Ενα συγκλονιστικό οπτικοακουστικό ντοκουμέντο με τον «Ριζοσπάστη του Σαββατοκύριακου»
Η δεκαετία 1940 - '49 είναι πολύ πλούσια, ανεξάντλητη πηγή σε ιστορικά συμπεράσματα με μεγάλη αξία, για όσους ενδιαφέρονται για την εξέλιξη της ταξικής πάλης στη χώρα μας και γενικότερα. Η τρίχρονη εποποιία του ΔΣΕ, βεβαίως, δεν μπορεί να χωρέσει στα περιορισμένα χρονικά όρια μιας ταινίας - ντοκιμαντέρ. Στο μέτρο του δυνατού, όμως, και ίσως ξεπερνώντας το, η ταινία «Τι κι αν έπεσε ο Γράμμος, εμείς θα νικήσουμε» κατορθώνει να αναπλάσει μέσα από ντοκουμέντα, στην πλειοψηφία τους άγνωστα έως τώρα, βήμα το βήμα σημαντικές πλευρές από τη ζωή των μαχητών, την πρώτη απόπειρα για την εγκαθίδρυση της λαϊκής εξουσίας στις ελεύθερες περιοχές. Ξεχωρίζει το ηχογραφημένο ντοκουμέντο με τη φωνή του Νίκου Ζαχαριάδη, από την ομιλία του στην 7η Ολομέλεια της ΚΕ του ΚΚΕ, το 1957, να εξηγεί την πολιτική του Κόμματος εκείνη την περίοδο.
Κείμενο, εικόνες, πρωτότυπο κινηματογραφικό υλικό από το κινηματογραφικό συνεργείο του ΔΣΕ, αλλά και νεότερο υλικό και σύγχρονα πλάνα από τα βουνά και τις άλλες περιοχές που απλώθηκε η δράση του ΔΣΕ, ηχητικά ντοκουμέντα της εποχής, αποσπάσματα συνεντεύξεων από μαχητές του ΔΣΕ (Παναγιώτα Μεγρέμη, Νίκος Τερζόγλου, Αρίστος Καμαρινός, Αλέκος Παπαγεωργίου, Λυκούργος Δημόπουλος, Ευανθία Ζωίδη, Θανάσης Ανάγνου, Αναστασία Μασμανίδου, Κώστας Δίγκογλου, Σοφία Μιχαηλίδου, Λευτέρης Αναστασάκος, Αγγελική Σιώμου), τραγούδια του ΔΣΕ όπως τα απέδωσε το συγκρότημα της ΚΝΕ και πρωτότυπη μουσική μπλέκονται με τον καλύτερο τρόπο, ώστε να καταφέρουν να αποδώσουν το ερώτημα που τίθεται από την αρχή του ντοκιμαντέρ:
Το ντοκιμαντέρ ξεκινά με μια ανασκόπηση των ιστορικών γεγονότων που προηγήθηκαν του ΔΣΕ. Η μεγαλειώδης δράση του ΕΑΜ και του ΕΛΑΣ κατά την περίοδο της Κατοχής, ο βασικός αιμοδότης τους, το ΚΚΕ, που η προσφορά του μένει απαράγραπτη, παρά το γεγονός ότι δεν έλυσε το πρόβλημα της πάλης για την εργατική εξουσία κατά τη διάρκεια του απελευθερωτικού αγώνα ή το 1944, όταν διαμορφώθηκε επαναστατική κατάσταση. Ο ηρωικός Δεκέμβρης και στη συνέχεια η απαράδεκτη Συμφωνία της Βάρκιζας, με την παράδοση των όπλων και τη λυσσαλέα προσπάθεια του εγχώριου και ξένου ταξικού εχθρού να τσακίσει το κίνημα.
