Την Τρίτη 8/10 εκδικάζεται στο Συμβούλιο της Επικρατείας (ΣτΕ) η προσφυγή του ΣΕΒ, με την οποία οι βιομήχανοι αξιώνουν προκλητικά στον νέο κατώτατο μισθό να μην περιλαμβάνεται καθόλου χρόνος προϋπηρεσίας, δηλαδή να μην πληρώνεται καμία τριετία.

Η νέα επιθετική κίνηση εκ μέρους της μεγαλοεργοδοσίας επιβεβαιώνει ότι σε αντίθεση με την προπαγάνδα περί «επιστροφής στην κανονικότητα» και τον μύθο της «ανάπτυξης για όλους», διαχρονική επιδίωξη του κεφαλαίου, την οποία υπηρετούν όλες οι κυβερνήσεις του, είναι η μόνιμη συμπίεση των μισθών και η απογύμνωσή τους από κάθε προσαύξηση, στην προκειμένη περίπτωση για την προϋπηρεσία ενός εργαζόμενου.

Με την προσφυγή τους στο ΣτΕ οι βιομήχανοι θέτουν ζήτημα για τη διαμόρφωση του νέου κατώτατου μισθού, για τον τρόπο εφαρμογής του έτσι και αλλιώς απαράδεκτου μνημονιακού νόμου 4172/2013 (νόμος Βρούτση - Αχτσιόγλου) και ειδικά για το θέμα των τριετιών. Οπως ισχυρίζονται χαρακτηριστικά, η τροπολογία με την οποία τον περασμένο Φλεβάρη τέθηκε σε εφαρμογή ο νόμος 4172/2013, «τροποποιεί την ισχύουσα νομοθεσία μέσω μιας λανθασμένης υπουργικής εγκυκλίου».

Βέβαια, βάση για να θέτει σήμερα ο ΣΕΒ τις νέες προκλητικές αξιώσεις αποτελεί το ίδιο το αντεργατικό νομοθετικό πλαίσιο για το χτύπημα των μισθών, το οποίο διαμόρφωσαν και έβαλαν σε εφαρμογή τα προηγούμενα χρόνια οι κυβερνήσεις ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - ΣΥΡΙΖΑ.

Υπενθυμίζεται ότι τον περασμένο Φλεβάρη η τότε υπουργός Εργασίας, Εφη Αχτσιόγλου, με εγκύκλιό της έθεσε σε εφαρμογή τον εμβληματικό μνημονιακό νόμο 4172/2013 για τον καθορισμό του κατώτατου μισθού με Υπουργική Απόφαση, με κατάργηση των συλλογικών διαπραγματεύσεων και με κριτήριο την ανταγωνιστικότητα του κεφαλαίου.

Σε σχέση με την εφαρμογή της αναπροσαρμογής του κατώτατου μισθού και του κατώτατου ημερομισθίου σε συνάρτηση με την προϋπηρεσία (τις τριετίες) του κάθε εργαζόμενου, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ άφησε απέξω από οποιαδήποτε προσαύξηση λόγω προϋπηρεσίας τη μεγάλη πλειοψηφία των εργαζομένων που αμείβονται με τον κατώτατο μισθό και ημερομίσθιο, καθώς διατήρησε ανέγγιχτη τη διάταξη του μνημονιακού νόμου 4093/2012 που προβλέπει το «πάγωμα» των τριετιών από το Φλεβάρη του 2012 και μετά και μέχρι η ανεργία να πέσει κάτω από το 10%! Ετσι, ο χρόνος προϋπηρεσίας μετά το 2012, δηλαδή μέχρι και σήμερα, δεν προσμετράται και άρα συνεχίζει να μην επιφέρει καμία αύξηση στον κατώτερο μισθό.

