«Δαπανήστε. Δαπανήστε ένα μεγάλο ποσό για τη στήριξη της οικονομίας και των επιχειρήσεων...». Η παρότρυνση αυτή του Αλ. Τσίπρα προς τον πρωθυπουργό Κυρ. Μητσοτάκη, κατά τη διάρκεια της συζήτησης των κυβερνητικών μέτρων στη Βουλή την περασμένη Πέμπτη, συμπυκνώνει τη γραμμή του ΣΥΡΙΖΑ για διεκδίκηση ακόμα πιο γενναίων παρεμβάσεων στήριξης των επιχειρηματικών ομίλων, όπως επιβεβαίωσε άλλωστε και η χτεσινή παρουσίαση της πρότασής τους για «να μείνει όρθια» η οικονομία από την επιδημία του κορονοϊού. Μια παρότρυνση που συνοδεύτηκε μάλιστα και από μία «επιβράβευση» του Κυρ. Μητσοτάκη, γιατί όπως του είπε ο τέως πρωθυπουργός «αυτή τη στιγμή έχετε πάρει τη σωστή πλευρά στην αντιπαράθεση» που υπάρχει στην ΕΕ, τασσόμενος με τη γραμμή της περαιτέρω δημοσιονομικής «χαλάρωσης» και της έκδοσης του περιβόητου ευρωομολόγου.

Στο πρώτο σημείο λοιπόν που ιεραρχούν όλες οι αστικές δυνάμεις, αυτό της στήριξης της καπιταλιστικής οικονομίας, για να αντιμετωπιστεί όσο περνάει από το χέρι τους η ύφεση, βγάζει μάτι η συναίνεση στη συνταγή της περιβόητης «χαλάρωσης».

Από κοινού ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ αποθεώνουν την κρατική «κεϊνσιανού τύπου» παρέμβαση, με τον Αλ. Τσίπρα να τονίζει χαρακτηριστικά στη Βουλή ότι πρέπει να τονωθεί η «εγχώρια ζήτηση μέσω αύξησης επενδύσεων», με «χορήγηση ρευστότητας στις επιχειρήσεις»... Και μαζί με αυτό να βγάζει όλα του τα άγχη για «το μέλλον της ΕΕ», για το αν θα καταφέρει να ξεπεράσει τις αντιθέσεις που εκφράζονται ακόμα πιο οξυμένες αυτές τις μέρες, με αφορμή την αντιμετώπιση των οικονομικών επιπτώσεων της πανδημίας. Και ενώ ο λαός βλέπει να καταρρίπτονται με πάταγο μπροστά στα μάτια του οι μύθοι για την «ΕΕ της αλληλεγγύης και της ευημερίας», ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ σπεύδει για μία ακόμα φορά να την ξεπλύνει, ρίχνοντας το φταίξιμο στην «πειθαρχία που επιβάλλει η Γερμανία» και στην «ιδεοληψία» του «Βορρά» που τάχα πληρώνει ο «Νότος».

Στο όνομα μάλιστα αυτής της περιβόητης «χαλάρωσης» για τη στήριξη των μονοπωλίων, «τώρα πριν να είναι αργά», όπως είπε στη Βουλή, σημείωνε σε πρόσφατη συνέντευξη ότι χρειάζεται «ένα επιβλητικό πρόγραμμα σωτηρίας», «όχι μικρότερο από 30 δισ. ευρώ», για να διασφαλιστούν μισθοί και ασφαλιστικές εισφορές. Το πρόγραμμα αυτό παρουσίασε χτες ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά η κυβέρνηση τον έχει ήδη προλάβει, με τα μέτρα στήριξης των επιχειρήσεων που ανακοίνωσε και τα οποία κλιμακώνει... Και βέβαια, όταν έρθει η ώρα, ο λογαριασμός θα σταλεί ξανά στο λαό, αφού καμία από τις φορολογικές ή άλλες υποχρεώσεις του δεν διαγράφεται, αλλά μόνο αναστέλλεται η πληρωμή τους.

Τη «χαλάρωση» λοιπόν για την οποία υπερθεματίζουν ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ, από κοντά και το ΚΙΝΑΛ, τη ζουν ήδη για τα καλά οι εργαζόμενοι, και δεν έχουν κάτι άλλο να περιμένουν πέρα από το μπούκωμα με ζεστό χρήμα στο κεφάλαιο, που έχει ως προϋπόθεση το στράγγισμα του εισοδήματός τους και νέα μέτρα έντασης της εκμετάλλευσης («ευελιξία», εκ περιτροπής εργασία, αναστολή συμβάσεων κ.ο.κ.).

