Και πράγματι, τα κατάφεραν... Και τις τρεις μέρες χάρισαν στους επισκέπτες του Φεστιβάλ μοναδικές στιγμές. Θύμισαν στους παλιότερους και, το κυριότερο, έφεραν σε επαφή τους νέους ανθρώπους, που αγκάλιασαν τον χώρο, με έργα κομμουνιστών δημιουργών, που παραμένουν επίκαιρα έως τις μέρες μας...
Κοινή διαπίστωση όλων: Το υψηλό επίπεδο των Πολιτιστικών Ομάδων της ΚΝΕ. Η σπουδαία δουλειά που γίνεται στο Στέκι Πολιτισμού και Νεανικής Δημιουργίας της Οργάνωσης. Ο χώρος του Πολιτισμού στο Φεστιβάλ, που γίνεται χρόνο με το χρόνο καλύτερος.
Θερμό χειροκρότημα επεφύλαξαν όλοι όσοι παρευρέθηκαν στο Στέκι Πολιτισμού του Φεστιβάλ το απόγευμα του Σαββάτου, στη μουσική παράσταση του Τμήματος Φωνητικής του Στεκιού Πολιτισμού και Νεανικής Δημιουργίας της ΚΝΕ.
Ακούσαμε υπέροχους στίχους όπως «Ηταν καμάρι της Αυγής και καβαλάρης όμορφος, τώρα μιά χούφτα χιόνι. Πέρασε κάμπους και βουνά και πανηγύρια πέρασε στην αγκαλιά των κοριτσιών», «Οποιος στην μάχη πάει για να πεθάνει, στρατιώτη μου για πόλεμο δεν κάνει», «Κι ο μάστορης το δίκιο του ζητάει κι ας το ξέρει, κάλλιο το χέρι να χτυπάει σε δίκοπο μαχαίρι»...
Οι δασκάλες του Τμήματος Φωνητικής, Ερση Φτούλη και Πολυξένη Καράκογλου, μετά το τέλος της παράστασης ανέφεραν: «Ολο αυτό που είδε ο κόσμος είναι αποτέλεσμα πάρα πολύ σκληρής δουλειάς, τα παιδιά δώσανε το 100%. Το καθένα παιδί ξεχωριστά έχει κάνει τεράστια προσπάθεια κι αξίζει συγχαρητήρια, είναι παιδιά τα οποία δεν ξέρουν μουσική και μαθαίνουν μέσα από το Στέκι. Ξεκίνησαν φέτος κι έχουν κάνει τεράστια πρόοδο. Είμαστε πάρα πολύ περήφανοι και για τα παιδιά. Θα συνεχίσουμε. Το Στέκι Πολιτισμού και Νεανικής Δημιουργίας είναι γεμάτο ζωή... Αποτελεί πηγή δημιουργίας, κάτι που αποτυπώνεται και στους πάνω από 40 νέους που συμμετέχουν στα μαθήματα Φωνητικής».
Το χειροκρότημα θερμό, πριν ακόμα ολοκληρωθεί η παράσταση... Οι ηθοποιοί της Θεατρικής Ομάδας της ΚΝΕ έγιναν μια φωνή με τον κόσμο που είχε κατακλύσει το θεατράκι, τραγουδώντας τον «Οδηγητή». Τα φώτα είχαν ανάψει και ο κόσμος παρέμενε στις θέσεις του... Προβληματισμένος, ιδιαίτερα συγκινημένος...
Η εμπνευσμένη σκηνοθεσία της Δανάης Κατσαμένη, η καθοδήγησή της στους φοιτητές και νέους εργαζόμενους που απαρτίζουν τη Θεατρική Ομάδα της ΚΝΕ, η πρωτότυπη μουσική του Δημήτρη Ανδρονιάδη, τα σκηνικά και τα κοστούμια που υπηρετούν το περιεχόμενο του έργου... Η εξαιρετική δουλειά των μελών της Θεατρικής Ομάδας, που μετά τη σχολή ή τη δουλειά τους έτρεχαν στο Στέκι για πρόβες... Ολα αυτά συνετέλεσαν στο να αποδοθεί μια παράσταση υψηλών προδιαγραφών, που ήδη ζητείται για να παρουσιαστεί και αλλού.
Γονείς με μικρά παιδιά, που παίρνοντας αφορμή κάποιο έργο, τους διηγούνται στιγμές από την Ιστορία του Κόμματός μας... Μικρούς και μεγάλους να σκύβουν για να διαβάζουν τα ονόματα των εικαστικών, που εκθέτονταν έργα τους, μιας και δεν τους συναντά κανείς στα βιβλία ή τις εκθέσεις. Νέους ανθρώπους να μένουν έκπληκτοι με το πόσο πρωτοποριακά είναι μερικά έργα ακόμα και στη μορφή τους, «σαν να φτιάχτηκαν σήμερα». Νεαρούς συντρόφους, σπουδαστές στο Πολυτεχνείο, να δείχνουν με καμάρι σε φίλους τους τις κατασκευές που δημιούργησαν και αποτυπώνουν τη σπουδαία πολιτιστική δουλειά που γινόταν από τους εξόριστους στον Αη Στράτη. Και δίπλα σε αυτά να βλέπεις ομάδες όλο ενδιαφέρον, που ξεναγούνται από σπουδαστές της Ανώτατης Σχολής Καλών Τεχνών.
Κάθε φράση και σκέψη, αφορμή για κουβέντα... Για τον σπουδαίο ρόλο που κατείχε η Τέχνη σε όλες τις στιγμές της Ιστορίας του ΚΚΕ, ακόμα και τις πιο δύσκολες, ότι η στρατευμένη τέχνη όχι μόνο δεν περιορίζει τον καλλιτέχνη, αλλά αντίθετα τον βοηθά να δημιουργεί έργα σπουδαίας αισθητικής πνοής και αξίας, που αντέχουν στο χρόνο.
Το φετινό θέμα της εικαστικής έκθεσης, που είχε επιμεληθεί η Επιτροπή Πολιτισμού του ΚΣ της ΚΝΕ, ήταν η επίδραση του κομμουνιστικού - εργατικού κινήματος στο έργο των εικαστικών καλλιτεχνών του 20ού αιώνα. Ιδιαίτερο κομμάτι της έκθεσης στο χώρο του Πολιτισμού, ήταν και φέτος οι κατασκευές που δημιούργησαν ομάδες νέων μηχανικών και αρχιτεκτόνων. Σε μια προσπάθεια να παρουσιαστεί με έναν πιο ζωντανό τρόπο η πολιτιστική δουλειά που γινόταν στις εξορίες, με βάση το λαμπρό παράδειγμα του Αη Στράτη, εκτέθηκαν μακέτες σκηνικών για τις θεατρικές παραστάσεις που ανέβασαν οι εξόριστοι.