Associated Press

Διαφήμιση Νο 2: «Σήμερα όλοι πρέπει να μείνουμε μέσα. Και οι χιλιάδες εργαζόμενοι, προμηθευτές, συνεργάτες και οδηγοί της "Lidl" μένουνε μέσα. Στο δικό τους μέσα. Μέσα σε όλη την αλυσίδα της παραγωγής...., μέσα στα φορτηγά..., μέσα στα κέντρα διανομής..., μέσα σε κάθε κατάστημα "Lidl"...». Και καταλήγει: «Στηρίζουμε τους εργαζόμενούς μας. Με 24ωρη τηλεφωνική γραμμή συμβουλευτικής υποστήριξης (;) και με έκτακτη παροχή ύψους 1,8 εκατ. ευρώ» (;). Το «χαλί» και αυτής της διαφήμισης τι άλλο; Χαμογελαστοί και ακούραστοι εργαζόμενοι.

Διαφήμιση Νο 3: Η γνωστή εταιρεία «Μy Market» νιώθει, λέει, την ανάγκη να ευχαριστήσει τους δικούς της ήρωες, τους εργαζομένους της, που είναι στην πρώτη γραμμή για όλους τους υπόλοιπους. Και σε αυτό το σποτ δεν μπορεί να κρυφτεί και πάλι το χαμόγελο των εργαζομένων.

Διαφήμιση Νο 4: Η γνωστή ομάδα (ελληνική πάντα...) σούπερ μάρκετ ΕΛΟΜΑΣ αφού ευχαριστεί και αυτή τους εργαζομένους της, καταλήγει σε μια «οικογενειακή» φωτογραφία έξω από ένα κατάστημα, θυμίζοντάς μας ότι στην ΕΛΟΜΑΣ «είμαστε όλοι μια ΟΜΑΔΑ».

Διαφήμιση Νο 5: Η αλυσίδα σούπερ μάρκετ «Γαλαξίας» ευχαριστεί από τα βάθη της ψυχής της «τα μέλη της οικογένειας του "Γαλαξία" που με αυταπάρνηση καταβάλλουν υπεράνθρωπες προσπάθειες...». Και κλείνει λέγοντας: «Μαζί θα βγούμε νικητές - Μαζί ενωμένοι - Μαζί και από απόσταση». Κι εδώ το χαμόγελο των εργαζομένων δεν κρύβεται...

Οσοι όμως είναι εργαζόμενοι στα σούπερ μάρκετ, όσοι έχουν συγγενείς και φίλους που εργάζονται σε μεγάλους χώρους του εμπορίου, όσοι έχουν πάει το τελευταίο διάστημα σε αυτούς τους χώρους για να ψωνίσουν τα απαραίτητα, ξέρουν ότι η εικόνα των «χαμογελαστών» εργαζομένων και το «οικογενειακό» κλίμα που προβάλλουν οι επιχειρηματικοί όμιλοι στις διαφημιστικές τους καμπάνιες δεν έχουν καμία σχέση με την πραγματικότητα. Είναι ένας «ψεύτικος κόσμος», που στόχο έχει να μας πείσει ότι σε συνθήκες πανδημίας «είμαστε όλοι μαζί», ότι όλοι πρέπει να «συμβάλουμε στον κοινό σκοπό», ότι τώρα μέτοχοι επιχειρήσεων και εργαζόμενοι είμαστε μια «ΟΜΑΔΑ», είμαστε μια «ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ».

