Απ'αυτό το πρόβλημα, μπορεί να ξετυλίγεται το κουβάρι της πολιτικής του κεφαλαίου, για ένταση της εκμετάλλευσης στην εντός ΟΝΕ πορεία, αλλά και να αναδεικνύονται αντικειμενικά οι δύο δρόμοι εξέλιξης της ελληνικής κοινωνίας, αυτός των μονοπωλίων και αυτός του λαϊκού κοινωνικοπολιτικού μετώπου πάλης για τη λαϊκή εξουσία.

Σε τελευταία ανάλυση, σ' αυτό το μέτωπο συγκρούονται, αντικειμενικά, από τη μια τα συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου, με επιδιώξεις και στόχους που καθορίζονται από την εντός ΟΝΕ πορεία της Ελλάδας της πλουτοκρατίας και τον οξύτατο ανταγωνισμό και που τα προωθεί η πολιτική των αντιδραστικών μεταρρυθμίσεων σε βάρος της συντριπτικά μεγάλης πλειοψηφίας του λαού. Ηταν χαρακτηριστική απ'αυτή την άποψη η πρόσφατη συνέλευση του ΣΕΒ, που απαίτησε επιτάχυνση των αναδιαρθρώσεων. Και από την άλλη τα συμφέροντα της εργατικής τάξης και των άλλων λαϊκών στρωμάτων, στη δοσμένη στιγμή για την Κοινωνική Ασφάλιση, αλλά αντικειμενικά για το σύνολο των σε βάρος τους αναδιαρθρώσεων.

Βεβαίως το γεγονός ότι το εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα, το κίνημα των μικροαστικών στρωμάτων διεκδικεί δημόσια καθολική υποχρεωτική Κοινωνική Ασφάλιση για την εργατική, τη λαϊκή οικογένεια με βάση τις σύγχρονες ανάγκες, σημαίνει ότι απαιτεί αλλαγή πολιτικής από την κυβέρνηση στο συγκεκριμένο πρόβλημα, προς όφελος των λαϊκών στρωμάτων και σε βάρος του μεγάλου κεφαλαίου. Το ζητούμενο είναι η ικανότητά του να την επιβάλει και σε ποιο βαθμό. Ανεξάρτητα απ' αυτό, αυτή η ταξική σύγκρουση είναι σκληρή και πάντως οι αγώνες θα διαμορφώνουν συσχετισμό που θα βάζει εμπόδια στην κυβέρνηση.

Αλλά δε φτάνει αυτό, πολύ περισσότερο που πράγματι ένας αγώνας δε φτάνει για να λύσει μια κι έξω ένα πρόβλημα. Οι αγώνες θα συνεχιστούν. Και σ'αυτούς τους αγώνες, η λύση του προβλήματος της ασφάλισης πρέπει να συνδυάζεται ακόμη πιο αποφασιστικά με την ανάδειξη του πολιτικού προβλήματος της χώρας, το ότι συγκρούονται δυο πολιτικές, αλλά και με τη διέξοδο για το λαό. Να συνδέεται η πάλη για να λυθεί το πρόβλημα της ασφάλισης, με τις προϋποθέσεις για την οριστική λύση του, που σημαίνει ότι πρέπει να αλλάξει η σημερινή πολιτική. Και αυτό να γίνεται πεποίθηση της εργατικής τάξης, των άλλων λαϊκών στρωμάτων.

Βοηθά η συγκυρία για τη συνειδητοποίηση αυτού του ζητήματος, αφού η συμμετοχή στους αγώνες ανεβάζει την οργανωτική και πολιτική πείρα, βοηθά στη γενίκευσή της, συμβάλλει στη συνειδητοποίηση των ταξικών αντιθέσεων και συμφερόντων στο πολιτικό επίπεδο.

