ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σάββατο 30 Ιούνη 2018 - Κυριακή 1 Ιούλη 2018
Σελ. /48
ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ
Πλούσια δραστηριότητα από την Κινηματογραφική Λέσχη Καισαριανής «Σκοπευτήριο»

Το ερχόμενο Σάββατο, 7 Ιούλη, στις 9 μ.μ., η Κινηματογραφική Λέσχη Καισαριανής «Σκοπευτήριο» διοργανώνει υπαίθρια συναυλία συμφωνικής μουσικής, δίπλα στο χώρο θυσίας του Σκοπευτηρίου Καισαριανής. Συμμετέχουν η Παιδική - Νεανική Συμφωνική Ορχήστρα της Νίνας Πατρικίδου καθώς και η Γυναικεία Χορωδία «Καλλιτεχνήματα» (διεύθυνση - διδασκαλία Μαρία Μιχαλοπούλου). Ακόμα, ο Κώστας Τριανταφυλλίδης και η Αμέρισσα Φτούλη ερμηνεύουν, σε συμφωνική εκτέλεση, τραγούδια Ελλήνων συνθετών. Την Ορχήστρα διευθύνει η Ν. Πατρικίδου. Η είσοδος είναι ελεύθερη.

Η Παιδική - Νεανική Συμφωνική Ορχήστρα της Νίνας Πατρικίδου είναι ένα ορχηστρικό νεανικό σύνολο που αποτελείται από παιδιά, σπουδαστές μουσικής, ηλικίας 7 - 18 ετών, χωρίς τη σύμπραξη των δασκάλων τους ή επαγγελματιών. Πολλοί νέοι που πέρασαν απ' την ορχήστρα είναι κάτοχοι βραβείων και υποτροφιών διεθνών διαγωνισμών συνεχίζοντας τις σπουδές τους σε Μουσικές Ακαδημίες της Ευρώπης και της Αμερικής.

Με αφορμή την παραπάνω πρωτοβουλία, είχαμε τη χαρά να συζητήσουμε με τον Στέφανο Πλάκα, πρόεδρο της Κινηματογραφικής Λέσχης Καισαριανής «Σκοπευτήριο», τόσο για τη συναυλία κλασικής μουσικής, όσο και για την πλούσια εμπειρία που έχει αποκτήσει η Λέσχη, αυτά τα τρία χρόνια λειτουργίας της.

* * *

-- Πριν από 3 χρόνια, μια παρέα ανθρώπων όλων των ηλικιών, που αγαπούν τον κινηματογράφο, αποφάσισαν να ιδρύσουν την Κινηματογραφική Λέσχη Καισαριανής. Πώς γεννήθηκε η ιδέα και πώς στήθηκε η Κινηματογραφική Λέσχη;

-- Η έλλειψη είναι διαπίστωση της ανάγκης. Αυτή ήταν η αφετηρία εκκίνησης για τη δημιουργία της Κινηματογραφικής Λέσχης Καισαριανής. Αυτή ήταν η τροφός των συζητήσεών μας.

Ο κινηματογράφος, ως τέχνη, μπορεί να χαρακτηριστεί όχι απόλυτα, αλλά συγκυριακά, ως η τέχνη των τεχνών. Η κινηματογραφική οθόνη είναι ο καμβάς όπου συνυπάρχουν όλες οι τέχνες. Μουσική, χορός, ζωγραφική, αρχιτεκτονική και οι υπόλοιπες τέχνες. Με λίγα λόγια, ο κινηματογράφος είναι το περιτύλιγμα του συνόλου των τεχνών. Ο καλός κινηματογράφος, ο προοδευτικός δεν είναι νατουραλιστική τέχνη. Δεν απεικονίζει, δεν αναπαριστά απλά κοινωνικά θέματα και δρώμενα. Ο δημιουργός καταπιάνεται με ένα θέμα και απ' αυτό αφαιρεί και προσθέτει σ' αυτό τη δική του οπτική με στόχο να προβληματίσει τον θεατή και να διεγείρει τη σκέψη του. Αυτό είναι μια διαδικασία μάθησης και ενέργειας. Είναι εκπαίδευση.

Εμείς, η παρέα αυτή, έτσι αντιμετωπίζουμε τον κινηματογράφο και, ορμώμενοι από αυτό, θελήσαμε με τη δημιουργία της Λέσχης να καλύψουμε την έλλειψη κινηματογραφικής επαφής του κόσμου. Δεν είδαμε τον κινηματογράφο ως διασκέδαση και μόνο. Τον είδαμε και ως ψυχαγωγία εν μέρει, αλλά κυρίως ως μέσο μάθησης και προσέγγισης της πραγματικότητας. Με αυτήν τη δράση θέλουμε να ταράξουμε την ακινησία. Ο κινηματογράφος είναι κίνηση, είπε ο Μαγιακόφσκι.

