Διαβάστε σήμερα στην ενότητα του «Ριζοσπάστη» «Διεθνή» και «Οικονομία»:

ΠΕΙΡΑΙΑΣ: Οι εργατικές - λαϊκές ανάγκες στο κρεβάτι του Προκρούστη των κερδών του κεφαλαίου

ΙΤΑΛΙΑ: Πλασάρεται ως ο στενότερος «εταίρος» των ΗΠΑ στην Ευρώπη

ΕΕ: Η διευρυνόμενη διείσδυση της Κίνας δημιουργεί ευκαιρίες αλλά και ανησυχίες στο κεφάλαιο

Eurokinissi

Τι λέει όμως η πείρα των εργαζομένων και του λαού του Πειραιά;

Ο Πειραιάς είναι μια περιοχή όπου αναπτύσσουν τη δράση τους μεγάλοι μονοπωλιακοί όμιλοι και σημειώνουν τεράστια κερδοφορία. Αυτό είναι το πρώτο γεγονός. Το δεύτερο είναι ότι όσο και να ψάξει κανείς, δεν θα βρει καμία επιχείρηση και κανένα μονοπώλιο που να πήγε να μοιράσει τα κέρδη του με τους εργάτες. Αντίθετα, αυτή η αυξανόμενη κερδοφορία, η ενίσχυση της ανταγωνιστικότητάς τους, πάτησε στην ένταση της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης. Ορισμένα παραδείγματα:

1. Το λιμάνι του Πειραιά, ιδιοκτησίας COSCO πλέον, μετά την ιδιωτικοποίηση που ολοκλήρωσε ο ΣΥΡΙΖΑ, είναι 2ο στη Μεσόγειο και 6ο στην Ευρώπη, με προοπτικές ακόμα μεγαλύτερης κερδοφορίας. Την ίδια ώρα, στους εργάτες των προβλητών ΙΙ και ΙΙΙ δεν υπάρχει Συλλογική Σύμβαση Εργασίας, οι μισθοί είναι χαμηλοί, η εντατικοποίηση χτυπά «κόκκινο», οι ομάδες εργασίες (πόστα) δεν ενισχύονται, όπως απαιτούν οι εργαζόμενοι, με αποτέλεσμα τα εργατικά «ατυχήματα» να είναι συχνότατα. Στις διεκδικήσεις των εργαζομένων, που με πάλη επανεντάχθηκαν στα Βαρέα και Ανθυγιεινά, από όπου τους είχε βγάλει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ το 2016, η εργοδοσία απάντησε με τρομοκρατία, τραμπουκισμούς, δικαστήρια για να βγαίνουν οι απεργιακές κινητοποιήσεις παράνομες, με ατομικές συμβάσεις. Την ίδια ώρα, στους λιμενεργάτες στην προβλήτα Ι υπάρχει νέα Σύμβαση η οποία προβλέπει μειώσεις και την οποία, σημειωτέον, υπέγραψε ο εργοδοτικός συνδικαλισμός.

2. Οι εφοπλιστές είναι πρώτοι σε ανταγωνιστικότητα. Απολαμβάνουν συνταγματικά ένα βουνό φοροαπαλλαγές (ένα θέμα που μόνο το ΚΚΕ έθιξε κατά τη διαδικασία της συνταγματικής αναθεώρησης), ενώ η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και τα άλλα κόμματα ψήφισαν την εθελοντική (sic) φορολογία τους. Την ίδια ώρα, στα ποντοπόρα πλοία έχει να υπογραφεί ΣΣΕ από το 2010. Στην ακτοπλοΐα υπάρχει εντατικοποίηση της δουλειάς, εξοντωτικά ωράρια. Οι μισθοί είναι καθηλωμένοι. Για τους επιβάτες τα εισιτήρια είναι πανάκριβα, η δε σύνδεση πολλών νησιών με την ηπειρωτική Ελλάδα είναι άθλια, με υπέργηρα και επικίνδυνα πλοία. Ενώ και τα καύσιμα τα μεταφέρουν υπέργηρα σαπάκια τύπου «Αγία Ζώνη ΙΙ», με όλους τους κινδύνους, όπως τους βίωσε ο λαός της Αττικής με το ναυάγιο του συγκεκριμένου πλοίου στον Αργοσαρωνικό.

3. Στον Τουρισμό, του «θαύματος των 30 εκατ. αφίξεων», και στον Επισιτισμό, που γνωρίζει ανάπτυξη στον Πειραιά, η κερδοφορία του κεφαλαίου χτίζεται σε διαλυμένες εργασιακές σχέσεις και σε επικίνδυνες συνθήκες δουλειάς, όπως π.χ. για τους ντελιβεράδες. Η πρόσφατη απεργία στις 19 Ιούνη επιβεβαίωσε τη σκληρή εργασιακή πραγματικότητα.

