Το θέμα ανέπτυξαν η Σεμίνα Διγενή, υποψήφια ευρωβουλευτής με το ΚΚΕ, ο Πέτρος Κρίκης, υποψήφιος δήμαρχος Λάρισας, και ο Αχιλλέας Σίμος, υποψήφιος περιφερειακός σύμβουλος Θεσσαλίας. Παρευρέθηκαν η Μαρία Γαβαλά, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και υποψήφια ευρωβουλευτής του Κόμματος, και ο Γιώργος Λαμπρούλης, βουλευτής Λάρισας του ΚΚΕ.
Στην ομιλία της η Σ. Διγενή επισήμανε ότι «η ουσιαστική ενασχόληση με τον πολιτισμό προϋποθέτει να έχεις δουλειά, σπίτι με ρεύμα και νερό, να έχεις φαγητό και ικανοποιητικές παροχές Παιδείας, Υγείας - Πρόνοιας, όλα όσα τώρα στερείται μεγάλο τμήμα του λαού».
Παίρνοντας αφορμή από τις προεκλογικές υποσχέσεις και την άκρατη παροχολογία των ημερών, αναφέρθηκε στη ρήση του Αισχύλου«δεν είναι οι όρκοι που μας κάνουν να πιστέψουμε κάποιον άνθρωπο, αλλά ο άνθρωπος που μας κάνει να πιστέψουμε τους όρκους»... Στην «παροχολογία» στους «Ορνιθες» του Αριστοφάνη «θα χωρομετρήσω τον αέρα και θα σας τον μοιράσω για χωράφια»... Στη ρήση του Μακιαβέλι ότι «σ' έναν ηγεμόνα δεν λείπουν ποτέ οι νόμιμοι λόγοι να παραβεί μια υπόσχεση». Για να τονίσει πως «είναι χρήσιμο να τα θυμηθούμε την Κυριακή στις κάλπες, επιλέγοντας τους έντιμους, τους καθαρούς, τους μαχητές, που δεν μας παραπλάνησαν ποτέ».
Στην παρέμβασή του ο Π. Κρίκης επισήμανε ότι «ο πολιτισμός δεν είναι μόνο μια καλή συναυλία, ένα καλό θέατρο, μόνο η μουσική, τα εικαστικά, είναι η ίδια η κατάσταση της ζωής του ανθρώπου». Τόνισε ότι «για εμάς, όμορφη πόλη είναι η πόλη που δεν έχει ανέργους, φτώχεια, παιδιά στην εξάρτηση. Δίνουμε έμφαση στην ανάδειξη της λαϊκής δημιουργίας, μακριά από τη λογική της εμπορευματοποίησης. Για εμάς πολιτισμός είναι οι άνθρωποι και ό,τι έχουν οικοδομήσει σε υλική και πνευματική μορφή».
Αναφερόμενος στα «έργα και τις ημέρες» της δημοτικής αρχής (ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ, ΛΑΕ κ.λπ.) στον τομέα του πολιτισμού, σημείωσε πως «τον θεωρεί εμπόρευμα και μάλιστα ακριβό, ενταγμένο στη συνολικότερη στρατηγική κεφαλαίου - κυβέρνησης - ΕΕ, που ενδιαφέρεται να ανοίξει νέα πεδία κερδοφορίας (π.χ. τουρισμός, εστίαση κ.λπ.) στους επιχειρηματικούς ομίλους της περιοχής», κάνοντας ειδική αναφορά στην υποβάθμιση του «Θεσσαλικού Θεάτρου» αλλά και στην παράδοση περιουσίας του δήμου (Κηποθέατρο, μπαρ «Μύλος» κ.ο.κ.) σε επιχειρηματίες του χώρου.
Ο Αχ. Σίμος αναφέρθηκε στην εμπορευματοποίηση της μουσικής εκπαίδευσης, σημειώνοντας ότι τα αιτήματα των μουσικών, των νέων δημιουργών είναι: Αναβάθμιση της Αισθητικής Αγωγής στην Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση, διευρυμένο δίκτυο εκπαιδευτικών μονάδων σε κάθε γειτονιά, σε κάθε πόλη, που θα λειτουργεί έξω από το πρόγραμμα της υποχρεωτικής εκπαίδευσης και θα στελεχώνεται με εκπαιδευτικό προσωπικό με πλήρη και σταθερή εργασιακή σχέση, με ευθύνη του υπουργείου Παιδείας, οι μαθητές που φοιτούν στα Μουσικά Σχολεία να παίρνουν απολυτήριο κατοχυρώνοντας συγκεκριμένο επίπεδο γνώσεων στη θεωρία, αλλά και στο όργανο.
