Το παραμύθι της «υπεράσπισης των δικαιωμάτων των εργαζομένων», που φέρνει τάχα με το «τέλος των μνημονίων», επαναφέρει με κάθε αφορμή η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, επιχειρώντας να καλλιεργήσει κάλπικες προσδοκίες στους εργαζόμενους, να συσκοτίσει το γεγονός πως στη «μεταμνημονιακή περίοδο» όχι μόνο θα διατηρηθεί στο ακέραιο ο πυρήνας των αντιλαϊκών μέτρων των προηγούμενων χρόνων, αλλά θα προστίθενται διαρκώς νέα αντεργατικά χτυπήματα για τη στήριξη της κερδοφορίας και της ανταγωνιστικότητας του κεφαλαίου.

Αφορμές για το νέο σχετικό κουρνιαχτό που σήκωσε η κυβερνητική προπαγάνδα την περασμένη βδομάδα, ήταν μεταξύ άλλων:

Χαρακτηριστικά, το εν λόγω νομοσχέδιο περιλαμβάνει ορισμένες ρυθμίσεις για τους εργολαβικούς εργαζόμενους, αναγνωρίζοντας συνευθύνη του αρχικού εργοδότη απέναντί τους (π.χ. για το θέμα της πληρωμής τους, της ασφάλισης), ωστόσο αυτό που αφήνει ανέγγιχτο είναι το ίδιο το αντεργατικό καθεστώς της εργολαβίας, αυτό το εργαλείο έντασης της εκμετάλλευσης των εργαζομένων, που διευρύνει τη δυνατότητα της μεγαλοεργοδοσίας να εκμεταλλεύεται εργατικό δυναμικό όσο θέλει, όποτε, όπου και όπως θέλει, με χαμηλότερες αμοιβές και χτύπημα δικαιωμάτων. Είναι χαρακτηριστικό, μάλιστα, ότι η κυβέρνηση απέρριψε την πρόταση του ΚΚΕ οι εργολαβικοί εργαζόμενοι να καλύπτονται από τις Συλλογικές Συμβάσεις που καλύπτουν τους εργαζόμενους του ίδιου χώρου ή κλάδου... Μην ξεχνάμε, άλλωστε, πως η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ έχει ήδη ψηφίσει ρύθμιση διευκόλυνσης της δράσης των περιβόητων «δουλεμπορικών» γραφείων...

Αντίστοιχα, στο όνομα της «καταπολέμησης της αδήλωτης εργασίας», το νομοσχέδιο προβλέπει μεγάλες εκπτώσεις στα πρόστιμα που επιβάλλονται σε επιχειρήσεις, αν οι εργοδότες δείξουν... καλή διαγωγή και προσλάβουν εργαζόμενους «για ορισμένο χρονικό διάστημα». Ουσιαστικά, δηλαδή, δημιουργεί κίνητρα για τη διαιώνιση της αδήλωτης εργασίας, αφού προσφέρει εναλλακτικές και στην περίπτωση της επιβολής προστίμου...

Η κυβέρνηση επιδιώκει να κάνει «σημαία» το ζήτημα του κατώτατου μισθού, κρύβοντας ωστόσο το γεγονός ότι, όπως αναφέρεται ρητά στην απόφαση του Γιούρογκρουπ αλλά και στο δικό της «αναπτυξιακό» σχέδιο, η όποια «επικαιροποίηση του κατώτατου μισθού» θα γίνεται με βάση τον μνημονιακό «νόμο Βρούτση» (ν. 4172/2013), με απόφαση του αστικού κράτους και όχι με συλλογικές διαπραγματεύσεις, ενώ ως καθοριστικό κριτήριο ορίζεται η «διασφάλιση της ανταγωνιστικότητας» και της «παραγωγικότητας», η διασφάλιση δηλαδή των κερδών του κεφαλαίου.

