Στις 9 του Σεπτέμβρη θα διεξαχθούν στη Σουηδία τριπλές εκλογές. Βουλευτικές, περιφερειακές και δημοτικές. Οπως και σε κάθε καπιταλιστική χώρα, τα επιτελεία του αστικού πολιτικού συστήματος, όλη την προηγούμενη περίοδο, έχουν προετοιμάσει το έδαφος, καλλιεργώντας εκβιαστικά διλήμματα και εκμεταλλευόμενοι κάθε είδους πολιτικές εφεδρείες, ώστε ανεξάρτητα από το εκλογικό αποτέλεσμα και το ποια κυβέρνηση θα προκύψει, να συνεχιστεί η πολιτική που υπηρετεί τα συμφέροντα της αστικής τάξης.

Την ίδια ώρα, ο λαός αντιμετωπίζει οξυμένα προβλήματα από την αντεργατική πολιτική που προωθεί, σε συνέχεια των προηγουμένων, η κυβέρνηση των σοσιαλδημοκρατών με τη στήριξη των οπορτουνιστών του «Αριστερού Κόμματος Σουηδίας». Η λαϊκή δυσαρέσκεια είναι έντονη λόγω της αντιλαϊκής πολιτικής των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων και της ανατροπής εργατικών - λαϊκών δικαιωμάτων που προωθούν οι αστικές δυνάμεις για να στηρίξουν παραπέρα τις σουηδικές επιχειρήσεις, για να γίνουν πιο ανταγωνιστικές και κερδοφόρες και να ανταποκριθούν στο διεθνή ανταγωνισμό.

Οσο υπήρχαν οι σοσιαλιστικές χώρες η Σουηδία προβλήθηκε ως πρότυπο καπιταλιστικής χώρας με υψηλές κοινωνικές παροχές για να πείθονται οι εργαζόμενοι ότι και στον καπιταλισμό μπορούν να ζουν ανθρώπινα. Μετά τις ανατροπές όμως ο άγριος ανταγωνισμός του κεφαλαίου και οι ανάγκες του δεν επιτρέπουν τέτοιες... πολυτέλειες. Ο καπιταλισμός έχει δείξει τα δόντια του.

Το πολυδιαφημισμένο «σουηδικό μοντέλο», με ορισμένες προσωρινές παραχωρήσεις και σχετικά καλύτερες εργασιακές συνθήκες συγκριτικά με άλλες καπιταλιστικές χώρες, αποτελεί παρελθόν. Η απαίτηση του κεφαλαίου είναι να τσακιστούν τα εναπομείναντα εργατικά - λαϊκά δικαιώματα, με την παραχώρηση των οποίων το αστικό κράτος εμφανιζόταν «κοινωνικό», φιλολαϊκό, και όχι αυτό που πραγματικά είναι, όργανο στήριξης των καπιταλιστικών σχέσεων, δηλαδή της εκμετάλλευσης των εργαζομένων.

Η Σουηδία σήμερα, σύμφωνα με αστικές εκτιμήσεις, είναι η πρώτη χώρα στις ιδιωτικοποιήσεις του δημόσιου πλούτου τουλάχιστον στην Ευρώπη. Ολοι σχεδόν οι βασικοί τομείς είναι στα χέρια του μεγάλου κεφαλαίου, όπως οι μεταφορές, η Ενέργεια, η παραγωγή φαρμάκου, οι τηλεπικοινωνίες, τα λιμάνια, τα αεροδρόμια κ.λπ. Η περίθαλψη, η Υγεία και η Παιδεία αλώνονται από το κεφάλαιο, με το λαό να βάζει το χέρι όλο και πιο βαθιά στην τσέπη ενώ οι υπηρεσίες μειώνονται στο μίνιμουμ.

Το αποτέλεσμα είναι περισσότερα βάρη για τη σουηδική εργατική τάξη. Μειώσεις των συντάξεων λόγω μείωσης των αποθεματικών αφού τζογάρονται τα χρήματα των Ταμείων στο χρηματιστήριο, σύνδεση του συντάξιμου χρόνου με το προσδόκιμο ζωής, που σημαίνει αύξηση του ορίου συνταξιοδότησης στα 67 υποχρεωτικά και 69 «προαιρετικά», εξαναγκάζοντας συνταξιούχους να συνεχίζουν να δουλεύουν για να τα βγάλουν πέρα.

