Μια σύνοψη όλων των επικίνδυνων ιδεολογημάτων, με τα οποία η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ αλλά και τα υπόλοιπα αστικά κόμματα επιχειρούν να καλλιεργήσουν τον επικίνδυνο εφησυχασμό στο λαό για τις εξελίξεις στην περιοχή, να «ξεπλύνουν» το ρόλο των ΗΠΑ - ΕΕ - ΝΑΤΟ και να παρουσιάσουν τη βαθύτερη εμπλοκή στα σχέδιά τους και στο ιμπεριαλιστικό παζάρι ως «εγγύηση» τάχα της ασφάλειας των λαών της περιοχής και των κυριαρχικών δικαιωμάτων Ελλάδας και Κύπρου, έκανε ο πρωθυπουργός την Παρασκευή στη συνέντευξη Τύπου που έδωσε μετά την ολοκλήρωση της Συνόδου Κορυφής της ΕΕ και τη σχετική αναφορά στις τουρκικές γεωτρήσεις στην κυπριακή ΑΟΖ.

Απογειώνοντας τον επικίνδυνο εφησυχασμό, ο Αλ. Τσίπρας επιχείρησε να παρουσιάσει την απόφαση της Συνόδου ως «ιστορική», που «στέλνει ένα μήνυμα σαφές, ξεκάθαρο, αυστηρό, αποφασιστικό» απέναντι στις τουρκικές προκλήσεις, λέγοντας ανάμεσα στα άλλα πως «είναι η πρώτη φορά μετά από δεκαετίες παραβιάσεων του διεθνούς δικαίου από πλευράς της Τουρκίας», που «η ΕΕ με τόσο ξεκάθαρο και αποφασιστικό τρόπο καταδικάζει την τουρκική προκλητικότητα και αποφασίζει τη λήψη μέτρων (...) Τέτοια ξεκάθαρη απόφαση και κυρίως τέτοια απόφαση που να συνοδεύεται και με συγκεκριμένα στοχευμένα μέτρα δεν είχε παρθεί ποτέ».

Πρόκειται για ένα ξεδιάντροπο αναποδογύρισμα της πραγματικότητας: Η υποτιθέμενη «σκληρή» και «ηχηρή» απάντηση της ΕΕ δεν είναι άλλη από μια... σύσταση στην Τουρκία «να επιδείξει αυτοσυγκράτηση, να σεβαστεί τα κυριαρχικά δικαιώματα της Κύπρου και να απόσχει από τέτοιες ενέργειες», καθώς και η... προειδοποίηση ότι «η ΕΕ θα εξακολουθήσει να παρακολουθεί στενά» ...το γκριζάρισμα της κυπριακής ΑΟΖ και ότι «είναι έτοιμη να αντιδράσει καταλλήλως και με πλήρη αλληλεγγύη προς την Κύπρο». Ενώ ως προς την «κατάλληλη αντίδραση», η απόφαση στη Σύνοδο Κορυφής αφορά την πρόσκληση στην Κομισιόν και την Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Εξωτερικής Δράσης «να υποβάλουν, χωρίς καθυστέρηση, επιλογές για κατάλληλα μέτρα, συμπεριλαμβανομένων στοχευμένων μέτρων», τα οποία θα επανεξετάσει κάποια στιγμή τον Ιούλη το Συμβούλιο Γενικών Υποθέσεων.

Στην πραγματικότητα, δηλαδή, η υποτιθέμενη «πρωτοφανής» και «σκληρή απάντηση» αποτελεί απλά το σύνηθες ευχολόγιο, τη στιγμή που η Τουρκία με συγκεκριμένες ενέργειες όπως η γεώτρηση στην κυπριακή ΑΟΖ δημιουργεί βήμα βήμα τετελεσμένα, κατοχυρώνει θέσεις, θέτει τους όρους της στο ιμπεριαλιστικό παζάρι με την ΕΕ, τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ. Σε αυτά τα παζάρια, που καμία σχέση δεν έχουν με τα συμφέροντα των λαών της περιοχής, αλλά με τα συμφέροντα των επιχειρηματικών ομίλων, εναποθέτει η κυβέρνηση την ασφάλεια του λαού και την προστασία των κυριαρχικών δικαιωμάτων.

Αξίζει να σημειωθεί, μάλιστα, ως ενδεικτικό για την αξία των τέτοιων δηλώσεων ότι το Συμβούλιο εκφράζει τη «δυσαρέσκειά» του «για το γεγονός ότι η Τουρκία δεν έχει ακόμη ανταποκριθεί στις επανειλημμένες εκκλήσεις της ΕΕ να σταματήσει αυτές τις δραστηριότητες».