Αλήθεια, σήμερα πόσο «οικογένεια» μπορούμε να νιώθουμε όταν:

-- Οργιάζει η εντατικοποίηση της εργασίας με καταπάτηση του δικαιώματος στα ρεπό, με εξαντλητικές υπερωρίες, όπως καταγγέλλουν εργαζόμενοι από τις αποθήκες του «Metro» στη Μάνδρα, από τα «Μy Market», από τα «Lidl» στα Ανω Λιόσια ή από τον πολυδιαφημισμένο ως «καλό εργοδότη» Σκλαβενίτη. Κουνάνε το δάχτυλο στους εργαζόμενους που δίκαια αγανακτούν, τους κάνουν κηρύγματα ότι «στα δύσκολα πρέπει να δουλέψουν περισσότερο». Στο έδαφος των χαμηλών μισθών και της εντατικοποίησης, με μερικά ευρώ ανά εργαζόμενο, προσπαθούν να «ξεπλύνουν» την άσχημη κατάσταση που έχουν δημιουργήσει. Πόσο μάλλον που ακόμα και αυτά τα λίγα ευρώ, σε πολλές περιπτώσεις, επιστρέφουν στον εργοδότη αφού υποχρεώνουν τους εργαζόμενους να τα ξοδέψουν μέσα στο κατάστημα, όπως χαρακτηριστικά γίνεται στα «Lidl».

-- Οταν σε χώρους δουλειάς η εργοδοσία σμπαραλιάζει κάθε δικαίωμα, ασκεί ακόμα και ψυχολογικό πόλεμο για να ωθήσει εργαζόμενους σε παραίτηση και να μην εμφανίσει απολύσεις, όπως καταγγέλλουν εργαζόμενοι στην «Alarco» και αλλού.

-- Οταν ένα από τα μεγαλύτερα «δουλεμπορικά» γραφεία, αυτό της «Adecco», εν μέσω πανδημίας και εκμεταλλευόμενη την ανάγκη των ανέργων για εργασία, λανσάρει 15ήμερες συμβάσεις εργασίας, με «ευελιξία» στο ωράριο και με καθημερινή μετακίνηση από κατάστημα σε κατάστημα ανάλογα με το φόρτο εργασίας και το πώς βολεύει τη «Βασιλόπουλος», τη «Σκλαβενίτης» και τις υπόλοιπες επιχειρήσεις.

-- Οταν η εταιρεία «Praktiker» αρνείται συνάντηση με την Επιτροπή Υγιεινής και Ασφάλειας του Σωματείου Εργαζομένων της επειδή, όπως λέει, εν μέσω πανδημίας έχουν ανασταλεί οι συνδικαλιστικές λειτουργίες και δράση. Επιχειρεί, δηλαδή, ένα «τρελό όνειρο» των επιχειρηματικών ομίλων να το κάνει πραγματικότητα εν καιρώ πανδημίας.

-- Οταν εργαζόμενοι που έχουν ύποπτα συμπτώματα της νόσου (...δεν τους γίνεται τεστ) και χρειάζεται να μείνουν στο σπίτι, εξαναγκάζονται από τους εργοδότες να χρησιμοποιήσουν την κανονική τους άδεια λες και έχουν αυτοί την ευθύνη που νόσησαν και πρέπει να τιμωρηθούν, όπως γίνεται στις κεντρικές αποθήκες της «Βασιλόπουλος» στη Μάνδρα ή όπως πρόσφατα έγινε σε γνωστό franchise ομορφιάς και αλλού. Την ίδια στιγμή, στις μεγάλες αποθήκες των σούπερ μάρκετ οι εργαζόμενοι δεν έχουν καμία επίσημη ενημέρωση από την εργοδοσία αν υπάρχει ύποπτο ή επιβεβαιωμένο κρούσμα στο χώρο.

Την ίδια στιγμή, στους ομίλους τους το «Μένουμε Σπίτι» γίνεται μένουμε στο κατάστημα, μένουμε στην αποθήκη, μένουμε στο φορτηγό γιατί αυτό επιβάλλει το συμφέρον όσων επιδιώκουν να «Μένουν στα ΚΕΡΔΗ τους».

Εν μέσω πανδημίας, τα μέτρα υγιεινής και προστασίας των εργαζομένων είναι ψιλά γράμματα για τους «κοινωνικά ευαίσθητους» επιχειρηματικούς ομίλους, επαφίενται στην «καλή θέληση» των εργοδοτών, τη στιγμή που στο λαό κουνάνε το δάχτυλο της «ατομικής ευθύνης».

