1. Συμφωνεί η ΝΔ με ένα σύστημα δημόσιας, καθολικής, υποχρεωτικής Κοινωνικής Ασφάλισης με παροχές και υπηρεσίες υψηλού επιπέδου για όλο το λαό; Για αυτό απαιτείται η κατάργηση όλων των αντιασφαλιστικών νόμων, όπως οι 1759/88, 1902/90, 1976/91, 2084/92, 2556/97, 2676/99, και πρώτ' απ' όλα αλλά και του νόμου Σιούφα, και αποτέλεσαν προπομπό για την προώθηση του νέου αντιλαϊκού καθεστώτος; Δε συμφωνεί γιατί και το νόμο Σιούφα υπερασπίζεται και την ιδιωτική ασφάλιση προτείνει στο πρόγραμμά της μαζί με τη δημόσια.

2. Τι λέει η ΝΔ για την ανάγκη πλήρους ασφαλιστικής κάλυψης όλων των ανέργων και των οικογενειών τους, των μεταναστών, των εργαζομένων με μερική απασχόληση, για την ανάγκη να μειωθούν τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης, ώστε να μην ξεπερνούν τα 60 χρόνια για τους άνδρες και τα 55 για τις γυναίκες και 55 και 50, αντίστοιχα για τα βαρέα - ανθυγιεινά επαγγέλματα; Συμφωνεί στην υπεράσπιση και επέκταση του θεσμού των βαρέων - ανθυγιεινών επαγγελμάτων; Συμφωνεί στην κατοχύρωση του κατώτερου ορίου συντάξεων με 4.050 ημέρες εργασίας - κατώτερη σύνταξη στα 20 ημερομίσθια του ανειδίκευτου εργάτη ή το 80% του μισθού και βάση υπολογισμού της σύνταξης ο μέσος όρος όλων των αποδοχών της τελευταίας 3ετίας; Τι λέει για τη συνταξιοδότηση, ανεξαρτήτως ηλικίας στα 30 χρόνια εργασίας ή 9.000 ημέρες ασφάλισης με προσμέτρηση όλων των ενσήμων; Μα φυσικά για όλ' αυτά δε λέει τίποτα. Και δεν μπορεί να πει αφού η ίδια με το νόμο Σιούφα άνοιξε το δρόμο ανόδου των ορίων ηλικίας και μείωσης των συντάξεων με υψηλές εισφορές για τους εργαζόμενους, ενώ στο πρόγραμμά της συνδέει την κοινωνική ασφάλιση με την ανταγωνιστικότητα της οικονομίας που σημαίνει κίνητρα για το κεφάλαιο να αυξάνει τα κέρδη του, δηλαδή ένταση της εκμετάλλευσης της εργατικής τάξης. Και η κοινωνική ασφάλιση είναι ένα από τα πεδία για τα οποία η Ευρωπαϊκή Ενωση, η ελληνική ολιγαρχία, επιμένουν να την αναδιαρθρώσουν σε βάρος της εργατικής τάξης. Είναι αυτό που τα επιτελεία των επιχειρηματιών, των αστικών κομμάτων και του κράτους, ονομάζουν στη δική τους οικονομική διάλεκτο «μείωση του εργασιακού κόστους», «μείωση του μη μισθολογικού κόστους», που σημαίνει μεγαλύτερο μέρος κλεμμένης δουλιάς των εργατών από τους μεγαλοεπιχειρηματίες, μεγαλύτερο μέρος πλούτου στην ολιγαρχία.