Οσα σημειώνουμε παραπάνω στέκονται απέναντι από την άποψη που χλευάζει τη στρατευμένη τέχνη. Οσα σημειώνουμε, απορρίπτουν την άποψη της μονόπλευρης στρατευμένης τέχνης, ότι η στρατευμένη τέχνη είναι αντιτέχνη, τέχνη προπαγάνδας κ.ά. Ετσι κι αλλιώς στρατευμένη τέχνη υφίσταται απ' τη γέννηση της τέχνης, ανεξάρτητα από ποιον γίνεται και πού απευθύνεται. Η στρατευμένη λαϊκή τέχνη ευφραίνει αισθήσεις, προβληματίζει τη σκέψη, διεγείρει τον νου και δημιουργεί ενέργεια και δράση. Η αστική - χολιγουντιανή τέχνη απευθύνεται στο ίδιο κοινό, στο λαό, αλλά με διαφορετικό σκοπό, να αλλοτριώσει τα συναισθήματα, να αμβλύνει τη σκέψη, να απενεργοποιήσει το νου του μεγάλου αντιπάλου. Ποιανού; Του λαού φυσικά.

Αυτά, τα παραπάνω, είναι ο οδηγός μας και το μότο μας. Κίνηση στην ακινησία.

-- Ποιος είναι ο απολογισμός μέχρι σήμερα;

-- Μέχρι σήμερα έχουμε αποκομίσει θετική πείρα. Προσπαθούμε να γίνουμε ακόμα πιο χρήσιμοι με αυτήν την πρωτοβουλία που έχουμε πάρει. Η ανταπόκριση του κόσμου είναι θετική. Για εμάς βέβαια το κύριο είναι πώς αποχωρεί το κοινό μετά το τέλος της ταινίας και αυτό διακρίνεται από τη συμπεριφορά του. Από την έκφρασή του, από τα σχόλιά του και από την επανεμφάνισή του φυσικά. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα τη συγκρότηση ενός πυρήνα ανθρώπων, άγνωστων μέχρι πριν μεταξύ τους, που συζητάνε ό,τι βλέπουν, το μεταφέρουν παραπέρα. Αυτή είναι η ουσία.

Δεν κάνουμε μια ξερή προβολή. Τι εννοώ... Οι περιλήψεις των ταινιών στα έντυπά μας είναι περιλήψεις υποκινητικές. Θέλουμε να διεγείρουμε τον αναγνώστη. Στην είσοδο του χώρου προβολής υπάρχουν ενημερωτικά έντυπα για την ταινία, τον σκηνοθέτη. Πριν από την προβολή υπάρχει εισήγηση, πολλές φορές από σκηνοθέτες, κριτικούς και μετά το τέλος ακολουθεί, τις περισσότερες φόρες, συζήτηση.

Θετικός και ποιοτικός ο απολογισμός.

-- Ολη τη χρονιά αναπτύσσεται μια πλούσια δραστηριότητα, με προβολές ταινιών, συναυλίες, συζητήσεις. Ποια είναι η ανταπόκριση που συναντάτε;

-- Σε ό,τι αφορά τις προβολές υπάρχει μια συνεκτικότητα θεμάτων. Κάνουμε θεματικές προβολές. Ταινίες για την εργατική τάξη, ταινίες ενάντια στον πόλεμο και το φασισμό, ταινίες που αφορούν τη μετανάστευση και την προσφυγιά. Επίσης, συνεργαζόμαστε με φορείς όπως το ΕΣΥΝ, με αφιερώματα για το ζήτημα των ναρκωτικών, και την ΟΓΕ με προβολές αφιερωμένες στις γυναίκες κ.ά.

Σε ό,τι αφορά τις συναυλίες συμφωνικής κλασικής μουσικής, στόχος μας είναι να μικρύνουμε την απόσταση του απόμακρου απ' τον κόσμο. Η κλασική μουσική, η όπερα, για το λαό είναι μια τέχνη απόμακρη. Προσεγγίσιμη μεν αλλά απόμακρη. Η... αστράτευτη αστική τάξη την έχει κλείσει και προβάλλει σε μέγαρα και μουσεία. Εμείς προσπαθήσαμε, με την προσφορά μουσικών σχημάτων, ορχηστρών, να κοντύνουμε αυτήν την απόσταση. Για πρώτη φορά, πέρσι, οργανώσαμε συναυλία για κλασική μουσική, στο Πάρκο του Σκοπευτηρίου. Απρόσμενη η προσέλευση του κόσμου. Δεν υπερβάλλουμε αν πούμε ότι το ξανακάνουμε και φέτος και με λαϊκή απαίτηση. Διαφαίνεται ότι πάει να γίνει θεσμός στην Καισαριανή.

