Ολοι οι συνάδελφοι και οι συναδέλφισσες που συμμετέχουν στα ψηφοδέλτια της «Αγωνιστικής Συσπείρωσης Εκπαιδευτικών» (ΑΣΕ), με αισιοδοξία, πείσμα και αυταπάρνηση δίνουν τη μάχη για να γίνει ένα αποφασιστικό βήμα στην αλλαγή συσχετισμών στο επίπεδο των πρωτοβάθμιων σωματείων της μεγαλύτερης ομοσπονδίας του Δημοσίου, της Διδασκαλικής Ομοσπονδίας Ελλάδας (ΔΟΕ).

Στην αιχμή του δόρατος της συζήτησης θέτουμε το εξής βασικό ερώτημα: Τι σωματεία, τι κίνημα χρειαζόμαστε στις σημερινές συνθήκες ώστε να αποκρούσουμε την αντιλαϊκή επίθεση και να διεκδικήσουμε όλα αυτά που μας αξίζουν;

Κριτήριο για την ΑΣΕ, για τις δυνάμεις του ΠΑΜΕ, είναι: α) Οι ανάγκες των μαθητών μας, των εκπαιδευτικών και των γονιών στη μόρφωση, στη δουλειά με δικαιώματα, στη δωρεάν Παιδεία. β) Οι δυνατότητες της εποχής μας, της επιστήμης, της τεχνολογίας και της παραγωγής γενικά, να κάνουν πράξη την ικανοποίηση αυτών των αναγκών.

Στην βάση αυτή, παλεύουμε για Σωματεία που θα προσανατολίζονται στην αγωνιστική διεκδίκηση, θα είναι χειραφετημένα από το κράτος, τη διοίκηση και τη λογική της κυβερνητικής εναλλαγής. Σωματεία που δεν θα υποτάσσουν τις διεκδικήσεις τους στις λογικές των «αντοχών της οικονομίας», των «νομικών περιορισμών», του «μικρότερου κακού», που θα συγκρούονται με την αντιλαϊκή «κανονικότητα»!

Ιδιαίτερα ο κλάδος μας έχει πικρή εμπειρία από την προσπάθεια να στοιχηθεί το κίνημα πίσω από τη λογική της κυβερνητικής εναλλαγής. Δεν πάνε πολλά χρόνια που διάφορες συνδικαλιστικές δυνάμεις έβλεπαν στον ΣΥΡΙΖΑ την «ελπίδα» και επεδίωκαν να μετατρέψουν τα σωματεία σε σκαλοπάτι για την εναλλαγή αντιλαϊκών κυβερνήσεων. Η ίδια η ζωή διέλυσε τις αυταπάτες αυτές με τον πιο εκκωφαντικό τρόπο. Το ίδιο «έργο» το βλέπουμε και σήμερα από την πλειοψηφία της ΔΟΕ, μετά την κυβερνητική εναλλαγή (ΝΔ) που προέκυψε από τις εκλογές της 7ης Ιούλη. Η στάση ανοχής απέναντι στα οξυμένα προβλήματα του κλάδου, ο εξωραϊσμός της κυβερνητικής πολιτικής (θετικές δηλώσεις για την πρόσληψη αναπληρωτών) και η πολύτιμη χείρα βοηθείας με αποφάσεις που ταυτίζονται με τους διακαείς πόθους των κυβερνήσεων («αξιολόγηση») χαρακτηρίζουν τον προσανατολισμό της πλειοψηφίας της διοίκησης της Ομοσπονδίας.

Βάζουν πλάτη στο πέρασμα της αντιεκπαιδευτικής πολιτικής!

Οι δυνάμεις αυτές (ΔΑΚΕ - ΔΗΣΥ - ΕΡΑ - ΑΕΕΚΕ) διευκολύνουν την κυβέρνηση της ΝΔ να ξεδιπλώσει την αντιλαϊκή πολιτική της και στην Παιδεία, αξιοποιώντας το νομοθετικό οπλοστάσιο που ψήφισε ο ΣΥΡΙΖΑ την τετραετία 2015 - 2019 (δίχρονη Προσχολική Αγωγή, άσυλο, τρόπος προσλήψεων, «αξιολόγηση»).