4. Στο χώρο της Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνης υπάρχει μια ορισμένη αναζωογόνηση εργασιών. Οι εργάτες με κόπο και 9μηνο αγώνα, με μπροστάρη το σωματείο τους, κέρδισαν τοπική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας με αποδοχές κοντά σε αυτές του 2009 και μέτρα υγιεινής και ασφάλειας. Η εργοδοσία, εκμεταλλευόμενη το νομικό οπλοστάσιο που διατηρεί και ενισχύει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, δεν δίνει το μητρώο της, δίνοντας βολικό άλλοθι στην κυβέρνηση για να μην καταστεί η συγκεκριμένη Σύμβαση υποχρεωτική. Τα αποτελέσματα είναι τραγικά, με εργατικά «ατυχήματα» που στοιχίζουν ακόμα και τις ζωές εργατών.

5. Στον Πειραιά έχει γραφεία και η εταιρεία «Mellon», που σημείωσε επίσης αξιοσημείωτη κερδοφορία. Η εργοδοσία όμως αρνείται να ανανεώσει τη Σύμβαση, που λήγει 30 Ιούνη και η οποία ούτως ή άλλως δεν αφορούσε όλους τους εργαζόμενους, ενώ δεν συζητά να αυξηθεί στοιχειωδώς η ώρα διαλείμματος και να φτάσει από τα 40 στα 50 λεπτά! Σήμερα οι εργαζόμενοι, συσπειρωμένοι γύρω από το σωματείο τους, δίνουν αγώνα.

Αλλά ας δούμε και το πώς εκφράζεται η ανάπτυξη μέσα απ' αυτήν την πολιτική για τις λαϊκές ανάγκες των εργαζομένων, του λαού και της νεολαίας του Πειραιά.

1. Στο χώρο της Υγείας η κατάσταση είναι τραγική και απερίγραπτη. Η έλλειψη προσωπικού, η έλλειψη υποδομών, η απουσία Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας συνθέτουν την πραγματικότητα που ζει καθημερινά ο λαός του Πειραιά. Στο ακτινολογικό του Μεταξά, π.χ., υπάρχουν 8 γιατροί αντί για 19, οι γιατροί δουλεύουν στο «κόκκινο», χωρίς ξεκούραση, με αρνητικές συνέπειες στις υπηρεσίες που λαμβάνουν οι ασθενείς, ενώ ο εξοπλισμός ενός μεγάλου αντικαρκινικού νοσοκομείου, αντί να ανανεώνεται όπως πρέπει, με σύγχρονο εξοπλισμό, ανανεώνεται με μηχανήματα που δεν καταδέχεται να πάρει ούτε το τελευταίο διαγνωστικό κέντρο. Οι εργολάβοι, που η κυβέρνηση λέει ότι έδιωξε, είναι παρόντες, με εργαζόμενους π.χ. στα μαγειρεία να δουλεύουν για 300 και 400 ευρώ. Το ότι η κυβέρνηση καμαρώνει για την πολιτική της στην Υγεία (!) συγκρούεται με την καθημερινότητα και την τυπική λογική χιλιάδων ανθρώπων που καθημερινά βασανίζονται.

2. Στο χώρο της Παιδείας έχουμε σχολεία όπου πέφτουν σοβάδες, κτίρια ακατάλληλα. Οι βρεφονηπιακοί σταθμοί δεν επαρκούν, ενώ σε αρκετές περιπτώσεις δεν εξασφαλίζονται και τα στοιχειώδη, π.χ. κρεβατάκια για να κοιμούνται τα παιδιά, δεν έχουν αυλή κ.λπ. Το φιλότιμο του προσωπικού είναι το αποκούμπι των νέων ζευγαριών. Στη δε Προσχολική Αγωγή, την οποία ο ΣΥΡΙΖΑ έκανε υποχρεωτική χωρίς να προβλέψει κονδύλια για υποδομές, σήμερα οι δήμοι ψάχνουν να βρουν χώρους για τα παιδιά που στο σύστημά τους «περισσεύουν». Στον Πειραιά είναι 344 παιδιά για τα οποία αναζητείται χώρος, 107 στον Κορυδαλλό, περίπου 150 σε Κερατσίνι - Δραπετσώνα και περίπου 250 σε Νίκαια - Ρέντη. Και από αυτό το χάλι αναδεικνύεται ότι οι εργατικές λαϊκές - ανάγκες είναι του «πεταματού», μπαίνουν στο κρεβάτι του Προκρούστη των κερδών του κεφαλαίου. Ετσι, αυτό που στην αντίληψη του ΚΚΕ αλλά και των εργαζόμενων γονιών είναι ανάγκη και απαραίτητο για την καλύτερη δυνατή ανάπτυξη των παιδιών, σε μια ηλικία που ακόμα σημειώνουν άλματα στην ανάπτυξή τους, για το κεφάλαιο είναι «κόστος» και το ζήτημα λύνεται «άρπα κόλλα», με κοντέινερ και διαμόρφωση όποιας κενής αίθουσας υπάρχει «τσάτρα πάτρα».