-- Ποια είναι τα σχέδιά σας για την επόμενη χρονιά;

-- Την περασμένη σεζόν είχαμε αφιέρωμα στην εξέλιξη και τα είδη του κινηματογράφου. Ξεκινήσαμε με αφιέρωμα στους γεννήτορες της 7ης Τέχνης, στους Σοβιετικούς σκηνοθέτες. Ακολούθησαν αφιερώματα στα επόμενα κινηματογραφικά ρεύματα, εξπρεσιονισμός, φιλμ νουάρ, νεορεαλισμός, με μεγάλη, όπως προείπα, επιτυχία. Ακολούθησε αφιέρωμα στον Κουβανό σκηνοθέτη Τομάς Γκουτιέρεζ Αλεα, στον Ελμάνο Ολμι και στους αδελφούς Ταβιάνι.

Την ερχόμενη χρονιά σχεδιάζουμε να κάνουμε αφιερώματα σε γνωστούς για το σύνολο των έργων τους σκηνοθέτες, Ελληνες και ξένους, με επιλεγμένες ταινίες τους.

Επιδίωξή μας είναι να γίνει γνωστή η Λέσχη στους νέους και τις νέες της περιοχής, να αναπτύξουμε κοινές πρωτοβουλίες με τα σχολειά και τους μαθητές της πόλης μας. Να διαδώσουμε ακόμα πιο πλατιά αυτές τις ταινίες, που μπορούν να προβληματίσουν, να αναπτύξουν το αισθητικό κριτήριο, να προβάλουν την Ιστορία, τους σύγχρονους αγώνες των λαών, τις λαϊκές αρχές και αξίες, ενάντια στην παραχάραξη της Ιστορίας, στη ναρκω-κουλτούρα και το φασισμό.


Αλ. Πρ.


ΤΟ ΑΠΟΛΥΤΟ ΡΟΔΟ
Συλλέκτης φωνών

56 Ελληνες ζωγράφοι μιλούν για το έργο τους. Συλλέκτης των φωνών ο Γιάννης Βουτσινάς. Η έρευνά του άρχισε το 1954 και διήρκεσε δύο χρόνια. Το βιβλίο με τίτλο «56 Ελληνες ζωγράφοι μιλούν για την τέχνη τους» εκδόθηκε από τον Γκοβόστη το 2000. Διάλεξα αποσπάσματα όχι από τους διάσημους σήμερα ζωγράφους, αλλά από εκείνους που έχουν περάσει στη λησμονιά.

