To καθήκον της οργάνωσης και διεξαγωγής πλατιάς ιδεολογικοπολιτικής αντεπίθεσης ξεχωρίζει ως το βασικό καθήκον στις συνθήκες αντεπανάστασης που ζούμε. Είναι μια δουλειά που απαιτεί αναβάθμιση της καθοδηγητικής προσπάθειας ώστε να εξειδικεύεται η διαπάλη σε κάθε χώρο και να προσαρμόζεται στη μεταβολή των συνθηκών χωρίς να χάνεται ο βασικός άξονας. Απαιτείται συστηματική παρακολούθηση των κινήσεων του αντιπάλου, μεθοδική αξιοποίηση των επεξεργασιών του Κόμματος.

Για τις κλαδικές Οργανώσεις είναι απαραίτητο να μελετούν, πέρα από τη δράση των άλλων πολιτικών δυνάμεων, τις κινήσεις και μεθοδεύσεις της εργοδοσίας, καθώς και τις εξελίξεις στους κλάδους. Ιδιαίτερα στις σημερινές συνθήκες, μια τέτοια συνδυασμένη ιδεολογικοπολιτική δουλειά παίζει ρόλο οργανωτικού παράγοντα, είναι απαραίτητη για την όξυνση της ταξικής πάλης. Παράδειγμα ενός τέτοιου τρόπου δουλειάς είναι η προσπάθεια που γίνεται στον κλάδο της Πληροφορικής και ειδικότερα στη βιομηχανία παραγωγής λογισμικού στη Θεσσαλονίκη, και έχει μια αξία να αναφερθούμε στα βήματα εξειδίκευσης της ιδεολογικής - πολιτικής παρέμβασής μας και στα αποτελέσματά της.

Ο κλάδος των Τηλεπικοινωνιών και της Πληροφορικής έχει στρατηγικό χαρακτήρα για την καπιταλιστική ανάπτυξη και συγκεντρώνει το ενδιαφέρον του κεφαλαίου, βασικά για τους παρακάτω λόγους:

• Αποτελεί διέξοδο για την κερδοφόρα τοποθέτηση «λιμναζόντων» κεφαλαίων, καθώς ανοίγονται ολοένα, σχετικά γρήγορα και εύκολα, νέες δυνατότητες για καινούργια προϊόντα, τομείς παραγωγής κ.λπ. Αυτό σχετίζεται και με την ευρύτερη τάση κάθε πτυχή της καθημερινότητας να εντάσσεται σταδιακά στη νέα ψηφιακή πραγματικότητα.
• Προσφέρει την απαραίτητη ανάπτυξη των μέσων παραγωγής για ανανέωση του πάγιου κεφαλαίου και συνέχιση της καπιταλιστικής ανάπτυξης σε ανώτερο επίπεδο. Μάλιστα η ανάπτυξη του κλάδου διεθνώς έχει φτάσει σε τέτοιο σημείο που να μιλάμε για νέο επίπεδο ανάπτυξης των παραγωγικών δυνάμεων γενικώς, το οποίο κωδικοποιείται από την αστική τάξη με την ονομασία «4η βιομηχανική επανάσταση». Από αυτήν τη σκοπιά κυρίως πρέπει να εξηγήσουμε και να προσεγγίσουμε τους ισχυρούς ανταγωνισμούς στον κλάδο διεθνώς, κυρίως ανάμεσα σε ΗΠΑ - Κίνα - ΕΕ - Ινδία, καθώς όποια χώρα έχει το προβάδισμα στην ανάπτυξη των νέων τεχνολογιών θα «πάρει κεφάλι» και στην καπιταλιστική ανάπτυξη γενικώς έναντι των ανταγωνιστών της. Πρόκειται για το κυνήγι της πρόσθετης υπεραξίας σε επίπεδο κρατών και ενώσεων.
• Η κατοχύρωση ενός ανώτερου επιπέδου ανάπτυξης του κλάδου και η κατοχή της απαραίτητης τεχνογνωσίας - υποδομής - εφαρμογών αποτελούν στρατηγικό πλεονέκτημα για κάθε καπιταλιστική χώρα, στους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς που μαίνονται για το μοίρασμα της «πίτας» των καπιταλιστικών κερδών. Προσφέρουν τη δυνατότητα κατασκευής νέων όπλων, ανάπτυξης της κατασκοπείας, της υποκλοπής και του σαμποτάζ, αλλά και σχετικά νέες μορφές αντιπαράθεσης, όπως παρέμβαση στα εσωτερικά ξένης χώρας, εξαπάτησης του αντιπάλου κ.ο.κ.