Πατώντας πάνω σε αυτό ακριβώς το αντεργατικό πλαίσιο, που έθεσε σε εφαρμογή ο ΣΥΡΙΖΑ βάζοντας ως «τυρί στη φάκα» τη διαμόρφωση του κατώτερου μισθού στα 650 ευρώ μεικτά, ήρθαν ο ΣΕΒ και συνολικότερα οι καπιταλιστές και αμφισβητούν τις τριετίες και πριν από το Φλεβάρη του 2012, επιχειρώντας να «σβήσουν» την όποια αύξηση προβλέπεται στον κατώτατο μισθό και για εργαζόμενους με τέτοια προϋπηρεσία. Αν, μάλιστα, επεκταθεί αυτή η αξίωση, της συνολικής αμφισβήτησης των τριετιών με το νόμο Βρούτση - Αχτσιόγλου, ειδικά οι εργαζόμενοι οι οποίοι αμείβονται με τον κατώτατο μισθό και μέχρι το Φλεβάρη του 2012 είχαν συμπληρώσει δεύτερη και τρίτη τριετία, που προσαύξανε το μισθό τους μέχρι και 30%, κινδυνεύουν όχι μόνο να μη δούνε αύξηση στο μισθό τους, αλλά να έχουν ακόμα και μείωση στις αποδοχές τους!

Γίνεται, λοιπόν, φανερό ότι σε αντίθεση με όσα αναπαράγει η... «μεταμνημονιακή» προπαγάνδα, όλες οι ανατροπές των προηγούμενων χρόνων είναι άθικτες και πάνω τους πατούν τα νέα αντεργατικά μέτρα και οι νέες αξιώσεις του κεφαλαίου. Χαρακτηριστικά, στο σχετικό «ενημερωτικό σημείωμα» που εξέδωσε ο ΣΕΒ τις μέρες που έκανε την προσφυγή, ισχυρίζεται ευθέως ότι «οι τριετίες έχουν καταργηθεί όσον αφορά τον νομοθετημένο κατώτατο μισθό και το κατώτατο ημερομίσθιο βάσει του άρθρου 103 του ν.4172/2013 (σ.σ. ο νόμος Βρούτση - Αχτσιόγλου) όπως ισχύει, και μετά την προσθήκη με το άρθρο πρώτο υποπαρ. ΙΑ.6 περ. 2 του Ν.4254/2014...».

Σημειώνεται ότι η προσθήκη του νόμου 4254/2014 - ενός ακόμα μνημονιακού νόμου που διατήρησε άθικτο ο ΣΥΡΙΖΑ - την οποία επικαλείται ο ΣΕΒ, αφορά διατύπωση για τον κατώτατο μισθό, η οποία ορίζει πως «ως τέτοιος νοείται μία μοναδική αξία (ποσό) αναφοράς».

Υπενθυμίζεται ότι το ΚΚΕ είχε χτυπήσει έγκαιρα καμπανάκι για τη συγκεκριμένη διάταξη, ήδη από την ώρα ψήφισής της το 2014, υπογραμμίζοντας ότι πρόκειται για μια Κερκόπορτα που ανοίγει το δρόμο στην απογύμνωση του κατώτατου μισθού από κάθε άλλο επίδομα, μεταξύ αυτών και των τριετιών.

Η επίθεση στους εργατικούς μισθούς δεν περιορίζεται στη διαμόρφωση του κατώτατου. Μόνιμος στόχος είναι η συνολική συμπίεσή τους. Το ζήτημα της προϋπηρεσίας αφορά το σύνολο των εργαζομένων, όποιος και αν είναι ο μισθός τους, με όποια σύμβαση και αν εργάζονται. Πολύ περισσότερο, η αμφισβήτηση της προϋπηρεσίας αφορά το μέλλον των εργατικών μισθών και σε αυτό επιχειρεί να παρέμβει ο ΣΕΒ και με τη συγκεκριμένη προσφυγή.

Την ίδια ακριβώς στόχευση υπηρετούν και οι νέες διατάξεις οι οποίες περιλαμβάνονται στο «αναπτυξιακό» πολυνομοσχέδιο της ΝΔ, που προωθούνται για ψήφιση τις επόμενες μέρες και χτυπάνε και τις κλαδικές Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας.

