- Τρέχουσα
- Προηγούμενη
- Επόμενη
- Μόνο κείμενο
- Σύνθετη αναζήτηση
- Πολιτική
- Κόσμος
- Οικονομία
- Εργαζόμενοι
- Κοινωνία
- Νεολαία
- Πολιτισμός
- Αθλητισμός
- Η άποψή μας
- Από μέρα σε μέρα
- Σαν σήμερα
- Αρθρα
- Σχόλια
- Τετρασέλιδα
- Ολες οι στήλες
- Σκίτσα
- Ιστορική διαδρομή
- Ενθετα ιστορίας
- Ειδικές εκδόσεις
- International
- Νέα του site
- Επικοινωνία
Feeds- Οδηγίες
- Υπεραστικοί Αριθμ.
- Διαφορές ώρας
Βιάζονται πολύ η κυβέρνηση και το αρμόδιο υπουργείο Περιβάλλοντος να ανοίξουν καινούρια «φάμπρικα» παραγωγής κερδών για τους ομίλους του χώρου της Ενέργειας και στον τομέα της γεωθερμίας. Η χώρα μας θεωρείται ότι διαθέτει αρκετά γεωθερμικά πεδία υψηλής απόδοσης και ήδη υπάρχουν αρκετές αναφορές για σειρά διερευνητικών επαφών μεταξύ επιχειρηματικών ομίλων και εκπροσώπων τοπικών αρχών, στη Βόρεια Ελλάδα και σε νησιά του Αιγαίου, για την επίσπευση των επενδυτικών σχεδιασμών. Μάλιστα, το σχετικό νομοσχέδιο που έθεσε σε δημόσια διαβούλευση, προβλέπει την καταβολή του 10% των ετήσιων μισθωμάτων των εταιρειών που θα προβούν σε τέτοιου τύπου επενδύσεις να καταβάλλεται στους δήμους ως «ανταποδοτικό όφελος». Είναι σίγουρο ότι, όπως συνέβη και σε άλλες περιπτώσεις (βλέπε φωτοβολταϊκά, αιολικά πάρκα κ.λπ.), η προσπάθεια αυτή θα συνοδευτεί από τα ανάλογα επιχειρήματα για τα οφέλη... «ανάπτυξη», «φτηνή Ενέργεια», «νέες θέσεις εργασίας» κ.λπ. Τόσο το σύνολο των εργαζομένων όσο και ειδικά των εργαζομένων στην Ενέργεια και των κατοίκων, όπου έγιναν στο παρελθόν τέτοιες επενδύσεις, γνωρίζουν πολύ καλά ότι οι υποσχέσεις αυτές διαψεύστηκαν. Η Ενέργεια πανάκριβη, οι θέσεις εργασίας λίγες και κακοπληρωμένες, η εκμετάλλευση σε ένταση, οι επιπτώσεις στο περιβάλλον και στην Υγεία μεγάλες. Ειδικά για το τελευταίο εκφράζονται ανησυχίες από επιστήμονες ότι η εκμετάλλευση γεωθερμικών πεδίων είναι επικίνδυνη για διαρροές τοξικών αερίων, όπως συνέβη στη Μήλο στα τέλη της δεκαετίας του 1980. Η πείρα δείχνει ότι σε όλους τους τομείς η ανάπτυξη προς όφελος των επιχειρηματικών ομίλων δεν μπορεί να είναι σε όφελος του λαού και με αυτό το κριτήριο οι εργαζόμενοι να απορρίψουν τα ψέματα που θα ακούσουν για τα «οφέλη» της γεωθερμίας!