Πριν από χρόνια, σε συνθήκες καπιταλιστικής ανάπτυξης, οι ίδιοι επιχειρηματικοί όμιλοι έλεγαν στους εργαζόμενους ότι «τώρα πρέπει να προλάβουμε τους υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης», να «κάνετε υπομονή» γιατί η «πίτα μεγαλώνει και όσο μεγαλώνει θα κερδίζουμε όλοι».

Στα μετέπειτα χρόνια της καπιταλιστικής κρίσης έλεγαν στους εργαζόμενους ότι «πρέπει να βάλετε πλάτη στα δύσκολα» και ότι έχουν να διαλέξουν ανάμεσα στη δουλειά με τσακισμένα δικαιώματα ή στην ανεργία.

Πρόσφατα, σε συνθήκες καπιταλιστικής ανάκαμψης, τους έλεγαν ότι «τα υπερβολικά δικαιώματα των εργαζομένων μάς έφεραν στην κρίση», ότι «δεν πρέπει να επαναλάβουμε λάθη του παρελθόντος», ότι «πρέπει να βάλετε πλάτη για να μην επιστρέψουμε στην κρίση».

Πριν από την πανδημία μάς έλεγαν «να χαμογελάτε με 300 ευρώ», όπως η γνωστή και μη εξαιρετέα διευθύντρια του «My Market», μας έλεγαν να λέμε και ευχαριστώ που έχουμε δουλειά, έστελναν εργαζόμενους να ψηφίζουν σε εργοδοτικά σωματεία τα διευθυντικά τους στελέχη, για να μπορούν να έχουν και συνδικαλιστικές πλάτες όταν τις χρειάζονται. Οπως τώρα, στο επιχειρησιακό σωματείο της «Σκλαβενίτης», όπου πλειοψηφία έχουν διευθυντικά στελέχη της επιχείρησης, εκλεγμένα με την παράταξη του ΣΥΡΙΖΑ, που μπροστά σε αυτήν τη δύσκολη κατάσταση που βιώνουν οι εργαζόμενοι, δεν έχουν κουνήσει το μικρό τους δαχτυλάκι.

Ηδη, μας προετοιμάζουν για το τι μας περιμένει μετά την πανδημία. Συνεχώς αναπαράγουν ότι τα μνημονιακά μέτρα των προηγούμενων ετών θα μας φαίνονται αστεία μπροστά σε αυτά που θα απαιτηθούν μετά την πανδημία. Προετοιμάζουν με αυτόν τον τρόπο το έδαφος, χαμηλώνουν τον πήχη των απαιτήσεων. Επιδιώκουν να συμβιβαζόμαστε συνεχώς όλο και με λιγότερα και στο τέλος να χάνουμε και απ' αυτά τα λίγα.

Θα χαμογελάσουμε όταν αντιληφθούμε το κοινό μας ταξικό συμφέρον, όταν δούμε καθαρά τον πραγματικό αντίπαλο, όταν αποφασίσουμε να χειραφετηθούμε και να συγκρουστούμε. Ολες οι άλλες επιλογές έχουν δοκιμαστεί και έχουν φέρει συγκεκριμένα αποτελέσματα.

Η αυτοθυσία και η δύναμη που δείχνουν χιλιάδες εργαζόμενοι στα νοσοκομεία, στους κλάδους του Εμπορίου, του Επισιτισμού, οι εργαζόμενοι στους δήμους και αλλού, για να βγούμε όρθιοι από την πανδημία, δεν μπορούν να αξιοποιούνται από τους επιχειρηματικούς ομίλους και την κυβέρνηση. Ο ιδρώτας των εργαζομένων δεν είναι πλυντήριο για να ξεπλύνουν κάποιοι την αντιλαϊκή τους πολιτική και τα βγαλμένα με εκμετάλλευση κέρδη τους.

Μπορούν όμως να αξιοποιηθούν από τον ίδιο το λαό για να δει την πραγματική του δύναμη και τι μπορεί να κάνει αν το αποφασίσει.