Και αν τα καλέσματα για γενναία κρατική στήριξη στο κεφάλαιο είναι η μία όψη της «αντινεοφιλελευθερης» παντιέρας που κουνάει ο ΣΥΡΙΖΑ, στην οποία μάλιστα συναντιέται και με τη ΝΔ, η άλλη της όψη είναι η «δικαίωση» που τάχα βρίσκει στις εικόνες των διαλυμένων συστημάτων Υγείας σε όλο τον καπιταλιστικό κόσμο. Την ίδια στιγμή, βέβαια, πνευμονολόγοι και νοσηλευτές από όλο τον κόσμο μαρτυρούν συγκλονισμένοι ότι αναγκάζονται να διαλέγουν ποιος θα ζήσει και ποιος θα πεθάνει, και σε χώρες με νεοφιλελεύθερες κυβερνήσεις και σε χώρες με σοσιαλδημοκρατικές κυβερνήσεις, είτε το μείγμα είναι «περιοριστικό» είτε «επεκτατικό».

Μήπως όμως δεν ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ - που σήμερα κλαψουρίζει για το δημόσιο σύστημα Υγείας και διαπιστώνει περιχαρής ότι «ο κορονοϊός μαζί με χιλιάδες ανθρώπους σκότωσε και τον νεοφιλελεύθερο καπιταλισμό» (!) - ο ίδιος που όταν κυβερνούσε εγκαινίαζε το πρώτο «νοσοκομείο ΑΕ» στη Σαντορίνη; Δεν ήταν η κυβέρνησή του που άφηνε τους ιδιώτες επιχειρηματίες της Υγείας να αλωνίζουν και να ξεζουμίζουν τους ασφαλισμένους πάνω στα συντρίμμια της υποχρηματοδότησης των δημόσιων νοσοκομείων; Που διατήρησε και ενίσχυσε την υποστελέχωση και τις ελαστικές σχέσεις εργασίας στο ΕΣΥ;

Αν κάτι χρεοκοπεί σήμερα είναι η πολιτική της εμπορευματοποίησης της Υγείας και της Πρόνοιας, του Φαρμάκου και της Ερευνας. Αυτό είναι που όλο και περισσότεροι εργαζόμενοι και λαϊκοί άνθρωποι διαπιστώνουν από την ίδια τους την πείρα, και που πρέπει να μετατραπεί σε πάλη για κατάργηση κάθε επιχειρηματικής δράσης στην Υγεία. Ενα συμπέρασμα πολύτιμο για τη βαρβαρότητα αυτού του συστήματος, που ο ΣΥΡΙΖΑ επιχειρεί να δηλητηριάσει, πετώντας πυροτεχνήματα για το «νεοφιλελεύθερο μοντέλο», την ίδια στιγμή που η στρατηγική του υπηρετεί ακριβώς τη λογική της Υγείας - εμπορεύματος, της «αρμονικής συνύπαρξης» του ιδιωτικού και δημόσιου τομέα, αφού όπως έλεγε ο Αλ. Τσίπρας στη Βουλή «κανένας δεν είπε πως είναι κακό ό,τι είναι ιδιωτικό».

Στην ίδια λογική, μάλιστα, τα παράπονά του για τις νέες ΣΔΙΤ κυβέρνησης - κλινικαρχών, στο όνομα της αντιμετώπισης του κορονοϊού, περιορίστηκαν στο ύψος της «αποζημίωσης» των ιδιωτών για τα κρεβάτια ΜΕΘ, παρατηρώντας ότι τα μεγάλα κόστη δεν συνάδουν «ούτε με τους νόμους της αγοράς».

Η «υπεύθυνη αντιπολίτευση» του ΣΥΡΙΖΑ, η στήριξή του στα μέτρα της κυβέρνησης, την ίδια στιγμή που στους χώρους δουλειάς η εργοδοσία ξεσαλώνει, οι «ευχαριστίες» του Αλ. Τσίπρα «στους Ελληνες πολίτες οι οποίοι με μεγάλη υπευθυνότητα έχουν αντιμετωπίσει αυτή την κρίση και αυτοκαταστέλλουν τις δικές τους ελευθερίες», μπορούν να αποτελέσουν πηγή πολύτιμων συμπερασμάτων για το λαό. Η δική τους προκλητική ομοφωνία πρέπει να πάρει απάντηση από μία λαϊκή ομοψυχία απέναντι στην πολιτική της ΕΕ, του κεφαλαίου και των κυβερνήσεών της, που βάζουν σε κίνδυνο τη ζωή των εργαζομένων.