Αποσπάσματα από την παρέμβαση της προέδρου της ΟΓΕ, Χριστίνας Σκαλούμπακα, στη συζήτηση του νομοσχεδίου, που συνεχίζεται την ερχόμενη βδομάδα στην Ολομέλεια
Κάτω από τον εύηχο τίτλο «Προώθηση της ουσιαστικής ισότητας των φύλων, πρόληψη και καταπολέμηση της έμφυλης βίας», το νομοσχέδιο ανακυκλώνει τις γνωστές «συνταγές» της «ίσης μεταχείρισης» και των «ίσων ευκαιριών» για άνδρες και γυναίκες, της «ενσωμάτωσης της διάστασης του φύλου» στις δημόσιες πολιτικές, αλλά και της «επιβράβευσης» των επιχειρήσεων που «προωθούν την ισότητα».
Παρεμβαίνοντας στη συζήτηση του νομοσχεδίου την περασμένη Τετάρτη στη αρμόδια Επιτροπή της Βουλής, η πρόεδρος της ΟΓΕ, Χριστίνα Σκαλούμπακα, κατήγγειλε την υποκρισία της κυβέρνησης, επειδή πίσω από νομοσχέδια και διακηρύξεις για την «ουσιαστική ισότητα» διατηρεί και ενισχύει τους αντιλαϊκούς νόμους που ισοπεδώνουν τα δικαιώματα των γυναικών και εντείνουν την ανισοτιμία τους.
Στον αντίποδα αυτής της πολιτικής, ανέδειξε τον αγώνα και τους στόχους πάλης της Ομοσπονδίας Γυναικών Ελλάδας για ισότιμα δικαιώματα στην εργασία, στη μόρφωση, στην κοινωνική ζωή. Ακολουθούν εκτενή αποσπάσματα από την παρέμβαση της προέδρου της ΟΓΕ.
Βέβαια, ακόμα και αυτές οι θετικές ρυθμίσεις μένουν στα χαρτιά, όπως η προστασία της εγκύου από απόλυση. Αλλες έχουν καταργηθεί, στο όνομα της «ισότητας των φύλων» ή της λεγόμενης «μη διάκρισης». Τέτοιο μέτρο ήταν, για παράδειγμα, η κατάργηση της πενταετούς διαφοράς στα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης, που εξίσωσε προς τα πάνω την ηλικία συνταξιοδότησης για άνδρες και γυναίκες.
Οι γυναίκες του καθημερινού μόχθου έχουμε σκληρή πείρα. Η «ισότητα των φύλων» δεν σημαίνει βελτίωση των συνθηκών εργασίας και ζωής των γυναικών. Αντίθετα, είναι ο «προοδευτικός» μανδύας για να κρυφτεί η αντιλαϊκή πολιτική. Για παράδειγμα, η εξίσωση των μισθών ανδρών και γυναικών, για την οποία ακούστηκαν πολλά και στη συζήτηση στην Επιτροπή, δεν σημαίνει και αυξήσεις στους μισθούς των γυναικών. Η «ισότητα» που συμφέρει τα κέρδη των επιχειρηματικών κολοσσών είναι το πετσόκομμα προς τα κάτω των μισθών και για τα δύο φύλα. Πώς μπορεί να γίνει αυτό; Μέσα από τη γενίκευση των «ευέλικτων» εργασιακών σχέσεων και στο ανδρικό εργατικό δυναμικό.
Το αποτέλεσμα είναι 60% των εργαζομένων με μερική απασχόληση, με εκ περιτροπής εργασία, με συμβάσεις που έχουν ημερομηνία λήξης, να είναι γυναίκες. Γυναίκες που ζουν σε καθεστώς τρόμου, είτε εξαιτίας του μισθού που δεν φτάνει, είτε μπροστά στην επικείμενη απόλυση.
Οι εργαζόμενες με τις ελαστικές σχέσεις εργασίας δυσκολεύονται να συγκεντρώσουν ακόμα και τα 200 ένσημα για να πάρουν το επίδομα της άδειας μητρότητας. Ενώ ακόμα και στον δημόσιο τομέα, οι αναπληρώτριες εκπαιδευτικοί, οι συμβασιούχοι υγειονομικοί, οι γυναίκες συμβασιούχοι στην Τοπική Διοίκηση, στερούνται τις αντίστοιχες άδειες μητρότητας και άλλα δικαιώματα με τις μόνιμες συναδέλφους τους.
Το αντεργατικό νομοθετικό οπλοστάσιο που διατηρεί η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ δίνει «αέρα στα πανιά» των επιχειρηματικών ομίλων να απολύουν εγκύους, να διαλύουν τις ζωές μας με τα σπαστά και ακανόνιστα ωράρια, καταργώντας την κυριακάτικη αργία, για να μην έχουμε τον ελάχιστο χρόνο για να τον αφιερώσουμε στις οικογένειές μας, στους φίλους μας, στα ενδιαφέροντά μας, στην κοινωνική δράση. Επιδιώκεται τελικά να αποδεχτούμε μια ζωή με ευέλικτα δικαιώματα, που θα προσαρμόζονται στις ευέλικτες ανάγκες των επιχειρηματικών ομίλων.