Κατέληξε υπογραμμίζοντας: «Εχει έρθει η ώρα οι άνθρωποι του Πολιτισμού, οι μουσικοί, οι νέοι και οι νέες, να κάνουν τη διαφορά στον αγώνα και στην κάλπη! Αυτοί που δημιουργούν, κάνουν την έμπνευσή τους τέχνη, παλεύουν στους στίβους της ζωής και των γηπέδων, επιλογή έχουν το ψηφοδέλτιο του ΚΚΕ και της "Λαϊκής Συσπείρωσης"».
Στο ρόλο του πολύπαθου Τζο είναι ο Τάσος Ιορδανίδης και τη σκηνοθεσία υπογράφει η Θάλεια Ματίκα.
Ο Τζο, ένας νεαρός Αμερικανός στρατιώτης, τραυματίζεται φρικτά κατά τη διάρκεια του Α' Παγκοσμίου Πολέμου από μια οβίδα. Ακρωτηριασμένος στα χέρια και τα πόδια, χωρίς όραση και ακοή, με διαλυμένο πρόσωπο και, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις των γιατρών, με κατεστραμμένο εγκέφαλο, μεταφέρεται στο νοσοκομείο, με την προοπτική να χρησιμοποιηθεί ως πειραματόζωο. Ωστόσο, ο Τζο, καταδικασμένος σε μια ολοκληρωτική σιωπή, αρχίζει ξαφνικά να σκέφτεται, να αισθάνεται, να ονειρεύεται και να θυμάται, διαψεύδοντας τις εκτιμήσεις της επιστήμης...
«Ο Τζόνι πήρε τ' όπλο του» είναι μια αμείλικτη κριτική στον μιλιταρισμό και τον πόλεμο, που κέρδισε το Εθνικό Βραβείο Βιβλίου των ΗΠΑ, ενώ η ταινία που βασίστηκε στο βιβλίο και σκηνοθέτησε ο ίδιος ο συγγραφέας (ένας από τους πρωτοπόρους του Χόλιγουντ, που το 1947 κλήθηκε, αρνήθηκε να καταθέσει στην «Επιτροπή Αντιαμερικανικών Δραστηριοτήτων»), πήρε το Διεθνές Βραβείο του Κινηματογραφικού Φεστιβάλ Κανών. Πρόκειται για ένα τραγικά επίκαιρο έργο, που συγκλονίζει με τη δύναμη και την αμεσότητά του. Ενα έργο «γροθιά στο στομάχι».
Οι φωτισμοί είναι του Σάκη Μπιρμπίλη, η σκηνογραφία και το κοστούμι της Ηλένιας Δουλαδήρη και η μουσική είναι του Τάσου Σωτηράκη.
Παραστάσεις: Από Τετάρτη έως Κυριακή στις 21.00. Γενική είσοδος: 12 ευρώ.
Για το cd μίλησαν οι στιχουργοί Δημήτρης Λέντζος και Κώστας Φασουλάς. Τα τραγούδια του δίσκου ερμήνευσαν μοναδικά οι Βασίλης Γισδάκης, Ερωφίλη, Παντελής Θαλασσινός, Κώστας Θωμαΐδης, Αργυρώ Καπαρού, Βασίλης Κορακάκης, Δέσποινα Ραφαήλ και Ιωάννα Φόρτη. Την εκδήλωση συντόνισε η δημοσιογράφος Μίνα Μαύρου.
Τη μουσική του cd υπογράφουν οι Χρήστος Λεοντής, Μανόλης Ανδρουλιδάκης, Νεοκλής Νεοφυτίδης και Αντώνης Παπαγγελής.
Το σχήμα συναποτελούν οι: Ζαγαρέλος Λεωνίδας (φωνή, κιθάρα, φυσαρμόνικα), Λιάσκος Δημήτρης (πνευστά, έρευνα), Μαλακατές Περικλής (φωνή, μπάσο), Μωραΐτης Αποστόλης (φωνή, ούτι, κιθάρα) και Τσιμπλάκης Βαγγέλης (τύμπανα, κρουστά).