Οι παραπάνω δυνάμεις, για παράδειγμα, χειροκρότησαν τη νομοθέτηση της δίχρονης υποχρεωτικής Προσχολικής Αγωγής χωρίς δαπάνη για το Δημόσιο, με συνέπεια χιλιάδες νήπια και προνήπια να στριμώχνονται σήμερα σε πολυπληθή τμήματα χωρίς υποδομές, σε ακατάλληλες αίθουσες (υπόγεια, κοντέινερ, χωρισμένες αίθουσες εκδηλώσεων), ή να μετακινούνται τα παιδιά πολλά χιλιόμετρα, από τη μία άκρη της πόλης στην άλλη. Οι παραπάνω παρατάξεις συναινούν μαζί με το υπουργείο (σε συνάντηση που έγινε στις 29/10) να «λυθεί» το στεγαστικό πρόβλημα μέσω προγραμμάτων τύπου «Φιλόδημος», που δεν εγγυώνται σε καμία περίπτωση την αντικειμενική ανάγκη που υπάρχει σήμερα όλα τα προνήπια - νήπια να είναι στο Δημόσιο Νηπιαγωγείο με αξιοπρεπείς όρους και συνθήκες, με το απαραίτητο προσωπικό. Φτάνουν στο σημείο να ζητούν την εφαρμογή του άρθρου 220 του νόμου 4610/19 του ΣΥΡΙΖΑ, που μιλά για την εγκατάσταση κοντέινερ σε αυλές Λυκείων και Γυμνασίων μέσα στα οποία θα φοιτούν νήπια και προνήπια! Ολα αυτά τα χρόνια δεν κούνησαν ούτε το μικρό τους δαχτυλάκι για να αναπτυχθεί διεκδικητικός αγώνας υπέρ της Προσχολικής Αγωγής που αξίζει στα παιδιά μας στο κατώφλι του 2020!

Πέρα από την πλειοψηφία της διοίκησης της ΔΟΕ, σοβαρή ευθύνη, έχουν και οι δυνάμεις των «Παρεμβάσεων», που έβαλαν πλάτη στην κυβερνητική απάτη και της προηγούμενης αλλά και της σημερινής κυβέρνησης. Πολέμησαν το αίτημα για ουσιαστική εφαρμογή της δίχρονης Προσχολικής Αγωγής με όλους τους απαραίτητους όρους στο σήμερα (κονδύλια, υποδομές, προσωπικό). Αντί αυτού, κάνουν λόγο για «λεόντειες προϋποθέσεις», για «μαξιμαλισμούς του ΠΑΜΕ»! Αλήθεια, τέτοιες τοποθετήσεις υπερασπίζουν τα μορφωτικά δικαιώματα των παιδιών μας ή είναι «βούτυρο στο ψωμί» των κυβερνήσεων ώστε να συνεχίζουν την πολιτική τους;

Η ΑΣΕ ήταν η συνδικαλιστική δύναμη που μαζί με τις συναδέλφισσες και τους συναδέλφους νηπιαγωγούς υποστήριξε τη δίχρονη Προσχολική Αγωγή πρωτίστως ως παιδαγωγική και κοινωνική αναγκαιότητα, χωρίς εξαιρέσεις, χωρίς εμπλοκή των δήμων, με όλες τις απαραίτητες προϋποθέσεις (κονδύλια, υποδομές, προσωπικό) με ευθύνη της κυβέρνησης.

Στο κομβικό ζήτημα της μόνιμης και σταθερής δουλειάς, η πλειοψηφία της διοίκησης της Ομοσπονδίας στέκεται εχθρικά.