3. Γιατί η ΝΔ που δήθεν κόπτεται για την κοινωνική ασφάλιση ως εργατικό δικαίωμα δεν προτείνει να μην υπάρξει καμία πρόσθετη ασφαλιστική επιβάρυνση για τους εργαζόμενους και να μειωθεί το ποσοστό συμμετοχής τους; Γιατί δεν προτείνει να πληρώσουν το κράτος και η εργοδοσία, που καταληστεύουν χρόνια τα ασφαλιστικά ταμεία και μιλάει για εξεύρεση πόρων μέσω νέων φορολογιών, χωρίς καν να αναφέρει τη φορολόγηση των κερδών των μεγαλοεπιχειρηματιών; Μα φυσικά, γιατί η ΝΔ στο πρόγραμμά της προτείνει μείωση των φόρων για το μεγάλο κεφάλαιο. Δεν προτείνει μείωση της εισφοράς των εργαζομένων και αύξηση της εργοδοτικής εισφοράς και αυτής του κράτους, γιατί αυτό σημαίνει μείωση των κερδών της ολιγαρχίας. Προτείνει ασφαλιστικούς πόρους μέσω άλλης φορολογίας, που σημαίνει νέα βάρη στις πλάτες του λαού.

4. Συμφωνεί η ΝΔ με ένα δημόσιο, δωρεάν σύστημα υγείας, που θα παρέχει υψηλού επιπέδου υπηρεσίες για όλο το λαό, χωρίς διακρίσεις και ανισότητες και στην κατάργηση της επιχειρηματικής δραστηριότητας στον τομέα της Υγείας - Πρόνοιας; Μα η ΝΔ στο πρόγραμμά της προτείνει μεταρρύθμιση στην υγεία έτσι που να κατοχυρωθεί η επιχειρηματική δραστηριότητα δημοσίου και ιδιωτικού κεφαλαίου σ' αυτούς τους τομείς. Πρόσφατη είναι η Ερώτηση του Ν. Κακλαμάνη στη Βουλή προς στον υπουργό Υγείας, που του ασκεί δριμύτατη κριτική γιατί δεν εφαρμόζει ολόκληρο το νόμο για τα ΠΕΣΥ, και ιδιαίτερα στην καθιέρωση ιδιωτικών ιατρείων των νοσοκομειακών γιατρών μέσα στα νοσοκομεία. Γιατί επίσης δεν προτείνει εφαρμογή αυστηρού πλαισίου για την υγιεινή και ασφάλεια στους τόπους δουλιάς; Μα γιατί αυτό θεωρείται κόστος για το κεφάλαιο.

5. Γιατί η ΝΔ δεν απαιτεί πλήρη - σταθερή εργασία, 7ωρο, 5ήμερο, 35ωρο - κατάργηση των αντεργατικών νόμων που ανατρέπουν τις εργασιακές σχέσεις; Συμφωνεί με την αναγκαιότητα γενναίας αύξησης μισθών και συντάξεων, σύμφωνα με τις σύγχρονες ανάγκες; Μα η ΝΔ πρωτοστάτησε στην αναγκαιότητα καθιέρωσης ελαστικών και ευέλικτων μορφών εργασίας. Η ίδια επίσης θεωρεί ότι οι μισθοί και οι συντάξεις συνδέονται με την αύξηση των επενδύσεων, με την αύξηση των κερδών των επιχειρήσεων. Μόνο που αυτά απαιτούν πράγματι ευρεία καταστρατήγηση του σταθερού ημερήσιου εργάσιμου χρόνου, απαιτούν πολιτική λιτότητας, που σημαίνει όχι αύξηση αλλά μείωση μισθών και συντάξεων. Μπορεί η ΝΔ να υπερασπιστεί το αντίθετο;

Η διέξοδος για την εργατική τάξη, τ' άλλα λαϊκά στρώματα, δε βρίσκεται βεβαίως ούτε στην πολιτική της ΝΔ. Βρίσκεται στην ταξική πάλη ενάντια στην πολιτική των αναδιαρθρώσεων, στο λαϊκό κοινωνικοπολιτικό μέτωπο πάλης. Σ' αυτήν πρέπει να οδηγεί ο σημερινός αγώνας.