Νέο ρεκόρ διακίνησης εμπορευματοκιβωτίων κατέγραψε το λιμάνι του Πειραιά, αφού τον Ιούνη διακίνησε 18,9% περισσότερα σε σχέση με τον περσινό Ιούνη, ενώ το προηγούμενο μηνιαίο ρεκόρ είχε καταγραφεί μόλις τον περασμένο Μάη. Συνολικά, το πρώτο 5μηνο του 2018 η διακίνηση είναι αυξημένη κατά 18,4% σε σχέση με το περσινό πρώτο 5μηνο. Εκτιμήσεις λένε ότι εφόσον διατηρηθεί αυτή η πορεία, το 2019 ο Πειραιάς θα αποτελέσει όχι μόνο το μεγαλύτερο λιμάνι της Μεσογείου, αλλά κι ένα από τα μεγαλύτερα της Ευρώπης, εκτοπίζοντας το Αμβούργο από την τρίτη θέση... Ο Πειραιάς, σύμφωνα και με αυτά τα στοιχεία, γίνεται ένα από τα πιο εμβληματικά σημεία όπου αποτυπώνεται ο σχεδιασμός για μετατροπή της χώρας σε κόμβο διαμετακόμισης εμπορευμάτων, ως βασικό στοιχείο της καπιταλιστικής ανάκαμψης...
Αλλο τόσο ...εμβληματικά όμως είναι και τα αποτελέσματα της «δίκαιης ανάπτυξης» για τους εργαζόμενους του λιμανιού, όπως και συνολικά για τους Πειραιώτες. Μπορεί η διοίκηση του λιμανιού να απολαμβάνει το ένα ρεκόρ μετά το άλλο, όμως οι εργαζόμενοι στις προβλήτες δίνουν ακόμα σκληρή μάχη για να υπογράψουν Συλλογική Σύμβαση, να μπει ένα φρένο στα τσακισμένα εργατικά δικαιώματά τους, να κατοχυρωθούν τα στοιχειώδη, όπως η ένταξή τους στα Βαρέα και Ανθυγιεινά Επαγγέλματα. Μπορεί όλος ο Πειραιάς να μετατρέπεται σε κρίσιμο «κόμβο», ο πλούτος που παράγεται από τις δραστηριότητες να είναι τεράστιος, αλλά για τα εργατικά - λαϊκά στρώματα αυτό σημαίνει μεταξύ άλλων: Επαναλειτουργία των καζανιών πετρελαιοειδών στο Πέραμα, σε απόσταση αναπνοής από τις αυλές των σπιτιών, νέες άδειες για λειτουργία καζανιών στη Δραπετσώνα, με τους κατοίκους να μην μπορούν να πάρουν ανάσα από τη βρώμα και παιδιά να λιποθυμούν στα σχολεία. Ο Πειραιάς, που αποτελεί «μοντέλο καπιταλιστικής ανάκαμψης», μόλις πέρσι έζησε ένα από τα πιο σοβαρά ατυχήματα μεγάλης έκτασης, με το μαζούτ από το σαπάκι «Αγία Ζώνη» να μαυρίζει τις ακτές του Σαρωνικού, της Σαλαμίνας και όλο το παραλιακό μέτωπο. Η ανάπτυξη λοιπόν είναι ήδη εδώ, όπως και η επόμενη μέρα, και ο Πειραιάς είναι μια μικρογραφία για το τι έχουν να αναμένουν τα εργατικά - λαϊκά στρώματα από αυτήν.
810 Η Κολομβία ανακηρύσσεται ανεξάρτητο κράτος.
1821 Ο Ομέρ Βρυώνης ανακαταλαμβάνει την Αθήνα και λύει την πολιορκία της Ακρόπολης.
1890 Κυκλοφορεί η εφημερίδα «Σοσιαλιστής», όργανο του «Κεντρικού Σοσιαλιστικού Συλλόγου», που ίδρυσε ο Στ. Καλλέργης.
1891 Ιδρύεται το Βουλγαρικό Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα.