Χαρακτηρίζουν «λαϊκισμό» και ανέξοδη αιτηματολογία την πάλη για άμεση μονιμοποίηση όλων των συναδέλφων αναπληρωτών. Επικαλούνται την έλλειψη οργανικών θέσεων για κάποιες κατηγορίες (π.χ. η ΔΗΣΥ για την Παράλληλη Στήριξη) ή μιλούν για την ανάγκη καταγραφής των κενών (π.χ. ΔΑΚΕ), όπως ακριβώς και η κυβέρνηση («να δούμε τις πραγματικές ανάγκες»). Συντηρούν μια αποπροσανατολιστική αντιπαράθεση για το πώς πρέπει να κατανεμηθούν οι 4.500 θέσεις Ειδικής Αγωγής ανάμεσα στην Πρωτοβάθμια και τη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση, δηλαδή την «ανθρωποφαγία» μεταξύ των εκπαιδευτικών για τα ψίχουλα που θα μοιράσει η κυβέρνηση! Κρύβονται πίσω από ένα γενικό και αόριστο αίτημα για μαζικούς και μόνιμους διορισμούς αλλά «πίνουν νερό» στο όνομα της ΕΕ, που διακηρύσσει την ελαστική απασχόληση, την «ευελιξία», τα mini jobs! Γι' αυτό και έλαμψαν διά της απουσίας τους από τις κινητοποιήσεις για τη μονιμοποίηση όλων των αναπληρωτών την προηγούμενη χρονιά. Οι παρατάξεις των «Παρεμβάσεων» και της «Πρωτοβουλίας» μιλάνε για διορισμούς με κριτήριο την προϋπηρεσία, δηλαδή την αρχαιότητα, τη στιγμή που οι 35.000 και πλέον αναπληρωτές καλύπτουν στοιχειώδεις ανάγκες λειτουργίας των σχολείων σήμερα! Αντικειμενικά η στάση αυτή αποδυναμώνει το βασικό μέτωπο της μόνιμης και σταθερής δουλειάς όλων των αναπληρωτών.

Οι παρατάξεις των ΔΑΚΕ - ΔΗΣΥ - ΕΡΑ - ΑΕΕΚΕ παίζουν το ρόλο του «λαγού» των κυβερνήσεων (τόσο του ΣΥΡΙΖΑ όσο και της ΝΔ) στην προσπάθεια να νομιμοποιήσουν στη συνείδηση των συναδέλφων τη λεγόμενη «αξιολόγηση». Στην 88η Γενική Συνέλευση της ΔΟΕ, για πρώτη φορά δέσμευσαν το συνδικάτο με θέση υπέρ μιας δήθεν «καλής, μη τιμωρητικής αξιολόγησης», δίνοντας το «πράσινο φως» στην κυβέρνηση της ΝΔ να «τρέξει» πιο γρήγορα το νομοθετικό πλαίσιο που παρέλαβε από τον ΣΥΡΙΖΑ.

Η «αξιολόγηση» δεν έρχεται να βελτιώσει την εκπαιδευτική πραγματικότητα, αλλά αποτελεί το εργαλείο για να αποκτήσει το σχολείο πιο έντονα τρία χαρακτηριστικά: Να είναι φτηνό για το κράτος, ακριβό για τους γονείς και κερδοφόρο για τις επιχειρήσεις. Σε αυτό θα αξιολογηθούν οι εκπαιδευτικοί, αν και κατά πόσο θα υλοποιούν αυτό το πλαίσιο. Οι εκπαιδευτικές Ομοσπονδίες, ΔΟΕ και ΟΛΜΕ, είναι οι μόνες σε όλο το Δημόσιο που αρνούνται την κήρυξη απεργίας - αποχής από κάθε διαδικασία «αξιολόγησης».