Επιπρόσθετα, η κυβέρνηση διατηρεί σε πλήρη εφαρμογή το αίσχος του «υποκατώτατου» μισθού για τους νέους εργαζόμενους. Και να μην ξεχνάμε βέβαια ότι η όποια ενδεχόμενη «σταδιακή μείωση» του κατώτατου μισθού διαφημίζει η κυβέρνηση, θα εξανεμιστεί και με το παραπάνω από την ήδη ψηφισμένη μείωση του αφορολόγητου.

Σε μια τέτοια βάση για τον κατώτατο μισθό, είναι σαφές ότι καμιά πραγματική «επαναφορά» δεν μπορεί να υπάρξει και στις κλαδικές συλλογικές διαπραγματεύσεις και συμβάσεις, σε αντίθεση με όσα ισχυρίζεται η κυβέρνηση. Πόσο μάλλον που έσπευσε ήδη με πρόσφατη εγκύκλιό της να προσθέσει μια ολόκληρη διαδικασία για τον έλεγχο της «αντιπροσωπευτικότητας» των κλαδικών ΣΣΕ, βάζοντας επιπλέον εμπόδια στην επέκτασή τους στο σύνολο του κλάδου, ενώ έδωσε ταυτόχρονα δυνατότητα στις εργοδοτικές οργανώσεις να μπλοκάρουν οριστικά την όλη διαδικασία κήρυξης μιας κλαδικής ΣΣΕ ως υποχρεωτικής, με το να μην υποβάλουν το μητρώο μελών τους.

Σε αυτό το πλαίσιο, την ώρα που το Μέγαρο Μαξίμου επαναλαμβάνει τις φανφάρες του για «επαναφορά των βασικών αρχών των ΣΣΕ», η κυβέρνηση απέρριψε με συνοπτικές διαδικασίες την πρόταση νόμου εκατοντάδων συνδικαλιστικών οργανώσεων για τις Συλλογικές Συμβάσεις, την οποία έφερε το ΚΚΕ στη Βουλή.

Ο εν λόγω καβγάς μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ είναι τουλάχιστον προκλητικός. Μιλώντας στη Βουλή, ο υφυπουργός Κοινωνικής Ασφάλισης Τ. Πετρόπουλος ανέφερε πως οι περικοπές των κυβερνήσεων ΝΔ και ΠΑΣΟΚ αφαίρεσαν από τους συνταξιούχους 63 δισ. ευρώ. Αυτό που δεν είπε ο υφυπουργός είναι πως η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ όχι μόνο δεν κατάργησε ούτε ένα ευρώ απ' αυτές τις περικοπές, αλλά πρόσθεσε νέα χτυπήματα στους ασφαλισμένους και τις ήδη πετσοκομμένες συντάξεις των ήδη συνταξιούχων. Μόνο από τον ν. 4387/2016 (νόμος Κατρούγκαλου) και μόνο κατά την πρώτη τετραετία εφαρμογής του (2016 - 2019) το πρόσθετο «τσεκούρι» ανέρχεται στα 8,2 δισ. ευρώ! Με την ψήφιση του νόμου 4472/2017 (κατάργηση «προσωπικής διαφοράς», πάγωμα συντάξεων κ.λπ.), την τετραετία 2019 - 2022 οι συνταξιούχοι θα χάσουν επιπλέον από τις συντάξεις τους άλλα 12,445 δισ. ευρώ!

Λέει τώρα η κυβέρνηση ότι ίσως και να μην εφαρμόσει τις νέες περικοπές που ψήφισε και προϋπολόγισε πριν περίπου ένα μήνα στο Μεσοπρόθεσμο Πλαίσιο. Είμαστε δεσμευμένοι για τους στόχους, λέει, όχι για το πώς θα τους πετύχουμε... Λες και υπάρχει φιλολαϊκός δρόμος για την εκπλήρωση των αντιλαϊκών στόχων! Απέναντι στη «θολούρα» που καλλιεργεί η κυβέρνηση, οι εργαζόμενοι και οι συνταξιούχοι έχουν μεγάλη πείρα, γνωρίζουν από «πρώτο χέρι» τους πολιτικούς ελιγμούς των αστικών κομμάτων κάθε φορά που πρόκειται να περάσουν και να εφαρμόσουν τους νέους αντιασφαλιστικούς νόμους. Το παραπέρα χτύπημα του Ασφαλιστικού είναι στρατηγική και απαίτηση του κεφαλαίου, γι' αυτό προχωράει σε όλα τα κράτη της ΕΕ, γι' αυτό αποκαλύπτεται και σε αυτό το πεδίο η στρατηγική ταύτιση ΣΥΡΙΖΑ - ΝΔ.

