Οι εργοδοτικές ενώσεις αποτιμούν θετικά τη θητεία του ΣΥΡΙΖΑ και ενθαρρύνουν τη νέα κυβέρνηση να «χτίσει» στο έδαφος που της έστρωσε
Eurokinissi |
Οι ίδιοι που μέχρι χτες αναγνώριζαν τις «υψηλές επιδόσεις» του ΣΥΡΙΖΑ και την προσήλωσή του στις αντιλαϊκές κατευθύνσεις και συμφωνίες, υποδέχονται σήμερα «μετά βαΐων και κλάδων» τη νέα κυβέρνηση, δίνοντας το στίγμα ότι «έγιναν πολλά, απομένουν όμως κι άλλα να γίνουν» και επιβεβαιώνοντας πως είναι οι δικές τους απαιτήσεις, αυτές που κάθε φορά τοποθετούν όλο και ψηλότερα τον αντιλαϊκό πήχη.
Στην επιστολή ξεχωρίζει ως προτεραιότητες τις δεσμεύσεις για «μικρότερο και αποτελεσματικότερο κράτος, με δικαιότερο και ευνοϊκότερο φορολογικό πλαίσιο για τις επιχειρήσεις, με φιλικό περιβάλλον για την προσέλκυση επενδύσεων». Δηλαδή, τις νέες φοροαπαλλαγές και εισφοροαπαλλαγές, όπως και συνολικά την προώθηση των αντιδραστικών «μεταρρυθμίσεων» στο Ασφαλιστικό, στο κράτος, στο Φορολογικό, τους πλειστηριασμούς, τις αναδιαρθρώσεις στην Παιδεία.
Επικαλείται μάλιστα «την ισχυρή εντολή των πολιτών» προς τη νέα κυβέρνηση, που της δίνει τη δυνατότητα «να ασκήσει μια συνεπή και σταθερή οικονομική και δημοσιονομική πολιτική με καθαρό αναπτυξιακό πρόσημο, για να δώσει λύση στο πρόβλημα της χρηματοδότησης της ανάπτυξης, για να εφαρμόσει περισσότερο φιλόδοξες μεταρρυθμίσεις στη λειτουργία του κράτους, στο ασφαλιστικό σύστημα, στην Παιδεία, στην κοινωνική πρόνοια». Παράλληλα, ζητάει από κυβέρνηση και αντιπολίτευση να υιοθετήσουν «κουλτούρα» συναίνεσης, «για την προώθηση εθνικής σημασίας πολιτικών», όπως διαφάνηκε άλλωστε και από τις δηλώσεις αμφοτέρων στις παραδόσεις και παραλαβές των υπουργείων.
Είναι περισσότερο από βέβαιο ότι πάνω σε τέτοιες «προτροπές» από την «αγορά» θα στρωθεί το έδαφος για το επόμενο βήμα κλιμάκωσης της αντιασφαλιστικής επίθεσης, που έχει προαναγγείλει η ΝΔ, αξιοποιώντας προς αυτήν την κατεύθυνση τις παρακαταθήκες του νόμου Κατρούγκαλου.
Σε όλα τα παραπάνω προστίθενται:
Κι αυτό «χάρη στις συστηματικές παρεμβάσεις του Συνδέσμου, με 86 υπομνήματα προς την κυβέρνηση και τους θεσμούς και με πλειάδα δημόσιων εκδηλώσεων και συζητήσεων με εκπροσώπους της πολιτείας», σύμφωνα με τον απολογισμό των εγχώριων βιομηχάνων. Πάνω σ' αυτό το έδαφος, ο πήχης μπαίνει ακόμα ψηλότερα για τη νέα κυβέρνηση, να εκπληρώσει το υπόλοιπο 38% των αξιώσεων του ΣΕΒ και ακόμα περισσότερο.
Το ΙΟΒΕ επισημαίνει ακόμα ότι «η μείωση των φορολογικών συντελεστών δεν μπορεί να είναι καθολική, γιατί θα οδηγούσε σε δημοσιονομικό εκτροχιασμό. Απαιτούνται λοιπόν δύσκολες επιλογές», επιβεβαιώνοντας ότι με τον έναν ή με τον άλλο τρόπο οι νέες φοροαπαλλαγές στους επιχειρηματικούς ομίλους θα φορτωθούν στις πλάτες του λαού. Και για να μη μείνει καμιά αμφιβολία, διευκρινίζει ότι «η μείωση των φορολογικών συντελεστών πρέπει να εστιαστεί στην ενίσχυση των κινήτρων για παραγωγή και αποταμίευση και όχι στην κατανάλωση».
Τέλος, το ΙΟΒΕ προχωρά στην εκτίμηση ότι «η εκλογική διαδικασία και η συνακόλουθη ορκωμοσία της νέας κυβέρνησης δημιούργησαν εύλογα ισχυρές προσδοκίες για θετικές εξελίξεις στην οικονομία, με επιτάχυνση των ρυθμών μεγέθυνσής της», καθώς «υπάρχει η δυνατότητα για τη νέα ελληνική κυβέρνηση, σε συνεργασία και με τη νέα Ευρωπαϊκή Επιτροπή, να δρομολογήσουν την ισχυρότερη ανάπτυξη της χώρας».
