Δεν χρειάστηκαν παρά λίγα 24ωρα για να αποδειχτεί με πάταγο ότι οι προτάσεις του Ελληνα υπουργού Αμυνας στις ΗΠΑ για «σχέδιο β» στην «ευρωατλαντική ολοκλήρωση» των Βαλκανίων, που θα παρακάμπτει το ονοματολογικό της ΠΓΔΜ, όπως και για αναβάθμιση των παλιών και τη δημιουργία νέων αμερικανοΝΑΤΟικών βάσεων, κάθε άλλο παρά «προσωπικές απόψεις» και «ιδέες» του Π. Καμμένου ήταν. Κι ας προσπάθησαν οι μεν ΣΥΡΙΖΑίοι να σηκώσουν κουρνιαχτό, μιλώντας για «προσωπική ατζέντα του υπουργού», που θίγει τάχα τα «αριστερά» τους αντανακλαστικά (!), τα δε αστικά κόμματα της αντιπολίτευσης κατηγορώντας την κυβέρνηση για «διγλωσσία στα εθνικά θέματα», που την καθιστά «επικίνδυνη» στον χειρισμό τους. Αλλωστε, μόνο ως αστείο ακούγεται ότι ο Ελληνας υπουργός Αμυνας ανέλαβε να ...«ανοίξει τα μάτια» στους Αμερικανούς για το πώς μπορούν καλύτερα να προωθήσουν τα γεωπολιτικά τους συμφέροντα στην περιοχή, εμπλέκοντας την Ελλάδα βαθύτερα στον σχεδιασμό τους. Η αλήθεια είναι ότι οι προτάσεις του Π. Καμμένου δεν παρεκκλίνουν στο ελάχιστο από το πλαίσιο στο οποίο αναπτύσσονται οι ελληνοαμερικανικές σχέσεις, με ευθύνη σύσσωμης της κυβέρνησης, ιδιαίτερα μετά από την επίσκεψη του πρωθυπουργού στις ΗΠΑ τον περασμένο Νοέμβρη, όπου αποφασίστηκαν η αναβάθμιση της στρατιωτικής συνεργασίας αλλά και η επιτάχυνση των διεργασιών για την ένταξη όλων των Δυτικών Βαλκανίων στο ΝΑΤΟ και στην ΕΕ, με πρωταγωνιστικό ρόλο της Ελλάδας, για να αναχαιτιστεί η επιρροή κυρίως της Ρωσίας στην περιοχή.

Απ' αυτήν τη σκοπιά, το λεγόμενο «σχέδιο β» που δημοσιοποίησε ο Καμμένος, περιέχει όλα τα «συστατικά» μιας καραμπινάτης ΝΑΤΟικής διευθέτησης στη Βαλκανική, που θα μπορούσε να αποτελέσει εναλλακτική επιλογή, αν ναυαγούσε η συμφωνία των Πρεσπών. Κι όχι μόνο αυτό: Στους βασικούς άξονες, η υλοποίηση ενός τέτοιου σχεδιασμού «τρέχει» ήδη στα Βαλκάνια και σε άλλες περιοχές, όπου ΝΑΤΟικές χώρες συγκροτούν «άξονες» και αναπτύσσουν πολυμερείς περιφερειακές «αμυντικές» συνεργασίες με μη κράτη - μέλη του ΝΑΤΟ, ενισχύοντας την «προβολή ισχύος» της ιμπεριαλιστικής συμμαχίας έναντι των ανταγωνιστών της και κυρίως απέναντι στη Ρωσία. Η Ελλάδα πρωτοστατεί σε τέτοιες συνέργειες, όπως για παράδειγμα οι τριμερείς με Κύπρο και Ισραήλ ή με Αίγυπτο και Κύπρο, ενώ το τελευταίο διάστημα συζητιέται και η επέκτασή τους με τη συμμετοχή των ΗΠΑ ή και της Γαλλίας. Μια παραλλαγή αυτών των «συνεργασιών», όπου το στρατιωτικό τους σκέλος είναι ιδιαίτερα ενισχυμένο, αποτελεί και η πρόταση Καμμένου, για την υπογραφή «αμυντικής συμφωνίας» ανάμεσα στην Ελλάδα, στην ΠΓΔΜ, στην Αλβανία, στη Βουλγαρία και - σε μεταγενέστερο στάδιο - τη Σερβία, με στόχο τη δημιουργία ενός «τόξου σταθερότητας» στην περιοχή, που θα βάζει εμπόδια και στη ρωσική διείσδυση στα Βαλκάνια. Μάλιστα, στη συνέντευξή του στην ΕΡΤ, ο Π. Καμμένος «εμπλούτισε» την πρότασή του, περιλαμβάνοντας και τις ΗΠΑ στα «συμβεβλημένα μέλη» αυτής της βαλκανικής «αμυντικής» συμφωνίας.