Στο ντοκιμαντέρ αποτυπώνονται επίσης οι αντιφάσεις στην πολιτική του Κόμματος και η λαθεμένη του στρατηγική. Στη συνέχεια, καταγράφονται η επίθεση στο Λιτόχωρο, η οργανωμένη έξοδος στα βουνά που ακολούθησε, οι αποτυχημένες εκκαθαριστικές επιχειρήσεις του αστικού στρατού, η συγκρότηση των έκτακτων στρατοδικείων από τον Ιούνη του 1946. Η συγκρότηση του Γενικού Αρχηγείου Ανταρτών τον Οκτώβρη του '46 στην Τσούκα, που στις 27 Δεκέμβρη μετονομάζει τα αντάρτικα τμήματα σε ΔΣΕ. Η γενίκευση του ένοπλου αγώνα, με σύνθημα «Ολοι στα άρματα, όλα για τη νίκη», ύστερα από απόφαση της Γ' Ολομέλειας της ΚΕ του ΚΚΕ. Η ολοκλήρωση της μετατροπής του ΔΣΕ σε τακτικό στρατό τον Αύγουστο του 1948, η δημιουργία 9 μεραρχιών που απλώνονται σε όλη την ηπειρωτική Ελλάδα και τα ανεξάρτητα τάγματα των νησιών, η αλληλεγγύη στον ΔΣΕ από τους κατοίκους των χωριών...
Μέσα από το ντοκιμαντέρ αποδεικνύεται ότι η οργάνωση του ΔΣΕ αποσκοπούσε σε ένα πράγμα: Στην καλλιέργεια ανθρώπινων προσωπικοτήτων με κρίση, βούληση και συναίσθημα, με συνείδηση της ανθρωπιάς τους.
Ο σύγχρονος θεατής μέσα από το ντοκιμαντέρ μαθαίνει για:
Τις στρατιωτικές σχολές, τη δημοκρατική συνέλευση της Μεραρχίας, το ρόλο του πολιτικού επιτρόπου, τη μάχη ενάντια στην αγραμματοσύνη από δασκάλους και φοιτητές, την έκδοση δεκάδων εφημερίδων και λογοτεχνικών κειμένων, τα ιδεολογικά μαθήματα, τις καλλιτεχνικές βραδιές, το εκδοτικό «Ελεύθερη Ελλάδα», τον ραδιοφωνικό σταθμό «Ελεύθερη Ελλάδα», την άμιλλα μόνο με ηθικά κριτήρια, το σπουδαίο Υγειονομικό του ΔΣΕ, τη δημιουργία λαϊκών θεσμών στις περιοχές που επικράτησε, τη συγκρότηση της Προσωρινής Δημοκρατικής Κυβέρνησης και τις δράσεις της σε όλους τους τομείς, τις γυναίκες μαχήτριες που αποτελούσαν το 1/4 της δύναμης του ΔΣΕ και τους νέους μαχητές που αποτελούσαν το 80% της δύναμής του.
Από την άλλη μεριά, καταγράφεται η επίθεση της εγχώριας αστικής τάξης με τη βοήθεια των Αγγλων και των Αμερικανών.
Η εκπόνηση του Σχεδίου Μάρσαλ, οι διώξεις, οι εκτελέσεις, η τρομοκρατία σε βάρος του λαού παίρνουν τρομακτικές διαστάσεις ιδιαίτερα στην Αθήνα και τον Πειραιά. Ιδρύονται στρατόπεδα συγκέντρωσης με πρώτο αυτό της Μακρονήσου. Εκκενώνονται χωριά, δημιουργούνται «νεκρές ζώνες» για να μη βρίσκει τροφή, εφεδρείες ο ΔΣΕ. Ξεχωριστή αναφορά γίνεται στο παιδοσώσιμο που εκπονήθηκε από την Προσωρινή Δημοκρατική Κυβέρνηση, που έσωσε χιλιάδες παιδιά, στέλνοντάς τα στις φιλόξενες Λαϊκές Δημοκρατίες. Με τη συμμετοχή Αγγλων και Αμερικανών εκπονείται το σχέδιο «Τέρμινους», με στόχο το τσάκισμα του ΔΣΕ. Δεν τα καταφέρνουν! Τον Ιούνη του '48 εκπονούν το σχέδιο «Κορωνίς», με στόχο να σφραγιστούν τα σύνορα και να περικυκλωθεί μέσα στον Γράμμο ο ΔΣΕ. Και πάλι αποτυγχάνουν, η επιχείρηση «Πύραυλος» την άνοιξη του '49 και η επιχείρηση «Πυρσός», που βάζει νέα φωτιά στον Γράμμο και το Βίτσι.
