφάσισε και η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ συναίνεσε, η Ελλάδα και η Ιταλία, από τις 5 Ιούνη, να πραγματοποιούν εναέριες περιπολίες στο Μαυροβούνιο. Τα πολεμικά αεροσκάφη θα είναι σε 24ωρη ετοιμότητα, για να επέμβουν όταν απαιτείται. Η χώρα αυτή πριν περίπου ένα χρόνο εντάχτηκε στη λυκοσυμμαχία του ΝΑΤΟ. Εχει στείλει στρατεύματα στο Αφγανιστάν και συμμετέχει στη χρηματοδοτική στήριξη των δυνάμεων ασφαλείας του Αφγανιστάν.

Ακόμη, η κυβέρνηση εκχώρησε τις υποδομές του στρατιωτικού αεροδρομίου της Λάρισας, με σκοπό πτήσεις των αμερικανικών στρατιωτικών drones «MQ-9 Reaper» (Θεριστής). Είναι φανερό ότι η 110 Πτέρυγα Μάχης της Πολεμικής Αεροπορίας στη Λάρισα αποτελεί ένα ακόμη ορμητήριο των ΗΠΑ προς τις χώρες της Αφρικής.

Αξιωματούχος του αμερικανικού Πενταγώνου, σε δηλώσεις του, δεν άφησε κανένα περιθώριο παρερμηνειών σχετικά με τις πτήσεις των drones, λέγοντας: «Το αποτύπωμα της Αμερικής στην Αφρική αυξάνεται, με έμφαση στη χρήση των drones. Ωστόσο για λόγους απορρήτου, δεν ανακοινώνουμε λεπτομέρειες για τις συγκεκριμένες αποστολές. Η υποστήριξη που παρέχουν αυτά τα drones στην επίτευξη των στόχων της εξωτερικής πολιτικής ασφαλείας των ΗΠΑ στην περιοχή είναι σημαντική, κυρίως στον εντοπισμό απειλών που προέρχονται από το Νότο». Ιστοσελίδες που δημοσίευσαν τις δηλώσεις του Αμερικανού αξιωματούχου, σημειώνουν ότι η απογείωση και η προσγείωση των drones πραγματοποιούνται από χειριστές στη Λάρισα, ενώ ο χειρισμός των λειτουργιών πτήσης - αναγνώρισης πραγματοποιείται μέσω δορυφόρου, από χειριστές που βρίσκονται στις ΗΠΑ.

Επίσης, ορμητήριο για τις χώρες της Αφρικής είναι και η βάση της Σούδας. Για ακόμη μια φορά, το επιβεβαίωσε πρόσφατα ο διοικητής της Διακλαδικής Διοίκησης Συμμαχικών Δυνάμεων Νεάπολης και των Ναυτικών Δυνάμεων Ευρώπης και Αφρικής. Σε συνέντευξή του σε ημερήσια εφημερίδα, δήλωσε: «Αν κοιτάξουμε νότια, προς το Μαγκρέμπ (χώρες της Βορειοδυτικής Αφρικής) και το Σαχέλ (στεπική λωρίδα γης νότια της ερήμου Σαχάρα, που εκτείνεται από την ανατολική μέχρι τη δυτική Αφρική), υπάρχει ανησυχία για συγκρούσεις εκεί πέρα, ιδιαίτερα στο Σαχέλ και τη Σαχάρα, οπότε προσπαθούμε να ενισχύσουμε τις χώρες του Μαγκρέμπ. Αλλη μια προστιθέμενη αξία της βάσης (Σούδα) στην Κρήτη. Πραγματικά δεν μπορώ να σας ευχαριστήσω αρκετά που μας επιτρέπετε να τη χρησιμοποιούμε».

Η αξιοποίηση από τους ιμπεριαλιστές των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ, στρατιωτικών μέσων, εκχώρησης υποδομών, καθώς και οι αποστολές στρατιωτικών, μακριά από τα σύνορα, δεν εξυπηρετούν σκοπούς, προς όφελος ενίσχυσης της άμυνας, υπεράσπισης συνόρων και κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας μας.

