Το λεγόμενο 1ο Διεθνές Φόρουμ του Παρισιού για την Ειρήνη, που διοργάνωσε ο Γάλλος Πρόεδρος, Εμανουέλ Μακρόν, στις αρχές της βδομάδας, με αφορμή την 100ή επέτειο της λήξης του Α' Παγκοσμίου Πολέμου, εξελίχτηκε, όπως αναμενόταν, σε ένα τεράστιο ρεσιτάλ υποκρισίας και ανέξοδων φιλειρηνικών κορονών, από όλη την «αφρόκρεμα» της ηγεσίας των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων που ευθύνονται για τις σημερινές επεμβάσεις και τους πολέμους που αιματοκυλούν τους λαούς. Οσοι συμμετείχαν απέδωσαν τους προηγούμενους παγκόσμιους πολέμους στο «εθνικιστικό μίσος, στη μονομέρεια και τη μη ανεκτικότητα», ενώ περίσσεψαν το ...κλάμα και ο οδυρμός για τον ανερχόμενο «ακραίο εθνικισμό» που δήθεν θα αντιμετωπιστεί με το «μέτωπο υπεράσπισης της δημοκρατίας», δηλαδή της καπιταλιστικής βαρβαρότητας που υπερασπίζονται από κοινού και με τους εθνικιστές. Αυτό που επιχειρήθηκε να κρυφτεί είναι η πραγματική αιτία των ιμπεριαλιστικών πολέμων και στο παρελθόν και σήμερα, που δεν είναι άλλη από την όξυνση του ανταγωνισμού ανάμεσα σε αστικές τάξεις για το μοίρασμα αγορών, ενεργειακών πόρων, των αγωγών μεταφοράς τους και των γεωστρατηγικών σφαιρών επιρροής. Αυτό δηλαδή που βλέπουμε να συμβαίνει σε μια σειρά από πολέμους, επεμβάσεις και συγκρούσεις σήμερα, από τη Λιβύη, τη Συρία, την Ουκρανία έως την Ασία και τον Ειρηνικό.

Κατά τ' άλλα η συνάντηση στο Παρίσι επιχειρείται να καθιερωθεί σε ετήσια βάση ως μια ευκαιρία για να γίνονται συζητήσεις για συμφωνίες και συμβιβασμούς ανάμεσα σε αστικές κυβερνήσεις αλλά και επιχειρηματικούς ομίλους.

Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι χορηγοί στο Φόρουμ, όπως και σε ανάλογες διοργανώσεις, είναι ισχυροί μονοπωλιακοί όμιλοι, όπως οι «Google», «Microsoft», «Facebook», «Ιδρυμα Ford», «BNP Paribas», Ιδρυμα «Ροκφέλερ» και... ευαγή ιδρύματα όπως η «Ανοιχτή Κοινωνία» του Τζορτζ Σόρος, το ΔΝΤ, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, που έχουν διακριθεί για τις διάφορες «πολύχρωμες επαναστάσεις» στην πρώην ΕΣΣΔ, στα Βαλκάνια και αλλού, για την επαναχάραξη συνόρων με το αίμα των λαών και άλλες ...φιλειρηνικές πράξεις.

Σε αυτήν τη συνάντηση συμμετείχε και παρενέβη ο Ελληνας πρωθυπουργός, Αλ. Τσίπρας, που διαπρέπει στο «ξέπλυμα» ιμπεριαλιστικών οργανισμών όπως η ΕΕ και το ΝΑΤΟ και γίνεται σημαιοφόρος για τα σχέδιά τους σε όλο τον κόσμο, πουλώντας φούμαρα περί ...«ασφάλειας και σταθερότητας». Ο Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι τυχαίο ότι παίρνουν τα εύσημα από όλο το φάσμα του αστικού πολιτικού κόσμου, νεοφιλελεύθερους και σοσιαλδημοκράτες, τον Τραμπ και την Μέρκελ, το γερμανικό SPD και τον Ολάντ.