Με επιστολή της υπουργού Εργασίας, Εφης Αχτσιόγλου, προς την Αυστριακή ομόλογό της, όπως και με διάφορες δηλώσεις στα ΜΜΕ, τα κυβερνητικά στελέχη κατακεραυνώνουν την καθιέρωση του 12ωρου - 60ωρου στην Αυστρία, ως μη συμβατή με τα «ευρωπαϊκά ιδεώδη». Τι κι αν το αντεργατικό μέτρο της «διευθέτησης» του εργάσιμου χρόνου προβλέπεται από τις Οδηγίες και τις αποφάσεις της ΕΕ, τι κι αν η ίδια η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ γενικεύει την εφαρμογή του και στην Ελλάδα, με τον νόμο που ψήφισε για το ωράριο των νοσοκομειακών γιατρών... Τι κι αν συνεχίζοντας το αντιλαϊκό έργο των προκατόχων της, η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ εντείνει το χτύπημα στην κυριακάτικη αργία, καθιερώνοντας τη δυνατότητα των καταστημάτων να μένουν ανοιχτά 32 Κυριακές το χρόνο... Η ίδια κυβέρνηση που μαζί με τα παραπάνω «απελευθέρωσε» παραπέρα τις ομαδικές απολύσεις, έθεσε νέα μεγαλύτερα εμπόδια στη δυνατότητα κήρυξης απεργίας από τα πρωτοβάθμια συνδικάτα, μας λέει... να ψάξουμε τον «φόνο» στην Αυστρία!

Επιχειρώντας να συσκοτίσει όλα τα παραπάνω, η κυβέρνηση προσπαθεί να αξιοποιήσει τα Εργασιακά και το Ασφαλιστικό ως πεδία για να αναστήσει κάλπικες διαχωριστικές γραμμές με τη ΝΔ και τα υπόλοιπα αστικά κόμματα, του τύπου «πρόοδος - συντήρηση», «με τον κόσμο της εργασίας ή με τα συμφέροντα»...

Μόνο που, όπως επιβεβαιώνει η αντιλαϊκή «συνέχεια» που αποτυπώνεται και σε όλα τα παραπάνω παραδείγματα, «πυξίδα» και των μεν και των δε είναι οι απαιτήσεις των μονοπωλίων για ακόμα μεγαλύτερα προνόμια και ακόμα πιο φτηνό εργατικό δυναμικό, οι αντεργατικές απαιτήσεις του μεγάλου κεφαλαίου που αποτελούν το μεγαλύτερο μνημόνιο διαρκείας για την «επόμενη μέρα».

Απ' αυτήν την άποψη είναι πολύ χαρακτηριστικά τα «θέλω» των επιχειρηματικών ομίλων για όλο το φάσμα της οικονομίας και του κράτους, όπως αυτά καταγράφηκαν στο φόρουμ «InvestGR - Ξένες Επενδύσεις στην Ελλάδα», που οργανώθηκε αρχές Ιούλη στην Αθήνα με την αιγίδα του υπουργείου Οικονομίας και την Κομισιόν, με τη συμμετοχή στελεχών της κυβέρνησης και των άλλων αστικών κομμάτων και με συμμετέχοντες και χορηγούς ορισμένα από τα μεγαλύτερα μονοπώλια που δραστηριοποιούνται στην Ελλάδα, τον ΣΕΒ, αλλά και τον Σύνδεσμο Βιομηχανιών Βορείου Ελλάδος (ΣΒΕΕ), τον νέο προνομιακό εταίρο της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ.

