Eurokinissi

Ο Ζ. Λυμπερίδης αναφέρθηκε αρχικά στην ομιλία του στις πρόσφατες διεθνείς εξελίξεις και την όξυνση των ανταγωνισμών μεταξύ ιμπεριαλιστικών κέντρων που εκφράζονται έντονα και στην περιοχή μας, υποστηρίζοντας πως αυτές είναι άμεσα συνδεδεμένες με τους σχεδιασμούς στον στρατηγικό κλάδο της Ενέργειας. Μεταξύ άλλων, στην ομιλία του ανέφερε: «Μέσα σε αυτό το κλίμα εντείνεται η διαπάλη για τον έλεγχο των πηγών Ενέργειας και των δρόμων μεταφοράς τους. Με λίγα λόγια, ο κλάδος βρίσκεται στο επίκεντρο των εξελίξεων και το νήμα που δένει τις διεθνείς εξελίξεις με επίκεντρο τα Ενεργειακά, με τις επιμέρους εξελίξεις στον κλάδο, όπως τις βιώνουμε σήμερα, είναι πλέον πιο ορατό».

«Το βασικό που χρειάζεται να συνειδητοποιηθεί», τόνισε, «πρώτα και κύρια από τους εργαζόμενους είναι ότι η "απελευθέρωση" της Ενέργειας σε αυτήν τη φάση της καπιταλιστικής ανάπτυξης αποτελεί στρατηγική επιλογή του κεφαλαίου. Δεν αποτελεί πολιτική γενικά "εκσυγχρονισμού", "απαγκίστρωσης από τις παθογένειες του παρελθόντος" και άλλα τέτοια με τα οποία οι κυβερνήσεις συνοδεύουν τα σχετικά μέτρα. Στόχος είναι η δημιουργία ευνοϊκών όρων για την άμεση δραστηριοποίηση επιχειρηματικών ομίλων στην παραγωγή, μεταφορά, διανομή και το εμπόριο ηλεκτρικής ενέργειας και φυσικού αερίου, με σκοπό τη διευκόλυνση της κερδοφορίας του κεφαλαίου από την αξιοποίηση των ενεργειακών αναγκών.

Σε αυτό το πλαίσιο, στα τελευταία νομοσχέδια παραχωρείται "γη και ύδωρ" στο κεφάλαιο, με τη δημιουργία ενεργειακού χώρου από τη λεγόμενη "απολιγνιτοποίηση", με διευκόλυνση επενδύσεων σε Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας, ακόμα και σε βάρος του περιβάλλοντος - αφού, για παράδειγμα, με τεράστια ευκολία αποχαρακτηρίζονται πλέον δασικές εκτάσεις - με την ιδιωτικοποίηση της ΔΕΠΑ, χωρίς καμία ουσιαστική διασφάλιση των εργαζομένων.

Ταυτόχρονα, όλοι οι τελευταίοι νόμοι εντείνουν την αντεργατική επίθεση. Αν και ο κλάδος δεν επηρεάστηκε ιδιαίτερα από την κρίση, το παραπέρα χτύπημα των εργασιακών δικαιωμάτων αποτέλεσε όρο για την κερδοφορία των επιχειρήσεων. Ενα μεγάλο ζήτημα είναι αυτό των εργολαβικών εργαζομένων, με χειρότερους όρους αμοιβής και εργασίας, που τα τελευταία χρόνια έχει διευρυνθεί. Οι 6μηνες ή 8μηνες συμβάσεις και οι "εργολαβικοί" είναι πλέον ο κανόνας στη ΔΕΗ, ατομικές συμβάσεις (όπως στη "ΔΕΗ Ανανεώσιμες") και "μπλοκάκια" αποτελούν σύγχρονα δεσμά των εργαζομένων, ενώ η εντατικοποίηση και σε πολλές περιπτώσεις το ανύπαρκτο πλέον 8ωρο αποτελούν τον κανόνα σε πολλές εταιρείες.