Ο πρωθυπουργός μάλιστα πήγε και ένα βήμα παραπέρα, λέγοντας πως «αυτή η πολύ σοβαρή μεταστροφή υπέρ των εθνικών μας θέσεων (...) αποτελεί μια επιβεβαίωση της πολυετούς και επιτυχούς προσπάθειάς μας (...) να αποκτήσουμε πολύ ισχυρά ερείσματα και συμμαχίες τόσο εντός της ΕΕ όσο και με άλλες σημαντικές χώρες στην περιοχή αλλά και ευρύτερα στο διεθνές πλαίσιο», ενώ μέσα στη βδομάδα έλεγε πως «όλα αυτά που βλέπουμε είναι το αποτέλεσμα της απόλυτης επιτυχίας της στρατηγικής μας».

Αλλά ποια είναι αυτή η στρατηγική τους που - κατά τον πρωθυπουργό - δικαιώνεται;

-- Είναι η στρατηγική της παραπέρα εμπλοκής στα σχέδια των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ, για τα συμφέροντα των επιχειρηματικών ομίλων, που αφήνει το λαό μας και τους λαούς της περιοχής έκθετους σε πολύ μεγάλους κινδύνους, όπως επιβεβαιώνουν και οι εξελίξεις.

Που παρουσιάζει τα συμφέροντα των επιχειρηματικών ομίλων ως «ασπίδα» τάχα για τα κυριαρχικά δικαιώματα, με τον πρωθυπουργό μάλιστα να ανακοινώνει την Παρασκευή ότι την επόμενη βδομάδα η κυβέρνηση θα προχωρήσει στην υπογραφή συμφωνίας με την «ExxonMobil» για έρευνα φυσικού αερίου στα θαλάσσια οικόπεδα νότια και δυτικά της Κρήτης, ως ενδεικτικό τάχα του ότι «και η Ελλάδα όπως και η Κύπρος προχωράει στην αξιοποίηση της ΑΟΖ της». Δεν βρήκε φυσικά να πει κάτι για το γεγονός ότι η «ενεργειακή μοιρασιά» με τη συμμετοχή του αμερικανικού μονοπωλίου, όσο και των υπόλοιπων στην κυπριακή ΑΟΖ, κάθε άλλο παρά ανέστειλε τις τουρκικές διεκδικήσεις, αλλά αντίθετα τους έδωσε νέα ώθηση.

-- Είναι η στρατηγική που μπλέκει τις ελληνοτουρκικές σχέσεις ακόμα πιο βαθιά στο κουβάρι των ευρύτερων ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών και παζαριών, όπως αυτά ξεδιπλώνονται στην Ανατολική Μεσόγειο και τη Μέση Ανατολή. Με τον πρωθυπουργό στη συνέντευξή του να εντάσσει για μια ακόμα φορά ξεκάθαρα τις ελληνοτουρκικές σχέσεις στο πλαίσιο αυτό, λέγοντας ότι η απόφαση της ΕΕ «υπογραμμίζει τις σοβαρές αρνητικές επιπτώσεις που έχουν, άμεσα, στις ευρωτουρκικές σχέσεις αυτές οι ενέργειες» και ότι το αν η Τουρκία θα κλιμακώσει ή θα αποκλιμακώσει την ένταση το επόμενο διάστημα εξαρτάται από τη «μεγάλη αντιπαράθεση με τις ΗΠΑ σε σχέση με την αγορά των πυραυλικών συστημάτων "S-400" που αναμένεται να εξελιχθεί επίσης το επόμενο διάστημα». Ξέχασε βέβαια να πει ότι έτσι, με τη μια ή την άλλη κατάληξη, ο λαός μας και συνολικά οι λαοί της περιοχής θα βρίσκονται στη μεριά των χαμένων: Είτε στην περίπτωση μιας παραπέρα κλιμάκωσης με την Ελλάδα σε ρόλο «αιχμής του δόρατος» απέναντι στην Τουρκία, είτε στο ενδεχόμενο πρόσκαιρων «συμβιβασμών», που θα ακουμπάνε με μαθηματική ακρίβεια τα κυριαρχικά δικαιώματα Ελλάδας και Κύπρου.

-- Είναι η στρατηγική που μετατρέπει την Ελλάδα σε «μεντεσέ» των σχεδίων των ΗΠΑ στην περιοχή απέναντι στη Ρωσία, σε στρατιωτικό, διπλωματικό και πολιτικό προγεφύρωμα των ΗΠΑ και ΝΑΤΟ σε Βαλκάνια και Μαύρη Θάλασσα, καθιστώντας τη χώρα και το λαό μαγνήτη μεγάλων κινδύνων, με τον πρωθυπουργό να επαναλαμβάνει ότι οι σημερινές εξελίξεις επιβεβαιώνουν τη σημασία της ΝΑΤΟικής συμφωνίας των Πρεσπών. Καλώντας μάλιστα ξανά το λαό να φανταστεί «αυτήν τη στιγμή που εμείς έχουμε αυτήν την εντεινόμενη τουρκική προκλητικότητα στη Μεσόγειο και στο Αιγαίο (...) να είχαμε τα τουρκικά "F-16" να επιτηρούν τον εναέριο χώρο των βόρειων γειτόνων μας. Να είχαμε δηλαδή τουρκικά "F-16" και στα βόρεια σύνορά μας», να χαρεί δηλαδή που εκείνοι είναι ο «προτιμώμενος εταίρος» ΗΠΑ - ΝΑΤΟ στα Βαλκάνια.

