«Το Μάτι δεν θα ξεχαστεί». «Είναι στοίχημα να αναγεννηθεί». «Εφικτό οι εργασίες αποκατάστασης να ξεκινήσουν σε δύο μήνες». «Το Μάτι δεν πωλείται». «Να δούμε την αποκατάσταση της εικόνας». Ολα τα παραπάνω ακούστηκαν, γράφτηκαν, κυκλοφόρησαν από το προπαγανδιστικό επιτελείο της κυβέρνησης, με αφορμή την επίσκεψη του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα στο Μάτι, περίπου 50 μέρες μετά την καταστροφή. Είναι, αλήθεια, απορίας άξιο το γεγονός ότι ο ίδιος ο πρωθυπουργός πήγε εκεί και ρωτούσε τους πυρόπληκτους ποια είναι τα προβλήματά τους, δεδομένου ότι όχι μόνο τα γνωρίζει, αλλά πολύ περισσότερο η κυβέρνηση δεν έχει ολοκληρώσει καν την απόδοση της έκτακτης ενίσχυσης στο σύνολο των πληγέντων, με αποτέλεσμα να υπάρχουν άνθρωποι που δεν έχουν ούτε ένα ευρώ για να καλύψουν κάποιες πολύ βασικές καθημερινές ανάγκες. Αλλά, προφανώς, οι ανάγκες της τηλεοπτικής κάμερας επιβάλλουν μια ...ανθρώπινη, προσωπική προσέγγιση του τύπου: «Πείτε μου, τι πρόβλημα έχετε;». Για να πάμε, όμως, στην ουσία του πράγματος.

Είπε ο πρωθυπουργός:«Είμαι εδώ για να δώσω το μήνυμα ότι το Μάτι δεν θα ξεχαστεί μετά το πέρας της θλιβερής δημοσιότητας των πρώτων ημερών».

Η πραγματικότητα είναι ότι επτά βδομάδες από την 23η Ιούλη, οι πυρόπληκτοι κάτοικοι στο Μάτι συνεχίζουν να ζουν με την αβεβαιότητα για το εάν θα μπορέσουν να σταθούν ξανά στα πόδια τους. Και είναι φυσιολογικό, αφού βλέπουν ότι:

-- Δεν υπάρχει καμία μέριμνα για ανθρώπους που δεν έχουν πού να μείνουν και αναγκάζονται να ζουν φιλοξενούμενοι ή να πληρώνουν υπέρογκα ποσά σε σπίτια ή ξενοδοχεία.

-- Παιδιά πυρόπληκτων οικογενειών κόβονται από τους παιδικούς σταθμούς ή τους δίνεται ένα κουπόνι από άλλα παιδιά - μη πυρόπληκτων οικογενειών - που θα αναγκαστούν να μετακινηθούν αρκετά χιλιόμετρα για να πάνε σε κάποιον άλλο παιδικό σταθμό. Επίσης, υπάρχουν οικογένειες πυρόπληκτων από τις οποίες ζητούν να πληρώσουν τροφεία.

-- Η διαδικασία της απορρύπανσης της περιοχής προχωρά με αργούς ρυθμούς (στην Κινέτα δεν έχει ξεκινήσει ακόμα...). Στο Μάτι, μάλιστα, τα μπάζα εναποτίθενται σε σημεία ακατάλληλα που δημιουργούν σοβαρό πρόβλημα δημόσιας υγείας.

-- Οι πυρόπληκτοι - παρά τις αρχικές υποσχέσεις - καλούνται να πληρώσουν ΕΝΦΙΑ εάν το σπίτι τους δεν έχει καταστραφεί ολοσχερώς. Πρέπει δηλαδή αποδεδειγμένα να έχει γίνει στάχτη ένα σπίτι για να απαλλαγεί ο ιδιοκτήτης από τον φόρο (αναλυτικό ρεπορτάζ στη σελίδα 9).

-- Οι πυρόπληκτοι καλούνται να πληρώσουν ακόμα και για το συσσίτιό τους στις κατασκηνώσεις στις οποίες διαβιούν.

Τα παραπάνω είναι ορισμένα από τα πιο χτυπητά προβλήματα και είναι αποκαλυπτικά για τον Γολγοθά που συνεχίζουν να βιώνουν οι κάτοικοι στο Μάτι αλλά και στην Κινέτα. Είναι αλήθεια λοιπόν ότι το κράτος δεν ξέχασε το Μάτι. Το θυμούνται πολύ καλά το υπουργείο Οικονομικών και η κυβέρνηση για να ζητήσει ΕΝΦΙΑ, ο δήμος και το υπουργείο Εσωτερικών για να ζητήσει τροφεία, άλλοι φορείς για να ζητήσουν συσσίτιο με το κεφάλι...