Στην Παιδεία μειώνονται τα κονδύλια κάθε χρόνο, με αύξηση των μαθητών στις σχολικές τάξεις από 20 που ήταν το όριο πριν στους 30 και με πάνω από το 13% των μαθητών από το Γυμνάσιο να μην μπορούν να συνεχίσουν στο Λύκειο λόγω των ταξικών φραγμών, σύμφωνα με το υπουργείο Παιδείας. Προγραμματίζεται η ιδιωτικοποίηση των πανεπιστημίων με σκοπό να υπάρχουν περισσότερα εμπόδια στα παιδιά της εργατικής οικογένειας και να υπάρχει ακόμα καλύτερο φιλτράρισμα του επιστημονικού δυναμικού από τις επιχειρήσεις που έχουν εισβάλει εδώ και πολλά χρόνια στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση. Επίσης, πάνω από το 50% των Κέντρων Υγείας έχουν περάσει στους επιχειρηματικούς ομίλους.

Το κόστος ζωής επίσης έχει ανέβει δραματικά με αποτέλεσμα πολλές οικογένειες να αντιμετωπίζουν δυσκολίες επιβίωσης. Χαρακτηριστικό είναι ότι υπάρχει τεράστιο πρόβλημα στέγης στις μεγάλες πόλεις. Το στεγαστικό πρόγραμμα είναι στα χέρια των κατασκευαστικών εταιρειών και τα νοίκια έχουν φτάσει σε τέτοια επίπεδα που μια μέση οικογένεια δεν μπορεί να τα πληρώσει. Οι κατασκευαστικοί όμιλοι με αυτόν τον τρόπο εξασφαλίζουν «ζεστό» χρήμα με επιδοτήσεις από το κράτος, ενώ τα κέρδη τους αυγαταίνουν.

Παράλληλα με τα παραπάνω κινούνται τα συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου, που απαιτούν την ακόμα πιο ενεργή ανάμειξη της χώρας - η οποία μάλιστα έχει και αναπτυγμένη μεγάλη πολεμική βιομηχανία - στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις για την εξασφάλιση μεγαλύτερου μεριδίου από τις μοιρασιές της λείας. Γι' αυτό και απαιτεί εδώ και τώρα την ένταξη στο ΝΑΤΟ. Η αστική τάξη της χώρας διαβλέπει ότι έχει περισσότερα κέρδη να λαμβάνει εντός ΝΑΤΟ και ΕΕ γι' αυτό κι εγκαταλείπει τα συνθήματα περί «ανεξάρτητης εξωτερικής πολιτικής» που σηματοδοτούσαν παλιότερα διαφορετικές προτεραιότητές της σε διακρατικές συμμαχίες, πάλι με κριτήριο τα συμφέροντά της.

Ετσι παρατηρείται τα τελευταία χρόνια η ολοένα κι αυξανόμενη συμμετοχή του σουηδικού στρατού σε ασκήσεις και σχεδιασμούς του ΝΑΤΟ, με ιδιαίτερη έμφαση στην περικύκλωση της Ρωσίας, η οποία δραστηριοποιείται έντονα στην ευρύτερη περιοχή για τα δικά της συμφέροντα. Ενδεικτική είναι η εντεινόμενη στρατιωτικοποίηση του στρατηγικής σημασίας νησιού Γκότλαντ στη Βαλτική. Στο πλαίσιο δε της τρομοκράτησης του σουηδικού λαού συμπεριλαμβάνεται και η πρόσφατη αποστολή φυλλαδίων σε κάθε νοικοκυριό με οδηγίες για το τι πρέπει να κάνει σε περίπτωση πολέμου, εννοώντας περίπτωση επίθεσης της Ρωσίας.