Δίπλα στην κατάργηση των συλλογικών διαπραγματεύσεων για τον κατώτατο μισθό και τον καθορισμό του με Υπουργική Απόφαση (νόμος Βρούτση - Αχτσιόγλου), το νέο αντεργατικό πολυνομοσχέδιο δίνει στην εκάστοτε αστική κυβέρνηση την εξουσία να αποφασίζει με Υπουργικές Αποφάσεις πού θα εφαρμόζονται και πού όχι οι όποιες κλαδικές Συλλογικές Συμβάσεις καταφέρουν να υπογράψουν οι εργαζόμενοι, μέσα από το ευρύ πεδίο «εξαιρέσεων». Επιπλέον, δίνει και πάλι στην αστική κυβέρνηση την εξουσία να εμποδίζει την υποχρεωτική εφαρμογή μιας κλαδικής ΣΣΕ σε όλο τον κλάδο, αρκεί να επικαλείται ότι κάτι τέτοιο θα έβλαπτε την ανταγωνιστικότητά του...

Διαμορφώνεται, δηλαδή, ένας ολόκληρος μηχανισμός μόνιμης θωράκισης της κερδοφορίας του κεφαλαίου, με ουσιαστικό καθορισμό των μισθών με αποφάσεις του αστικού κράτους και με ενιαίο θεσμοθετημένο κριτήριο την ανταγωνιστικότητα των επιχειρηματικών ομίλων.

Τα αποτελέσματα αυτής της ενιαίας αντεργατικής επίθεσης από τις κυβερνήσεις ΝΔ - ΣΥΡΙΖΑ - ΠΑΣΟΚ είναι ολοφάνερα στους μισθούς των εργαζομένων.

Συγκεκριμένα, την περίοδο 2011 - 2018, ο μέσος μεικτός μισθός της συνολικής απασχόλησης μειώθηκε κατά 27,5%, της πλήρους απασχόλησης κατά 20,26% και της μερικής απασχόλησης κατά 36,15%. Η μείωση αυτή είναι συνεχής: Ο μέσος μεικτός μισθός της συνολικής απασχόλησης το 2011 ανερχόταν στα 1.264 ευρώ, το Νοέμβρη του 2014, λίγο πριν αναλάβει την κυβέρνηση ο ΣΥΡΙΖΑ, ο μέσος μεικτός μισθός συρρικνώθηκε στα 1.008,9 ευρώ, για να φτάσει το Νοέμβρη του 2018 στα 916,03 ευρώ μεικτά. Επίσης, με βάση τα στοιχεία του ΕΦΚΑ για τους μισθούς το 2018, μέχρι 400 ευρώ μεικτά λάμβανε το 19,7% των μισθωτών, μέχρι 650 ευρώ μεικτά (δηλαδή κάτω από τον σημερινό κατώτερο μισθό) λάμβανε το 37,2%, ενώ σχεδόν ένας στους δύο, το 49,1%, λάμβανε μέχρι 800 ευρώ μεικτά!

Απέναντι στην εντεινόμενη επίθεση του κεφαλαίου, απέναντι σε όλο αυτό το αντεργατικό οπλοστάσιο που του έχουν διασφαλίσει οι κυβερνήσεις του, οι ταξικές συνδικαλιστικές οργανώσεις αντιτάσσουν την πάλη των εργαζομένων για την πλήρη κατάργηση όλων των αντεργατικών νόμων, για την ανάκτηση των τεράστιων απωλειών, για ουσιαστικές αυξήσεις στους μισθούς και κατοχύρωση δικαιωμάτων.

Οι τελευταίες απεργίες επιβεβαίωσαν ότι η εργατική τάξη έχει τη δύναμη να αντιταχθεί στο μαύρο μέτωπο κυβερνήσεων - εργοδοσίας - εργατοπατέρων. Μπορεί και πρέπει ακόμα πιο αποφασιστικά να ενισχύσει την πάλη της, με τους αγώνες της να «τρυπήσει» την αντεργατική αυτή «πανοπλία» των μονοπωλιακών ομίλων, να περάσει στην αντεπίθεση, στην πάλη για τις σύγχρονες εργατικές - λαϊκές ανάγκες.