Η παράσταση της «Αληθινής απολογίας του Σωκράτη» έχει μακρά ιστορία και έχει δεχθεί τον έπαινο της κριτικής και τον ενθουσιασμό του κοινού όπου και αν παίχτηκε. Πρόκειται για ένα ρεσιτάλ ερμηνείας που φέρει την υποκριτική σφραγίδα του Χρίστου Καλαβρούζου. Η σκηνοθεσία είναι του Χρίστου Σιοπαχά (με σκηνοθετική επιμέλεια του Χρίστου Καλαβρούζου), τα σκηνικά και τα κοστούμια είναι του αείμνηστου βραβευμένου σκηνογράφου Βασίλη Φωτόπουλου και η μουσική του Μιχάλη Χριστοδουλίδη. Για την ερμηνεία του αυτή ο Χρίστος Καλαβρούζος έχει αποσπάσει στο παρελθόν διθυραμβικές κριτικές, καθώς αυτή αποτελεί σταθμό στη μακρά θεατρική του διαδρομή. Να σημειωθεί ότι η συγκεκριμένη παράσταση πρωτοανέβηκε στο Εθνικό Θέατρο το 1986-1987, με τους ίδιους ακριβώς συντελεστές.
Πρόκειται για μια εσωτερική εξομολόγηση που κάνει ο Σωκράτης, ατενίζοντας το θάνατο, μια εξομολόγηση γεμάτη συγκίνηση, έναν απολογισμό της ζωής του μεγάλου φιλοσόφου. Ο Κωστής Παλαμάς έγραψε χαρακτηριστικά απευθυνόμενος στον Βάρναλη για το κείμενό του: «Εκανες το Σωκράτη από αρχαίο, μοντέρνο, χωρίς ούτε του αρχαϊσμού να κακοφαίνεται, μήτε ο μοντερνισμός να ζημιώνεται. Τους προστατεύει και τους δύο ο λυρισμός». Κι αντίστοιχα ο Γιάννης Ρίτσος αναφέρθηκε στην «Αληθινή απολογία του Σωκράτη» ως ένα «αριστούργημα της νεοελληνικής πεζογραφίας, όπου αίσθημα, στοχασμός και λόγος δένονται σε μια μοναδική αδιάσπαστη ενότητα».
Ο ηθοποιός Χρίστος Καλαβρούζος, που έχει βάλει τη σφραγίδα του στην παράσταση, λέει για το έργο του Βάρναλη:
«Ενα συγκλονιστικό έργο της νεοελληνικής λογοτεχνίας που σημάδεψε μια ολόκληρη εποχή, κόντρα στο καθεστώς της αδικίας, στη μασκαρεμένη δημοκρατία, στους μηχανισμούς των "σοφιστάδων" της πολιτικής, της ηθικής και της τέχνης κάθε απόχρωσης, δηλαδή σ' εκείνους που δεν αξίζει τον κόπο να είσαι πρώτος ή τελευταίος ανάμεσα σε τελευταίους που θαρρούνε τον εαυτό τους πρώτο.
Εργο που μας διδάσκει και οδηγεί στη συλλογή, τον προβληματισμό για ζητήματα που έχουν σημασία στις μέρες της παρακμής, της εξαθλίωσης και της βαρβαρότητας της εποχής μας.
Τον μεγάλο φιλόσοφο της αρχαίας Ελλάδας Σωκράτη τον κατηγόρησαν τρεις, αλλά τον καταδίκασε ο λαός να πιει το φαρμάκι. Μέσα σ' αυτό το χρονικό διάστημα της απολογίας - "δίκης" του Σωκράτη περνάει θαυμάσια ό,τι είναι γνωστό απ' τη ζωή και τη φιλοσοφία της διδασκαλίας του. Το σωκρατικό δαιμόνιο του μεγάλου φιλοσόφου της αρχαίας Ελλάδας διαλέγεται, κεντρίζεται από το βαρναλικό δαιμόνιο και φωτίζεται από τη διαλεκτική του ματεριαλισμού. Η ειρωνεία, η κοροϊδία, ο χλευασμός, ο σαρκασμός δένονται αρμονικά σ' ένα παιχνίδι αντιθέσεων που γεννά το γέλιο και φθάνει στο πικρόγελο. Το απόσταγμα της τραγικής μορφής του Σωκράτη που φέρνει το στίγμα της γνώσης, της ιστορικής πείρας 3.000 χρόνων».
«Καταθέτοντας με ευλάβεια το συγκλονιστικό έργο "Η απολογία του Σωκράτη" του Κ. Βάρναλη πιστεύουμε ότι θα δυναμώσει ο προβληματισμός και θα διδάξει ιδιαίτερα τους νέους για ζητήματα που έχουν ηθική, κοινωνική και πολιτική σημασία στις μέρες της παρακμής των Αθηνών του χθες και του σήμερα», σημειώνουν επίσης χαρακτηριστικά οι διοργανωτές του Φεστιβάλ του Θεάτρου Οινιάδων.
Στο πλευρό της Κ. Χάντερ μια πλειάδα γνωστών και αγαπημένων ηθοποιών. Ο Νικήτας Τσακίρογλου κρατά το ρόλο του αφηγητή, ο Δημήτρης Πιατάς υποδύεται τον Ηφαιστο, η Πέγκυ Τρικαλιώτη την Ιώ, ο Γεράσιμος Γεννατάς κρατά το ρόλο του Ωκεανού και ο Αλέξανδρος Μπουρδούμης το ρόλο του Κράτους. Το ρόλο του Ερμή μοιράζονται τρεις ηθοποιοί της νεότερης γενιάς: Η Ηλιάνα Μαυρομάτη, η Αντιγόνη Φρυδά και ο Κωνσταντίνος Νικούλι. Ο εννιαμελής χορός έχει ως Κορυφαίο το παλαιό στέλεχος του ΔΗΠΕΘΕ Πάτρας Περικλή Βασιλόπουλο.
Η μετάφραση είναι του Δημήτρη Δημητριάδη. Τα σκηνικά του Κώστα Βαρώτσου. Ο Γιάννης Μετζικώφ σχεδιάζει τα κοστούμια και τις μάσκες και ο Ιταλός Μαρτσέλο Μάνι επιμελείται την κίνηση.