Για τη σημασία αυτής της σύσκεψης, συζητάμε σήμερα με τον Γιώργο Πέρρο στέλεχος του ΠΑΜΕ και γενικό γραμματέα του Εργατικού Κέντρου Αθήνας. Ο συνδικαλιστής μιλάει για την εμπειρία των τελευταίων κινητοποιήσεων, τη δράση του ΠΑΜΕ, το ρόλο των άλλων παρατάξεων και στέκεται ιδιαίτερα στην ανάγκη κλιμάκωσης του αγώνα μέσα από συγκεκριμένες μορφές, τους τρόπους καλύτερης οργάνωσης της πάλης, σε κάθε επιχείρηση, εργοστάσιο, παντού όπου ζουν και εργάζονται οι κάτοικοι της Αθήνας.

- Είκοσι έξι μήνες δράσης μετρά ήδη το ΠΑΜΕ. Δώστε μας μια πρώτη εκτίμηση για τη δράση του.

- Οι 26 μήνες ζωής του ΠΑΜΕ νομίζω ότι απέδειξαν πως κατ' αρχήν έχει στεριώσει στον κόσμο, ανάμεσα στους εργαζόμενους. Είναι χαρακτηριστικό ότι πολλοί εργαζόμενοι απευθύνονται στο ΠΑΜΕ για διάφορα ζητήματα, είναι χαρακτηριστικό ότι στις εξορμήσεις και περιοδείες που πάμε οι εργαζόμενοι λένε «καλά που είναι και το ΠΑΜΕ και πρωτοστατεί στους αγώνας». Θεωρούμε, λοιπόν, ότι το ΠΑΜΕ έχει στεριώσει στους εργαζόμενους. Εχει σταθεί όχι μόνο στα πόδια του, αλλά έχει μπει στο πετσί των εργαζομένων. Από την άποψη αυτή είναι μεγάλη η ευθύνη όχι μόνο των στελεχών του, αλλά και των φίλων του, για τη συνέχιση της δράσης του και την ανάπτυξή του, ώστε να διευρυνθεί, να συσπειρώσει και άλλους εργαζόμενους και συνδικαλιστές, γιατί νομίζουμε ότι τα περιθώρια είναι πάρα πολύ μεγάλα.

O Γιώργος Πέρρος μιλά στο συντάκτη του «Ρ»

-Κατ' αρχάς επιδιώκουμε να κουβεντιάσουμε ανοιχτά για τη δράση του ΠΑΜΕ στο προηγούμενο διάστημα. Να πούμε τα θετικά και τα αρνητικά, να ακούσουμε κριτική, τι κάναμε καλά και τι όχι. Είναι σημαντικό το συνδικαλιστικό κίνημα και ιδιαίτερα οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ να κουβεντιάζουν τα ζητήματα αυτά. Να δούμε τι μπορούμε να διορθώσουμε.

Επόμενος στόχος μας είναι να κουβεντιάσουμε για την περαιτέρω δράση του ΠΑΜΕ. Να οργανώσουμε τη βάση μέσα στους εργαζόμενους, να μπει πρόγραμμα δράσης σε ό,τι αφορά και το ασφαλιστικό ζήτημα - μιας και βρισκόμαστε σε ένα κρίσιμο σημείο. Νομίζουμε ότι ειδικά αυτή την περίοδο, οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ, οι φίλοι και τα στελέχη του, χρειάζεται να δώσουμε τον καλύτερο εαυτό μας, ώστε αυτός ο αγώνας να είναι νικηφόρος για το συνδικαλιστικό κίνημα. Να ξεπεραστούν τα εμπόδια που βάζουν η κυβέρνηση και η εργοδοσία.