Παπαγεωργίου Βασίλης

Ετσι:

• Την ώρα που χρειάζεται κυριολεκτικά παλλαϊκός ξεσηκωμός διαρκείας, την ώρα που κάθε σωματείο πρέπει να γίνει μελίσσι δράσης και πολύμορφων κινητοποιήσεων με στόχο τη διεκδίκηση των σύγχρονων αιτημάτων των εργαζομένων και για να επιβληθούν τα λαϊκά δικαιώματα, την ώρα που πρέπει σε πρώτη άμεση γραμμή να σημειώσει επιτυχία η απεργία της 17 Μάη, ο ΣΥΝ επιχειρεί να αναδείξει τον «κοινωνικό διάλογο» ως επιδίωξη της πάλης των εργαζομένων! Εναν διάλογο, που έχει προδιαγεγραμμένο πλαίσιο και στον οποίο τον κυρίαρχο ρόλο και λόγο έχουν η κυβέρνηση και η εργοδοσία και που έχει ως λογική του να γίνει συζήτηση για το πόσα θα χάσουν οι εργαζόμενοι! Κι αυτά, ενώ ο ΣΥΝ πήρε μέρος σε προηγούμενους διαλόγους, από τους οποίους μόνο ζημιά έχει προκύψει για το λαό. Μέσα στους «κοινωνικούς διαλόγους» πραγματοποιήθηκε ο συναινετικός ενταφιασμός των λαϊκών συμφερόντων!
• Ολη η κριτική του ΣΥΝ προς την κυβέρνηση, στα θέματα του «κοινωνικού διαλόγου», περιορίζεται στο πώς αυτός θα εκφραστεί με... καλούς όρους και θα έχει διάρκεια! Ετσι, τα στελέχη του ΣΥΝ δεν κουράστηκαν, στις δημόσιες παρουσίες τους, κι ενώ οι κινητοποιήσεις ήταν σε εξέλιξη, να φέρνουν ως θετικό παράδειγμα τον «κοινωνικό διάλογο» σε ευρωπαϊκές χώρες, όπου διήρκεσε χρόνια!! Κι έβγαλε και καλά αποτελέσματα! (Ποια, αλήθεια, είναι αυτά, ας κάνουν τον κόπο να τα πουν!). Και τώρα, αν και μπροστά στους εργαζόμενους βρίσκεται η απεργία της 17 Μάη, συνεχίζουν το ίδιο μοτίβο!
• Τους μέχρι σήμερα αγώνες των εργαζομένων, αλλά και εκείνους που πρόκειται να πραγματοποιηθούν στο ερχόμενο διάστημα, η ηγεσία του ΣΥΝ τους βλέπει σαν μοχλό πίεσης, που θα υποχρεώσει την κυβέρνηση να διαμορφώσει τα απαραίτητα προσχήματα, ώστε να μπορέσει η πλειοψηφία των ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ (και ο ΣΥΝ, βεβαίως) να πάνε στον «κοινωνικό διάλογο»! Και τούτο, τη στιγμή που στην κυβέρνηση πρέπει να ασκηθεί η μεγαλύτερη δυνατή πίεση... Γι' αυτό και η θέση τους εστιάστηκε στο απατηλό «διάλογος από μηδενική βάση», «διάλογος δίχως προαπαιτούμενα»! Και μάλιστα, όταν τα τελευταία χρόνια οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ μείωσαν το ποσοστό φορολογίας των συντελεστών κερδών από 63% σε 45%, με προοπτική να το πάνε κάτω από το 40%! Δηλαδή έχουν μειώσει τη φορολογία του μεγάλου κεφαλαίου κατά 28,57%! Και μάλιστα τη στιγμή που ο ΣΥΝ γνωρίζει πολύ καλά, ότι τέτοιος διάλογος δεν μπορεί να υπάρξει και για το θέμα της Κοινωνικής Ασφάλισης. Και δεν μπορεί να υπάρξει, επειδή οι ελαστικές σχέσεις εργασίας προχωρούν, επειδή οι αντιλαϊκοί νόμοι (Σιούφα κ.ά.) λειτουργούν, επειδή οι ιδιωτικοποιήσεις, που φέρνουν και ανεργία, συνεχίζονται, και επειδή, βεβαίως, όλα αυτά και άλλα καθορίζουν άμεσα την Κοινωνική Ασφάλιση. Και επειδή η κατάργηση όλων αυτών είναι προαπαιτούμενο για τους εργαζόμενους!
• Επιβεβαίωσε, λοιπόν, ότι η άρνησή του μέχρι τώρα (όπως και των ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ) να πάρει μέρος στον «κοινωνικό διάλογο», σε καμιά περίπτωση δεν αποτελεί εγγύηση, ότι θα κάνει και στο μέλλον το ίδιο. Μόνο η πίεση των εργαζομένων ίσως τους υποχρεώσει (και πάλι) να κάνουν την ανάγκη φιλοτιμία...