1914 Γεννιέται στο Παλιοζογλώπι του δήμου Ιτάμου στα Αγραφα της Καρδίτσας ο Χαρίλαος Φλωράκης. Το 1929 γίνεται μέλος της ΟΚΝΕ. Τη δεκαετία του 1930 δραστηριοποιείται στο συνδικαλιστικό κίνημα των τηλεγραφητών. Μετά την κήρυξη του πολέμου, ο Χ. Φλωράκης στέλνεται στο μέτωπο. Στις αρχές του Ιούνη του 1941 γίνεται μέλος του ΚΚΕ, το Μάη του 1942 περνάει στην παρανομία και το Δεκέμβρη αναπτύσσει δράση μέσα από τις γραμμές του ΕΛΑΣ, παίρνει μέρος στη μάχη του Δεκέμβρη του 1944 και στη συνέχεια εντάσσεται στον Δημοκρατικό Στρατό Ελλάδας, όπου φτάνει έως το βαθμό του συνταγματάρχη. Το 1949 εκλέγεται αναπληρωματικό και στη συνέχεια τακτικό μέλος της ΚΕ του Κόμματος. Το Σεπτέμβρη του 1949 περνάει στην ΕΣΣΔ. Το 1954 επιστρέφει στην Ελλάδα παράνομα, συλλαμβάνεται μετά από λίγους μήνες και δικάζεται το 1960. Απελευθερώνεται το 1966, με την εκδήλωση του πραξικοπήματος του 1967 συλλαμβάνεται ξανά και εξορίζεται μέχρι το 1971. Μετά τη διάσπαση του Κόμματος, ο Χαρίλαος συμμετέχει και συμβάλλει αποφασιστικά στη μάχη για την επικράτηση των Αποφάσεων της 12ης Ολομέλειας. Τον Ιούνη του 1972, η 16η Ολομέλεια τον εκλέγει μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ. Στη 17η Ολομέλεια, το Δεκέμβρη, εκλέγεται Α' Γραμματέας της ΚΕ του Κόμματος. Στο 9ο Συνέδριο του Κόμματος το 1973, επανεκλέγεται Α' Γραμματέας της ΚΕ. Στο 10ο Συνέδριο του Κόμματος (1978), το 11ο (1982) και το 12ο (1987) ο Χαρίλαος επανεκλέγεται ΓΓ της ΚΕ. Το καλοκαίρι του 1989, σε Ολομέλεια της ΚΕ, ο Χ. Φλωράκης κρίνει πως ήρθε το πλήρωμα του χρόνου για αλλαγή του Γραμματέα του Κόμματος. Ο ίδιος εκλέγεται Πρόεδρος της ΚΕ του ΚΚΕ.
Ο ρόλος του Χ. Φλωράκη και στη διάσωση του ΚΚΕ κατά τη διάρκεια της εσωκομματικής κρίσης την περίοδο 1990-1991 και στην ανασυγκρότησή του και στην επιστροφή στις αρχές του υπήρξε αποφασιστικός. «Εφυγε» το Μάη του 2005.
1919 Γενικές απεργίες αλληλεγγύης στη Σοβιετική Ρωσία και Ουγγαρία πραγματοποιούνται σε Ιταλία και Σερβία.
1923 Δολοφονείται ο αρχηγός των Μεξικανών εξεγερμένων στρατηγός Πάντσο Βίγια.
1927 Συνέρχεται η Ολομέλεια της ΚΕ του ΚΚΕ (20-25/7/1927), η οποία καταδικάζει τη νέα φραξιονιστική επίθεση των λικβινταριστών.
1944 Τα σοβιετικά στρατεύματα περνούν το δυτικό Μπουγκ και αρχίζουν να απελευθερώνουν την Πολωνία. Την επόμενη μέρα ιδρύεται η Πολωνική Επιτροπή Εθνικής Απελευθέρωσης, ενώ η 1η Πολωνική Στρατιά και ο Λαϊκός Στρατός ενώνονται σε κοινό στρατιωτικό σώμα.
1974 Πραγματοποιείται η εισβολή της Τουρκίας στην Κύπρο, με τμήματα του τουρκικού στρατού να αποβιβάζονται στο βόρειο τμήμα του νησιού.