Ενας άλλος στόχος της σύσκεψης είναι η δημιουργία στην Αθήνα ενός συντονιστικού σωματείων, συνδικάτων και συνδικαλιστών, που να αποτελέσει το εργαλείο συντονισμού των αγώνων των εργαζομένων. Συντονιστικό που χωρίς να υποκαθιστά τη δράση των σωματείων της Αθήνας, θα βοηθά στη δράση τις επιτροπές αγώνα, σε κλάδους, τόπους δουλιά και συνοικίες. Θα παρεμβαίνει στα μεγάλα προβλήματα εργαζομένων ειδικότερα εκεί όπου δεν υπάρχουν σωματεία, ή αυτά είναι στο χέρι της εργοδοσίας. Θα συμβάλει τελικά και στον ταξικό προσανατολισμό του κινήματος.

- Ας τα πάρουμε με τη σειρά. Τι σημαίνει ότι η αναμέτρηση βρίσκεται σε ένα κρίσιμο σημείο;

- Είναι κρίσιμο σημείο γιατί μπαίνουν τα ζητήματα, πρώτον, ποια θα είναι η έκβαση του αγώνα, δεύτερον, ποιος θα κερδίσει από αυτό τον αγώνα και τρίτον, τι στάση θα κρατήσουν οι άλλες δυνάμεις. Θεωρούμε ότι σε αυτή την αντιπαράθεση, που δεν είναι αντιπαράθεση απλά κυβέρνησης - συνδικάτων, αλλά κεφαλαίου - εργαζομένων, πρέπει να βγουν κερδισμένοι οι εργαζόμενοι, το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα, συνολικά ο λαός σε όφελος των δικαιωμάτων του και των σύγχρονων αναγκών του.

- Ο Χ. Πολυζωγόπουλος λέει συνεχώς ότι «δεν υπάρχουν ηττημένοι σε αυτή την αναμέτρηση, κερδισμένη πρέπει να είναι η κοινωνία».

-Τι είναι η κοινωνία; Μέσα στην κοινωνία υπάρχουν οι εργαζόμενοι και οι εργοδότες. Ετσι, αυτά που λέει η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ διά στόματος Πολυζωγόπουλου, θεωρούμε ότι είναι επικίνδυνα για την εργατική τάξη. Να πάμε μαζί εργοδότες και εργαζόμενοι; Αδύνατον. Λέμε λοιπόν, ότι χαμένοι, πρέπει να είναι η εργοδοσία, η κυβέρνηση, το μεγάλο κεφάλαιο και η ΕΕ. Κερδισμένη πρέπει να είναι η εργατική τάξη. Αυτή πρέπει να είναι κερδισμένη από αυτή τη μάχη, τον πόλεμο και βεβαίως όχι γενικά και αφηρημένα «όλη η κοινωνία».

- Στον αγώνα για το Ασφαλιστικό το ΠΑΜΕ καταγράφτηκε ως αγωνιστικός πόλος. Πού οφείλεται αυτό το γεγονός; Μόνο στις θέσεις που στηρίζει το ΠΑΜΕ ή υπάρχουν και άλλα πράγματα που μέτρησαν;

-Βεβαίως, έχει να κάνει και με τις θέσεις, γιατί έχει σημασία αν αυτές εκφράζουν τους εργαζόμενους. Αν τα αιτήματα που προβάλλεις ικανοποιούν τις σύγχρονες ανάγκες του κόσμου. Ομως, μεγάλη σημασία έχει η προηγούμενη δράση σου. Πρέπει να θυμηθούμε όλοι τη δράση που ήταν επίπονη και δύσκολη. Αυτή η καθημερινή δράση, η δουλιά άνθρωπο τον άνθρωπο, στους χώρους δουλιάς, στα εργοστάσια, στις επιχειρήσεις, οι καταλήψεις στα υπουργεία, είχαν ως αποτέλεσμα να δείξουμε στον κόσμο ότι αυτή η επιλογή που έκανε το ΠΑΜΕ ήταν ταξική, σωστή και έφερε τα αναμενόμενα αποτελέσματα. Συνέβαλε στην αφύπνιση του κόσμου και στη μαζική συμμετοχή του στις τελευταίες μεγαλειώδεις κινητοποιήσεις, καθώς επίσης και στη συγκέντρωση της Πρωτομαγιάς.