Την ίδια στιγμή, οι πρόσφατες μεγάλες πολυήμερες πυρκαγιές στη Σουηδία αποκάλυψαν σε όλες τις διαστάσεις την εμπορευματοποίηση της γης καθώς το 35% των δασικών εκτάσεων της χώρας ανήκει σε μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους και το 70% βρίσκεται σε ιδιωτικά χέρια. Ταυτόχρονα, τεράστιες είναι οι ελλείψεις σε υποδομές και προσωπικό πυροπροστασίας κι ενώ η κυβέρνηση διαθέτει περισσότερα κονδύλια για τη χρηματοδότηση της συμμετοχής στους επικίνδυνους αμερικανοΝΑΤΟικούς σχεδιασμούς, όπως στο στρατό κατοχής στο Αφγανιστάν.

Στην ίδια κατεύθυνση και στη βάση της υλοποίησης των ευρωΝΑΤΟικών σχεδιασμών «περί ασφάλειας και αντιμετώπισης της τρομοκρατίας» για τη θωράκιση του αστικού κράτους ενισχύονται οι κάθε είδους «τρομονόμοι» και κατασταλτικοί μηχανισμοί. Ενώ τα τελευταία χρόνια και με ιδιαίτερη ένταση αυτό το καλοκαίρι έχει αυξηθεί κατακόρυφα η εγκληματικότητα (π.χ. μαζικοί εμπρησμοί 100 αυτοκινήτων στις 15 Αυγούστου), που επιχειρείται να αξιοποιηθεί και να αποδοθεί αποκλειστικά σε μετανάστες 2ης και 3ης γενιάς, ενισχύοντας αντιδραστικές ρατσιστικές απόψεις, χρησιμοποιώντας αυτήν την κατάσταση για την αναμόρφωση του αστικού πολιτικού συστήματος. Στο έδαφος αυτό, η φθορά του δικομματισμού ανάμεσα σε Σοσιαλδημοκράτες και «Κόμμα των Μετριοπαθών» αξιοποιείται προς όφελος ακροδεξιών ξενοφοβικών κομμάτων, όπως οι «Σουηδοί Δημοκράτες» και η «Εναλλακτική για τη Σουηδία», που επιδίδονται σε αντιδραστικές εκκλήσεις για άμεση επέμβαση του στρατού και συνδρομή από «αστυνομίες άλλων χωρών».

Τα προβλήματα στα μεταναστευτικά γκέτο είναι σοβαρά, όμως στοχευμένα αποκρύπτεται η δράση κυκλωμάτων που διαπλέκονται με επιχειρηματικά συμφέροντα κι εκμεταλλεύονται τους μετανάστες. Η αστική τάξη της Σουηδίας, διαθέτοντας ισχυρή βιομηχανική βάση για πολλές δεκαετίες, έχοντας την ανάγκη εργατικού δυναμικού, καλλιεργούσε ένα «φιλομεταναστευτικό» προφίλ προσελκύοντας μετανάστες από διάφορες χώρες (και αρκετούς Ελληνες) σε διάφορα γκέτο, όπου με τον καιρό αναπτύχθηκαν μια σειρά από κοινωνικά προβλήματα.

Για παράδειγμα, στην περιοχή Ροσεγκάρντ της πόλης Μάλμε πάνω από τους μισούς κατοίκους επίσημα είναι άνεργοι. Δημοσιεύονται στοιχεία ότι εκτός από τους πολλούς κατοίκους μένουν και πάνω από 3.000 «αδήλωτοι» μετανάστες και πρόσφυγες που δεν πήραν άσυλο και που αναγκάζονται να πληρώνουν μέχρι και 5.000 κορόνες για ένα στρώμα. Ολοι αυτοί εργάζονται «αδήλωτοι» κι ανασφάλιστοι με εξευτελιστικούς μισθούς και κανένα δικαίωμα, σε τομείς όπως καθαριότητα, επισιτισμός και οικοδομή, με την εργοδοσία να επιτυγχάνει τη λεγόμενη «μείωση του εργατικού κόστους», που καθρεφτίζεται και με επίσημα στοιχεία της εφορίας ότι η σουηδική αστική τάξη κρύβει σε τράπεζες του εξωτερικού πάνω από 360 δισ. κορόνες που αντιστοιχούν με 10% του σουηδικού ΑΕΠ.