Βέβαια η αλήθεια είναι ότι οι επιχειρηματικοί όμιλοι «χτυπάνε ανοιχτές πόρτες», αφού τα «θέλω» τους βρίσκονται ένα προς ένα στους «μπλε φακέλους» με τις αντιλαϊκές προτεραιότητες ανά υπουργείο που παραδόθηκαν την Τετάρτη στο υπουργικό συμβούλιο.
Εκεί καταγράφονται αναλυτικά οι αντιλαϊκές «εκκρεμότητες» της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ και τα «συμφωνηθέντα» στο Γιούρογκρουπ, και στη βάση αυτών και της «διασφάλισης της μακροοικονομικής σταθερότητας» τίθενται μια σειρά από στόχοι και «άμεσες κυβερνητικές προτεραιότητες» για την ενίσχυση της καπιταλιστικής κερδοφορίας, όπως:
-- Το «ελκυστικό φορολογικό πλαίσιο για τις επιχειρήσεις», όπου καταγράφονται οι νέες φοροαπαλλαγές για τους επιχειρηματικούς ομίλους (μείωση του φόρου στις επιχειρήσεις από 28% σε 20% σε βάθος διετίας, του φόρου μερισμάτων των μετόχων από 10% σε 5% το 2020 κ.λπ.). Το φορολογικό νομοσχέδιο μάλιστα θα είναι το δεύτερο που θα φέρει η ΝΔ στη Βουλή, τις επόμενες μέρες, μετά από αυτό για τις αλλαγές στον εκλογικό νόμο, στον Ποινικό Κώδικα κ.α.
-- Τα μέτρα για την «ταχύτερη υλοποίηση ιδιωτικοποιήσεων», την «απλοποίηση και επιτάχυνση της διαδικασίας αδειοδοτήσεων» αλλά και των πτωχεύσεων, την «απλοποίηση σχέσεων κράτους - επιχειρήσεων».
-- Τα μέτρα για την «ενίσχυση της ρευστότητας» στους επιχειρηματικούς ομίλους, από τα «διαρθρωτικά ταμεία», το ΕΣΠΑ κ.ο.κ., με βάση τις προτεραιότητες των επιχειρηματικών ομίλων.
-- Η «αναδιάρθρωση του ασφαλιστικού - συνταξιοδοτικού συστήματος με την εισαγωγή του συστήματος των τριών πυλώνων», με την παραπέρα ιδιωτικοποίηση της Ασφάλισης, που θα φορτωθεί εξολοκλήρου στις πλάτες των ασφαλισμένων. Κύρια παράμετρος του συστήματος αυτού είναι η «σταδιακή μείωση των ασφαλιστικών εισφορών κύριας σύνταξης από το 20% στο 15% εντός της τετραετίας», η οποία θα «απελευθερώσει» πόρους, διευρύνοντας το πεδίο κερδοφορίας για τις ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρείες.
-- Η «συσχέτιση του κατώτατου μισθού με τον ρυθμό ανάπτυξης της οικονομίας», όπως και γενικά του επιπέδου μισθών των εργαζομένων στον ιδιωτικό τομέα, στη βάση του νόμου Βρούτση - Αχτσιόγλου. Προδιαγράφεται δηλαδή η μόνιμη συμπίεση των μισθών, για τη διασφάλιση της κερδοφορίας και της ανταγωνιστικότητας του κεφαλαίου.
-- Η παροχή νέων εισφοροαπαλλαγών σε επιχειρήσεις, υπό το μανδύα της διαμόρφωσης ενός «Λευκού Μητρώου Επιχειρήσεων», με το οποίο θα «επιβραβεύονται» οι εργοδότες που «σέβονται την εργατική νομοθεσία», που «σέβονται» δηλαδή το πλούσιο αντεργατικό οπλοστάσιο που έχει διαμορφωθεί για λογαριασμό τους.
Τα παραπάνω επιβεβαιώνουν για μια ακόμα φορά ότι το παραμύθι της «μεταμνημονιακής εποχής» και της «βιώσιμης ανάπτυξης για όλους» δεν αφορά το λαό και τις ανάγκες του. Ο στόχος της επιστροφής σε υψηλούς ρυθμούς καπιταλιστικής ανάπτυξης και της προσέλκυσης επενδύσεων δεν οδηγεί στη λαϊκή ευημερία, ούτε καν σε ανάκτηση των μεγάλων απωλειών του λαού την περίοδο της κρίσης, αντίθετα προϋποθέτει νέα χτυπήματα στα εργατικά δικαιώματα και παραπέρα σύνθλιψη των λαϊκών αναγκών.
Υπάρχει όμως άλλος δρόμος για το λαό: Είναι ο δρόμος που φωτίζει το ΚΚΕ με την πολιτική του πρόταση, αυτός της οργάνωσης, της πάλης, της αντεπίθεσης ενάντια στην ενιαία επίθεση κεφαλαίου, ΕΕ και κυβερνήσεων. Ο δρόμος της πραγματικής ανατροπής, με την εργατική τάξη, το λαό στην εξουσία, για μια οικονομία και εξουσία όπου τον «πήχη» θα βάζουν οι σύγχρονες εργατικές - λαϊκές ανάγκες και όχι τα συμφέροντα του κεφαλαίου.