Στον τάφο του στον Αη Λια, δίπλα στο χωριό του, το Παλιοζωγλόπι Καρδίτσας, εκεί ψηλά στα περήφανα Αγραφα, έγινε την Κυριακή από την ΤΕ Καρδίτσας του ΚΚΕ το πολιτικό μνημόσυνο του Χαρίλαου Φλωράκη, 14 χρόνια μετά το θάνατό του.

Χαιρετίζοντας στην εκδήλωση, ο Θοδωρής Κωτσαντής, Γραμματέας του Συμβουλίου Περιοχής Θεσσαλίας της ΚΝΕ και μέλος του Γραφείου του ΚΣ της ΚΝΕ, τόνισε την ανάγκη οι νέοι κομμουνιστές να κρατήσουν σαν κόρη οφθαλμού τα λόγια του Χαρίλαου Φλωράκη προς τους νέους της ΚΝΕ στο 8ο Συνέδριό της, που έλεγε: «Στην πορεία της ζωής σας και του αγώνα σας θα ζήσετε στιγμές ανάτασης, άνοδο του κινήματος. Αλλά η κίνηση προς τα εμπρός δεν είναι πάντα γρήγορη όσο θέλουμε ή πάντα ανοδική. Και τα "άγονα" χρόνια, τα χρόνια της μονότονης καθημερινής δουλειάς, δεν είναι ευκαταφρόνητα. Η πιο σπουδαία ικανότητα για τον κομμουνιστή είναι αυτή να μπορεί να δουλεύει με συνέπεια και με ενθουσιασμό, στην καθημερινή μονότονη κατάσταση και να ξεπερνά μέρα με τη μέρα το ένα εμπόδιο ύστερα από το άλλο. Η ικανότητα να διατηρεί τον ενθουσιασμό του μπροστά στα εμπόδια που η πρακτική ζωή βάζει μπροστά του κάθε μέρα, κάθε ώρα. Να έχει στο μυαλό του και να μη χάνει από τα μάτια του, τους τελικούς μεγάλους σκοπούς που παλεύει να πραγματοποιήσει. Μια τέτοια στάση γενναιότητας πρέπει να φιλοδοξεί να κατακτήσει».

Με αυτά τα «υλικά» - σημείωσε ο Θ. Κωτσαντής - «διαπαιδαγωγούνται, ωριμάζουν και σήμερα πρωτοπόροι νέοι αγωνιστές μέσα στις γραμμές της ΚΝΕ». Και καταλήγοντας υπογράμμισε: «Προχωράμε μπροστά! Τους αγωνιστές του λαού και του Κόμματός μας τους τιμάμε κάθε μέρα, με τις επιλογές και τον αγώνα μας. Δίνουμε τον καλύτερό μας εαυτό στις μάχες που έχουμε μπροστά μας. Με πείσμα και αισιοδοξία να κερδίσουμε τη νεολαία με τις πιο πρωτοπόρες ιδέες. Γιατί ρεαλισμός είναι να ζούμε με βάση τις σύγχρονες δυνατότητες της επιστήμης και της εποχής, όχι χειρότερα από τους γονείς μας. Γιατί πραγματικά νέο και προοδευτικό είναι η κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο και όχι η καπιταλιστική βαρβαρότητα. Συνεχίζουμε μέχρι τη νίκη!».

Στη συνέχεια μίλησε η Χριστίνα Μπεκιάρη, μέλος της Επιτροπής Περιοχής Θεσσαλίας του ΚΚΕ, επισημαίνοντας ανάμεσα στα άλλα: «Είμαστε πάλι σήμερα εδώ για να διαβεβαιώσουμε τον καπετάν Γιώτη αλλά και τους χιλιάδες επώνυμους και ανώνυμους ήρωες του ΚΚΕ, τους αντάρτες τους ΕΛΑΣ, τους μαχητές του ΔΣΕ, τους χιλιάδες συντρόφους μας που με το κεφάλι ψηλά αντίκρισαν το εκτελεστικό απόσπασμα και τα ξερονήσια, ότι κρατάμε ψηλά το κόκκινο λάβαρο, ότι το Κόμμα μας συμπλήρωσε έναν αιώνα ζωής, το Κόμμα μας το ΚΚΕ, με τα γνωστά σύμβολά του, τη μαρξιστική - λενινιστική ιδεολογία του, το Πρόγραμμά του και τις αρχές του, ότι η σπορά που άφησαν οι ζευγάδες είναι εδώ και φουντώνει και καρπίζει...».