Επομένως, τέτοιες προτάσεις καμιά πρωτοτυπία δεν διεκδικούν και, όπως γράφτηκε, ορισμένες συζητήθηκαν και στο περιθώριο της πρόσφατης Συνόδου των υπουργών Αμυνας του ΝΑΤΟ. Προς επαλήθευση, διαβάζουμε σε πρόσφατη ανάλυση ενός από τα «think tanks» (Centre of European and North Atlantic Affairs) που ασχολούνται με την «ασφάλεια» στα Βαλκάνια και στη Ν/Α Ευρώπη, τροφοδοτώντας με σχετικές «ιδέες» και το ΝΑΤΟ: «Στις χώρες των Δυτικών Βαλκανίων, η αμοιβαία στρατιωτική συνεργασία παραμένει περιορισμένη. Παρόλο που υπάρχουν πολλές περιφερειακές πρωτοβουλίες, υπάρχει έλλειψη άλλων κοινών δραστηριοτήτων στα Δυτικά Βαλκάνια, η οποία απορρέει από το γεγονός ότι δεν έχει συζητηθεί μέχρι στιγμής κοινή ανάπτυξη αμυντικής δράσης. Ωστόσο, εάν υπάρχει πολιτική βούληση (...) η εντατική στρατιωτική συνεργασία μπορεί να είναι μια καλή προϋπόθεση για ένταση της συνεργασίας και στον πολιτικό τομέα». Παρόμοιο περιεχόμενο έχει και η «Συνεργασία στον τομέα της άμυνας των Δυτικών Βαλκανίων» (Western Balkans Defense Cooperation), μια από τις πολλές περιφερειακές δομές που αναπτύσσονται στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ, με στόχο να εμπεδώνεται η ιμπεριαλιστική ασφάλεια απέναντι σε ανταγωνιστικά κέντρα και κράτη.

Με την επίσκεψή του στις ΗΠΑ, ο υπουργός Αμυνας επιβεβαίωσε επίσης τη διαθεσιμότητα της κυβέρνησης να αναβαθμίσει τη «φιλοξενία» αμερικανικών στρατιωτικών δυνάμεων σε βάσεις που ήδη λειτουργούν ή σε άλλες που μπορεί να φτιαχτούν στην Ελλάδα. Θυμίζουμε ότι η ενίσχυση της στρατιωτικής παρουσίας των ΗΠΑ στη χώρα μας ήταν μέρος της συμφωνίας Τσίπρα - Τραμπ στη μεταξύ τους συνάντηση πριν από ένα χρόνο, που εξειδικεύτηκε σε όλες τις επόμενες συναντήσεις κυβερνητικών αξιωματούχων και στρατιωτικών των δυο χωρών. Σε μια από αυτές, ο αρχηγός των αμερικανικών Ενόπλων Δυνάμεων είχε αποκαλύψει όταν βρέθηκε στην Αθήνα τον περασμένο Σεπτέμβρη ότι έχει συμφωνηθεί η ενίσχυση της αμερικανικής παρουσίας στη Λάρισα, απ' όπου επιχειρούν τα αμερικανικά «UAV Reaper», και σύντομα έρχονται και ιπτάμενα τάνκερ, στην Αλεξανδρούπολη και τον Βόλο, για μόνιμη στάθμευση ή διεκπεραίωση αμερικανικών δυνάμεων προς τη Βαλκανική και τη Ν/Α Ευρώπη. Ο ίδιος είχε επιβεβαιώσει το αμερικανικό ενδιαφέρον για μεταστάθμευση μαχητικών αεροσκαφών «F-35» και «F-22» σε αεροπορικές βάσεις της Ελλάδας, ενώ σε εκκρεμότητα βρίσκονται η μεταφορά πυρηνικών στον Αραξο, ο ρόλος της Σύρου ως ΝΑΤΟικού λιμανιού και ορμητηρίου και άλλα ζητήματα που «ωριμάζουν» με τον καιρό.

Σε κάθε περίπτωση, οι προτάσεις Καμμένου αντανακλούν προτεραιότητες και στρατηγικές της αντιλαϊκής εξωτερικής πολιτικής, που χαράσσει και υπηρετεί σύσσωμη η κυβέρνηση, για λογαριασμό της αστικής τάξης. Το γεγονός εξάλλου ότι ο πρόεδρος των ΑΝΕΛ προτείνει «εναλλακτικές» που παρακάμπτουν το ονοματολογικό της ΠΓΔΜ, σε περίπτωση που ναυαγήσει η συμφωνία των Πρεσπών, με την οποία σ' αυτήν τη φάση υλοποιείται ο ευρωΝΑΤΟικός σχεδιασμός, φανερώνει την αποφασιστικότητα της κυβέρνησης να ηγηθεί με κάθε τρόπο της ένταξης της ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ, προκειμένου να προχωρήσει το ΝΑΤΟικό σχέδιο της «ευρωατλαντικής ολοκλήρωσης». Εκεί είναι που συναντιούνται ο «κοσμοπολίτης» ΣΥΡΙΖΑ με τον «εθνικιστή» Καμμένο και με όλα τα άλλα αστικά κόμματα, όπως η ΝΔ, που σηκώνουν κουρνιαχτό με το όνομα, αλλά σε τίποτα δεν αμφισβητούν τον ευρωΝΑΤΟικό σχεδιασμό στα Βαλκάνια, με επίδικο την αναβάθμιση της ελληνικής αστικής τάξης. Αυτός ο σχεδιασμός, που πάει χέρι - χέρι με την ενίσχυση της αμερικανοΝΑΤΟικής στρατιωτικής παρουσίας στην Ελλάδα, μόνο κινδύνους επιφυλάσσει για τον ελληνικό και τους άλλους λαούς, που μπαίνουν βαθύτερα στη δίνη ισχυρών ανταγωνισμών και μιας ενδεχόμενης στρατιωτικής κλιμάκωσης της ιμπεριαλιστικής αντιπαράθεσης στην ευρύτερη περιοχή. Γι' αυτό το «έξω οι βάσεις και το ΝΑΤΟ από την Ελλάδα» πρέπει τώρα να ακουστεί ακόμα πιο δυνατά. Κι αυτό θα γίνει στις συγκεντρώσεις που οργανώνουν το ΚΚΕ και η ΚΝΕ στις 22 και 23 Οκτώβρη, σε όλες τις πόλεις που υπάρχουν ή σχεδιάζονται νέες βάσεις.