«Βαριά» και επικίνδυνη για το λαό ατζέντα ανοίγει για το 2019 ο εναρκτήριος «Στρατηγικός Διάλογος» μεταξύ των κυβερνήσεων ΗΠΑ και Ελλάδας, που έγινε μέσα Δεκέμβρη στην Ουάσιγκτον, σηματοδοτώντας την ακόμα βαθύτερη εμπλοκή της χώρας στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς ΗΠΑ - ΝΑΤΟ, για την «αναβάθμιση» της αστικής τάξης.

Θυμίζουμε, η απόφαση έναρξης του «Στρατηγικού Διαλόγου» πάρθηκε στη διάρκεια της περσινής επίσκεψης Τσίπρα στην Ουάσιγκτον και της συνάντησής του με τον «διαβολικά καλό» Ντ. Τραμπ. Επίσκεψη που ανέβασε την εμπλοκή της χώρας στον αμερικανικό σχεδιασμό σε ένα «νέο επίπεδο», όπως έδειξαν και όσα μεσολάβησαν το 2018, με την κυβέρνηση να μπαίνει μπροστά για την υλοποίηση του ευρωατλαντικού σχεδιασμού στα Βαλκάνια με τη συμφωνία των Πρεσπών, το γέμισμα της χώρας με αμερικανοΝΑΤΟικές βάσεις, τις «άοκνες» προσπάθειες για τα σχήματα ευρωατλαντικής «σταθερότητας» στην Ανατολική Μεσόγειο.

Χτίζοντας πάνω σε αυτά, ο Διάλογος και οι αποφάσεις που προωθούνται παραπέρα προς υλοποίηση - ήδη έχουν στηθεί επιτροπές από υπουργεία των δυο πλευρών που δουλεύουν κάθε θέμα από κοινού - δρομολογούν πολύ επικίνδυνες εξελίξεις για το λαό μας, τη χρονιά που μπαίνει.

Ως προς αυτό, χαρακτηριστικά είναι όσα περιλαμβάνονται σχετικά με τη λεγόμενη περιφερειακή συνεργασία, στο σχετικό Κοινό Ανακοινωθέν των δυο κυβερνήσεων, όπου σημειώνεται πως «ΗΠΑ και Ελλάδα αντάλλαξαν απόψεις για την Ανατολική Μεσόγειο και τα Βαλκάνια, σημειώνοντας το κοινό τους όραμα για (...) την ανάγκη ενσωμάτωσης των χωρών των Δυτικών Βαλκανίων στους ευρωπαϊκούς και διατλαντικούς θεσμούς (...) και τον στόχο της περαιτέρω σύνδεσης των εταίρων στην Ανατολική Μεσόγειο σε ένα πλαίσιο πολιτικών και οικονομικών δεσμών».

Πάνω - πάνω στη σχετική «ατζέντα» βρίσκεται η επικύρωση της ΝΑΤΟικής κοπής συμφωνίας με την ΠΓΔΜ, η ψήφιση της οποίας από τη Βουλή της γείτονος αναμένεται τις αμέσως επόμενες μέρες και σειρά παίρνει - κατά κυβερνητικές πηγές μέσα στο Γενάρη - η εισαγωγή της στην ελληνική Βουλή. Σε αυτό το πλαίσιο, η κυβέρνηση ετοιμάζεται μέχρι τον Μάη να φέρει προς ψήφιση την επικύρωση της ένταξης των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ, όπως επιζητούν και οι ΗΠΑ.

Παράλληλα, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, με «πρότυπο» τη συμφωνία των Πρεσπών, μπαίνει μπροστά για το ξεδίπλωμα συνολικά του αμερικανοΝΑΤΟικού σχεδιασμού στα Βαλκάνια, που σε κάθε του βήμα οξύνει τις αντιπαραθέσεις με τα άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα, κατά βάση τη Ρωσία. Ενδεικτικός άλλωστε είναι και ο ρόλος «μαντατοφόρου» των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ, που ανέλαβε ο πρωθυπουργός κατά την πρόσφατη επίσκεψή του στη Σερβία, με τον Αλ. Τσίπρα να πιέζει για γρήγορη «διευθέτηση» της αντιπαράθεσης με το Κόσσοβο, αξιοποιώντας το μοχλό της ένταξης της Σερβίας στην ΕΕ, όσο και τη συμμετοχή της στα ενεργειακά και μεταφορικά «δίκτυα» από και προς την ΕΕ.

