Σε ανοιχτή περιφερειακή σύσκεψη με θέμα την Κοινωνική Ασφάλιση, καλεί η Γραμματεία Θεσσαλονίκης του ΠΑΜΕ, την Τετάρτη 6 Ιούνη και ώρα 6 μ.μ. στη μεγάλη αίθουσα του Εργατικού Κέντρου Θεσσαλονίκης. Στο ανοιχτό κάλεσμα της Γραμματείας, που απευθύνεται σε όλα τα συνδικάτα, σωματεία, επιτροπές αγώνα και όλους τους εργαζόμενους, θα συζητηθούν τα συμπεράσματα από την πρόσφατη μεγαλειώδη λαϊκή κινητοποίηση για το Ασφαλιστικό και κυρίως ο σχεδιασμός και η οργάνωση για την αγωνιστική συνέχεια μέχρι την τελική νίκη.

«Την ώρα που όλες οι πλευρές - δυστυχώς και οι ηγεσίες των μεγάλων συνδικαλιστικών οργανώσεων (ΓΣΕΕ, ΑΔΕΔΥ, Ομοσπονδίες) - προετοιμάζονται για κοινωνικό διάλογο - παγίδα», επισημαίνεται στο σχετικό κάλεσμα, «κάθε εργαζόμενος πρέπει να κατανοεί ότι προς όφελός του λύση, στις εργασιακές σχέσεις και το Ασφαλιστικό, είναι μόνο η ρήξη με την πολιτική της ΕΕ. Την ίδια ώρα, η κυβέρνηση καταθέτει νέο "τρομονόμο" και νόμο κατά των διαδηλώσεων, με στόχο να τον στρέψει κατά των κινητοποιήσεων των εργαζομένων».

Η Γραμματεία, αναφερόμενη στο «ιστορικό» της επίθεσης κατά της Κοινωνικής Ασφάλισης, σημειώνει ότι αυτή ξεκινάει στις αρχές της δεκαετίας του '90 «με το πιστοποιητικό γέννησης της ΕΕ (Συνθήκη Μάαστριχτ). Μέσα στους πανηγυρισμούς των Ευρώπληκτων πολιτικών δυνάμεων, ψηφίζονται οι αντιασφαλιστικοί νόμοι της ΝΔ. Οι ταξικές συνδικαλιστικές δυνάμεις κρούουν τον "κώδωνα του κινδύνου", ανοίγοντας τη συζήτηση για την Ασφάλιση».

Από την ίδρυσή του το ΠΑΜΕ μέχρι και τον Απρίλη του 2001, σημειώνει η Γραμματεία, επανειλημμένα προτείνει: Ενημέρωση των εργαζομένων και οργάνωση της αντίστασής τους μπροστά στην ανατροπή. Μετά την απόρριψη των προτάσεών του από τις συνδικαλιστικές δυνάμεις του συμβιβασμού με το μονόδρομο της ΟΝΕ, οργανώνει συνεχείς κινητοποιήσεις. Ετσι, στις 26 Απρίλη και μετά τις εξαγγελίες Σημίτη - Γιαννίτση, η κοινωνία ξεσηκώνεται στη μεγαλύτερη κινητοποίηση της μεταπολίτευσης. Η πολύχρονη δουλιά των ταξικών συνδικαλιστικών δυνάμεων βγάζει καρπούς. Η κυβέρνηση «παγώνει» τα μέτρα. Στις 17 Μάη, έρχεται η δεύτερη απάντηση των εργαζομένων. Δεν υποχωρούν, δεν παγιδεύονται σε «κοινωνικούς διαλόγους». Δεν αμύνονται μόνο για ελάχιστα - κεκτημένα, αλλά διεκδικούν νέες κατακτήσεις στις εργασιακές σχέσεις και την Ασφάλιση.