Η αλήθεια είναι πως σε όλη την ΕΕ το μεγάλο κεφάλαιο θέλει το ξεθεμελίωμα των κοινωνικών κατακτήσεων των εργαζόμενων. Οπως οι ίδιοι οι «15» ομολογούν, το ζητούμενο για τις πολυεθνικές της Ευρώπης είναι να ανταγωνιστούν καλύτερα τις αμερικάνικες. Στο πλαίσιο αυτού του αδυσώπητου κεφαλαιοκρατικού ανταγωνισμού, η ΕΕ θέλει να αυξήσει τα περιθώρια εκμετάλλευσης των εργαζόμενων, διαλύοντας κάθε έννοια «κοινωνικού κράτους» και ακολουθώντας πιστά το «αμερικανικό μοντέλο», τόσο στον τομέα των εργασιακών σχέσεων, όσο και στον τομέα των ασφαλιστικών κοινωνικών δικαιωμάτων.

Αυτή η «προσαρμογή» της ΕΕ προς το εργασιακό και κοινωνικό «απαρτχάιντ» του «αμερικάνικου μοντέλου», συμπαρασύρει και την Ελλάδα. Οι Ελληνες κυβερνώντες, η άρχουσα τάξη της χώρας και οι «εταίροι» της υποκρίνονται ότι νοιάζονται για κοινωνική εξασφάλιση των εργαζόμενων μαζών. Εκείνο που θέλουν είναι να υποχρεώσουν τις εργαζόμενες μάζες να πληρώσουν τα σπασμένα από τον αγώνα δρόμου των ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών, που περνούν μέσα από την υπερεκμετάλλευση της εργατικής τάξης. Αλλωστε, οι αποφάσεις της πρόσφατης Συνόδου Κορυφής των «15» στη Στοκχόλμη γύρω από το ασφαλιστικό είναι σαφείς: Μέχρι τα τέλη του 2001 το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο εντέλλεται να «προχωρήσει στην έγκριση του κανονισμού... για το συντονισμό των συστημάτων Κοινωνικής Ασφάλισης» στο πλαίσιο της ΕΕ (άρθρο 32 των Συμπερασμάτων του Συμβουλίου Κορυφής της Στοκχόλμης). Μέχρι τα τέλη Δεκέμβρη λοιπόν πρέπει ο καθένας εκ των «15» και όλοι μαζί να έχουν «καθαρίσει» με το κοινωνικο-ασφαλιστικό σύστημα στις χώρες τους. Γι' αυτό και ο κ. Σημίτης μάς έκανε τη χάρη να επεκτείνει τον... «κοινωνικό διάλογο» μέχρι τα τέλη του χρόνου. Είναι η διορία που του έχει θέσει η ΕΕ...

***

1) Λένε ότι θέλουν να σώσουν το κοινωνικο - ασφαλιστικό σύστημα. Είναι οι ίδιοι που με υπουργική απόφαση, δυο βδομάδες πριν τις εκλογές του περσινού Απρίλη, κατάργησαν κάθε περιορισμό, όσον αφορά το τζογάρισμα των αποθεματικών των Ταμείων στο Χρηματιστήριο! Είναι αυτοί που έδιναν εντολές σε διοικητές Ταμείων να τζογάρουν τα λεφτά των ασφαλισμένων στη Σοφοκλέους για να «στηρίξουν» το δείκτη και να κερδίσουν μερικά ψηφαλάκια. Πόσα λεφτά εργαζόμενων εξανεμίστηκαν για την ψηφοθηρία τους; Οι συνεργάτες της ΓΣΕΕ τα υπολογίζουν - επιεικώς - μεταξύ 150 και 200 δισεκατομμυρίων. Οι ίδιοι θα απαντήσουν ποτέ;

2) Λένε ότι ενδιαφέρονται για το δημόσιο χαρακτήρα του συστήματος Κοινωνικής Ασφάλισης. Η αλήθεια είναι η ακριβώς αντίθετη: απαξιώνοντας από τη μια το ποσό των συντάξεων και καθιστώντας από την άλλη ανέφικτη την απολαβή της όποιας σύνταξης, εκείνο που ουσιαστικά κάνουν είναι να περνούν την ιδιωτικοποίηση από το «παράθυρο», οδηγώντας τους εργαζόμενους σε αναζήτηση «συνταξιοδοτικών προγραμμάτων» από ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρίες. Μπορούν να μας πουν πόσο... συνεπείς αποδείχτηκαν οι ασφαλιστικές εταιρίες προς τους ασφαλισμένους που έπεσαν στα δίχτυα τους, καθ' όλη τη διάρκεια της τελευταίας 20ετίας που «πουλούν» συντάξεις;

3) Λένε ότι ενδιαφέρονται να εξασφαλίσουν τη μελλοντική σύνταξη των νέων ανθρώπων. Μα τα ίδια τα επίσημα στοιχεία της Κομισιόν σημειώνουν ότι στις ηλικίες μέχρι και 30 χρόνων στην Ελλάδα η ανεργία αγγίζει το 40%. Αυτό - εφόσον συνδυαστεί με τα μέτρα που προτείνουν - πολύ απλά σημαίνει ότι το 40% τουλάχιστον των νέων ανθρώπων, ακόμα κι αν υποτεθεί ότι σταθούν τυχεροί και βρουν δουλιά άμεσα, θα πρέπει να περιμένουν μέχρι τα 70 τους για να πάρουν σύνταξη!