Καταλήγοντας έκανε αναφορά στις μάχες των εκλογών που δόθηκαν και θα δοθούν, τονίζοντας: «Να συζητήσουμε με όσο περισσότερο λαϊκό κόσμο γίνεται. Να κάνει μαζί μας το βήμα για μια ισχυρή λαϊκή αντιπολίτευση την επομένη μέρα, για ισχυρό ΚΚΕ. Παίρνουμε θάρρος και διδάγματα από την προσφορά και τις θυσίες των συντρόφων μας όπως του Χαρίλαου Φλωράκη, από την 100χρονη Ιστορία του ηρωικού Κόμματός μας, που μέσα από φωτιά και σίδερο έφτασε έως εδώ, δυνατό, ατσαλωμένο με το επαναστατικό του Πρόγραμμα και την πρωτοπόρα θεωρία του».

Στο τέλος της εκδήλωσης κατέθεσαν λουλούδια στον τάφο του Χαρίλαου Φλωράκη ο Τάσος Τσιαπλές, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ, και ο Θοδωρής Κωτσαντής.

Τον σ. Γιώργο Πικέα, που «έφυγε» σε ηλικία 87 ετών, αποχαιρετά η ΤΕ Ηλείας του ΚΚΕ, ξεχωρίζοντας την πολύχρονη προσφορά του, το αλύγιστο του χαρακτήρα του, τη συνέπεια και το ήθος, στοιχεία με τα οποία τίμησε το Κόμμα του, το ΚΚΕ.

Σε ανακοίνωσή της αναφέρει μεταξύ άλλων: «Για όλους εμάς που είχαμε την τιμή και την τύχη να σε γνωρίσουμε θα θυμόμαστε πάντα την αποφασιστικότητα για την υλοποίηση των στόχων μας. Ησουν ταγμένος απόλυτα και ολοκληρωτικά στην υπόθεση του Κόμματος, για τον σοσιαλισμό - κομμουνισμό, πάντοτε ανήσυχος και πρωτοπόρος, ποτέ δεν συμβιβάστηκες, δεν κρύφτηκες, δεν φοβήθηκες.

Ούτε όταν στα δύσκολα χρόνια της Κατοχής από τους ναζί κατακτητές, σε ηλικία 10 ετών, αγωνιζόσουν ως αετόπουλο της ΕΠΟΝ. Ούτε στα επόμενα χρόνια μετά την απελευθέρωση της Ελλάδας, στα δύσκολα χρόνια της παρανομίας, της χούντας που σε εξόρισε και σε βασάνισε, δεν λύγισες ποτέ, ούτε μια στιγμή.

Δεν υπέγραψες δήλωση μετάνοιας, όπως υπολόγιζαν οι βασανιστές της χούντας στην εξορία (...) Στις δύσκολες στιγμές για το επαναστατικό κίνημα και το Κόμμα με τους αναθεωρητές το '68 αλλά και το 1989 - '91 (...) στάθηκες βράχος, κόντρα στις επιθέσεις των αστών και οπορτουνιστών».

Ο σύντροφος Γιώργος Πικέας γεννήθηκε στον Πύργο το 1932. Ηταν το μεγαλύτερο από τα 6 παιδιά μιας εργατικής οικογένειας. Από μικρή ηλικία άρχισε να δουλεύει σε διάφορα μηχανουργεία και μετά το στρατό δούλευε οδηγός σε φορτηγά.

Ηταν μέλος στις πρώτες Νομαρχιακές Επιτροπές του ΚΚΕ μετά την πτώση της χούντας και για χρόνια δημοτικός σύμβουλος Πύργου. Ανέπτυξε πλούσια συνδικαλιστική δράση, ήταν πρόεδρος του Σωματείου οδηγών, μέλος στο Διοικητικό Συμβούλιο του Εργατικού Κέντρου Πύργου, πρόεδρος του Σωματείου συνταξιούχων ΙΚΑ Πύργου και περιχώρων, μέλος του ΣΦΕΑ.