Ο κύριος στόχος του Φόρουμ, που διαφάνηκε από την κεντρική ομιλία του Γάλλου Προέδρου, έγκειται στις προσπάθειες της γαλλικής πλουτοκρατίας να αναβαθμίσει τη θέση της στην ΕΕ και στο διεθνή ανταγωνισμό. Είπε χαρακτηριστικά: «Εχουμε καταστεί πιο εύθραυστοι από την αναβίωση των θλιβερών παθών, του εθνικισμού, του ρατσισμού, του αντισημιτισμού, του εξτρεμισμού, τα οποία θέτουν εν αμφιβόλω αυτόν τον ορίζοντα που οι λαοί μας αναμένουν». Ο Μακρόν εξήγησε ότι στόχος είναι το Φόρουμ να καταξιωθεί ως βήμα επανεξέτασης παλιών και νέων σχεδιασμών και συμμαχιών, αναφέροντας ότι η συνάντηση «θα έχει ως αποστολή κάθε χρόνο να ενώσει τον έναν με τον άλλον, προκειμένου να προωθήσουμε συγκεκριμένες ενέργειες, με στόχο αυτή η δουλειά για την ειρήνη να καταγράφει λίγο περισσότερη πρόοδο κάθε χρόνο».

Ξεχωριστή θέση είχε και η παρέμβαση της Γερμανίδας καγκελαρίου, Αγκελα Μέρκελ, που μιλώντας για την «ανάγκη κοινών προσεγγίσεων» σημείωσε: «Εάν η απομόνωση δεν ήταν η λύση πριν από 100 χρόνια, πώς γίνεται να είναι σήμερα σε έναν τόσο αλληλένδετο κόσμο;». Επίσης, εκτίμησε ότι «η διεθνής συνεργασία, μια ειρηνική ισορροπία μεταξύ των συμφερόντων της μίας και της άλλης πλευράς και ακόμα και το ευρωπαϊκό σχέδιο για την ειρήνη τίθενται εκ νέου υπό αμφισβήτηση», αλλά και ότι «η ειρήνη που έχουμε σήμερα, που μας μοιάζει κάποιες φορές δεδομένη, αυτή η ειρήνη απέχει πολύ από το να είναι κάτι το δεδομένο και πρέπει να δώσουμε μάχη για εκείνη». Ακόμα, προειδοποίησε για «έναν εθνικισμό με παρωπίδες» και διατύπωσε την ανησυχία της για το ενδεχόμενο «να αρχίσουμε και πάλι να ενεργούμε σαν να μπορούμε απλά να αγνοούμε τις σχέσεις και τις αμοιβαίες δεσμεύσεις μας».

Τα ευχολόγια περί ειρήνης και συνεργασίας προβάλλονται και από την κοινή δήλωση στο Φόρουμ, του Γάλλου Προέδρου, του γγ του ΟΗΕ, Αντόνιο Γκουτέρες, και των επικεφαλής του ΔΝΤ, της Παγκόσμιας Τράπεζας, του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου, του ΟΟΣΑ, της UNESCO. Εκεί φυσικά είναι εμφανείς και οι μπηχτές για την κυβέρνηση των ΗΠΑ σχετικά με την επιλογή μέτρων εθνοκρατικού προστατευτισμού. Δηλώνεται με νόημα: «Για να αντιμετωπίσουμε τις παγκόσμιες προκλήσεις, χρειαζόμαστε παγκόσμια προσοχή, συλλογική ευθύνη και διεθνείς λύσεις: Παραμένουμε δεσμευμένοι να εργαστούμε ακούραστα για την επίτευξη μόνιμης ειρήνης και προόδου μέσω πολυμερών προσεγγίσεων. Τονίζουμε την ανάγκη πολυμερών πολιτικών που εστιάζονται στην πρόληψη των συγκρούσεων, καθώς και την προώθηση κατάλληλων στρατηγικών και εργαλείων στον τομέα αυτό. Υπογραμμίζουμε την αποφασιστικότητά μας να προωθήσουμε, με συντονισμένο τρόπο, συνεκτικές προσεγγίσεις που υποστηρίζουν όλες τις διαφορετικές αποστολές μας και λαμβάνουν υπόψη όλες τις συνιστώσες της ειρήνης, συμπεριλαμβανομένων της πρόληψης, της επίλυσης συγκρούσεων, της διατήρησης της ειρήνης, την οικοδόμηση της ειρήνης, την ανθρωπιστική βοήθεια, την αξιοπρεπή εργασία και την ανάπτυξη».