Στα ΜΜΕ της χώρας προβάλλεται έντονα το κάλπικο δίλημμα, αν η νέα κυβέρνηση θα έχει κορμό τους Σοσιαλδημοκράτες ή το «φιλελεύθερο μπλοκ» καθώς και ποια θα είναι τα ποσοστά του ακροδεξιού μορφώματος «Σουηδοί Δημοκράτες» (ΣΔ). Πρόκειται όμως για διαφορετικές εκδοχές της ίδιας αντιλαϊκής στρατηγικής του κεφαλαίου, γι' αυτό άλλωστε και τα εν λόγω κόμματα στηρίζονται από ισχυρές μερίδες της αστικής τάξης. Οι δε ΣΔ, με το ανάλογο σιγοντάρισμα από τα άλλα αστικά κόμματα, προκλητικά επικαλούνται ότι για την αφαίρεση όλων των εργατικών - λαϊκών δικαιωμάτων τα τελευταία χρόνια ευθύνονται οι μετανάστες και «κύρια οι μουσουλμανικής καταγωγής, που στην πλειοψηφία είναι άνεργοι γιατί εκμεταλλεύονται το κοινωνικό κράτος που έχτισε ο σουηδικός λαός». «Ξεπλένουν» έτσι το καπιταλιστικό σύστημα και στοχοποιούν τα θύματά του. Τα υπόλοιπα αστικά κόμματα συμπλέουν με τους ΣΔ στη στρατηγική ενίσχυσης της αντεργατικής επίθεσης για την κερδοφορία του σουηδικού κεφαλαίου στο διεθνή ανταγωνισμό, ενώ δηλώνουν πλέον ότι θα μπορούσαν να συνεργαστούν κιόλας σε κυβέρνηση. Το δικό της ρόλο παίζει και η συμβιβασμένη ηγεσία της Γενικής Συνομοσπονδίας Εργαζομένων Σουηδίας, που μαζί με τους εργοδότες κατέληξαν σε κοινή πρόταση για περιορισμό του δικαιώματος της απεργίας, στην κατεύθυνση της εξασφάλισης «εργασιακής ειρήνης».

Απέναντι σε αυτήν την κατάσταση, στις επικείμενες εκλογές υπάρχει η σημαντική προσπάθεια που καταβάλλει σε δύσκολες συνθήκες το Σουηδικό ΚΚ (ΣΚΚ), κόμμα της Ευρωπαϊκής Κομμουνιστικής Πρωτοβουλίας. Το ΣΚΚ είναι η μόνη πολιτική δύναμη στη Σουηδία που με συνέπεια και σταθερότητα πήγε ενάντια στο ρεύμα. Αντιπάλεψε την επίθεση αστικών κυβερνήσεων, ΕΕ, κεφαλαίου. Με συνέπεια εναντιώθηκε στις δυνάμεις του ευρωμονόδρομου και του ΝΑΤΟ, όταν όλα τα άλλα κόμματα είτε καλωσόριζαν τον «παράδεισο» της ΕΕ είτε στην πορεία εγκατέλειψαν τη στάση απόρριψής της.

Οι Οργανώσεις του ΚΚΕ και της ΚΝΕ στη Σουηδία αυτές τις μέρες στηρίζουν το ΣΚΚ στην εκλογική μάχη που δίνει - για πολλά χρόνια δεν κατέβαινε στις εκλογές - προκειμένου από καλύτερες θέσεις οι κομμουνιστές την επόμενη μέρα να παλέψουν στο εργατικό - λαϊκό κίνημα για τα συμφέροντα των εργαζομένων. Για να διαμορφωθούν καλύτερες προϋποθέσεις και δυνατότητες να συνειδητοποιεί ο σουηδικός λαός την πολιτική διέξοδο, την ανάγκη της ταξικής ενότητας της εργατικής τάξης, της συμμαχίας με τα άλλα φτωχά λαϊκά στρώματα, την ανάγκη της πολιτικής πάλης για την ανατροπή του καπιταλισμού, το σοσιαλισμό.