Παράλληλα με τα σχήματα ευρωατλαντικής «σταθερότητας» στην περιοχή, π.χ. με Σερβία - Βουλγαρία - Ρουμανία ή Αλβανία - ΠΓΔΜ - Βουλγαρία, η κυβέρνηση μπαίνει μπροστά για την «αναβάθμιση» των ανάλογων σχημάτων και στην Ανατολική Μεσόγειο, αφού Βαλκάνια και Μ. Ανατολή αντιμετωπίζονται από τις ΗΠΑ ως «ενιαίος χώρος» για τα στρατηγικά τους συμφέροντα, με την Ελλάδα σε ρόλο «κέντρου βάρους», κατά τον πρόσφατο χαρακτηρισμό του αναπληρωτή υπουργού Εξωτερικών των ΗΠΑ, Γ. Μίτσελ.

Θυμίζουμε, εξάλλου, ότι σε συνεντεύξεις του, το προηγούμενο διάστημα, ο αναπ. υπουργός Εξωτερικών Γ. Κατρούγκαλος έλεγε ότι μέσα από πρωτοβουλίες της κυβέρνησης όπως τα σχήματα τριμερούς συνεργασίας με Κύπρο, Ισραήλ και Αίγυπτο, ή τη «Διάσκεψη της Ρόδου» (όπου μετέχουν ευρωπαϊκά και αραβικά κράτη), στόχος είναι να αναδειχτεί «ένα σύστημα περιφερειακής ασφάλειας», προφανώς κομμένο και ραμμένο στα ευρωατλαντικά «πρότυπα» και προτάγματα.

Το «σήμα» για τα παραπέρα βήματα εμπλοκής στους αμερικανικούς σχεδιασμούς, και ενώ οι ιμπεριαλιστικές αντιπαραθέσεις και τα παζάρια για τη μοιρασιά του ενεργειακού πλούτου της περιοχής βρίσκονται σε πλήρη εξέλιξη, φρόντισε να το στείλει ο πρωθυπουργός με τη συμμετοχή προ ημερών στην «αναβαθμισμένη» τριμερή με το κράτος - δολοφόνο του Ισραήλ και την Κύπρο, με τη συμμετοχή για πρώτη φορά επισήμως και των ΗΠΑ. Στο επίκεντρο της τριμερούς βρέθηκαν τα ενεργειακά σχέδια, ιδιαίτερα αυτό του αγωγού «East Med» για τη μεταφορά φυσικού αερίου, με τις «τελικές» υπογραφές να αναμένεται να πέσουν τον ερχόμενο Φλεβάρη στην Κρήτη.

Τα σχέδια αυτά φέρνουν το λαό μας και συνολικά τους λαούς της περιοχής στο «μάτι του κυκλώνα» των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών, όπως δείχνει και η πρόσφατη έξαρση της τουρκικής επιθετικότητας, με τις συνεχείς «υπενθυμίσεις» των πάγιων αξιώσεων της τουρκικής αστικής τάξης σε βάρος των ελληνικών και κυπριακών κυριαρχικών δικαιωμάτων.

Η κυβέρνηση, στο φόντο αυτό, όχι μόνο καλλιεργεί τον επικίνδυνο εφησυχασμό, περί τάχα ευρωατλαντικής «ασπίδας» στα ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα και την εδαφική ακεραιότητα της χώρας, αλλά παραπέρα, αναλαμβάνει το ρόλο «διαύλου» στην προσπάθεια των ΗΠΑ για διατήρηση της Τουρκίας στο ευρωατλαντικό στρατόπεδο. Στο πλαίσιο αυτό εντάσσεται και η προετοιμαζόμενη, πιθανόν μέσα στο Γενάρη, επίσκεψη του πρωθυπουργού στη γείτονα.

Οι ρόλοι αυτοί ανοίγουν τον δρόμο πολύ επικίνδυνων εξελίξεων, είτε στην περίπτωση μιας παραπέρα κλιμάκωσης των σχέσεων ΗΠΑ - Τουρκίας, είτε στο πλαίσιο ενός συμβιβασμού που με βεβαιότητα θα περιλαμβάνει τα ανάλογα «ανταλλάγματα» προς την Τουρκία σε βάρος των ελληνικών αλλά και των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Κύπρου.