Τα τελευταία νομοσχέδια διευρύνουν τις "ευέλικτες" εργασιακές σχέσεις, έτσι ώστε να "απελευθερώσουν" ακόμα παραπέρα την επίθεση του κεφαλαίου απέναντι στους εργαζόμενους. Καταργούν στην πράξη τις Συλλογικές Συμβάσεις, τη σταθερή δουλειά με δικαιώματα, τις δημοκρατικές ελευθερίες και ταυτόχρονα "ξεμπερδεύουν" με τους παλιούς εργαζόμενους που τους θεωρούν "κόστος", μέσω "οικειοθελών" αποχωρήσεων, όπως γίνεται, για παράδειγμα, τώρα στη ΔΕΗ».

Η Α. Χόλμπα στην παρέμβασή της αναφέρθηκε στο ζήτημα της τηλεθέρμανσης, της οποίας το δίκτυο, που καλύπτει τις ανάγκες θέρμανσης σε Κοζάνη, Πτολεμαΐδα, Αμύνταιο και Φιλώτα, όπως υποστήριξε, βρίσκεται σε κίνδυνο από την πολιτική της «απολιγνιτοποίησης».

«Η τηλεθέρμανση», σημείωσε, «είναι μέσο θέρμανσης που το κόστος του υπολογίζεται κατά 50% λιγότερο από αυτό του πετρελαίου και επιπλέον είναι φιλικό στο περιβάλλον. Η Δημοτική Επιχείρηση Τηλεθέρμανσης Πτολεμαΐδας είναι ΑΕ και λειτουργεί με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια. Αγοράζει από τη ΔΕΗ ΑΕ 5 ευρώ τη μεγαβατώρα και στον καταναλωτή η τιμή στην οποία την πουλάει φθάνει στα 42 ευρώ». Πρόσθεσε πως οι ΑΗΣ Καρδιάς Αμυνταίου και Αγίου Δημητρίου, που καλύπτουν τις ανάγκες των παραπάνω πόλεων, έχουν ήδη εξαντλήσει τις ώρες λειτουργίας τους και με Κοινή Υπουργική Απόφαση έχει δοθεί παράταση λειτουργίας έως την άνοιξη του 2021, ημερομηνία που υπολογίζεται ότι θα συνδεθεί με το δίκτυο της τηλεθέρμανσης Πτολεμαΐδας η καινούργια μονάδα «Πτολεμαΐδα V», χωρίς αυτό να σημαίνει πως η τηλεθέρμανση θα συνεχίσει να λειτουργεί μέχρι τότε.

Ο Ν. Γεωργακόπουλος μίλησε για τα αποτελέσματα της πολιτικής της «απελευθέρωσης» στους εργαζόμενους του κλάδου, αναφέροντας μεταξύ άλλων:

«Από τα μέσα της δεκαετίας του 1990 που οι εργαζόμενοι της ΔΕΗ στην περιοχή ήταν περίπου 9.000, σταδιακά μειώθηκαν και σήμερα είναι περίπου 3.000. Το ίδιο διάστημα αυξήθηκε το έκτακτο προσωπικό, 8μηνα, δίμηνα, ενώ καθοριστικό ρόλο παίζει το δουλεμπόριο των εργολαβιών.

Από το 2010 η μείωση του μισθολογικού κόστους για τη ΔΕΗ υπολογίζεται σε 700 εκατ. ευρώ το χρόνο. Οι εργαζόμενοι του κλάδου υπολογίζεται ότι έχουν χάσει πάνω από το 50% του μισθού τους, οι εργαζόμενοι με 8μηνες συμβάσεις από το 2013 με τη λήξη των κλαδικών συμβάσεων πληρώνονται με απόφαση του διευθύνοντος συμβούλου με 800 ευρώ μεικτά, πολύ κάτω από τις κλαδικές συμβάσεις που ίσχυαν μέχρι τότε, ενώ οι εργαζόμενοι στις εργολαβίες πληρώνονται με βάση την ΕΓΣΣΕ και πολλές φορές μένουν απλήρωτοι για μήνες.

Ταυτόχρονα, αυξήθηκε η εντατικοποίηση της εργασίας, υποβαθμίστηκαν τα μέτρα υγιεινής και ασφάλειας στους χώρους εργασίας, ενώ το σύνθημα "Τη ΔΕΗ τη χτίσαν με αίμα οι εργάτες" αποτυπώνει απόλυτα τον πολύ μεγάλο αριθμό εργατικών ατυχημάτων, πολλά από αυτά θανατηφόρα, μεγάλο κομμάτι των οποίων δεν έχει δηλωθεί ποτέ».