- Αυτές τις μέρες βρίσκονται σε εξέλιξη μια σειρά γενικές συνελεύσεις σωματείων. Ποια είναι τα μηνύματα που έρχονται;

-Δίνουν το ίδιο μήνυμα, που έδωσαν οι προηγούμενες κινητοποιήσεις των εργαζομένων. Να μην κάνουμε ούτε βήμα πίσω από αυτά που οι εργαζόμενοι έχουν ως ασφαλιστικά δικαιώματα και να συνεχίσουμε τον αγώνα, απαιτώντας νέα σύγχρονα δικαιώματα από την κυβέρνηση. Ιδιαίτερα εργαζόμενοι που πρώτη φορά απέργησαν και πήραν μέρος στις κινητοποιήσεις, κυρίως με τη δικιά μας βοήθεια, λένε, ότι «τώρα που μπορέσαμε και βγήκαμε στο δρόμο και απαιτήσαμε, να μη γυρίσουμε πίσω».

Εκεί όπου δεν υπάρχουν σωματεία, εκεί που βασιλεύει η τρομοκρατία και ο χαφιεδισμός, υπάρχουν εργαζόμενοι που πέρα από την αγωνιστική ανάταση ξεκινάνε τη δημιουργία σωματείων. Αυτό είναι ένα ακόμα θετικό στοιχείο, που απέδωσε όλη η προηγούμενη διαδικασία.

- Μεγάλο μέρος των συνδικάτων βρίσκεται στα χέρια αυτού που λέμε εργοδοτικού ή και κυβερνητικού συνδικαλισμού. Οι εργαζόμενοι πώς μπορούν να απεμπλακούν από τις αλυσίδες αυτές που τους έχουν περάσει;

-Κατ' αρχάς να πούμε ότι δεν είναι μόνοι τους. Μέσα στο συνδικαλιστικό κίνημα, ανεξάρτητα αν σε ένα μεγάλο κομμάτι του υπάρχει και αυτό που λες, υπάρχουν και τα σωματεία που είναι ταξικά. Ομως το βασικότερο είναι ότι πρέπει οι εργαζόμενοι να πάρουν την υπόθεση στα χέρια τους. Και πέρα από τα ταξικά συνδικάτα που υπάρχουν πρέπει οι εργαζόμενοι να δημιουργήσουν σωματειακές επιτροπές, επιτροπές αγώνα.

Υπάρχουν ολόκληροι κλάδοι, όπου οι εργαζόμενοι είναι ανοργάνωτοι. Για παράδειγμα, ο κλάδος των υπηρεσιών καθαριότητας, των ταχυμεταφορών. Στο χώρο του εμπορίου τα σωματεία ελέγχονται από την εργοδοσία. Οι αντιπρόσωποι αυτών των σωματείων στο συνέδριο του ΕΚΑ ψήφισαν την παράταξη της ΠΑΣΚΕ και στο συνέδριο της Ομοσπονδίας Ιδιωτικών Υπαλλήλων την παράταξη του Συνασπισμού. Εμείς λέμε ότι είναι η ώρα οι εργαζόμενοι να απεμπλακούν από αυτά τα σωματεία, να τα πετάξουν στα σκουπίδια. Να συγκροτηθούν σωματεία των εργαζομένων, τέτοια που να τους αντιπροσωπεύουν και να τους εξυπηρετούν.

Επίσης, υπάρχουν χιλιάδες επιχειρήσεις στις συνοικίες. Και εκεί πρέπει το ΠΑΜΕ να ρίξει βάρος. Ακόμα να απευθυνθούμε στους χιλιάδες νέους, την αυριανή βάρδια της εργατικής τάξης, που δεν έχουν επαφή με τα συνδικάτα και να τους πούμε ότι μπορούν αρκεί να το θελήσουν.