Αναρωτιόμαστε, οι επιχειρήσεις που θα βραβεύονται με το «σήμα ισότητας» δεν θα εφαρμόζουν τις «ευέλικτες» εργασιακές σχέσεις, την εργασία με το «μπλοκάκι», την κυριακάτικη εργασία;
Το συγκεκριμένο νομοσχέδιο καταργεί έστω και έναν από αυτούς τους νόμους που ενισχύουν τις διακρίσεις σε βάρος των γυναικών; Οχι. Αντίθετα, ενισχύεται η πολιτική που καθιστά ατομική - οικογενειακή υπόθεση ό,τι θα έπρεπε να είναι κοινωνικό δικαίωμα. Η κρατική προστασία βρίσκεται πολύ πίσω από τις πραγματικές ανάγκες και λειτουργεί απλώς ως «δίχτυ» για την εκτόνωση της λαϊκής δυσαρέσκειας. Την εποχή της «ουσιαστικής ισότητας» στον 21ο αιώνα, που προωθεί η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, το επίδομα τοκετού δίνεται μόνο σε όσες γυναίκες γεννάνε στο σπίτι.
Δεν γίνεται να μιλάει η κυβέρνηση για την «ουσιαστική ισότητα των φύλων» και την ίδια στιγμή να κόβει την κρατική χρηματοδότηση για κοινωνικές δαπάνες, για μέτρα προστασίας της ανθρώπινης ζωής και της λαϊκής περιουσίας, ενώ δίνει ζεστό χρήμα για προνόμια και επενδύσεις στους επιχειρηματικούς ομίλους, δίνει το 2% του ΑΕΠ για τη δολοφονική μηχανή του ΝΑΤΟ.
Είναι πρόκληση να επικαλείται η κυβέρνηση τα δικαιώματα των γυναικών, να χύνει κροκοδείλια δάκρυα για τις γυναίκες πρόσφυγες, τη στιγμή που διατηρεί τα κολαστήρια στη Μόρια, τη στιγμή που συμμετέχει στις επεμβάσεις των ΝΑΤΟ και ΕΕ που αιματοκυλούν τους λαούς.
Για το ζήτημα της ποσόστωσης, που τίθεται στο νομοσχέδιο, επισημαίνουμε τα εξής: Η ποσόστωση με βάση το φύλο δεν μπορεί να εξασφαλίσει την καταπολέμηση των διακρίσεων σε βάρος της εργαζόμενης και άνεργης γυναίκας, γιατί αυτή εξακολουθεί να βιώνει μια ζωή χωρίς δικαιώματα, χωρίς ελεύθερο χρόνο. Στην κυβέρνηση, στην Ευρωβουλή, στη Βουλή, στις περιφερειακές και δημοτικές διοικήσεις, έχουν διακριθεί για τα αντιλαϊκά έργα τους γυναίκες. Επομένως, αυτό που έχει σημασία είναι ποια πολιτική υπηρετούν, ποιανού συμφέροντα εξυπηρετούν οι γυναίκες στα κέντρα λήψης αποφάσεων: Τις ανάγκες των γυναικών του καθημερινού μόχθου ή τα συμφέροντα των επιχειρηματικών κολοσσών;
Η ΟΓΕ παλεύει για να γίνει πιο μαζική η συμμετοχή των γυναικών του καθημερινού μόχθου στους Συλλόγους και τις Ομάδες της, στα εργατικά σωματεία, στις ενώσεις αυτοαπασχολούμενων, στους Αγροτικούς Συλλόγους, στην κοινωνική δράση.
Η Ομοσπονδία Γυναικών Ελλάδας έχει διατυπώσει συγκεκριμένες προτάσεις και διεκδικήσεις, με κριτήριο τα σύγχρονα δικαιώματα και τις ανάγκες της γυναίκας. Καλεί σε πάλη για:
Παράσταση διαμαρτυρίας για τα προβλήματα των αναπληρωτριών εκπαιδευτικών οργανώνουν την Πέμπτη 28/3, στις 2 μ.μ., στο υπουργείο Εργασίας, η Ομοσπονδία Γυναικών Ελλάδας, η Πρωτοβουλία Αναπληρωτών - Αναπληρωτριών και Ωρομίσθιων Εκπαιδευτικών και οι Σύλλογοι Εκπαιδευτικών Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης «Ρόζα Ιμβριώτη», «Γ. Σεφέρης», «Ο Σωκράτης», «Νίκος Πλουμπίδης» και Παλαιού Φαλήρου.
Η κινητοποίηση οργανώνεται στο πλαίσιο της κοινής πρωτοβουλίας που έχουν αναλάβει για τα προβλήματα των γυναικών που εργάζονται με ελαστικές εργασιακές σχέσεις στη δημόσια εκπαίδευση. Στην κοινή τους ανακοίνωση σημειώνουν: «Ενώνουμε τις δυνάμεις μας και διεκδικούμε να εξασφαλιστούν σε όλες και όλους τους συμβασιούχους εκπαιδευτικούς μόρφωση, δουλειά και ζωή με δικαιώματα, ολόπλευρη προστασία της μητρότητας από το κράτος». Οπως εξηγούν, οι αναπληρώτριες εκπαιδευτικοί δεν έχουν μόνο να αντιμετωπίσουν «την αλλαγή του τόπου διαβίωσης κάθε χρόνο», το νοίκι και τα έξοδα, για τα οποία δεν αρκεί ο πενιχρός μισθός, αλλά και μια σειρά από διακρίσεις σε περίπτωση εγκυμοσύνης.