Τα τέιζερ ασκούν ηλεκτρικές εκκενώσεις υψηλής τάσης μέσω ζεύγους καλωδίων με ρυθμό 19 παλμών το δευτερόλεπτο. Τα ηλεκτροφόρα χέλια δεν χρειάζονται καλώδια, επειδή το νερό είναι αγωγός του ηλεκτρισμού. Οι ηλεκτρικοί παλμοί που εκπέμπουν είναι επίσης σύντομοι, με τον καθένα να διαρκεί περίπου 2 χιλιοστά του δευτερολέπτου. Οταν φτάνουν στην τελική φάση της επίθεσης στέλνουν 400 ηλεκτρικές εκκενώσεις ανά δευτερόλεπτο!
Το ηλεκτροφόρο χέλι, παρά τις εξωτερικές ομοιότητες, δεν είναι πραγματικό χέλι, καθώς ανήκει σε μια οικογένεια ψαριών, τα Γυμνοτιδαία, που ζουν στη Νότια Αμερική. Τα άλλα μέλη της οικογένειας προκαλούν μόνο ελαφρές ηλεκτρικές εκκενώσεις, που χρησιμοποιούν για να ανιχνεύουν το περιβάλλον τους και να επικοινωνούν μεταξύ τους. Ομως το ηλεκτροφόρο χέλι ακολούθησε εξελικτική πορεία, που οδήγησε στη μεγάλη ενίσχυση της ηλεκτρικής ισχύος του. Μπορεί να δημιουργήσει διαφορά δυναμικού μέχρι 600 βολτ, χάρη στο ηλεκτρικό όργανο που διατρέχει σχεδόν όλο το μήκος του μακρόστενου σώματός του (το οποίο φτάνει σε ορισμένες περιπτώσεις τα δυόμισι μέτρα και σε βάρος τα 20 κιλά). Το ηλεκτρικό όργανο αποτελείται από χιλιάδες δισκόμορφα κύτταρα, που ονομάζονται ...ηλεκτροκύτταρα και λειτουργούν σαν μπαταρίες, ή σαν τα εξαρτήματα των ηλεκτρονικών κυκλωμάτων που ονομάζονται πυκνωτές και μπορούν να αποδώσουν γρήγορα το φορτίο τους.
Ομως, πριν φτάσει στην τελική ηλεκτρική ομοβροντία, το χέλι χρησιμοποιεί ζευγάρια ηλεκτρικών παλμών για την πρόκληση σπασμού σε τυχόν κρυμμένα κοντινά ψάρια, ώστε από την κίνηση του νερού που θα προκληθεί να αντιληφθεί τη θέση τους. Τα ζεύγη σύντομων ηλεκτρικών παλμών έχει αποδειχτεί από τη μυική φυσιολογία ότι είναι ο βέλτιστος τρόπος για την πρόκληση της μέγιστης μυικής σύσπασης. Χωρίς να γνωρίζει μυική φυσιολογία, το ηλεκτροφόρο χέλι εξελικτικά ανέπτυξε τη βέλτιστη τεχνική ξετρυπώματος των θηραμάτων του. Τα ηλεκτροφόρα χέλια στο φυσικό τους περιβάλλον κυνηγούν τη νύχτα, περίοδο κατά την οποία τα μικρά ψάρια συνήθως κρύβονται ανάμεσα στα φυλλώματα της βλάστησης του βυθού των ποταμών.
Οι χρήσεις του ηλεκτρικού οργάνου του από το χέλι δεν σταματούν εδώ. Διαπιστώθηκε ότι η τελική κίνηση για να βάλει το ακινητοποιημένο θήραμα στο στόμα του πραγματοποιείται και αυτή με καθοδήγηση από τους ηλεκτρικούς παλμούς που εκπέμπει. Το χέλι μπορεί να ανιχνεύσει την παραμόρφωση του ηλεκτρικού πεδίου που προκαλείται από υψηλότερης αγωγιμότητας σώματα, όπως είναι τα σώματα των υδρόβιων ζώων.
Αλλά το ηλεκτροφόρο χέλι χρησιμοποιεί την ικανότητά του να προκαλεί ηλεκτρικές εκκενώσεις και για αμυντικούς λόγους. Οταν βρίσκεται στριμωγμένο και αντιληφθεί ότι κάποιο μεγάλο αγώγιμο σώμα αρχίσει να βυθίζεται κοντά του, π.χ. το κεφάλι ή ένα άκρο κάποιου θηρευτή, τότε το χέλι κάνει άλμα έξω από το νερό και ακουμπά το σαγόνι του όσο ψηλότερα γίνεται πάνω στο τμήμα του αγώγιμου σώματος που βρίσκεται έξω από το νερό. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα η ηλεκτρική εκκένωση να πραγματοποιηθεί σε μεγάλο ποσοστό μέσω του σώματος αυτού, καθώς πάνω του ακουμπά ο θετικός πόλος του διπόλου, ενώ ο αρνητικός βρίσκεται μέσα στο νερό, με το οποίο το σώμα έχει ήδη έρθει σε επαφή. Ακόμη και χέλι μήκους ενός μέτρου, με εσωτερική αντίσταση 450 ohm, μπορεί να επιφέρει εκκένωση 1 αμπέρ στα 382 βολτ, δηλαδή κατά πολύ ισχυρότερη ενός τέιζερ.