Η γενικευμένη κατακραυγή από συνδικάτα και φορείς για την άδικη ποινή φυλάκισης 10 ετών που είχε επιβληθεί στην 53χρονη καθαρίστρια από τον Βόλο, οδήγησε το 5μελές Κακουργιοδικείο Λάρισας να αποφασίσει χτες την προσωρινή αναστολή εκτέλεσης της ποινής της.

Θυμίζουμε ότι η καθαρίστρια βρισκόταν από τις 5/11 στις φυλακές Θήβας ύστερα από την καταδίκη της για «κατάχρηση δημόσιου χρήματος», επειδή για την πρόσληψη με διαγωνισμό του ΑΣΕΠ το 1996 σε παιδικό σταθμό του Δήμου Βόλου δήλωσε ότι είναι τελειόφοιτη της ΣΤ' Δημοτικού, ενώ στην πραγματικότητα είχε τελειώσει την Ε' Δημοτικού.

Η καθαρίστρια αποφυλακίστηκε χτες και τώρα περιμένει να εκδικαστεί η αίτηση αναίρεσης της ποινής της στον Αρειο Πάγο, όποτε θα αποφασιστεί αν θα επιστρέψει στη φυλακή ή όχι. Τα ταξικά εργατικά σωματεία, που πρώτα ανέδειξαν το θέμα, ζητούν την άμεση ακύρωση της ποινής και την απαλλαγή της εργαζόμενης καθαρίστριας από κάθε κατηγορία με βούλευμα, καθώς και να επιστρέψει στην εργασία της, χωρίς καμία επίπτωση στην προϋπηρεσία της.

Θυμίζουμε ότι η 53χρονη καθαρίστρια επί μια 20ετία προσέφερε με συνέπεια τις υπηρεσίες της στον παιδικό σταθμό. Το 2016, όμως, σύρθηκε στο δικαστήριο κατηγορούμενη για «πλαστογράφηση» και πρωτόδικα της επιβλήθηκε ποινή κάθειρξης 15 ετών! Στο Πενταμελές Εφετείο Κακουργημάτων της Λάρισας, όπου πριν από λίγο καιρό εκδικάστηκε η έφεσή της, η απόφαση ήταν πάλι καταδικαστική και μάλιστα με τη βαριά ποινή των 10 χρόνων φυλάκισης.

Κι αυτό ενώ η κατηγορία άλλαξε από «πλαστογράφηση» σε «παραποίηση», και παρά το γεγονός ότι η κατηγορουμένη εξήγησε ότι αναγκάστηκε να προβεί στην ενέργεια αυτή επειδή είχε μεγάλη ανάγκη να βρει μια δουλειά για να θρέψει τα παιδιά της και να βοηθήσει τον σύζυγό της, που είναι ανάπηρος, ζητώντας, ταυτόχρονα, δημόσια συγγνώμη.

Σε ανακοίνωσή του το Εργατικό Κέντρο Λάρισας σημειώνει ότι «δεν αρκεί η αναστολή εκτέλεσης αυτής της άδικης ποινής, αφού αφήνει ανοιχτό το θέμα νέας καταδίκης στον Αρειο Πάγο και επιπλέον δεν της επιτρέπει να επιστρέψει στη δουλειά της και να της αναγνωριστεί η 20ετής προϋπηρεσία της».

Ανάλογη ανακοίνωση εξέδωσε και το Σωματείο Καθαριστριών - Καθαριστών Νομού Μαγνησίας. Μεταξύ άλλων σημειώνει: «Η σημερινή απόφαση του Πενταμελούς Εφετείου Κακουργημάτων Λάρισας για την αναίρεση της ποινής για την συνάδελφό μας καθαρίστρια, που θα παραμείνει ελεύθερη μέχρι να εκδικαστεί η υπόθεση από τον Αρειο Πάγο, είναι το αποτέλεσμα του αγώνα των σωματείων, των μαζικών φορέων.

Από τη μέρα που καταδικάστηκε σε 10ετή φυλάκιση, ξεκίνησαν με τις παρεμβάσεις τους, με τις ανακοινώσεις τους στον Τύπο, για να γίνει γνωστή στην κοινωνία απερίφραστα η άδικη απόφαση της "δικαιοσύνης" εναντίον της συναδέλφου μας καθαρίστριας από τον Βόλο, με απαίτηση την άμεση αποφυλάκισή της και την αναίρεση της ποινής, επισημαίνοντας ότι δεν είναι έγκλημα να εργάζεται κάποιος για να ζήσει, και μάλιστα όταν αντιμετωπίζει ιδιαίτερες δυσκολίες.

Γιατί δεν είναι έγκλημα ο αγώνας για επιβίωση ενός φτωχού ανθρώπου σε ένα σύστημα όπου - νόμιμα και παράνομα - κλέβονται δεκάδες δισεκατομμύρια, όπου - νόμιμα και παράνομα - φυσικά πρόσωπα και επιχειρηματικοί όμιλοι πλουτίζουν σε βάρος του λαού και κανείς τους δεν πήγε ούτε μια ώρα φυλακή.

Η πρώτη απαίτηση των σωματείων και φορέων πραγματοποιήθηκε και τώρα ξεκινάμε την έμπρακτη συμπαράσταση στην συνάδελφό μας και στην οικογένειά της, ζητώντας την άμεση αποκατάσταση στην εργασία της, στα ασφαλιστικά δικαιώματα που αφαιρέθηκαν και να επιστραφούν όλα τα δεδουλευμένα ένσημά της, για να έχει βάσει αυτών ασφαλιστική κάλυψη για την ίδια και για τα παιδιά της.

Ζητάμε την άμεση πρόσληψή της, επειδή επί μια 20ετία προσέφερε συνειδητά τις υπηρεσίες της σε παιδικό σταθμό του δήμου Βόλου, προσέφερε εργασία και πληρωνόταν γι' αυτή. Δεν έκλεψε! Δεν καταχράστηκε τα δημόσια χρήματα! Τα δούλεψε! Για να μπορεί να αντεπεξέλθει στις οικογενειακές της ανάγκες.

Καλούμε τα σωματεία, τους φορείς, να παλέψουν με όλες τους τις δυνάμεις για την πλήρη αποκατάσταση της συναδέλφου, να συνεχίσουμε τον αγώνα μας κατά του βάρβαρου καπιταλιστικού συστήματος, που γεννά τέτοιες απάνθρωπες αδικίες, και να μην βρεθεί κανένας εργαζόμενος στη φτώχεια και στην ανέχεια και να αναζητεί απελπισμένα τρόπο για να ζήσει».