Στο ξεκίνημα της πιο συστηματικής παρακολούθησης του κλάδου, πριν από μερικά χρόνια, το πρώτο που γινόταν ορατό με γυμνό μάτι ήταν η δυναμική που είχε αρχίσει να διακρίνει τον κλάδο μέσα στην κρίση, με νέες εταιρείες να ανοίγουν στην περιοχή, και μια διαμορφωμένη κατάσταση σχετικά υψηλότερων μισθών σε σχέση με άλλους κλάδους.

Η εντύπωση που σχηματιζόταν τότε ήταν πως οι εργαζόμενοι στον κλάδο είναι σε μεγάλο βαθμό εφησυχασμένοι για το εργασιακό μέλλον τους, το οποίο θεωρούνταν εξασφαλισμένο. Συγκρίνοντας με τους άλλους κλάδους, έβρισκαν τον εαυτό τους σε προνομιακή θέση μέσα στην κρίση, ενώ οι παράγοντες της ενσωμάτωσης ισχυροποιούνταν ακόμα περισσότερο από τη συστηματική προσπάθεια της εργοδοσίας να καλλιεργήσει «οικογενειακό κλίμα», να προωθήσει το λεγόμενο «engagement», την προσπάθεια δηλαδή να ταυτιστούν οι εργαζόμενοι με τους εκάστοτε στόχους της κάθε επιχείρησης και ενεργά να τους στηρίζουν, ως το δρόμο για να βελτιώσουν και τη δική τους ζωή.

Η ιδεολογική - πολιτική μας παρέμβαση αναπτύχθηκε βασικά σε τρεις άξονες:

Α. Σπάσιμο των χαμηλών απαιτήσεων στο έδαφος της διεκδίκησης ικανοποίησης των σύγχρονων αναγκών των εργαζομένων σε όλα τα μέτωπα πάλης, αναδεικνύοντας και το ότι ένας μισθός σχετικά καλύτερος από ό,τι σε άλλους κλάδους, που μέσα στην κρίση είχαν καταβαραθρωθεί, δεν μπορεί να είναι λόγος ούτε για να παύσουν οι διεκδικήσεις, ούτε για εφησυχασμό, ούτε για να θεωρούνται οι εργοδότες του κλάδου καλύτεροι από τους υπόλοιπους.

Β. Αποκάλυψη του μεγέθους της εκμετάλλευσης στον κλάδο, αναδεικνύοντας το πόσο μεγάλη είναι η ψαλίδα ανάμεσα στην παραγωγικότητα της εργασίας και κατά συνέπεια της κερδοφορίας των επιχειρηματιών σε σχέση με τις απολαβές των εργαζομένων.

Γ. Εύστοχη ανάδειξη της πρότασης του Κόμματος για τον κλάδο, με την οργάνωση θεματικών εκδηλώσεων με βάση τις πιο πρόσφατες τεχνολογικές εξελίξεις, αλλά και την κατάσταση στον κλάδο (εκδηλώσεις - παρεμβάσεις για τον εργάσιμο χρόνο, για τη ρομποτική, για την τεχνητή νοημοσύνη, για την «4η βιομηχανική επανάσταση» κ.ο.κ.).

Η παραπάνω δουλειά βοήθησε τόσο στο να διευρυνθεί το ακροατήριο του Κόμματος στον κλάδο, όσο και στο να συμβάλουμε στην αλλαγή στάσης υπολογίσιμης μερίδας των εργαζομένων ως προς τα τεκταινόμενα του κλάδου.

Η μελέτη του κλάδου και των εξελίξεων σε μεγαλύτερο βάθος στη συνέχεια, μας άνοιξε περισσότερους δρόμους. Για παράδειγμα, ο κλάδος χαρακτηρίζεται από έλλειψη σε εξειδικευμένο εργατικό δυναμικό, όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και σε όλη την Ευρώπη, γεγονός που επιδρά και διαμορφώνει πολύπλευρα τα χαρακτηριστικά του. Σύμφωνα με έκθεση του Cepis, η διείσδυση των τεχνολογιών σε κάθε τομέα της ζωής μας θα οδηγήσει σε βάθος ενός χρόνου στην ύπαρξη 825.000 κενών θέσεων εργασίας στον τομέα των Τεχνολογιών Πληροφορικής και Επικοινωνιών.