Ενδιαφέρεται για την ενότητα του εργατικού κινήματος η ηγεσία του ΣΥΝ; Ενδιαφέρεται, όσο και οι υπόλοιποι των ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ! Ενδιαφέρεται, όσο η κυβέρνηση και η ΝΔ, όσο ο Κωστόπουλος και οι άλλοι της ΚΕΔΑ! Που επιδιώκουν, η «ενότητα» του εργατικού κινήματος να γίνεται στη βάση μέτρων εκσυγχρονισμού, που ενισχύουν την κυριαρχία της αντιλαϊκής πολιτικής. Και που υποστηρίζουν ότι τα προβλήματα δεν έχουν χρώμα! Ωστόσο, κάνουν πως ξεχνούν ότι η επίλυση των προβλημάτων έχει χρώμα! Ενδιαφέρεται για μια «ενότητα», που θα αφήνει ελεύθερη την ολομέτωπη επίθεση των μονοπωλίων και του ιμπεριαλισμού, θα στηρίζεται στο «ρεαλισμό» της ηττοπάθειας και των αυταπατών του ρεφορμισμού (στη βάση της «ενότητας στο πρόβλημα που μας ενώνει», κι ας είναι αυτό το πρόβλημα μύγα, ενώ τα λαϊκά προβλήματα, που οι ίδιοι παραγνωρίζουν, τίγρεις).

Εκείνο, που ο ΣΥΝ και όλοι οι παραπάνω υπονομεύουν, είναι η ταξική ενότητα και πάλη, ο ταξικός προσανατολισμός του εργατικού κινήματος. Τρέμουν και στη σκέψη, μήπως το εργατικό κίνημα, όσον αφορά στον προσανατολισμό του, γίνει ΠΑΜΕ στην πλειοψηφία του! Τρέμουν, μήπως η εργατική τάξη γείρει την πλάστιγγα του συσχετισμού δυνάμεων κατά της συναίνεσης, μήπως ανοίξει προοπτική, μαζί με άλλες κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις που θα εκφράζουν τα λαϊκά συμφέροντα! Γι' αυτό ακριβώς η ηγεσία του ΣΥΝ θριαμβολογεί, όταν βρίσκει κοινή γλώσσα με ριψάσπιδες, που η όλη πρακτική τους στοχεύει στη στήριξη της σοσιαλδημοκρατίας...

Τα έλεγε! Μόνο που η ηγεσία του ΣΥΝ (όπως και η ΝΔ) έκαναν ότι δεν τα άκουγαν. Γνώριζαν τι έλεγε η κυβέρνηση (προεκλογικά), όταν μιλούσε για «τις αναγκαίες αλλαγές που πρέπει να γίνουν στο σύστημα της Κοινωνικής Ασφάλισης, για να ευθυγραμμιστεί αυτό με τα δεδομένα της ΕΕ, για τη σύγκλιση των οικονομιών» κ.λπ. Γνώριζαν, τι γινόταν σε όλες τις χώρες της ΕΕ και ότι τα ίδια θα γίνονταν και εδώ!