Και τα φληναφήματα από τους ηγέτες του κεφαλαίου, της στυγνής καπιταλιστικής εκμετάλλευσης και των πολύμορφων εγκλημάτων ανά τον κόσμο, συνεχίζονται με την εξής διατύπωση: «Δεσμευόμαστε για την προώθηση της διεθνούς συνεργασίας, προκειμένου να επωφεληθούν από τη θετική δυνατότητα του ψηφιακού μετασχηματισμού όλοι οι πολίτες και να διασφαλιστούν μέσω ενός συστήματος που βασίζεται σε κανόνες, όπου η καινοτομία οδηγεί σε υγιέστερες οικονομίες, πιο δίκαιες κοινωνίες και καλύτερη ποιότητα ζωής». Ολα αυτά... στην ιμπεριαλιστική ζούγκλα, που γίνεται σφαγή για την ανταγωνιστικότητα των μονοπωλίων με μέτρα μείωσης της τιμής της εργατικής δύναμης, διεύρυνση των ελαστικών σχέσεων εργασίας και της απελευθέρωσης απολύσεων.

Ταυτόχρονα δηλώνεται ότι «η συνεργασία σε πολυμερές επίπεδο δεν είναι προαιρετική: Είναι η μόνη δυνατή λύση». Παρά τις κορόνες όμως και τις εκκλήσεις για συνεργασία οι ενδοϊμπεριαλιστικές αντιπαραθέσεις δεν μπορούν να κρυφτούν. Πιο εμφανής απόδειξη αλλά όχι η μοναδική ήταν η στάση του Αμερικανού Προέδρου Ντόναλντ Τραμπ να απέχει επιδεικτικά από το Φόρουμ και να δηλώνει την έντονη δυσαρέσκειά του για τη διατύπωση του Γάλλου Προέδρου σχετικά με τον ευρωστρατό «που χρειάζεται για να προστατεύει την Ευρώπη από τη Ρωσία, την Κίνα και τις ΗΠΑ». Με έντονα ειρωνικό ύφος, αναφερόμενος στην Ιστορία, σημείωσε: «Στο Παρίσι άρχισαν να μαθαίνουν Γερμανικά προτού επέμβουν οι ΗΠΑ».

Οι αντιπαραθέσεις έχουν εκφραστεί και σε άλλα φόρα, και παλιότερα και την περίοδο μετά την ανάδειξη του Ντ. Τραμπ στην ηγεσία των ΗΠΑ, εκδηλώνονται στα προβλήματα συνοχής της ΕΕ (βλέπε Brexit, εσωτερικές διαιρέσεις, Προσφυγικό), στην όξυνση του ανταγωνισμού με Κίνα και Ρωσία, σε πολλά πεδία, από τα Βαλκάνια και τη Μέση Ανατολή, μέχρι την πρώην ΕΣΣΔ, την Ασία, τον Ειρηνικό και την ανεκμετάλλευτη Αρκτική. Οι εργάτες και τα λαϊκά στρώματα έχουν την πείρα να μην τσιμπήσουν στα κελεύσματα των παλιών αστικών δυνάμεων και των νεοφώτιστων σοσιαλδημοκρατικών, όπως ο ΣΥΡΙΖΑ, οι Ποδέμος στην Ισπανία, ή «αριστεροί» τύπου Κόρμπιν, που διαβεβαιώνουν ότι στο έδαφος του καπιταλισμού, στηρίζοντας τους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς και τον αποκλεισμό των «ακραίων» μπορεί να υπάρξει σταθερότητα και ασφάλεια. Ο δικός τους μονόδρομος για την αμοιβαία συνεργασία των λαών είναι η οργάνωση της σύγκρουσης με την εξουσία του κεφαλαίου σε κάθε χώρα.