Ο Θ. Χιώνης

Τα παραπάνω ανέδειξε ο Θοδωρής Χιώνης, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, απευθυνόμενος σε εργαζόμενους της «Intracom Defence», στη διάρκεια περιοδείας κλιμακίου του Κόμματος στις εγκαταστάσεις της επιχείρησης στην Παιανία την περασμένη Δευτέρα.

Αρχικά αναφέρθηκε σε μια σειρά στοιχεία που αποδεικνύουν ότι δεν ισχύει το κλίμα εφησυχασμού και «κανονικότητας» που καλλιεργεί η κυβέρνηση, στην ανάγκη «να αντιμετωπίσουμε την προσπάθεια τόσο της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ όσο και της ΝΔ να επιβάλουν τη μιζέρια, μειωμένες απαιτήσεις και προσδοκίες (...). Τα ψευτοδιλήμματα για να κρύψουν ότι και οι δυο υπηρετούν τον εκμεταλλευτικό καπιταλιστικό δρόμο».

Στη συνέχεια, αναφερόμενος στην επικίνδυνη εμπλοκή της Ελλάδας στους ΝΑΤΟικούς σχεδιασμούς, υπογράμμισε πως «όλη η περιοχή είναι εύφλεκτη. Συγκρούονται μονοπώλια και καπιταλιστικά κράτη, σε συνθήκες μεγάλων αναταράξεων στη διεθνή οικονομία για το ποιος θα βγάλει περισσότερα, ποιος θα χάσει λιγότερα, στις πλάτες των λαών. Για τον έλεγχο αγορών, της Ενέργειας, τον γεωπολιτικό έλεγχο».

Απευθυνόμενος ειδικά στους εργαζόμενους της επιχείρησης, είπε:

«Ιδιαίτερα εσείς, που δουλεύετε σε μια επιχείρηση που σχετίζεται με πολεμικό υλικό, είναι ανάγκη να προβληματιστείτε για αυτές τις εξελίξεις. Το βασικό πρόβλημα δεν είναι οι δυνατότητες της εργασίας σας, οι μεγάλες δυνατότητες που έχει η επιστημονική - τεχνολογική πρόοδος. Το πρόβλημα είναι ποιος τα ελέγχει, ποιος είναι ο προσανατολισμός, πού αξιοποιείται και τι μπορεί να προκαλέσει.

Υπάρχει το γνωστό σε όλους σας τραγούδι του Β. Παπακωνσταντίνου, που λέει για τον Πέτρο, τον Γιόχαν και τον Φρανς που δούλευαν στην πολεμική βιομηχανία και "φτιάχνανε τανκς". Οταν το τραστ (σ.σ. μονοπώλια που συνεργάζονται) ήταν ενωμένο, όλα πηγαίνανε μέλι γάλα. Μόλις όμως έσπασε η συνεργασία τους για το ποιος θα καρπωθεί τα κέρδη και ποιος θα φορτωθεί τις ζημιές, στείλανε τους εργάτες που φτιάχνανε τανκς στον πόλεμο και τους πάτησαν τα τανκς που είχαν φτιάξει οι ίδιοι. Ο πόλεμος δεν είναι τίποτα άλλο παρά συνέχεια της πολιτικής - σε "ειρηνικές" συνθήκες - με άλλα μέσα, με όπλα. Ο,τι δεν λύνουν στα τραπέζια διαλόγου, στις συνόδους, τα λύνουν με τα όπλα μακελεύοντας τους λαούς.