- Αυτή η αντιπαράθεση που ξεκίνησε με αφορμή τις προτάσεις της κυβέρνησης, κατά τη γνώμη σου από τι θα κριθεί τελικά;

-Θα κριθεί καταρχήν, από τη στάση που θα κρατήσει το συνδικαλιστικό κίνημα. Επίσης, από την ποιότητα και ποσότητα των κινητοποιήσεων που θα ακολουθήσουν. Εδώ θα πρέπει όλοι να αναμετρηθούμε και στο τέλος να βγάλουμε πιο ολοκληρωμένα ένα συμπέρασμα ποιος πήγε με ποιον. Για να δει και ο εργαζόμενος με ποιον θα πάει και ποιον θα αφήσει. Αυτό θα κρίνει όλη αυτή την αντιπαράθεση που εξελίσσεται σήμερα. Αν και θα έλεγα ότι πρόκειται περί σύγκρουσης συμφερόντων.

Από την άποψη αυτή, είναι γνωστή η στάση που κρατάνε μέχρι σήμερα οι δυνάμεις της ΠΑΣΚΕ, της ΔΑΚΕ και της «Αυτόνομης Παρέμβασης». Επομένως, δε νομίζουμε ότι έχουμε να περιμένουμε τίποτα από τη μεριά τους. Θα κριθεί όμως και από τη δική μας στάση, πόσο με επιμονή και υπομονή θα συνεχίσουμε αταλάντευτα και ασυμβίβαστα - το κάνουμε αυτό και νομίζω ότι θα συνεχίσουμε έτσι - μέχρι να καταλάβουν οι εργαζόμενοι ότι μέσα στο κίνημα επικρατούν δύο γραμμές. Η μία γραμμή που λέει «ξεπουλήστε τα όλα πάμε για διακοπές» και η άλλη που λέει «εδώ ούτε βήμα πίσω, απαίτηση για εκπλήρωση των σύγχρονων αναγκών των εργαζομένων»

- Παρ' όλα αυτά, πολλοί συνδικαλιστές ακολουθούν αυτές τις παρατάξεις. Υπάρχει λοιπόν και το ζήτημα τι στάση θα τηρήσει κάθε συνδικαλιστής, ποιες ευθύνες έχει ειδικά τώρα που κρίνονται τα πάντα γύρω από την Κοινωνική Ασφάλιση;

-Οντως, υπάρχουν και οι ευθύνες του κάθε συνδικαλιστή πέρα από τις συλλογικές ευθύνες των παρατάξεων. Εμείς να πούμε ότι δε βάζουμε στο ίδιο τσουβάλι τις ηγεσίες και τα κόμματα εκείνα που στήριξαν αυτές τις επιλογές, με τους χιλιάδες εργαζόμενους που μπορεί να ψηφίζουν αυτές τις παρατάξεις. Αλλωστε, υπάρχουν μηνύματα και από το συνέδριο του ΕΚΑ, τους Οικοδόμους και αλλού, όπου συνδικαλιστές και απλοί εργαζόμενοι διαφοροποιούνται και καταγγέλλουν ανοιχτά τις ηγεσίες των παρατάξεων αυτών. Πάντως, έχουν και οι ίδιοι ευθύνη και πρέπει να προσπαθήσουν να ξεφύγουν από αυτές τις παρατάξεις.

- Η Παναθηναϊκή Σύσκεψη μπορεί να παίξει έναν τέτοιο ρόλο; Να συσπειρωθούν ευρύτερες δυνάμεις πέρα από αυτές που έχουν ήδη συστρατευτεί με το ΠΑΜΕ;

- Αυτός είναι ο στόχος μας. Γι' αυτό άλλωστε, για τη σύσκεψη έχουμε απευθυνθεί σε έναν κόσμο πέρα από τον κόσμο του ΠΑΜΕ. Εχουμε απευθυνθεί ανοιχτά και βρίσκουμε ανταπόκριση. Γι' αυτό λέμε ότι αυτή η σύσκεψη θα έχει τέτοιο κόσμο, από διάφορους χώρους. Μάλιστα, καλούμε κόσμο που προέρχεται από αυτές τις άλλες παρατάξεις, να έρθει να πάρει το λόγο, να πει τη γνώμη του, να κάνει την κριτική του. Αυτό έχει αξία.