  • Επαμεινώνδας Λακιώτης (1908 - 1963): Ας μην ξεχνάμε πως κι ο καλλιτέχνης είναι άνθρωπος ζωντανός, που ζει ανάμεσα σε ζωντανούς ανθρώπους, σε εποχή καθαρά ρεαλιστική. Η εποχή αυτή απαιτεί από τον καλλιτέχνη να σταθεί με το έργο του πλάι στον βασανισμένο συνάνθρωπό του. Να τραγουδήσει με τις χαρές του και να κλάψει μαζί του για τις πίκρες του. Μπορώ να πω πως ανήκω σε εκείνους τους απροσάρμοστους, τους ανήσυχους, που δεν ακολουθούν μια συγκεκριμένη τεχνοτροπία. Ζητώ να εκφραστώ με έναν δικό μου τρόπο.
  • Αλέξανδρος Παπαθεοδώρου (1900 - 1973): Ο εξπρεσιονισμός στάθηκε για μένα αποκάλυψη. Είναι η τεχνοτροπία που αποκαλύπτει τα πιο κρυφά σκιρτήματα της σκέψης και της ψυχής με τον τελειότερο τρόπο. Μπορεί να μη δίνει απάντηση στον θεατή για τις αγωνίες του καλλιτέχνη, κάνει όμως να τις μαντέψει. Ισως να 'ναι ένας παθητικός τρόπος ερμηνείας. Οχι όμως λιγότερο σωστός από τους άλλους. «Νομίζετε πως ο πόνος είναι δημιουργικό στοιχείο για τον καλλιτέχνη;» «Θα σας απαντήσω καταφατικά, αναφέροντας μια φράση του Ντοστογιέφσκι που έχω συμπληρώσει με μια λέξη στο τέλος: Μονάχα με τον πόνο θα μάθετε να αγαπάτε τη ζωή και την τέχνη».
  • Στέλιος Μηλιάδης (1880 - 1965): Ο εμπρεσιονισμός ήταν για μένα αποκάλυψη. Είναι η μόνη τεχνοτροπία που δίνει ακέραια τον παλμό του φωτός και την εντύπωση της πρωταρχικής φρεσκάδας του θέματος. Οι πίνακες βγαίνουν από το χέρι του ζωγράφου αυθόρμητα, χωρίς να είναι ταλαιπωρημένοι από τις αμφιταλαντεύσεις του εγκεφάλου. Εχουν αλήθεια, ζωντάνια και ομορφιά, τόλμη και ευαισθησία.
  • Θεόδωρος Δρόσος (1919 - 1996). Για τη μοντέρνα ζωγραφική: Είναι και αυτή ένα δείγμα της εποχής μας, που δεν μπορεί να αρνηθεί κανείς πως τη χαρακτηρίζει η παρακμή. Θεωρώ τους μεγάλους καλλιτέχνες του μοντερνισμού ως τα άνθη της παρακμής της εποχής μας. Υπάρχουν βέβαια πολύ καλά στοιχεία στη μοντέρνα τέχνη των άλλων εποχών, δεν νομίζω όμως ότι μπορεί η μοντέρνα τέχνη να εκφράσει αυτά που επιδιώκει, αλλά ούτε και να συγκινήσει. Αγνοεί την πραγματικότητα, την αλήθεια, και γι' αυτό μοιραία πέφτει σε μια βιομηχανοποίηση χρωμάτων και σχημάτων.
  • Κώστας Πλωτάρης (1902 - 1969): Η μοντέρνα ζωγραφική παρουσιάζει τεράστια προβλήματα που πρέπει να τα λύσει ένα πολύ οργανωμένο μυαλό. Δεν χωράει αμφιβολία πως έδωσε πολύ καλά στοιχεία, όπως η μεγάλη ποικιλία των χρωματισμών και η αίσθηση της καλής σύνθεσης. Ξέφυγα όμως σιγά σιγά από αυτόν (...), γιατί ένιωσα πως ο μοντερνισμός μού έβαζε καλούπια στη δουλειά μου, με βασικό μειονέκτημα την επανάληψη.
  • Πάνος Σαραφιανός (1919 - 1968): Η εργασία μου έχει στοιχεία εμπρεσιονισμού αλλά και ρεαλισμού. Η προσπάθειά μου όμως είναι να απομακρυνθώ όσο γίνεται από τον εμπρεσιονισμό, που τελευταία είναι εύκολη λεία των κάθε λογής ερασιτεχνών. Προσπαθώ να δώσω αυτό που βλέπω με έναν εντελώς δικό μου τρόπο: Απλοποιώντας τα απλοποιημένα. Πιστεύω πως μονάχα με την ειλικρίνεια και τη λιτότητα μπορεί κανείς να εκφράσει και το πιο δύσκολο ζωγραφικό θέμα.
  • Σωτήρης Πυλαρινός (1914 - 1980): Δεν βρίσκω κανένα κακό σε μια επίδραση όταν, μάλιστα, αυτή προέρχεται από δασκάλους που ύψωσαν τη ζωγραφική στο ανάστημα του θείου. Η παραμονή σε μια χώρα σαν την Ολλανδία έχει ένα μεγάλο καλό: Μαθαίνεις μονάχα παρατηρώντας. Στα μουσεία του Αμστερνταμ μπορεί ο καλλιτέχνης και ο διψασμένος για μάθηση απλός θεατής να παρακολουθήσει την εξέλιξη των μεγάλων μετρ της ζωγραφικής από το άλφα έως το ωμέγα.
  • Δήμος Μπραέσας (1882 - 1964): Είναι αλήθεια πως μ' άρεσε παλαιότερα να εργάζομαι με έναν τρόπο μελαγχολικό. Διάλεγα τα δειλινά, όταν η φύση κουρασμένη πήγαινε να ξεκουραστεί. Ζωγράφιζα στιγμές γεμάτες μυστικισμό. Με συγκινούσαν τα μισόφωτα, τα ήσυχα δευτερόλεπτα, όπου η γαλήνη απλώνει τα μαγικά της πέπλα (...) Ηταν μια εποχή τότε που ο εσωτερικός κόσμος βρισκόταν σε απόλυτη εναρμόνιση με το έργο μου. Τώρα τα αποτίναξα όλα τούτα (...) Βγήκα στο φως, στο πλούσιο ελληνικό φως, και το ζωγράφισα.

Του
Γιώργου ΚΑΚΟΥΛΙΔΗ



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