Να μάθει ο λαός να ζει με τη φτώχεια του και να συνεχίσει να ματώνει για το κεφάλαιο, προσδοκώντας να είναι πλούσιο το «φαγοπότι» του, μπας και περισσέψει κανένα ψίχουλο για τις δικές του ανάγκες, συνέστησε ούτε λίγο ούτε πολύ ο πρωθυπουργός, κατά τη χτεσινή του συνέντευξη στον ΑΝΤ1. Διαβεβαίωσε μάλιστα ότι με τον ίδιο πρωθυπουργό και με τον ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση, η καπιταλιστική οικονομία θα πηγαίνει πρίμα και άρα κάτι θα περισσεύει για να φιλοδωρεί πότε - πότε τα φτωχά λαϊκά στρώματα με το ένα χέρι, ενώ με το άλλο θα συνεχίζει τη λεηλασία τους.

Ισχυριζόμενος ότι μπορεί και το κεφάλαιο να ευημερεί και ο λαός και ζητώντας από τους εργαζόμενους επί της ουσίας να θεωρήσουν περασμένα - ξεχασμένα όλα όσα έχασαν και θα συνεχίσουν να χάνουν, ο Αλ. Τσίπρας υποστήριξε ότι μέλημά του είναι «να μετατρέψει την ευημερία των αριθμών και σε ευημερία των ανθρώπων», αλλά «σιγά - σιγά, σταδιακά», καθώς «δεν έχουμε μαγικά ραβδιά να κάνουμε θαύματα».

Ενώ «απογειώνοντας» τα κάλπικα διλήμματα, για να «στοιχειοθετήσει» το υποτιθέμενο «μικρότερο κακό» που σηματοδοτεί η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ για το λαό, έφτασε να ισχυριστεί ανάμεσα στα άλλα το αμίμητο, ότι τα πλεονάσματα και των προηγούμενων κυβερνήσεων και της δικής του είναι ματωμένα, «αλλά το ένα αίμα έρχεται για να ανατροφοδοτήσει τον οργανισμό όταν χρειάζεται ανάγκη ανατροφοδότησης... Αυτή είναι η διαφορά. Διότι εγώ λέω, 13η σύνταξη στον συνταξιούχο (...) Ο Μητσοτάκης λέει "δεν γίνεται, δεν υπάρχουν περιθώρια, είναι λαϊκισμός"!».

Δεν έκρυψε εξάλλου ότι και η δική του και όποια κυβέρνηση είναι δεσμευμένες στην υποχρέωση «να έχουμε αυτά τα πλεονάσματα 3,5%», κομπάζοντας ότι ήταν η δική του κυβέρνηση που κατάφερε να πιάσει τους στόχους του προγράμματος, υποστηρίζοντας ότι αυτό έγινε μέσα απ' τις «μεταρρυθμίσεις» και τη «χρηστή διαχείριση», βαφτίζοντας έτσι το παραπέρα μόνιμο τσάκισμα δαπανών για λαϊκές ανάγκες και την άγρια φοροληστεία των λαϊκών στρωμάτων που ζει και βασιλεύει.

Την ίδια ώρα, επιβεβαιώνοντας ότι οι στόχοι με τη ΝΔ για τη στήριξη των επιχειρηματικών ομίλων είναι κοινοί, έλεγε χαρακτηριστικά: «Τι λέει ο κ. Μητσοτάκης; Λέει να μειωθεί η φορολογία των επιχειρήσεων. Εντάξει. Και εγώ είμαι θετικός, σταδιακά να μειώνεται η φορολογία των επιχειρήσεων. Και εγώ είμαι αυτός που πρότεινα να πάμε από το 29% στο 25%, σταδιακά, ένα κάθε χρόνο. Και το κάνουμε. Στα μέτρα που εξήγγειλα για το 2020, περιλαμβάνω και τη φορολογία 150% απόσβεση επενδύσεων. Γιατί; Για να δώσω κίνητρα στους επιχειρηματίες να κάνουν επενδύσεις για να προσλαμβάνουν».

Τη δική του αντιλαϊκή πλειοδοσία συνέχισε χτες και ο Κυρ. Μητσοτάκης, περιοδεύοντας στη Γλυφάδα και επαναλαμβάνοντας - με το βλέμμα στο κεφάλαιο και το χρίσμα του - ότι η ΝΔ μπορεί να «εγγυηθεί» «χαμηλότερους φόρους» για τους επιχειρηματικούς ομίλους, «πολλές νέες επενδύσεις», στο έδαφος των αντιλαϊκών μέτρων που στήριξε από κοινού με την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και των επιπλέον που δηλώνει ότι θα πάρει, «και βέβαια ασφάλεια», ξαναβάζοντας στο στόχαστρο μεταξύ άλλων το πανεπιστημιακό άσυλο.

«Αποκλίσεις από την τρέχουσα μεσοπρόθεσμη δημοσιονομική στρατηγική (σ.σ. πρωτογενή πλεονάσματα) θα ναρκοθετούσαν τα οφέλη στη δημοσιονομική αξιοπιστία. Καθυστερήσεις στις μεταρρυθμίσεις για τη βελτίωση του επιχειρηματικού περιβάλλοντος, της ανταγωνιστικότητας και της ευρωστίας των τραπεζών θα δημιουργούσαν καθοδικά ρίσκα για την προβλεπόμενη ανάκαμψη των επενδύσεων».