Η έλλειψη σε εργατικό δυναμικό διαμορφώνει και την κοινωνική - ηλικιακή σύνθεση του κλάδου. Επικρατούν οι νέες ηλικίες, καθώς οι εργοδότες δεν έχουν απαίτηση για προϋπηρεσία, και τα νέα ζευγάρια, καθώς η σχετική οικονομική άνεση ευνοεί τη δημιουργία οικογένειας. Η διαπίστωση αυτή μας έδωσε τη δυνατότητα να ιεραρχήσουμε ψηλά στην παρέμβασή μας ζητήματα που έχουν να κάνουν με τα νέα ζευγάρια (π.χ. τα προβλήματα με τους παιδικούς σταθμούς) και ελεύθερου χρόνου για ενασχόληση με την οικογένεια (π.χ. μέτωπο ενάντια στην εντατικοποίηση και τις υπερωρίες, στα «ευέλικτα» ωράρια - λάστιχο).

Η μελέτη του κλάδου μας, σε συνδυασμό με τις επεξεργασίες του Κόμματος και τη θεωρία μας, βοήθησε επίσης στο να εντοπίσουμε και να αποκαλύψουμε και διάφορες κινήσεις της αστικής τάξης που παρουσιάζονται με προοδευτικό προσωπείο. Π.χ. το ρεύμα «women in tech» (γυναίκες στην τεχνολογία), που τροφοδοτείται από την αστική τάξη διεθνώς αλλά και στη χώρα μας με διάφορες ομάδες, πρωτοβουλίες και εκδηλώσεις με έναν μανδύα φεμινισμού, προβάλλοντας την ανάγκη περισσότερες γυναίκες να δουλέψουν στα αντίστοιχα επαγγέλματα, όμως στην ουσία από πίσω κρύβεται η ανάγκη να αντιμετωπιστεί η έλλειψη εργατικού δυναμικού στον κλάδο και να συμπιεστούν οι μισθοί.

Πιάσαμε από νωρίς και αναδείξαμε τι κρύβεται πίσω από το «κουρνιαχτό» με τις start up (νεοφυείς επιχειρήσεις) που σηκώθηκε οργανωμένα το προηγούμενο διάστημα, τόσο στον κλάδο όσο και στις σχολές όπου σπουδάζουν οι αυριανοί εργαζόμενοι.

Σήμερα, παρά το γεγονός ότι το όλο θέμα συνεχίζει να βρίσκεται στον προσανατολισμό και σχεδιασμό της αστικής τάξης στη χώρα μας, τόσο για οικονομικούς όσο και για ιδεολογικούς λόγους, οι εξελίξεις (από τη μία η υποχώρηση της αγοράς των εφαρμογών σε κινητά, που είχε πολύ μεγάλη άνθιση μέχρι πριν από τρία χρόνια, και από την άλλη τα αποτελέσματα από πολλές start up και στη χώρα μας, που πλέον δεν είναι θεωρητικά) έχουν επιβεβαιώσει τις δικές μας θέσεις και στους χώρους δουλειάς οι συνάδελφοι το αναγνωρίζουν.

Συμπερασματικά, όλη η παραπάνω προσπάθεια, μαζί με τη στενή παρακολούθηση της «αγοράς εργασίας» του κλάδου, οδήγησε στην ισχυροποίηση των θέσεων του Κόμματος στον κλάδο (ιδεολογική - πολιτική - οργανωτική).

Η συστηματική προσπάθεια μελέτης, παρακολούθησης και αντίστοιχης παρέμβασης στον κλάδο μάς έδωσε τη δυνατότητα να είμαστε πιο εύστοχοι και στα ζητήματα που ανοίγουμε στο κίνημα, στα πλαίσια πάλης μας, στην ικανότητα συσπείρωσης, γεγονός που εκφράστηκε και στα θετικά αποτελέσματα των αρχαιρεσιών στο κλαδικό συνδικάτο (ΣΕΤΗΠ) αλλά και σε επιχειρησιακά (π.χ. πρώτη δύναμη στο τοπικό Θεσσαλονίκης «Intracom»), αλλά και στην αυξημένη συμμετοχή των εργαζομένων του κλάδου σε κινητοποιήσεις και δράσεις των σωματείων.

Επιβεβαιώνεται λοιπόν πως η ιδεολογικοπολιτική δουλειά, ως βασικό στοιχείο της καθημερινής μας δράσης και όχι ως μία παράλληλη δραστηριότητα, είναι ο δρόμος για να μετρήσουμε βήματα στους στόχους μας, τόσο για την ολόπλευρη ισχυροποίηση του Κόμματος στον κλάδο όσο και για την ανασύνταξη του εργατικού κινήματος.