Στο πλαίσιο άλλωστε αυτών των «διευθετήσεων», στην κυβέρνηση δεν αποκλείουν μια επανεκκίνηση των διεργασιών στο Κυπριακό, μέσα στην επόμενη χρονιά, στη βάση των διχοτομικών σχεδίων που βρίσκονται στο τραπέζι. Στο τραπέζι επίσης επανέρχονται σενάρια που είχαν δουλευτεί και στις διαπραγματεύσεις του Κραν Μοντανά, ενάμιση χρόνο πριν, ότι με πρόσχημα την κατάργηση των εγγυήσεων θα πάει στο νησί ένας «μηχανισμός επίβλεψης του ΟΗΕ της ΕΕ ή "οτιδήποτε άλλο" που θα επιβλέπει την αποχώρηση των τουρκικών στρατευμάτων σε ένα βάθος χρόνου, έως και 10 χρόνια». Χαρακτηριστικό είναι εξάλλου πως στρατιωτικοί παράγοντες που μετείχαν στον «Στρατηγικό Διάλογο» με τις ΗΠΑ έλεγαν ότι η ελληνική κυβέρνηση έχει προτείνει στους Αμερικανούς ακόμα και την είσοδο της Κύπρου στο ΝΑΤΟ, παραπέμποντας σε κάθε περίπτωση σε σχήμα συνεργασίας που θα βάζει την ιμπεριαλιστική συμμαχία στο νησί από την πίσω πόρτα.

Ολα τα παραπάνω συνδέονται σε κάθε περίπτωση με τα σχέδια των επιχειρηματικών ομίλων, με την Ελλάδα «κόμβο» για τα αμερικανικά σχέδια, ειδικά στην Ενέργεια.

Θυμίζουμε ότι στο Κοινό Ανακοινωθέν «οι ΗΠΑ τόνισαν τον αυξανόμενο ρόλο της Ελλάδας ως ενεργειακού, μεταφορικού και εμπορικού κόμβου στην περιοχή και οι δύο χώρες δεσμεύτηκαν να συνεργαστούν για την περαιτέρω ενίσχυση αυτού του ρόλου».

Επίσης, «επαίνεσαν την πρόοδο της Ελλάδας σε ενεργειακά έργα για την επέκταση της περιφερειακής διασύνδεσης, συμπεριλαμβανομένων του διευρυμένου τερματικού σταθμού ΥΦΑ της Ρεβυθούσας, του αγωγού TΑΡ και του αγωγού διασύνδεσης Ελλάδας - Βουλγαρίας, και υποστηρίζουν πρόσθετες υποδομές με στόχο τη διαφοροποίηση των δρομολογίων και των προμηθειών, συμπεριλαμβανομένου του τερματικού σταθμού στην Αλεξανδρούπολη και του αγωγού "East Μed", όπου είναι εμπορικά εφικτό».

Σημειωτέον, όπως αναφέρουν κυβερνητικές πηγές, με γνώση τού τι ελέχθη πριν από περίπου δυο βδομάδες στην αμερικανική πρωτεύουσα, αυτό που προτάσσουν οι Αμερικανοί στην παρούσα φάση είναι η κατασκευή του σταθμού επαναεριοποίησης υγροποιημένου φυσικού αερίου στην Αλεξανδρούπολη για το αμερικανικό LNG και ενώ το αμέσως επόμενο διάστημα αναμένεται και η «παραχώρηση» από το ΤΑΙΠΕΔ των περιφερειακών λιμανιών, με αυτά σε Αλεξανδρούπολη και Καβάλα να βρίσκονται πολύ ψηλά στη λίστα των ΗΠΑ.

Παράλληλα, μετά τα Ναυπηγεία της Σύρου, ο αμερικανικός όμιλος της ONEX «καλοβλέπει» και τη Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη στον Πειραιά, ανάμεσα στα άλλα και ως βάση επισκευών και για τον 6ο Στόλο που επιχειρεί στη Μεσόγειο. Ενώ ενδεικτικό των ανταγωνισμών που φουντώνουν σε αυτό το πλαίσιο είναι και το γεγονός ότι σύμφωνα με κυβερνητικές πηγές, κατά τον «Στρατηγικό Διάλογο» στην Ουάσιγκτον τέθηκε θέμα για τις επενδύσεις της Κίνας στην Ελλάδα, καθώς είναι γνωστό ότι οι Αμερικανοί δεν καλοβλέπουν την επένδυσή της στον Πειραιά, όσο και τις βλέψεις τους στη Ναυπηγοεπισκευή.