Αυτό τονίζει ο ΟΟΣΑ για την ελληνική οικονομία στο πλαίσιο της έκθεσης που δημοσιοποίησε χτες για τις οικονομικές προοπτικές των κρατών - μελών του, με φόντο βέβαια την επιβράδυνση της ανάκαμψης που εκδηλώνεται στην Ευρωζώνη και γενικότερα στην παγκόσμια οικονομία.

Επιβεβαιώνεται έτσι ότι σε κάθε περίπτωση, ανεξάρτητα από αντιλαϊκούς διαχειριστές, η προοπτική της ανάκαμψης της καπιταλιστικής οικονομίας έρχεται να πατήσει στο έδαφος των αναδιαρθρώσεων και βέβαια στη διατήρηση του πυρήνα των αντιλαϊκών μέτρων.

«Ενα το κρατούμενο» είναι η επίτευξη των στόχων για τα πρωτογενή πλεονάσματα που προβλέπονται στη συμφωνία της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ με τους ευρωπαϊκούς «θεσμούς». Αναφορικά με το ζήτημα της διανομής του διαθέσιμου «δημοσιονομικού χώρου» και των υπερπλεονασμάτων που φορτώνονται στις πλάτες του λαού, ο ΟΟΣΑ σημειώνει ότι «τα μελλοντικά δημοσιονομικά μέτρα πρέπει να δώσουν προτεραιότητα στις επενδύσεις, στις υποδομές και τις δεξιότητες, στην καταπολέμηση της φτώχειας και στη βελτίωση της αποτελεσματικότητας και των ελέγχων των δημοσίων δαπανών», «φωτογραφίζοντας» τα νέα πακέτα στήριξης των επιχειρηματικών ομίλων και τα μέτρα «διαχείρισης» της ακραίας φτώχειας, που θα φουντώνει όσο προχωρά η αντιλαϊκή πολιτική.

Ειδικότερα:

-- Ο ρυθμός ανάκαμψης για το 2019 αναμένεται στο 2,1% και για το 2020 στο 2% το 2020.

-- Η αύξηση των επενδύσεων (ακαθάριστος σχηματισμός παγίου κεφαλαίου) εκτιμάται για το 2019 μόλις στο 1,2% και για το 2020 στο 8,4%. Μάλιστα, όπως χαρακτηριστικά επισημαίνεται, «η αναμενόμενη τόνωση των επενδύσεων ακολουθεί την αναμενόμενη πρόοδο στη μείωση των κόκκινων δάνειων, στις ιδιωτικοποιήσεις και στην υλοποίηση ξένων επενδυτικών έργων». Αναφορικά με τους πλειστηριασμούς για τα «κόκκινα» δάνεια και το νομοθετικό έργο για τη διάλυση της προστασίας στην πρώτη κατοικία κ.λπ., ο ΟΟΣΑ έρχεται να επιβραβεύσει την κυβέρνηση διαπιστώνοντας ότι «οι ηλεκτρονικοί πλειστηριασμοί γίνονται πιο συχνοί, ενώ έχουν αυξηθεί και οι κατασχέσεις».

-- Για τη διαμόρφωση του κατώτατου μισθού εκτιμάται ότι «η αύξηση θα μειώσει τη φτώχεια σε εργαζόμενους, αλλά κινδυνεύει να υποκινήσει την ανεπίσημη εργασία και να επιβραδύνει την ενίσχυση της απασχόλησης, με δεδομένη την αδύναμη παραγωγικότητα».

Τέλος, εντοπίζονται «κίνδυνοι» στο σκέλος των κρατικών δαπανών, κυρίως από δικαστικές αποφάσεις, αλλά και σ' αυτό των ληξιπρόθεσμων οφειλών του κράτους σε ιδιώτες.

Το παγκόσμιο ΑΕΠ αναμένεται να ενισχυθεί φέτος κατά 3,2%, που αποτελεί τον χαμηλότερο ρυθμό από το 2016. Για το 2020, και με την προϋπόθεση ότι οι ΗΠΑ και η Κίνα θα υπαναχωρήσουν από τις πρόσφατες αυξήσεις δασμών, η ενίσχυση της παγκόσμιας οικονομίας θα μπορούσε να φτάσει σε 3,4%.

Οι προβλεπόμενοι ρυθμοί στην Ευρωζώνη για το 2019 διαμορφώνονται σε 1,2% και για το 2020 σε 1,4%, στη γερμανική οικονομία μόλις σε 0,7% και 1,2% αντίστοιχα, ενώ στην ιταλική οικονομία προβλέπεται στασιμότητα για το 2019. Σύμφωνα με τον ΟΟΣΑ, όλες οι χώρες της Ευρωζώνης «πρέπει να επιδιώξουν διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις».

Σε ό,τι αφορά την εμβάθυνση της ΟΝΕ, υπογραμμίζεται ότι η «ταχύτερη πρόοδος στην ολοκλήρωση της τραπεζικής ένωσης και στην ανάπτυξη κοινών δημοσιονομικών εργαλείων θα ενίσχυε την ικανότητα της ζώνης του ευρώ να αντισταθεί στην επόμενη κρίση».

Μεταξύ άλλων ο ΟΟΣΑ για το 2019 και το 2020 προβλέπει για τις ΗΠΑ 2,3% και 1,9% και για την Κίνα 6,3% και 6,1%. Τέλος, για την Τουρκία προβλέπεται πτώση 2,6% το 2019, με ανάκαμψη 1,6% το 2020.