«Ηταν μακρύς ο δρόμος ως εδώ. Δύσκολος δρόμος!... Σίγουρος δρόμος... Τώρα είναι δικός σου αυτός ο δρόμος!» Το κεντρικό σύνθημα του Φεστιβάλ, με στίχους από το «Καπνισμένο Τσουκάλι» του Γιάννη Ρίτσου, εξέφρασε με τον καλύτερο τρόπο το περιεχόμενο του Φεστιβάλ, μπήκε στα στόματα των καλλιτεχνών στις σκηνές, τραγουδήθηκε από τους επισκέπτες σε κάθε τους βήμα.

Για τρεις μέρες, η μεγάλη πολιτεία του Φεστιβάλ πλημμύρισε από κόσμο και κάθε γωνιά της είχε να προσφέρει κάτι διαφορετικό, όπως πάντα, με γόνιμο προβληματισμό, μουσικές συγκινήσεις, μεγάλα γλέντια. Και δεν θα μπορούσε να υπάρξει καλύτερη κορύφωση για ένα τέτοιο συγκλονιστικό τριήμερο, από τη μεγαλειώδη συγκέντρωση το βράδυ του Σαββάτου.

Ακολούθησαν οι τρεις μεγάλες προσυγκεντρώσεις των Οργανώσεων του ΚΚΕ και της ΚΝΕ, με τα κόκκινά τους λάβαρα να κυματίζουν και με τα συνθήματα να πέφτουν βροχή: «ΚΚΕ, το κόμμα σου λαέ», «Ενας αιώνας αγώνες και θυσία, το ΚΚΕ στην πρωτοπορία!», «Χωρίς εσένα γρανάζι δε γυρνά, εργάτη μπορείς χωρίς αφεντικά», «ΚΚΕ ισχυρό, δύναμη για το λαό», «Πενήντα χρόνια ΚΝΕ γερή και μαζική, και τώρα και πάντα στην πρώτη τη γραμμή».

Από τα μεγάφωνα άρχισε να παίζει ο Υμνος της ΚΝΕ. Μέλη και φίλοι της Οργάνωσης και του Κόμματος, όρθιοι, με τις γροθιές υψωμένες, σηματοδότησαν την έναρξη της μεγαλειώδους συγκέντρωσης, που ήταν γεμάτη παλμό, συγκίνηση, αποφασιστικότητα. Γεμάτη μ' όλα εκείνα τα καθάρια υλικά και τις αξίες που κουβαλάνε το ΚΚΕ και η ΚΝΕ στην 100χρονη και 50χρονη πορεία τους, αντίστοιχα.

Επιλεγμένα τραγούδια ακολούθησαν, όπως ο «Οδηγητής», «Τα οχυρά της Νάουσας», «Ηρωες» και «Μην καρτεράτε να λυγίσουμε», με το πλήθος να ενώνει τη φωνή του.

Κι ύστερα, μέσα σε χειροκροτήματα, ακολούθησε από τα μεγάφωνα η υπόσχεση πως θα συνεχίσουμε τον αγώνα, θα φτάσουμε έως το τέλος, έως το γκρέμισμα του άδικου κόσμου.

Το καλωσόρισμα στην 17χρονη Παλαιστίνια αγωνίστρια Αχέντ Ταμίμι σήκωσε ξανά όρθιο το πλήθος στην Κεντρική Σκηνή, που δε σταμάτησε να χειροκροτεί όση ώρα προβαλλόταν στη μεγάλη οθόνη ένα βίντεο της ΚΝΕ, με εικόνες από τις πολλές κινητοποιήσεις που έχουν γίνει στη χώρα μας την τελευταία δεκαετία, ως έκφραση αλληλεγγύης στον αγώνα του Παλαιστινιακού λαού, με εξώφυλλα του «Οδηγητή», αλλά και με σχετική δήλωση του Γενικού Γραμματέα της ΚΕ του ΚΚΕ, Δ. Κουτσούμπα σε επίσκεψή του στην παλαιστινιακή πρεσβεία.

Αμέσως μετά ανέβηκε στο βήμα η Αχέντ Ταμίμι για τον χαιρετισμό της (βλέπε σελίδα 19), με το σύνθημα «Λευτεριά στην Παλαιστίνη» να δονεί την ατμόσφαιρα και παλαιστινιακές σημαίες να κυματίζουν ανάμεσα στα κόκκινα λάβαρα και τις ελληνικές σημαίες.

Για τον αγώνα του Παλαιστινιακού λαού μίλησε και ο πρέσβης της Παλαιστίνης, Μαρουάν Τουμπάσι, που ευχαρίστησε το ΚΚΕ και την ΚΝΕ για την αλληλεγγύη που δείχνουν και πρόσφερε δύο τιμητικές πλακέτες στον Δ. Κουτσούμπα και τον Ν. Αμπατιέλο, για τα 100χρονα και τα 50χρονα του ΚΚΕ και της ΚΝΕ, αντίστοιχα.

Ακολούθησε η «Διεθνής» και χιλιάδες γροθιές υψώθηκαν στον αέρα. Η μεγαλειώδης πολιτική συγκέντρωση ολοκληρώθηκε με ένα βίντεο της ΚΝΕ με τον μεγάλο ποιητή Γ. Ρίτσο να απαγγέλλει στο 3ο Φεστιβάλ της ΚΝΕ, το 1977, το ποίημά του «Τρία κόκκινα γράμματα».

Παρευρέθηκαν ακόμα άνθρωποι των Γραμμάτων και των Τεχνών, συνδικαλιστές και άλλοι αγωνιστές, που συμπορεύονται με το ΚΚΕ στο κίνημα, απόστρατοι από το χώρο των Ενόπλων Δυνάμεων και των Σωμάτων Ασφαλείας, άνθρωποι από το χώρο του Αθλητισμού και ακαδημαϊκοί.

Ανάμεσα στους πολλούς, ξεχωρίσαμε τους ηθοποιούς Κώστα Καζάκο, Γιώργο Κιμούλη, Ελένη Γερασιμίδου, Αντώνη Ξένο, Τιτίκα Σαριγκούλη, τον ποιητή Φώντα Λάδη, την Αννα Ραγκούση, τον Γιάννη Μηλιό, τον Βαγγέλη Θεοδωρόπουλο, σκηνοθέτη και καλλιτεχνικό διευθυντή του Φεστιβάλ Αθηνών, τον Σταύρο Τσακίρη, σκηνοθέτη και καλλιτεχνικό διευθυντή του ΔΗΠΕΘΕ Πάτρας, τον συνθέτη Θωμά Μπακαλάκο, τον σκηνοθέτη Λευτέρη Χαρωνίτη, τον συνθέτη Μιχάλη Τρανουδάκη, τη λογοτέχνη Ιωάννα Καρατζαφέρη και πολλούς ακόμα.