Τέτοια παραδείγματα υπάρχουν πολλά.

Η πείρα δείχνει ότι δεν πρέπει να υπάρχει εμπιστοσύνη στα κόμματα του κεφαλαίου.

Το σχέδιο ΣΥΡΙΖΑ - ΝΔ - ΚΙΝΑΛ είναι κοινό. Στην «ούγια» γράφει ανάπτυξη του κεφαλαίου, στη συνταγή μπορούν να τσακώνονται.

Ο λαός έχει πείρα. Τα τελευταία χρόνια η ζωή των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων έγινε χειρότερη. Τα λόγια που αράδιασε ο πρωθυπουργός Τσίπρας στη Δραπετσώνα για τους ανθρώπους της βιοπάλης είναι για να τα πάρει η θάλασσα. Γιατί η πραγματικότητα στους χώρους δουλειάς, που περιγράφηκε παραπάνω, έχει τη σφραγίδα του ΣΥΡΙΖΑ. Και μόνο ο απεργοκτόνος νόμος που ψήφισε ο ΣΥΡΙΖΑ, για να μην μπορούν οι εργαζόμενοι να αντιδρούν στην εργασιακή ζούγκλα που όλα μαζί τα αστικά κόμματα έχουν φτιάξει, αρκεί για να στείλει κάθε τίμιος λαϊκός άνθρωπος αυτό το κόμμα του κεφαλαίου στον αγύριστο.

Ο λαός έχει πείρα και από τη ΝΔ και τη βάρβαρη αντιλαϊκή πολιτική που πρεσβεύει. Το αφήγημά της ότι η ανάπτυξη θα μας ωφελήσει όλους δεν επιβεβαιώνεται από πουθενά, από καμία χώρα του κόσμου, από καμία επιχείρηση. Ο λαός του Πειραιά και ειδικά της Β' Πειραιά, στην οποία ο Μητσοτάκης κατεβαίνει υποψήφιος, πρέπει ακόμα πιο αποφασιστικά να μαυρίσει τη ΝΔ, βγάζοντας ισχυρό το ΚΚΕ. Να μη δώσει με την ψήφο του συγχωροχάρτι στην αντιλαϊκή πολιτική και στον επικεφαλής της ΝΔ.

Ο λαός του Πειραιά να συνεχίσει την πάλη για την καταδίκη της ναζιστικής Χρυσής Αυγής, να είναι το ΚΚΕ πάνω από τη Χρυσή Αυγή στη Β' Πειραιά, και να βρεθεί από πάνω και στην Α' Πειραιά.

Να μείνει μακριά και από νεοφώτιστους «σωτήρες», που από μόνιμοι κάτοικοι Ελβετίας έρχονται τάχα για να σώσουν τον πειραϊκό λαό.

Η δύναμη του λαού είναι στην πάλη του. Και από τα παραπάνω παραδείγματα επιβεβαιώνεται ότι όπου υπάρχει μαζική λαϊκή δράση υπάρχουν αποτελέσματα. Οπου υπάρχει συσπείρωση γύρω από τα σωματεία, όπου υπάρχει οργάνωση, όπου υπάρχει γραμμή σύγκρουσης με την πολιτική του κεφαλαίου, υπάρχουν και δράση και αποτελέσματα.

Γι' αυτό, μαζική συμμετοχή με ισχυρό ΚΚΕ. Για να είναι δυνατή η αντίσταση την επόμενη μέρα. Για να περάσουμε στην αντεπίθεση, για να πάρουμε πίσω αυτά που μας έκλεψαν στα χρόνια της κρίσης. Για να φωτιστεί ο δρόμος για άλλη προοπτική, για άλλη εξουσία, για εργατική εξουσία, όπου τα κλειδιά της οικονομίας θα τα έχει η εργατική τάξη που παράγει τον πλούτο.

Στις 7 Ιούλη θα βγει αντιλαϊκή κυβέρνηση. Πρόθυμοι για να τη φτιάξουν υπάρχουν. Ενα δυνατό ΚΚΕ, ένα υψηλό ποσοστό του ΚΚΕ, θα κάνει να παγώσουν τα χαμόγελά τους. Ας κάνουμε αυτόν τον εφιάλτη τους πραγματικότητα, έχουμε την ευκαιρία μπροστά μας!