Ο Τ. Τσένκερ στις εργασίες της 20ής Διεθνούς Συνάντησης

Η σημερινή κυβέρνηση Λαϊκού Κόμματος (OVP) - Κόμματος Ελευθερίας (FPO), με καγκελάριο τον Σεμπάστιαν Κουρτς, πήρε τη «σκυτάλη» από την προηγούμενη συγκυβέρνηση Σοσιαλδημοκρατών (SPO) - Λαϊκού Κόμματος και προχωρά στην ακόμη μεγαλύτερη ελαστικοποίηση της εργασίας, στη μείωση των παροχών για τους άνεργους και των προνοιακών παροχών για τους μακροχρόνια άνεργους και τους άπορους, στη συγχώνευση των ασφαλιστικών Ταμείων Υγείας.

Από την 1η Σεπτέμβρη οι επιχειρήσεις στην Αυστρία έχουν τη δυνατότητα να επεκτείνουν το κανονικό ωράριο των υπαλλήλων τους έως και τις 12 ώρες τη μέρα, για ορισμένο χρονικό διάστημα, χωρίς τα τυπικά εμπόδια που ίσχυαν προηγουμένως (ενσωμάτωση της σχετικής κοινοτικής Οδηγίας). Εκτοτε οι εργοδότες έχουν «ξεσαλώσει». Σχεδόν καθημερινές είναι οι καταγγελίες στα συνδικάτα και οι αναφορές στον αυστριακό Τύπο για επιβολή 12ωρης εργασίας και εργασίας τα Σαββατοκύριακα και τις αργίες σε διάφορους κλάδους, με απειλές και απολύσεις όσων αρνούνται.

Από κινητοποίηση του Κόμματος Εργασίας Αυστρίας την Πρωτομαγιά

Την ίδια στιγμή, η μερική απασχόληση στη χώρα είναι από τις υψηλότερες της Ευρώπης, ιδιαίτερα στις γυναίκες που έφτασε το 2018 στο 47,3%, δηλαδή σχεδόν 1 στις 2 γυναίκες ημιαπασχολείται. Αντίστοιχα αυξάνουν οι χαμηλόμισθοι, οι λεγόμενοι «φτωχοί εργαζόμενοι», που παρότι έχουν δουλειά δεν μπορούν να τα βγάλουν πέρα με το μισθό τους. Ο αριθμός τους υπολογίζεται στις 300.000, δηλαδή το 8% του συνόλου των εργαζομένων. Επιπλέον, 390.000 παιδιά και νέοι (το 22% των ατόμων κάτω των 20 ετών) ζουν σε οικογένειες που κινδυνεύουν από τη φτώχεια.

Ο «Ριζοσπάστης» συνομίλησε με τον αναπληρωτή πρόεδρο του Κόμματος Εργασίας Αυστρίας (PdA), Τίμπορ Τσένκερ, που βρέθηκε στην Ελλάδα για να συμμετάσχει στην 20ή Διεθνή Συνάντηση Κομμουνιστικών και Εργατικών Κομμάτων (23-25 Νοέμβρη) στην έδρα της ΚΕ του ΚΚΕ στον Περισσό.

-- Οι συνθήκες ζωής και δουλειάς των εργαζομένων στην Αυστρία επιδεινώνονται. Οι κυβερνήσεις έχουν αποφασίσει μια σειρά αντεργατικά μέτρα με αρνητικές συνέπειες (ευελιξία στην εργασία, μερική απασχόληση, 10ωρη και 12ωρη ημερήσια εργάσιμη μέρα, φτωχοί εργαζόμενοι και συνταξιούχοι, μεταρρυθμίσεις στην ασφάλιση της Υγείας κ.λπ.). Ποια είναι η κατάσταση των εργαζομένων στη χώρα, ποια βασικά προβλήματα τους απασχολούν;

-- Από τη νίκη της αντεπανάστασης στη Σοβιετική Ενωση εφαρμόζονται μεταρρυθμίσεις στην Αυστρία, που επιβαρύνουν την εργατική τάξη και ωφελούν το κεφάλαιο. Πριν από αυτή, η σοσιαλδημοκρατία και το συντηρητικό Λαϊκό Κόμμα βρίσκονταν σε συμμαχία - τον λεγόμενο κοινωνικό εταιρισμό - βάση της οποίας ήταν ότι η σοσιαλδημοκρατία φρόντιζε για την ακινητοποίηση του εργατικού και του συνδικαλιστικού κινήματος, το οποίο με τη σειρά του έγινε συνεταίρος στο αυστριακό κρατικομονοπωλιακό σύστημα.

Σε αυτό το πλαίσιο προέκυψαν - στη λογική του κεϊνσιανισμού - ένα δημόσιο κοινωνικό, εκπαιδευτικό σύστημα και ένα σύστημα Υγείας, όπως επίσης και μια κρατική βιομηχανία. Από τη δεκαετία του '90 όμως, το κεφάλαιο δεν χρειαζόταν πια να δείχνει ότι στην Αυστρία μπορεί να υπάρξει τάχα ένας «κοινωνικός καπιταλισμός» και πέρασε στην επίθεση. Ακόμη και σοσιαλδημοκρατικές κυβερνήσεις εφάρμοσαν πρώτες ιδιωτικοποιήσεις, περικοπές κοινωνικών παροχών και απελευθέρωση της αγοράς. Επί του παρόντος, ωστόσο, το κεφάλαιο δεν χρειάζεται τη σοσιαλδημοκρατία. Απόν το Δεκέμβρη του 2017 υπάρχει στην Αυστρία μια συγκυβέρνηση του συντηρητικού Λαϊκού Κόμματος και του ακροδεξιού Κόμματος της Ελευθερίας.