4) Λένε ότι το πρόβλημα της ανεργίας θα λυθεί με την επέκταση της μερικής απασχόλησης. Είναι προφανές, με βάση το πακέτο Γιαννίτση, ότι οι «απασχολήσιμοι» πετιούνται ολοσχερώς εκτός κάθε έννοιας Κοινωνικής Ασφάλισης. Ουδέποτε θα στοιχειοθετήσουν δικαίωμα συνταξιοδότησης, ουδέποτε θα στοιχειοθετήσουν δικαίωμα κοινωνικών παροχών στο τομέα της Υγείας.

5) Λένε ότι το «ασφαλιστικό πακέτο» εντάσσεται στο γενικότερο σχεδιασμό τους για την ενίσχυση της απασχόλησης. Μα, αυξάνοντας τα όρια συνταξιοδότησης, επεκτείνοντας τα χρόνια εργασίας, σε μια περίοδο που το αίτημα για μείωση του χρόνου εργασίας είναι υπερώριμο, δεν είναι προφανές ότι η ανεργία θα φουντώσει με συνέπεια τη μείωση των εσόδων των Ταμείων, πρόβλημα που με τη σειρά του θα αναπαράγει και θα διαιωνίζει το οικονομικό πρόβλημα των Ταμείων κ.ο.κ;

6) Λένε πως για τα οικονομικά προβλήματα των Ταμείων πρέπει να αναλάβουν «όλοι» τις ευθύνες τους. Ρωτάμε: Πότε, ποιος εργαζόμενος δεν πλήρωσε τις εισφορές του; Εκείνοι που δεν πλήρωναν (και δεν πληρώνουν) είναι οι βιομήχανοι, οι καπιταλιστές και το κράτος τους, που κλέβει για δεκαετίες τα λεφτά των εργατών και τα δίνει στους «ευεργέτες», για να κάνουν... ανάπτυξη. Γιατί, λοιπόν, πρέπει «όλοι» να αναλάβουν τις ευθύνες τους; Γιατί λοιπόν οι εργαζόμενοι να αναλάβουν (ξανά) τις ευθύνες των χορτάτων και των κλεφτών;

7) Λένε ότι με τα μέτρα τους εμπεδώνουν την «κοινωνική ασφάλεια». Μα όταν φτάνουν να θέτουν σε αχρηστία ακόμα και το ελάχιστο, δηλαδή την κατώτατη σύνταξη, όταν η κατώτατη σύνταξη που σήμερα είναι 124.000, αλλά με τα μέτρα τους θα ξεπερνά δε θα ξεπερνά τις 70.000 (!), για ποια «κοινωνική ασφάλεια» μιλάμε;

8) Λένε ότι τα μέτρα τους στοχεύουν, εκτός των άλλων, και στην καλύτερη «οργάνωση» του συστήματος. Μα η «οργάνωσή τους» είναι μια χαρά, όταν υπολογίζουν το ύψος της «μαύρης» και της «ανασφάλιστης» εργασίας. Ξέρουν πολύ καλά το μέγεθος των τρισ. που χάνονται κάθε χρόνο, επειδή οι κεφαλαιοκράτες αρνούνται να ασφαλίσουν Ελληνες και ξένους εργάτες. Εκεί, όταν υπολογίζουν πόσα κλέβονται από τους εργαζόμενους, η «οργάνωσή τους» είναι περίφημη. Η «οργάνωσή τους» αρχίσει να έχει... προβλήματα όταν πρόκειται να τεθεί τέρμα στην κλεψιά. Αφού ξέρουν και το μέγεθος της κλεψιάς και τους τόπους που διενεργείται αυτή η κλοπή γιατί δεν τη σταματούν; Προφανώς γιατί αυτό δε θα έκανε καλό στην... «ανάπτυξη» των θησαυροφυλακίων των κεφαλαιούχων.

9) Λένε ότι βάζουν «νερό στο κρασί τους», όσον αφορά τις γυναίκες με ανήλικα παιδιά... Εδώ η αθλιότητά τους ξεπερνά κάθε όριο: Δε φτάνει που προσθέτουν από 5 μέχρι και 15 (!) χρόνια δουλιάς σε μια εργαζόμενη μάνα μέχρι να στοιχειοθετήσει δικαίωμα σύνταξης, δε φτάνει που της κόβουν στο μισό τη σύνταξη, το παίζουν και... φίλοι της μητρότητας! Παρεμπιπτόντως: Αλήθεια εκείνο το «όταν η γυναίκα έχει ανήλικο παιδί» τι σημαίνει; Πότε να έχει ανήλικο παιδί; Πριν πιάσει δουλιά, όταν πιάσει δουλιά ή μετά από τρεις - τέσσερις δεκαετίες που θέλουν να βγαίνει σε σύνταξη (οπότε και βεβαίως το παιδί μόνο ανήλικο δε θα είναι). Θα μας το εξηγήσουν;

10) Λένε ότι τα μέτρα τους υπαγορεύονται από την αντίληψή τους περί «κοινωνικής αλληλεγγύης». Εδώ ένα στοιχείο είναι αρκετό: Ακόμα και με βάση τους δικούς τους υπολογισμούς τα μέτρα τους ισοδυναμούν για την επόμενη 25ετία με αφαίρεση περί των 25 τρισεκατομμυρίων δραχμών από τους εργαζόμενους και μελλοντικούς συνταξιούχους. Αν αυτό είναι «κοινωνική αλληλεγγύη» ο κοινωνικός κανιβαλισμός τι είναι;

***

Για όλα αυτά οι εργάτες έχουν πληρώσει. Με ιδρώτα και αίμα.