Περιττό να πούμε ότι για να «τρέξουν» όλα τα παραπάνω, η κυβέρνηση σπεύδει να αναλάβει ανοικτά ρόλο ΑμερικανοΝΑΤΟικού χωροφύλακα στην ευρύτερη περιοχή, μετατρέποντας τη χώρα σε απέραντη βάση των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ και «επεκτείνοντας» παραπέρα τις πολύπλευρες στρατιωτικές σχέσεις, που κάνουν τον ελληνικό λαό «κινούμενο στόχο» των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών.

Σε επίπεδο διακηρύξεων άλλωστε, το πρόσφατο Κοινό Ανακοινωθέν καταγράφει ότι οι δύο πλευρές «επιβεβαίωσαν τη δέσμευσή τους να ενισχύσουν περαιτέρω την εταιρική τους σχέση για την άμυνα και την ασφάλεια, που προάγει τη σταθερότητα και την ευημερία στην περιοχή και συμβάλλει στη δύναμη του ΝΑΤΟ» καθώς και «να εκσυγχρονίσουν και να επεκτείνουν τις πολύπλευρες αμυντικές τους σχέσεις (...) με βάση τις πρόσφατες επιτυχίες σε συνδυασμένες κοινές ασκήσεις κατάρτισης και ασφάλειας και την αύξηση στις κοινές μας δραστηριότητες».

Επίσης, «να ενισχύσουν τη συνεργασία τους στον τομέα της επιβολής του νόμου, της ανταλλαγής πληροφοριών, της συνεργασίας για την ασφάλεια των συνόρων και της καταπολέμησης παράνομων δραστηριοτήτων», ενώ σε άλλο σημείο του κειμένου καταγράφεται ότι «οι δύο κυβερνήσεις συζήτησαν τη δυνατότητα υποστήριξης των ΗΠΑ στον τομέα» της αντιμετώπισης του Προσφυγικού, δίνοντας μεγαλύτερο ρόλο και λόγο στις ΗΠΑ και σε αυτό το πεδίο - πρόσχημα για την ακόμα πιο ενεργή στρατιωτική παρουσία τους στην Ανατολική Μεσόγειο και τα Βαλκάνια.

Στην πράξη, οι συνεκπαιδεύσεις έχουν ξεπεράσει πλέον κάθε προηγούμενο, και μάλιστα με ρόλο και αποστολή να ανατίθεται και στα Σώματα Ασφαλείας, τις επίλεκτες μονάδες των ΕΛ.ΑΣ. και Λιμενικού, που συνεκπαιδεύονται ή εκπαιδεύονται υπό την αυστηρή επίβλεψη των Αμερικανών στη Σούδα και αλλού, ώστε να υλοποιήσουν αποστολές όπως επιτήρηση θαλασσίων διαύλων και ελέγχους πλοίων.

Η ίδια η Σούδα έχει πάρει «φωτιά», έχοντας την περισσότερη κίνηση από ποτέ, ενώ «στα γεμάτα» έχει μπει και η Λάρισα, που μεταμορφώνεται σταδιακά σε βάση στάθμευσης εκεί αεροπορικών μέσων των Αμερικανών, με κατασκοπευτικά UAV και μαχητικά «F-22» να έχουν αξιοποιήσει τη βάση, ενώ πολλά λέγονται και για ιπτάμενα τάνκερ ή ραντάρ των Αμερικανών που θα προσγειωθούν εκεί, ενώ για «φιλοξενία» UAV έχει «πιστοποιηθεί» και η ικανότητα του αεροδρομίου στο Τυμπάκι στην Κρήτη, που χρησιμοποιείται γι' αυτό ήδη από την ευρωενωσιακή Frontex.

Στο Στεφανοβίκειο κατοικοεδρεύουν 5 μήνες τώρα ελικόπτερα των Αμερικανών, που «συνεκπαιδεύονται» με ελληνικά πληρώματα, ενώ η ευρύτερη περιοχή του Ολύμπου και του Παγασητικού αξιοποιείται ως πεδίο ασκήσεων για Αμερικανούς πεζοναύτες.

Παράλληλα, στο τραπέζι είναι πάντα τα σχέδια αξιοποίησης και της Αλεξανδρούπολης για μια αμερικανική βάση, με το βλέμμα σε Μαύρη Θάλασσα και Στενά του Βοσπόρου, στην αντιπαράθεση με τη Ρωσία.