Αυτή η κυβέρνηση δίνει τη «χαριστική βολή» στα εργατικά δικαιώματα και θέτει τα αντεργατικά - αντιλαϊκά μέτρα σε νέα βάση: Οχι μόνο η επαναφορά της 12ωρης εργάσιμης μέρας, αλλά και η κατάργηση της στήριξης των (ασφαλισμένων) ανέργων θα επιδεινώσουν δραματικά την κατάσταση της εργατικής τάξης. Το ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα για τους μακροχρόνια άνεργους και τους άπορους - δηλαδή εξασφαλίζει το κατώτατο όριο διαβίωσης - θα περιοριστεί. Τα προγράμματα εργασίας για τους άνεργους μεγαλύτερης ηλικίας και για τους νέους αναστέλλονται. Η εργατική συμμετοχή στη διοίκηση του συστήματος Ασφάλισης και Υγείας αποδυναμώνεται και παραδίνονται στον έλεγχο του κεφαλαίου. Εν συντομία: Τα δημοκρατικά και κοινωνικά δικαιώματα περιορίζονται, η πίεση προς τους εργαζόμενους μεγαλώνει, τα εισοδήματα συρρικνώνονται. Μελλοντικά θα υπάρχουν και στην Αυστρία περισσότεροι άνεργοι, περισσότερη φτώχεια, ανεπαρκής ιατρική περίθαλψη, λιγότερες δυνατότητες για μόρφωση, περισσότεροι άστεγοι.

Πρώτα πλήττονται οι πιο ηλικιωμένοι και οι μετανάστες, στη συνέχεια οι γυναίκες και η νεολαία, τελικά συνολικά η εργατική τάξη. Αυτό είναι το πρόγραμμα της κυβέρνησης: Θέλει να ενισχύσει το κεφάλαιο και γι' αυτό η εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα θα φτωχοποιούνται ακόμη περισσότερο.

-- Σε ποια βασικά μέτωπα επικεντρώνεται η δράση του Κόμματος Εργασίας Αυστρίας;

-- Φυσικά ο αγώνας ενάντια στην κυβερνητική πολιτική είναι ένα από τα κεντρικά μας καθήκοντα, όχι όμως για να έρθει μια άλλη καπιταλιστική κυβέρνηση, όπως π.χ. μια σοσιαλδημοκρατική, αλλά για να κινητοποιήσουμε και να οργανώσουμε την εργατική τάξη στον επαναστατικό αγώνα, για τον σοσιαλισμό. Αυτό δεν είναι απλό για μας, καθώς το Κόμμα Εργασίας ιδρύθηκε μόλις το 2013, σε πολλά σημεία της χώρας βρισκόμαστε ακόμη σε φάση κομματικής οικοδόμησης, επομένως δεν διαθέτουμε ακόμα αρκετούς πόρους. Ωστόσο, θέτουμε σταδιακά ρεαλιστικούς στόχους και έχουμε μικρές επιτυχίες που μας επιτρέπουν να συνεχίσουμε. Σημαντικό στον αντικυβερνητικό αγώνα μας είναι το γεγονός ότι εξηγούμε στην εργατική τάξη τις κοινωνικές και οικονομικές σχέσεις. Διότι η σοσιαλδημοκρατική αξιωματική αντιπολίτευση όπως η και οπορτουνιστική - ρεφορμιστική «Αριστερά» μειώνουν την αγανάκτηση και την αγωνιστική διάθεση των εργαζομένων με το να υπερασπίζονται την ΕΕ ως τάχα προοδευτική και διογκώνοντας τη φασιστική απειλή από το Κόμμα Ελευθερίας.

Αυτό συνεπάγεται ότι στη δράση μας δίνουμε βάρος στο περιεχόμενο. Προσπαθούμε και με αφορμή την αυστριακή προεδρία στην ΕΕ να αναδεικνύουμε τον ιμπεριαλιστικό χαρακτήρα της ΕΕ. Και στον αγώνα κατά του ρατσισμού προτάσσουμε τον προλεταριακό διεθνισμό και προσπαθούμε να τραβήξουμε τους μετανάστες στον αγώνα κατά της κυβέρνησης, κατά της ΕΕ, κατά της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης και καταπίεσης.

Αλλά γνωρίζουμε επίσης ότι η κυβέρνηση προετοιμάζει και εφαρμόζει νέα μέτρα καταστολής: Αστυνομία, στρατός, μυστικές υπηρεσίες και Δικαιοσύνη στο μέλλον θα εντείνουν τη δράση τους ενάντια στις διαμαρτυρίες, ιδιαίτερα απέναντι στα χειραφετημένα και επαναστατικά κινήματα. Οι κατασταλτικοί μηχανισμοί εξοπλίζονται και αναβαθμίζονται οι αρμοδιότητές τους. Επομένως πρέπει να προσαρμόσουμε αντίστοιχα τη δραστηριότητά μας, πρέπει να προετοιμαστούμε οργανωτικά, δομικά και από άποψη τακτικής, αν θέλουμε να εκπληρώσουμε το καθήκον μας. Και αυτό το καθήκον δεν είναι άλλο από την κινητοποίηση, τη διαφώτιση, την καθοδήγηση και την οργάνωση της εργατικής τάξης με σκοπό την ανατροπή του καπιταλισμού. Θα είναι ένα κοπιαστικό και δύσκολο καθήκον, αλλά κανένας άλλος πέρα από μας στην Αυστρία δεν πρόκειται να το αναλάβει.