Αναλυτικά περιγράφονται οι μεγάλες μάχες που έδωσε ο ΔΣΕ. Με γραφήματα που αναπαριστούν τις κινήσεις του ΔΣΕ και του αστικού στρατού, βοηθιέται ο θεατής να κατανοήσει τη στρατηγική του ΔΣΕ, τον απαράμιλλο ηρωισμό του, παρά την τεράστια υπεροχή του αστικού στρατού σε έμψυχο και πολεμικό υλικό.
Τμήματα από το Αρχηγείο Κεντρικής Μακεδονίας φτάνουν σε απόσταση αναπνοής από τη Θεσσαλονίκη.
Οι μεγάλες μάχες στην Πελοπόννησο.
Οι μάχες των θρυλικών μεραρχιών, 1η Θεσσαλίας και 2η Ρούμελης με διοικητές τους Γιώτη (Χαρίλαο Φλωράκη) και Διαμαντή (Γιάννη Αλεξάνδρου).
Οι 70 μέρες σκληρών μαχών που έδωσε ο ΔΣΕ στον Γράμμο. Σε αυτές τις κορυφές, οι μαχητές του ΔΣΕ έγραψαν λαμπρές ιστορίες.
Ο ελιγμός από τον Γράμμο στο Βίτσι.
Η κατάληψη της Καρδίτσας το Δεκέμβρη του '48, με επικεφαλής τον Κώστα Καραγιώργη και την 1η και 2η Μεραρχία, η κατάληψη της Νάουσας το Γενάρη του '49, η κατάληψη του Καρπενησίου για 19 μέρες από την 1η και τη 2η Μεραρχία.
Και τόσες άλλες...
Το ντοκιμαντέρ ολοκληρώνεται με εικόνες από το σήμερα, από το Αντιιμπεριαλιστικό Διήμερο της ΚΝΕ στο Βίτσι, με τα λόγια, που μιλάνε κατευθείαν στο νου και την καρδιά, των μαχητών του ΔΣΕ... Αλλωστε, όπως αναφέρει και ο ποιητής Γιάννης Ρίτσος, που με τα δικά του λόγια ολοκληρώνεται το ντοκιμαντέρ:
Είναι πάντοτε μια γέννηση
Και ο θάνατος μια πρόσθεση
Τίποτα δε χάνεται...
Η σκηνοθετική επιμέλεια ανήκει στον Κώστα Σταματόπουλο και είναι γυρισμένο από κινηματογραφική ομάδα που συστήθηκε γι' αυτόν το σκοπό.
Κινηματογραφική ομάδα: Λεωνίδας Βαρδαρός, Κώστας Σταματόπουλος, Σήφης Στάμου, Θεοδοσία Γραμματικού και Γιάννης Μαρούδας
Κείμενα - Ερευνα: Παύλος Ρούφας, Θανάσης Λεκάτης
Μοντάζ: Σωτήρης Γκέκας
Ηχοληψία - sound design: Γιώργος Μοτσάκος, Γιάννης Μπαλούς
Γραφικά: Γιάννης Κλεφτογιάννης
Ακούστηκαν οι ηθοποιοί: Μίλτος Δημουλής, Βασίλης Κολοβός, Νίκος Μόσχοβος, Μαριάνθη Σοντάκη, Χριστόφορος Γιακουμέλος
Επεξεργασία εικόνας: Θανάσης Σπυρόπουλος
Μουσική: Γιώργος Καλτσούνης
Μουσικό σκίτσο: Λουκάς Αναστασόπουλος
Μουσικό σχόλιο - σκίτσο: Δημήτρης Κουφαλάκος
Παραδοσιακό νανούρισμα: Σύλβια Καπερνάρου
Παραδοσιακό μοιρολόι: Γιώτα Βέη
Ακούστηκαν ακόμα: Αποσπάσματα από το cd της ΚΝΕ με τα ανέκδοτα τραγούδια του ΔΣΕ, καθώς και τα τραγούδια «Ραγιάδες» από τη χορωδία από τις Γυναικείες Φυλακές Αβέρωφ και «Ανεμοι Θύελλες» από το cd «Ενας δεν είμαι, μα χιλιάδες».