Θέτοντας το ερώτημα αν «Μπορεί η Ελλάδα και υπό ποιες προϋποθέσεις να καταστεί ελκυστικός προορισμός για τις άμεσες ξένες επενδύσεις», τις λεγόμενες ΑΞΕ, οι εκπρόσωποι των επιχειρηματικών ομίλων, πέραν των απαιτήσεών τους για τα ζητήματα της δημόσιας διοίκησης, του ρυθμιστικού πλαισίου λειτουργίας των επιχειρήσεων και της φορολογίας, θέτουν επί τάπητος και τα ζητήματα που σχετίζονται με τους εργαζόμενους και τις εργασιακές σχέσεις.

Μεταξύ άλλων, οι επιχειρηματικοί όμιλοι και οι εργοδοτικές ενώσεις απαιτούν:

-- «Σταδιακή μείωση των ασφαλιστικών εισφορών», «επιδότηση των ασφαλιστικών εισφορών για τους νεοεισερχόμενους στην αγορά εργασίας»

-- «Παροχή φορολογικών κινήτρων για τους εργοδότες που αυξάνουν τις θέσεις εργασίας και δίνουν παροχές στους εργαζομένους τους».

-- «Απλοποίηση και κωδικοποίηση της εργατικής νομοθεσίας και απλούστευση του πλαισίου λειτουργίας των επιχειρήσεων σε αυτόν τον τομέα».

-- «Επανεξέταση του πλαισίου εφαρμογής της διευθέτησης του χρόνου εργασίας, με στόχο την αύξηση της ευελιξίας των επιχειρήσεων», σημειώνοντας ότι «υπάρχουν συγκεκριμένοι κλάδοι επιχειρήσεων (...) που δεν μπορούν να λειτουργήσουν χωρίς ευελιξία στο ωράριο εργασίας».

-- «Επανασχεδιασμός του εκπαιδευτικού συστήματος». «Ουσιαστικότερη σύνδεση της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης με την αγορά εργασίας. Ανασχεδιασμός των πανεπιστημιακών προγραμμάτων, ώστε να ευθυγραμμιστούν καλύτερα με τις τάσεις της αγοράς εργασίας. Απελευθέρωση της λειτουργίας μη κρατικών ιδρυμάτων στην Ανώτατη Εκπαίδευση».

-- «Μεταρρυθμίσεις που θα διασφαλίσουν τη βιωσιμότητα των ασφαλιστικών ταμείων, χωρίς να επιβαρύνουν ακόμη περισσότερο τις επιχειρήσεις, ενόψει των δυσμενών δημογραφικών προοπτικών του ασφαλιστικού συστήματος».

Σε αυτόν τον ορυμαγδό απαιτήσεων, που θα κάνουν ακόμη πιο μαύρη τη ζωή των εργαζομένων, δεν υπάρχει πραγματικά ούτε μια πτυχή στην οποία ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ να μην έχουν δώσει δείγματα γραφής και να μην έχουν δεσμευτεί, τόσο ως κυβερνήσεις όσο και ως αντιπολίτευση. Πάνω σε αυτές τις απαιτήσεις γράφονται και ψηφίζονται οι διάφοροι «αναπτυξιακοί νόμοι» και οι υπόλοιπες αντίστοιχες ρυθμίσεις, πάνω σε αυτές τις απαιτήσεις - μαζί με τη βαθύτερη εμπλοκή της χώρας σε επικίνδυνους σχεδιασμούς «γεωστρατηγικής αναβάθμισης» - χτίζεται το περιβόητο «ευνοϊκό επενδυτικό περιβάλλον» στο οποίο ορκίζονται ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ.

Γι' αυτό ακριβώς, στην «επόμενη μέρα» που ετοιμάζουν και οι μεν και οι δε για τους εργαζόμενους και το λαό, «κανονικότητα» είναι το διαρκές χτύπημα σε Ασφαλιστικό και Εργασιακά, προς όφελος του μεγάλου κεφαλαίου. Μια «κανονικότητα» που μπορεί να ανατρέψει μόνο η εργατική - λαϊκή πάλη απέναντι στην ίδια τη ρίζα που την επιβάλλει.