Στον αντίποδα αυτής της κατάστασης βρίσκονται τα Σωματεία όπου πλειοψηφούν οι δυνάμεις της ΑΣΕ, του ψηφοδελτίου των συνδικαλιστών που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ. Σωματεία - οργανωτές της πάλης για τα μορφωτικά δικαιώματα των παιδιών του λαού, για τα εργασιακά δικαιώματα των συναδέλφων.

Ηδη είναι ελπιδοφόρο το γεγονός πως υπάρχει μια τέτοια μαγιά Σωματείων στο χώρο της Εκπαίδευσης, που οργανώνει με συλλογικό τρόπο τα βήματα για την απόκρουση της αντιλαϊκής πολιτικής, με σταθμούς το πανελλαδικό συλλαλητήριο στις 23/11, την απεργιακή κλιμάκωση στις 29/11 με αιχμή τα οξυμένα προβλήματα στο χώρο της Παιδείας και τα συλλαλητήρια στις 30/11 ενάντια στους σχεδιασμούς της κυβέρνησης για το Ασφαλιστικό.

Η ενίσχυση της ΑΣΕ θα συμβάλει ώστε να πολλαπλασιαστούν τα Σωματεία που θα είναι πόλος αντίστασης των εργαζομένων, που θα αποτελούν το αντίπαλο δέος σε κάθε αντιλαϊκή πολιτική, ώστε να ενισχυθεί το κίνημα διεκδίκησης και στο χώρο της Εκπαίδευσης με βάση τις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες.

Εχέγγυο αποτελεί το γεγονός ότι η ΑΣΕ δεν είναι απλά μία συνδικαλιστική δύναμη που παλεύει για κάθε «μικρό» και «μεγάλο» ζήτημα, που είναι δίπλα σε κάθε συνάδελφο. Η ειδοποιός διαφορά βρίσκεται στη γραμμή πάλης, για ένα κίνημα ταξικά προσανατολισμένο, που αναδεικνύει τη διέξοδο, μακριά από κάθε αυταπάτη κυβερνητικής εναλλαγής και τυχοδιωκτισμού, για ένα κίνημα που θα συγκρούεται με όλα όσα εμποδίζουν την ικανοποίηση των δίκαιων διεκδικήσεών μας.

Κάθε ψήφος στην ΑΣΕ θα κατατεθεί σε αυτήν την προσπάθεια για ένα τέτοιο κίνημα, με τέτοια Σωματεία, καρφί στο μάτι κάθε αντιλαϊκής κυβέρνησης, όπου ο κάθε συνάδελφος θα μπορεί να ακουμπήσει και να παλέψει με βάση τις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες.

Με την ψήφο τους στο σωματείο και τη συμμετοχή τους στον αγώνα, οι χιλιάδες εκπαιδευτικοί χρειάζεται να καταδικάσουν την πολιτική «νόμος και τάξη», την εντεινόμενη κυβερνητική καταστολή που συνοδεύει το πέρασμα της αντιλαϊκής πολιτικής. Χρειάζεται να στείλουν μήνυμα στην κυβέρνηση της ΝΔ και στα υπόλοιπα κόμματα που «πίνουν νερό» στο όνομα της ΕΕ και των κατευθύνσεων του ΟΟΣΑ για την Παιδεία, πως τα μέτρα που σχεδιάζουν το επόμενο διάστημα (βλ. «αξιολόγηση», αυτονομία - κατηγοριοποίηση σχολείων κ.ά.), οι νέες αντιδραστικές αλλαγές στη δομή και στο περιεχόμενο του σχολείου, θα μας βρουν απέναντι!

Εχουμε όλες τις προϋποθέσεις ώστε να καταγράψουμε ένα ακόμα θετικό αποτέλεσμα στις αρχαιρεσίες των ΣΕΠΕ, να ανέβουμε ένα μπόι ψηλότερα! Μαζικά, ενωτικά, ταξικά, δυναμώνουμε το ψηφοδέλτιο της μόρφωσης και του αγώνα, την «Αγωνιστική Συσπείρωση Εκπαιδευτικών».