-- Είναι η στρατηγική των συμμαχιών με το κράτος - δολοφόνο του Ισραήλ και άλλους χασάπηδες των λαών σε όλη την Ανατολική Μεσόγειο.

Ολα αυτά συνιστούν την «επιτυχημένη» κατά τον πρωθυπουργό στρατηγική του ΣΥΡΙΖΑ στην εξωτερική πολιτική.

Βγάζει μάτι, όμως, ότι όλα αυτά δεν είναι παράγοντες «σταθερότητας», ασφάλειας για τους λαούς και «εγγύηση» για τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας, όπως ισχυρίζονται η κυβέρνηση και τα υπόλοιπα αστικά κόμματα εν χορώ, αλλά παράγοντες που οξύνουν τους ανταγωνισμούς. Είναι η πηγή των πολύ μεγάλων κινδύνων για τον ελληνικό και τους άλλους λαούς και όχι η λύση τους.

Αυτή η πολιτική άλλωστε είναι που ανοίγει ορθάνοιχτα την πόρτα στην αμφισβήτηση κυριαρχικών δικαιωμάτων και συνόρων, σε σχέδια «συνδιαχείρισης» των ενεργειακών και άλλων πόρων, σε διχοτομικά σχέδια για την Κύπρο και λοιπούς «συμβιβασμούς», που με μαθηματική ακρίβεια οδηγούν σε παραπέρα όξυνση των ανταγωνισμών και καθιστούν μόνιμη την απειλή για τους λαούς. Οσο γι' αυτό ο πρωθυπουργός δεν θα μπορούσε να είναι πιο αποκαλυπτικός, αφού - ως ηχώ των αμερικανικών «παραινέσεων» ότι «τώρα είναι ώρα για διάλογο» - επανέλαβε ξανά και ξανά ότι «θα συνεχίσουμε ταυτόχρονα να διατηρούμε ανοιχτούς τους διαύλους επικοινωνίας», γιατί «το κρίσιμο ζήτημα για μας είναι να έρθει η Τουρκία στο τραπέζι του διαλόγου. Να σταματήσει την παραβατική συμπεριφορά, την παραβίαση του διεθνούς δικαίου και να έρθει στο τραπέζι του διαλόγου για την επίλυση του Κυπριακού», στη βάση των διχοτομικών σχεδίων που είναι στο τραπέζι, εγκαλώντας την Τουρκία που «παραβιάζει το Δίκαιο της Θάλασσας, αντί επί τη βάσει αυτού να προχωρεί σε συνομιλίες με τους γείτονές της για την οριοθέτηση της μόνης διαφοράς ανάμεσα στην Ελλάδα και την Τουρκία που είναι η οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας».

Σε ένα τέτοιο πλαίσιο, αξίζει να καταγραφεί και η αποστροφή του πρωθυπουργού πως «η Ελλάδα είναι ασφαλής, είναι ισχυρή (...) αλλά μπορεί να είναι ακόμα πιο ασφαλής και ακόμα ισχυρή αν όλες οι πολιτικές δυνάμεις ενωθούν σε μία ενιαία γραμμή, εθνική γραμμή, που είναι η μόνη γραμμή που μπορεί να υπερασπίσει τα εθνικά μας συμφέροντα».

Πρόκειται βέβαια για μια προκλητική προσπάθεια να στοιχηθεί ο λαός πίσω από τους «εθνικούς» στόχους της αστικής τάξης, που για τον ίδιο σηματοδοτούν πολύ μεγάλους κινδύνους. Γιατί παραπάνω από βέβαιο είναι, όπως έδειξαν και όλες οι σχετικές διαβεβαιώσεις των στελεχών της ΝΔ μέσα στη βδομάδα, είτε από τις Βρυξέλλες, είτε κατά τις συναντήσεις τους με τον Αμερικανό πρέσβη, όσο και των αρχηγών των υπόλοιπων αστικών πολιτικών δυνάμεων, ότι αυτή η στρατηγική, που έφερε το λαό μας μέχρι εδώ, στα πρόθυρα επικίνδυνων εξελίξεων και διευθετήσεων, δεν πρόκειται να αμφισβητηθεί από τα κόμματα αυτά, αλλά θα συνεχιστεί και την επόμενη μέρα. Και αυτός είναι ένας ακόμα πολύ σημαντικός λόγος για την αποφασιστική ενίσχυση του ΚΚΕ παντού, ώστε από την επόμενη μέρα να δυναμώσει ο αγώνας ενάντια στην επικίνδυνη εμπλοκή...