(...) Το τι θα συμβεί καθορίζεται όχι από τη δική σας δουλειά, αλλά από τα μεγάλα συμφέροντα που συγκρούονται στα Βαλκάνια, στην ευρύτερη περιοχή, αλλά και από την κυβερνητική πολιτική, την οποία στηρίζει η ΝΔ, για βαθύτερη εμπλοκή στους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς. Στο πλαίσιο αυτών των σχεδιασμών, μετατρέπουν τη χώρα σε ένα τεράστιο ορμητήριο θανάτου, γιατί οι βάσεις στην Ελλάδα δεν είναι για να υπερασπίζονται τα ελληνικά σύνορα αλλά για να επεκτείνουν την πολεμική δράση σε όλη την περιοχή και να στηρίζουν τα σχέδια ενεργειακών κολοσσών. Μετατρέπουν τη χώρα μας σε στόχο, σε μαγνήτη επιθέσεων. Τα περί "ανταλλαγμάτων" και "διευκολύνσεων" δεν έχουν καμία σχέση με τα δικά μας συμφέροντα, που ίσα-ίσα έρχονται σε αντίθεση με όλους αυτούς τους σχεδιασμούς».

Σε αυτό το σημείο, ο Θ. Χιώνης υπογράμμισε ότι «δεν είναι οξύμωρο - όπως λένε ορισμένοι εδώ μέσα - να κάνουμε αντιπολεμική προπαγάνδα σε μια επιχείρηση που παράγει πολεμικό υλικό.

Οι δυνατότητες που υπάρχουν, αντί να αξιοποιούνται για να ζούμε καλύτερα, αξιοποιούνται για να βγάζουν κέρδη, για να μας μπλέκουν σε βάρβαρους σχεδιασμούς. Θα μπορούσε όλη αυτή η τεχνογνωσία και όλη αυτή η υποδομή να προσανατολίζεται σε σκοπούς ειρηνικής πολιτικής χρήσης, για τη βελτίωση της ζωής των εργαζομένων, των αυτοαπασχολούμενων. Ετσι, όχι μόνο δεν θα έκλεινε την δουλειά αλλά θα την άνοιγε ακόμα περισσότερο, με βάση τις ανάγκες που υπάρχουν. Ταυτόχρονα, μπορεί να αξιοποιηθεί η πολεμική τεχνογνωσία για την υπεράσπιση των κυριαρχικών δικαιωμάτων όπου κουμάντο κάνει η εργατική τάξη, ο λαός. Για μια εξουσία, την εργατική, που θα πρέπει να υπερασπίσει τον εαυτό της, και η δική σας γνώση, πείρα, επιστημονική κατάρτιση, θα παίξει καθοριστικό ρόλο. Για να υπερασπίσει τα συμφέροντα των πολλών και όχι του ΝΑΤΟ».

Παραπέρα, αναφέρθηκε στην αναγκαιότητα της πάλης για αιτήματα που απαντούν στις σύγχρονες ανάγκες των εργαζομένων, σε σύγκρουση με τους στόχους των επιχειρηματικών ομίλων, των κυβερνήσεών τους, των συμμαχιών που επιλέγουν. Για τη σημασία της πάλης και τη σχέση της επιχειρησιακής ΣΣΕ με την κλαδική, σε αντιπαράθεση με τον νόμο Βρούτση - Αχτσιόγλου και το αντεργατικό οπλοστάσιο. «Αυτή η πάλη», τόνισε, «πρέπει να συνδεθεί με την πάλη για να σταματήσουν να δίνουν το 2% του ΑΕΠ στο ΝΑΤΟ και για να έχουμε καλύτερη δημόσια και δωρεάν Υγεία και Παιδεία, να μην έχουμε τόσους φόρους. Η πάλη μέσα στην επιχείρηση για τη ΣΣΕ, για την υπεράσπιση του εισοδήματος, πρέπει να συνοδεύεται με πάλη ενάντια στην κυβερνητική πολιτική και τους στόχους τους οποίους υπηρετεί, να συνδεθεί με την πάλη για να μην υπάρχει κανένας Ελληνας φαντάρος έξω από τα σύνορα, ενάντια σε αυτές τις ασκήσεις, τους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς. Να παλέψουμε για τη διαμόρφωση συνθηκών αποδέσμευσης από το ΝΑΤΟ και την ΕΕ, με όρους όμως που θα ικανοποιούν τα δικά μας συμφέροντα, δηλαδή παίρνοντας τα κλειδιά της οικονομίας και της εξουσίας στα χέρια μας».