Είπε ο Αλέξης Τσίπρας: «Η μεγάλη μάχη είναι να δώσουμε ένα ισχυρό μήνυμα σε όσους ενδεχομένως θέλουνή εποφθαλμιούν να κερδοσκοπήσουν πάνω στην τραγωδία, ότι το Μάτι δεν πωλείται».

Ποια είναι η πραγματικότητα; Οτι είναι η ίδια η κυβέρνηση που σπρώχνει τους πυρόπληκτους στα νύχια των κερδοσκόπων. Σε εκείνους που θέλουν να αγοράσουν τα σπίτια ή τα οικόπεδα, για ένα κομμάτι ψωμί, πατώντας πάνω στη δυστυχία. Κι αυτό γιατί τα μέτρα που ήδη έχει ανακοινώσει η κυβέρνηση για τη στεγαστική συνδρομή και την ανακατασκευή των σπιτιών όχι μόνο δεν φαίνονται ικανά να καλύψουν το εύρος των καταστροφών, αλλά είναι «βούτυρο στο ψωμί» των τραπεζών που θα δώσουν δάνεια στους πληγέντες. Θυμίζουμε πως σε αντίστοιχες περιπτώσεις στο παρελθόν, όχι μόνο δεν υπήρξε κάποιο θετικό αποτέλεσμα, αντίθετα, οι τράπεζες πήραν τελικά τις ιδιοκτησίες, εξαιτίας της αδυναμίας αποπληρωμής των δανείων. Μάλιστα, η κυβέρνηση αφήνει να αιωρείται το εάν θα αποπληρώσει για το σύνολο των καταστροφών ή για ένα μέρος, με αποτέλεσμα να υπάρχει μεγαλύτερη ανασφάλεια στους ιδιοκτήτες.

Είπε ακόμα ο πρωθυπουργός: «Είναι ένα στοίχημα να αναγεννηθεί το Μάτι.Να προστατευτούν οι κάτοικοι και να αντιμετωπιστούν χρόνιες στρεβλώσεις και παθογένειες στην περιοχή».

Οι πραγματικές «στρεβλώσεις» και «παθογένειες», όμως, είναι όσα δημιουργεί η πολιτική εμπορευματοποίησης της γης που υπηρετεί η κυβέρνηση και η οποία δεν αλλάζει, αντίθετα ενισχύεται. Για παράδειγμα, αυθαίρετες παρεμβάσεις ακόμα και μέσα σε δάση ή στον αιγιαλό βαφτίζονται «οικιστικές πυκνώσεις», ενώ για τους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους, το νομοθετικό πλαίσιο επιχειρηματικής αξιοποίησης δασών και αιγιαλού παρουσιάζεται ως συμβολή στη βελτίωση του «επενδυτικού κλίματος»! Και μετά απ' αυτό, η κυβέρνηση έχει το θράσος να βάζει κάτω από την ίδια ταμπέλα της «αυθαιρεσίας», της «παθογένειας» και των «στρεβλώσεων» το χαμόσπιτο μιας εργατικής - λαϊκής οικογένειας και τις βίλες ή τις μεγάλες επιχειρήσεις στην περιοχή.

Οσο για ζητήματα αιχμής, όπως τα αντιπλημμυρικά έργα που χρειάζονται στην περιοχή, δεν είναι τυχαίο ότι τοποθετούνται σε δεύτερη και τρίτη μοίρα, δεδομένου ότι μέχρι σήμερα και ενώ μπαίνει σιγά - σιγά το φθινόπωρο, δεν έχει γίνει τίποτα.

Είναι γεγονός ότι η κυβέρνηση επιχειρεί να σπείρει ψεύτικες προσδοκίες στους πυρόπληκτους και να συγκαλύψει τις τεράστιες ευθύνες της για την κατάσταση. Γι' αυτό οι πληγέντες στο Μάτι, την Κινέτα, τη Μάνδρα, δεν πρέπει να τρέφουν αυταπάτες ότι θα γίνουν πράγματα χωρίς αγώνα, διεκδίκηση και πάλη για να μπορέσουν να ξανασταθούν στα πόδια τους. Γι' αυτό εργαζόμενοι, λαϊκές οικογένειες, ανεξάρτητα αν έχουν άμεσα πληγεί ή όχι από αυτές τις καταστροφές, οφείλουν να πυκνώσουν τις γραμμές των αγωνιστικών επιτροπών που έχουν συγκροτηθεί και να διεκδικήσουν τα αναγκαία μέτρα για την προστασία της ζωής τους και των κόπων τους. Είναι ο μόνος τρόπος, ο μόνος δρόμος για να επιβάλουν μέτρα προστασίας και ανακούφισης για τις οικογένειές τους, τα παιδιά τους, είναι ο μόνος δρόμος που μπορεί να τους οδηγήσει στη ζωή που δικαιούνται.