Αλλά κι αν υποθέταμε ότι ο ΣΥΝ δε γνώριζε, γιατί λοιδορούσε το ΚΚΕ ότι καταστροφολογεί, τη στιγμή που το ΚΚΕ άπειρες φορές - μέσα και έξω από τη Βουλή - έλεγε (προεκλογικά) τι θα πάει να κάνει η κυβέρνηση στην Κοινωνική Ασφάλιση;

Ας τους το θυμίσουμε, αν και το γνωρίζουν: Το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο στην Κολονία (3-4 Ιούλη 1999): «Αποφασίζει ομόφωνα τη στενότερη συνεργασία για την προώθηση της απασχόλησης και των οικονομικών μεταρρυθμίσεων στην Ευρώπη». Εδώ ιδιαίτερη σημασία έχει «η αναθεώρηση των φορολογικών συστημάτων και των συστημάτων κοινωνικής ασφάλισης». Ετσι τα κράτη - μέλη καλούνται να επανεξετάσουν:

α) Τα συνταξιοδοτικά συστήματα και τα συστήματα Υγείας, ώστε να «ανταποκριθούν στη χρηματοοικονομική επιβάρυνση που συνιστά για τις δαπάνες κοινωνικής πρόνοιας η γήρανση του πληθυσμού»!

β) Και «να προσαρμόσουν τα φορολογικά συστήματα και τα συστήματα παροχών»!

Εξάλλου και ο σοσιαλδημοκράτης Μπουρντιέ δεν είπε ότι και στη Γαλλία, επιδιώκει η κυβέρνηση την αύξηση του ορίου συνταξιοδότησης, επειδή θεωρείται γερασμένος και ο γαλλικός πληθυσμός; (!).

Στις 28.2.2000 η Κομισιόν εκδίδει την «Ατζέντα για την οικονομική και κοινωνική ανανέωση της Ευρώπης». Εδώ οι στόχοι της ΕΕ διατυπώνονται πολύ συγκεκριμένα: «Τα συστήματα κοινωνικής προστασίας μπορούν να βοηθήσουν τους εργαζόμενους να αποδεχτούν τις νέες μορφές οργάνωσης της εργασίας και ρύθμισης του εργασιακού χρόνου, ενισχύοντας με τον τρόπο αυτό την προσαρμοστικότητα μέσα στην αγορά εργασίας». Και παρακάτω: «... η χρηματοδότηση της κοινωνικής προστασίας πρέπει να λαμβάνει υπόψη την ανάγκη να αποφευχθούν τυχόν επιπτώσεις στην απασχόληση από τις υπερβολικές επιβαρύνσεις και την υπερβολική φορολόγηση της εργασίας (σ.σ. εννοεί το κεφάλαιο), καθώς και την ανάγκη για δημοσιονομική πειθαρχία». Αυτά και πολλά άλλα αποφασίζονται στην ΕΕ. Αποφασίζεται το πλαίσιο, που προσδιορίζει και τα επιμέρους!

Τι λέει γι' αυτά ο ΣΥΝ; Δεν τα γνώριζε;

Η ελπίδα για το λαό δε βρίσκεται στους διαλόγους με το κράτος και την εργοδοσία, αλλά στην οργανωμένη ταξική αντεπίθεση, που ο ΣΥΝ κάνει ό,τι μπορεί, για να την εμποδίσει... Βρίσκεται στη σύγκρουση με τις βασικές επιλογές της ΕΕ, του ΝΑΤΟ, του ΣΕΒ και γενικά της πλουτοκρατίας, στη σύγκρουση με την αντιλαϊκή πολιτική εφ' όλης της ύλης, στην οργάνωση των δυνάμεών του, στην εγκατάλειψη της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ.

Αμεσα μπροστά στην εργατική τάξη βρίσκεται η απεργία της 17 Μάη, στην οποία συμμετέχουν (πολύ σημαντικό γεγονός) και οι ΕΒΕ, και που δεν πρέπει να επιτρέψει σε κανέναν να την αποδυναμώσει...