Αντίθετα, με ευθύνη της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, αλλά και των προηγούμενων της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, η χώρα μας συμμετέχει στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς και τις πολεμικές προετοιμασίες και επιχειρήσεις, προς όφελος του κεφαλαίου και των μονοπωλίων, στο πλαίσιο του ανταγωνισμού τους με άλλες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις και χώρες, στο πλαίσιο κατάκτησης νέων δρόμων μεταφοράς Ενέργειας και εμπορευμάτων. Στρέφεται ανοιχτά ενάντια στα συμφέροντα άλλων λαών, που τίποτε δεν έχει να χωρίσει ο λαός μας.

Γι' αυτό ο λαός μας τώρα πρέπει να αντιδράσει στις επικίνδυνες και απαράδεκτες αποφάσεις της κυβέρνησης. Να βάλει τέρμα στον εφησυχασμό που προωθεί η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ. Να δυναμώσει τη συσπείρωση με το ΚΚΕ και να απαιτήσει να επιστρέψουν τώρα τα ελληνικά στρατεύματα και τα στρατιωτικά μέσα που είναι μακριά από τα σύνορα. Να κλείσουν όλα τα πολεμικά ορμητήρια - βάσεις των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ στη χώρα μας, που χρησιμοποιούνται προς όφελος των συμφερόντων των μονοπωλίων και του κεφαλαίου. Να κλείσει η βάση της Σούδας.

Το σύνθημα του λαού μας «Ούτε γη ούτε νερό ούτε αέρα στους φονιάδες των λαών» παραμένει επίκαιρο και χρειάζεται να δυναμώσει η λαϊκή πάλη, για να γίνει αυτό πράξη.

Σκαλίζοντας την εκατοντάχρονη Ιστορία του Κόμματός μας, πολλές είναι οι στιγμές με πρωταγωνιστές κομμουνιστές φαντάρους, που με τη στάση τους έδειξαν τη γνήσια λαϊκή αγάπη για την πατρίδα τους. Οι σελίδες σταματούν στη Μακρόνησο, στον «Παρθενών της Ελλάδας», στο γνήσιο στρατόπεδο συγκέντρωσης, στο «αναμορφωτήριο συνειδήσεων». Η «Σφαγή της Μακρονήσου» ήταν μία από τις πιο ακραίες μεθόδους που αξιοποίησε το αστικό κράτος του Σοφούλη, σε συνεργασία με τον Αμερικανό στρατηγό Βαν Φλιτ. Σκοπός η τρομοκρατία, η πτώση του ηθικού, το «άρπαγμα» δηλώσεων.

Τα γεγονότα ξεκινούν στις 29 Φλεβάρη του 1948. 4.500 σκαπανείς του Α' Τάγματος οδηγούνται στο γήπεδο της Μακρονήσου. Οσοι ήταν ελεύθεροι υπηρεσίας, λόγω ασθενείας, σέρνονται στον ίδιο χώρο, από τους Αλφαμήτες, με τη βία, κάτι που προκαλεί τις διαμαρτυρίες των υπόλοιπων φαντάρων. Σαν προσχεδιασμένη αντίδραση, ο ανθυπολοχαγός Κωνσταντίνος Μπέσκος, που εκτελούσε χρέη διοικητού εκείνη τη μέρα, λόγω απουσίας του διοικητή Βασιλόπουλου, απαντά με πυροβολισμούς στον αέρα. Αυτό ήταν και το σύνθημα για να ξεκινήσει η αιματοχυσία. Ο λόχος ασφαλείας, που ήταν ακροβολισμένος, αρχίζει να πυροβολεί. Πέφτουν οι πρώτοι νεκροί και τραυματίες.

Η επέμβαση κάποιων αξιωματικών, που ενέπνεαν τον σεβασμό των στρατιωτών, ηρεμούν κάπως τα πράγματα. Η επιστροφή του διοικητή Βασιλόπουλου στο στρατόπεδο καθησυχάζει τους φαντάρους, αφού τους εγγυήθηκε προσωπικά την ασφάλειά τους, δέχτηκε τα αιτήματά τους, που, μεταξύ άλλων, ήταν η εξέταση της υπόθεσης από διακομματική επιτροπή, η πλήρης διαλεύκανση και η παραδειγματική τιμωρία των ενόχων.