Βεβαίως η αναγκαιότητα πολιτικοποίησης των αγώνων είναι στοιχείο που πρέπει να ενισχύεται γιατί συμβάλλει στην αποτελεσματικότητά τους. Αλλά αυτό απαιτεί ένταση της οργανωμένης στοχοπροσηλωμένης δράσης από τους κομμουνιστές, σε συνδυασμό με το στέριωμα ορισμένων χαρακτηριστικών αυτών των κινητοποιήσεων, αλλά και την προετοιμασία για ακόμη πιο μεγάλους αγώνες τόσο στο μέτωπο της ασφάλισης, όσο και για άλλα μέτωπα που αντικειμενικά θα οδηγήσουν σε αγώνες.

Αλλωστε, η δράση των κομμουνιστών μέσα στους αγώνες για τη διεκδίκηση των λαϊκών δικαιωμάτων δεν μπορεί να τελειώνει στην επιτυχή έκβαση ενός τέτοιου αγώνα. Αλλά να κάνει βήματα, άλματα αν είναι δυνατό, σε σχέση με προηγούμενες φάσεις της ταξικής πάλης, στην ολοένα και μεγαλύτερη αποσαφήνιση στις λαϊκές συνειδήσεις της πραγματικής διαχωριστικής γραμμής στο πολιτικό επίπεδο. Αυτό σημαίνει να εξασφαλίζεται η συσπείρωση ολοένα και μεγαλύτερων κοινωνικών δυνάμεων στην πολιτική του λαϊκού μετώπου πάλης.

Καθοριστικός, επομένως, είναι ο ρόλος του ΚΚΕ, που με τη συνειδητή δράση των στελεχών και των μελών του απευθύνεται στα τμήματα της εργατικής τάξης και των άλλων λαϊκών στρωμάτων που συμμετείχαν στις κινητοποιήσεις, προκειμένου να συμβάλει ώστε να γίνονται ακόμη πιο ετοιμοπόλεμα για τη συνέχεια της ταξικής πάλης. Να οργανώνουν επιτροπές αγώνα στους τόπους δουλιάς, στα σωματεία, παντού όπου μπορούν να ανεβάζουν τη συμμετοχή στις συνδικαλιστικές οργανώσεις, να τις μαζικοποιούν με νέα μέλη, να πλαταίνει η συμμετοχή στην πάλη. Να οργανώνονται ώστε η πρωτοβουλία και η λαϊκή αυτενέργεια να επιδρούν πιο αποφασιστικά στην αλλαγή του συσχετισμού, συμβάλλοντας στην υπόθεση της συγκρότησης του λαϊκού κοινωνικοπολιτικού μετώπου πάλης. Να συσπειρώνονται στην πολιτική του ΚΚΕ, να το ενισχύσουν πολιτικά, οργανωτικά, ενισχύοντας την ενότητα δράσης της εργατικής τάξης και στο πολιτικό επίπεδο. Αντικειμενικά η πολύπλευρη ενίσχυση του ΚΚΕ, ως ένα από τα πιο σημαντικά στοιχεία του αγώνα, πολλαπλασιάζει τη δύναμη της ταξικής πάλης, σ' όλα τα επίπεδα. Πολλαπλασιάζει την αποτελεσματικότητά της. Αρα ενισχύει τη λαϊκή δράση στις διεκδικήσεις της, αλλά και στην προοπτική της συγκρότησης του κοινωνικοπολιτικού μετώπου, ως αντίπαλου δέους στην πλουτοκρατία, στα κόμματά της, ενώ απομονώνει οππορτουνιστές τύπου ΣΥΝ, που στην πραγματικότητα υπονομεύουν τα λαϊκά συμφέροντα.

Αναπόσπαστο στοιχείο, το καλύτερο εφόδιο, στη δράση κάθε στελέχους, κάθε μέλους του Κόμματος, γι' αυτή τη σύνθετη δραστηριότητα είναι ο «Ριζοσπάστης». Η μελέτη του καθημερινά, η αξιοποίησή του για την προπαγανδιστική ιδεολογικοπολιτική διαφώτιση των εργατών και των άλλων λαϊκών δυνάμεων, η διάδοσή του, αποτελούν ουσιαστικές προϋποθέσεις ώστε η δουλιά αυτή να στέφεται με επιτυχία.