Να πω ένα παράδειγμα. Στο συνέδριο της Ομοσπονδίας Ιδιωτικών Υπαλλήλων είχαμε συνέδρους από την ΠΑΣΚΕ που καταψήφισαν την πρόταση της παράταξής τους να πάρουν μέρος τα εργοδοτικά σωματεία. Αυτό είναι ένα θετικό βήμα, μια ένδειξη ότι μπορεί να απεγκλωβιστεί από τις λογικές των άλλων παρατάξεων, αν εμείς ενεργήσουμε σωστά.

- Φαντάζομαι ότι δε θέλετε να έρθουν απλώς στη σύσκεψη, αλλά να είναι καθημερινά μαζί στον ίδιο αγώνα;

- Ακριβώς. Τους θέλουμε για τη συνέχεια, την οργάνωση των αγώνων, την επιτυχία των αγώνων. Τους θέλουμε καθημερινά στο μετερίζι της δουλιάς γιατί η σύγκρουση με την κυβέρνηση και εργοδοσία για το Ασφαλιστικό δε λήγει εδώ.

- Να γυρίσουμε, κλείνοντας, στις κινητοποιήσεις. Είναι κοινώς παραδεκτό ότι αυτές οι κινητοποιήσεις ξάφνιασαν πολλούς. Αυτό που έκανε ο κόσμος πώς εξηγείται;

- Αυτό που άλλοι λένε «ξάφνιασμα» ή «ξέσπασμα» εμάς δε μας αιφνιδίασε. Γιατί εμείς αποτελούμε το κομμάτι του συνδικαλιστικού κινήματος που είναι καθημερινά στους χώρους δουλιάς, μαζί με τους εργαζόμενους και τα προβλήματά τους. Με την έννοια αυτή εμείς καταλαβαίναμε ότι ο κόσμος αυτός μάζευε όλο το προηγούμενο διάστημα αυτή την αγανάκτηση. Ομως, από δω και πέρα, επειδή θα οξύνονται τα προβλήματα και η επίθεση του κεφαλαίου, θα αναγκάζει έναν κόσμο να μην έχει και άλλη επιλογή. `Η θα παλέψει ή θα κάτσει πίσω.

Το ΠΑΜΕ κρατάει από όλη αυτή τη διαδικασία των κινητοποιήσεων την εμπειρία που απέκτησε. Από την επαφή με τους εργαζόμενους, από τις δυσκολίες. Κρατάει το ότι οι εργαζόμενοι το εμπιστεύτηκαν. Είναι κατανοητό ότι οι χιλιάδες χώροι που απαίτησαν από το ΠΑΜΕ να είναι τα στελέχη του εκεί στη διάρκεια των κινητοποιήσεων, δεν μπορούν να καλυφθούν από μερικές δεκάδες στελέχη του ΠΑΜΕ. Πρέπει, λοιπόν, να ενταχθεί νέος κόσμος και να αποκτήσει αυτή την εμπειρία, για να έχουμε τα αποτελέσματα που θέλουμε στο μέλλον. Γιατί αυτό το άνοιγμα που έγινε απέδειξε ταυτόχρονα ότι μερικά δεκάδες στελέχη του ΠΑΜΕ δεν είναι αρκετά. Πρέπει, δηλαδή, οι εργαζόμενοι, οι φίλοι του να γίνουν το ΠΑΜΕ στη δουλιά και στη γειτονιά.

Πρέπει ο κάθε εργαζόμενος που βλέπει ότι το ΠΑΜΕ είναι η διέξοδος, να πρωτοστατήσει να στηθεί επιτροπή αγώνα σε κάθε χώρο δουλιάς του. Είναι χαρακτηριστικό ότι κατά τη διάρκεια των κινητοποιήσεων ήταν εκατοντάδες τα τηλεφωνήματα, από επιχειρήσεις και εργοστάσια, που μας καλούσανε να πάμε και εκεί. Ομως δε φτάνουμε. Οπως είπα είχαμε και περιπτώσεις που με προτροπή δική μας οι εργαζόμενοι δημιούργησαν και δημιουργούν επιτροπές αγώνα. Αυτό είναι ένα καλό, ελπιδοφόρο μήνυμα.