Ξημερώνοντας το επόμενο πρωί, 1η Μάρτη, η σάλπιγγα του Τάγματος για εγερτήριο δεν θα σημάνει. Πολλοί εξόριστοι περνούν μπροστά από τη σκηνή των νεκρών για να τους τιμήσουν. Ολο το βράδυ οι φαντάροι του Α' Τάγματος κάθε δέκα λεπτά άλλαζαν τιμητική φρουρά στη σκηνή των νεκρών συντρόφων τους. Οι σκαπανείς ετοιμάζουν τον τάφο των νεκρών, όμως η διοίκηση του στρατοπέδου έχει άλλα σχέδια. Ενα φορτηγό φορτώνει τους νεκρούς και τους παίρνει. Κανείς δεν έμαθε πού κατευθύνθηκε.

Τις πρωινές ώρες, στις ακτές του Α' Τάγματος εμφανίστηκε ένα πολεμικό πλοίο, που πλησίασε αρκετά στην ακτή. Ηταν από παντού περικυκλωμένοι. Από τα μεγάφωνα του πλοίου ακούστηκε η φωνή του συνταγματάρχη Μπαϊρακτάρη. Καλούσε τους στρατιώτες του Α' Τάγματος να διαχωρίσουν τη θέση τους από τα «ολίγα καθάρματα κομμουνισταί» που οδήγησαν σε αυτήν τη στάση κατά της πατρίδας. Τους καλούσε να εγκαταλείψουν τους κομμουνιστές, να μεταμεληθούν και η πατρίδα θα τους συγχωρέσει. Με λίγα λόγια, τους καλούσε να υπογράψουν δήλωση.

Την ίδια ώρα, περίπου 250 ένοπλοι και ροπαλοφόροι από το Γ' Τάγμα κύκλωσαν τους σκαπανείς του Α' τάγματος από αριστερά, με επικεφαλής τους Μιχάλη Μπαρούχο και Μιχάλη Σφακιανό, ενώ το κέντρο και τη δεξιά πλευρά κάλυψε η μονάδα ασφαλείας. Τέσσερα πολυβόλα, έτοιμα να χτυπήσουν ανά πάσα στιγμή, δεν άφηναν το παραμικρό περιθώριο διαφυγής στους στρατιώτες του Α' Τάγματος.

Με εντολή του Μπαϊρακτάρη ξεκινά η επίθεση. Ρόπαλα και όπλα πέφτουν πάνω στους άοπλους σκαπανείς. Νεκροί έπεφταν πάνω σε ζωντανούς. Ορισμένοι αρχίζουν να αμύνονται, πετώντας πέτρες, μια κίνηση που υιοθετήθηκε σταδιακά από όλο το Τάγμα. Κάποιοι στρατιώτες καταφεύγουν στη θάλασσα, για να σωθούν πέφτοντας στο νερό, και εκεί δέχονται τα πυρά του πλοίου. Τη θέση του μακελειού παίρνουν τα βασανιστήρια, οι βρισιές, οι εξευτελισμοί και η λαφυραγωγία από μέρους των «νικητών». Την ώρα που μαζεύονταν οι νεκροί, 12 σκαπανείς συνελήφθησαν και οδηγήθηκαν στις στρατιωτικές φυλακές ως αρχηγοί της «εξέγερσης» και άλλοι 142 ως πρωταίτιοι.

Τα γεγονότα της μεγάλης σφαγής της Μακρονήσου είναι βαθιά χαραγμένα στη μνήμη και στη συνείδηση όλων όσοι τα έζησαν. Για όσους από εμάς τα διαβάζουμε ή τα ακούμε, μας γεμίζουν, από τη μία, συγκίνηση και μίσος ταξικό γι' αυτούς που θέλουν να λένε ότι αγαπούν την πατρίδα μας, μα στην ουσία στέκονται απέναντι από τα λαϊκά πατριωτικά αισθήματα, στο πλάι των εκμεταλλευτών αυτού του τόπου. Από την άλλη, μας γεμίζουν τιμή γι' αυτούς τους ιστορικούς μας προγόνους, τους κομμουνιστές - φαντάρους, που μένοντας αλύγιστοι στις πιέσεις να υπογράψουν, να απαρνηθούν την πάλη για το σοσιαλισμό, θυσίασαν τη ζωή τους. Τα σώματά τους δεν βρέθηκαν ποτέ, οι μανάδες τους δεν τα έκλαψαν, πετάχτηκαν με καΐκια κάπου στα ανοιχτά του Κάβο Ντόρο. Ολοι εμείς που διδασκόμαστε από τον ηρωισμό αυτών των νέων κομμουνιστών, είμαστε εδώ, γνήσιοι συνεχιστές τους.