Οι νέοι και το μέλλον της εργασίας ήταν ένα από τα ζητήματα που βρέθηκαν στο επίκεντρο του Συμβουλίου Παιδείας, Νεολαίας, Πολιτισμού και Αθλητισμού, που έγινε στις Βρυξέλλες στις 22 και 23 Μάη, δίνοντας μεταξύ άλλων έμφαση σε ζητήματα όπως η ανασφάλεια και οι επισφαλείς συνθήκες εργασίας. Σε αυτό το πλαίσιο, προτείνονται μια σειρά μέτρα που, όπως και τα αδιέξοδα που αντιμετωπίζουν οι νέοι, πηγάζουν από τη στρατηγική της ΕΕ.

Ετσι, το μέτρο για «συστήματα εκπαίδευσης και κατάρτισης που προσαρμόζονται και ανταποκρίνονται στις ανάγκες» αποτυπώνει την πάγια αξίωση για παραγωγή των εργαζομένων που έχει ανάγκη το μεγάλο κεφάλαιο ανάλογα με τις τρέχουσες ανάγκες του. Η «προώθηση της διά βίου μάθησης» αφορά τον διαρκή εξοπλισμό με εφήμερες δεξιότητες, ώστε το εργατικό δυναμικό να διατηρείται αποδοτικό και κερδοφόρο. Η «ομαλή μετάβαση από το σχολείο στην εργασία και από εργασία σε εργασία» περικλείει μέτρα όπως π.χ. η μαθητεία, που εξασφαλίζει ακόμα πιο φτηνούς εργαζόμενους και παράλληλα προετοιμάζει εργαζόμενους στα μέτρα των απαιτήσεων των επιχειρήσεων.

Το ενδιαφέρον της ΕΕ για τη νεολαία δεν ξεφεύγει από τα όρια της εργασιακής ζούγκλας που έχει διαμορφώσει, με γενίκευση της ελαστικής εργασίας, την κατάργηση κάθε έννοιας ωραρίου, κάτι που το γνωρίζουν καλά οι χιλιάδες νέοι που απασχολούνται ειδικά αυτή την περίοδο στο Εμπόριο, στον Τουρισμό, στον Επισιτισμό. Στο κείμενο του Συμβουλίου της ΕΕ με τίτλο «Οι νέοι και το μέλλον της εργασίας», το οποίο εξειδικεύει τις προβλέψεις για την εξέλιξη των επαγγελμάτων μεσοπρόθεσμα έως μακροπρόθεσμα, όπως αυτή επηρεάζεται από ορισμένες τάσεις, διαγράφεται μάλιστα και ένταση της εκμετάλλευσης, με «αύξηση των επιπέδων παραγωγικότητας» και «αύξηση των πιο ευέλικτων μορφών πρόσληψης εργαζομένων».

Συγκεκριμένα, στους παράγοντες από τους οποίους εξαρτάται το μέλλον της εργασίας, καταγράφονται τα εξής: «...δημογραφική αλλαγή, υπό την έννοια ότι αύξηση του δείκτη οικονομικής εξάρτησης των ηλικιωμένων στην ΕΕ θα ασκήσει πίεση για αύξηση των επιπέδων παραγωγικότητας εκείνων που θα εισέλθουν στην αγορά εργασίας, προκειμένου να αντισταθμιστεί η συνταξιοδότηση έμπειρου εργατικού δυναμικού και να καλυφθεί η ανάγκη για συνεισφορά στις αυξανόμενες κοινωνικές δαπάνες, λόγω του πολυάριθμου πληθυσμού ηλικιωμένων»... Σε άλλο σημείο τονίζεται: «Η εμπειρία σήμερα με τις νέες μορφές απασχόλησης υποδηλώνει ότι στο μέλλον μπορεί να υπάρξει αύξηση των πιο ευέλικτων μορφών πρόσληψης εργαζομένων, με πιθανές θετικές επιπτώσεις στην κατανομή του εργατικού δυναμικού και στην προσωπική ευεξία για όσους επιλέξουν τον τρόπο ζωής του ελεύθερου επαγγελματία. Αντιθέτως, όταν νέοι - ιδίως εκείνοι με λιγότερες ευκαιρίες - τείνουν να επιλέγουν τέτοιες θέσεις εργασίας, υπάρχει μεγάλος κίνδυνος να εγκλωβίζονται σε προσωρινές χαμηλά αμειβόμενες θέσεις, με μικρή κάλυψη κοινωνικής προστασίας και χαμηλή πιθανότητα επαγγελματικής εξέλιξης...».

Οπως αναφέρεται στο ίδιο κείμενο, «η στρατηγική της Ευρωπαϊκής Ενωσης για τη νεολαία για την περίοδο 2019 - 2027 αναγνωρίζει ότι οι νέοι αναλαμβάνουν οι ίδιοι τον έλεγχο της ζωής τους, συμβάλλουν στη θετική αλλαγή της κοινωνίας και εμπλουτίζουν τις φιλοδοξίες της ΕΕ, καθώς και ότι η πολιτική για τους νέους μπορεί να συμβάλει στη δημιουργία ενός χώρου, όπου οι νέοι θα αξιοποιούν τις ευκαιρίες και θα ενστερνίζονται τις ευρωπαϊκές αξίες». Επαναλαμβάνει δηλαδή τα περί «ευκαιριών» επιβίωσης στην εργασιακή ζούγκλα που οι πολιτικές της διαμορφώνουν, χωρίς να κάνει λόγο για σταθερή δουλειά με δικαιώματα, που είναι και το μόνο που απαντά στην ανάγκη να ζουν αξιοπρεπώς και να εξελίσσονται οι νέοι. Δεν παραλείπει βέβαια για μια ακόμα φορά την αναφορά στις «ευρωπαϊκές αξίες», τις οποίες καλεί τους νέους να υιοθετήσουν, να χωρέσουν δηλαδή τα όνειρά τους στις πολιτικές που γεννούν τη φτώχεια, την ανεργία, που εντείνουν την εκμετάλλευση για την αύξηση της κερδοφορίας των μεγάλων επιχειρήσεων.