Associated Press

Ο Τζ. Μπους ενώ διατυπώνει το «όραμά» του για τη λεγόμενη «Αντιπυραυλική Αμυνα»

Ακολούθησαν σοβαρές προσπάθειες και υπογράφηκαν και άλλες συμφωνίες για έλεγχο και περιορισμό των πυρηνικών κεφαλών, για τη μη διάδοση των όπλων αυτών, για την απαγόρευση των πυρηνικών δοκιμών. Ο ψυχρός πόλεμος συνεχιζόταν, οι εξοπλισμοί το ίδιο, αλλά κάποια λογική επικρατούσε στα πυρηνικά. Η κάθε πλευρά διέθετε πάνω από δέκα χιλιάδες βλήματα που έφταναν να καταστρέψουν τον πλανήτη όχι μία, αλλά πολλές φορές. Υπολογίστηκε ότι και χίλια πεντακόσια ήταν υπέρ αρκετά, επομένως, από εκεί και πάνω, άνετα μπορούσαν να τα καταστρέψουν. Ετσι προέκυψαν οι συμφωνίες SALT,START κλπ.

Δέκα χρόνια μετά την πρώτη μεγάλη και επιτυχημένη συμφωνία, την ΑΒΜ 1972, ο Ρίγκαν αναγγέλλει για πρώτη φορά τα σχέδια για τον «Πόλεμο των Αστρων», όπως ονομάστηκε η προετοιμαζόμενη στρατιωτικοποίηση του διαστήματος. Με οπτικά συστήματα, που υποτίθεται ότι θα δημιουργούσαν για τις ΗΠΑ και τους συμμάχους τους μια ασπίδα προστασίας από ενδεχόμενες πυραυλικές επιθέσεις των Σοβιετικών. Ανήγγειλε δηλαδή ο Ρίγκαν την πρόθεσή του για μονομερή διάλυση της συνθήκης ΑΒΜ '72.

Οπως έπρεπε να είναι αναμενόμενο, οι αντιδράσεις ήταν τέτοιες που οι Αμερικανοί ιθύνοντες πήραν πίσω τις αναγγελίες. Το πρόγραμμα όμως είχε ξεκινήσει, τα κονδύλια διαθέτονταν στην έρευνα του πλέον αξιόπιστου συστήματος και κατά καιρούς μαθαίναμε τις επιτυχίες ή τις αποτυχίες των δοκιμών.

Οι συμφωνίες παρ' όλα αυτά τηρούνταν, τα πυρηνικά λιγόστευαν, οι πυρηνικές δοκιμές είχαν σταματήσει και ο εφιάλτης απομακρυνόταν.

Επέλεξε ο Αμερικανός πρόεδρος για την ανακοίνωση της απόφασής του την ημέρα που οι εργαζόμενοι όλου του κόσμου γιόρταζαν, την Πρωτομαγιά, δηλώνοντας ξεκάθαρα ότι «σήμερα διακόπτουμε με το παρελθόν», αφήνοντας έτσι πίσω συμφωνίες, και συνθήκες, και ελπίδες, που είχαν δημιουργήσει οι μειώσεις των πυρηνικών.

Να θυμηθούμε ότι, είχε προηγηθεί η άρνηση της Αμερικανικής Γερουσίας να επικυρώσει τη συνθήκη για την πλήρη απαγόρευση των πυρηνικών δοκιμών το 1999 επί Κλίντον, παρότι ο τελευταίος είχε εισηγηθεί την έγκρισή της. Ανάλογο δείγμα έχουμε με την άρνηση των ΗΠΑ να μειώσουν τη μόλυνση του περιβάλλοντος, πειθαρχώντας και αυτοί όπως όλα τα άλλα κράτη του κόσμου. Ωμά δηλώνουν ότι δε συμφέρει την οικονομία τους η μείωση εκπομπής ρύπων στην ατμόσφαιρα.

Σημερινή τέλος είδηση δημοσιευμένη στα «ψιλά» την εφημερίδων εξοργίζει και τον πιο ανεκτικό αναγνώστη. Οι ΗΠΑ δεν προτίθενται να συνυπογράψουν τη συνθήκη του 1972 που αφορά την κατάργηση των χημικών και βιολογικών όπλων. Δεν επεκτεινόμαστε στο κείμενο αυτό τώρα για το πολύ σοβαρό ζήτημα των βιομηχανικών όπλων. Σημειώνουμε μόνο ότι με καμιά απολύτως λογική δε γίνεται αντιληπτό πώς οι άνθρωποι αυτοί δεν υπογράφουν τέτοια συμφωνία.

Με την ίδια λογική βαφτίζουν κράτη, ανθρώπους, μειονότητες, αλλά και έθνη ολόκληρα ολόκληρα ως «τρομοκράτες». Τους φορτώνουν και δυνατότητες που μόνο οι ίδιοι, οι Ρώσοι και οι Κινέζοι διαθέτουν στον τομέα των οπλικών συστημάτων και των πυρηνικών όπλων.

Ετσι δικαιολογούν την ανάγκη να προστατέψουν τη Νέα Υόρκη από τους πυραύλους του Καντάφι, αλλά και τους συμμάχους τους δήθεν από κάθε τρομοκράτη.

Θα πρέπει όμως να δούμε τους πραγματικούς λόγους που ωθούν τους αποφασίζοντες στις ΗΠΑ, να προχωρήσουν ανοιχτά στον ενταφιασμό της διαδικασίας μειώσεως των πυρηνικών, δηλαδή στην ακύρωση της ΑΒΜ του 1972.

Χωρίς πολλές λεπτομέρειες νομίζουμε ότι είναι οι ακόλουθοι:

-- Η αντιμετώπιση της διαφαινόμενης ύφεσης στην αμερικανική οικονομία. Εφόσον εκτιμάται ότι με «ατμομηχανή» τη βαριά πολεμική βιομηχανία, που θα λειτουργήσει για ένα τέτοιο σύστημα, θα συρθεί και η υπόλοιπη οικονομία στην ανάπτυξη. Εννοείται ότι η ανάπτυξη αυτών των οπλικών συστημάτων θα επιβληθεί με το αζημίωτο στους συμμάχους των ΗΠΑ, που θα «πληρώσουν και τη νύφη». Μιλάμε για εξοπλισμούς που θα εγκαθίστανται και θα πληρώνονται από τους «προστατευόμενους».

-- Η ίδρυση νέων βάσεων, όπου κριθεί απαραίτητο από τη σχεδίαση του συστήματος, αλλά κύρια από την ανάγκη παρουσίας όπλων και δυνάμεων στα μέρη, που στρατηγικά βολεύει τη Νέα Τάξη.

-- Η παγκόσμια κυριαρχία με απροκάλυπτο, αδιαμφισβήτητο και έμπρακτο τρόπο.

Να θυμηθούμε στο σημείο αυτό τη λειτουργία του συστήματος ECHELON, με το οποίο παρακολουθούν σε παγκόσμια κλίμακα όλες τις επικοινωνίες (φαξ, τηλέφωνα -σταθερά, κινητά, ασύρματα, ενσύρματα- ηλεκτρονικό ταχυδρομείο και, γιατί όχι, συζητήσεις σε κλειστούς και ανοιχτούς χώρους κλπ).

-- Στα πλαίσια της παγκόσμιας κυριαρχίας, η εξουδετέρωση, υποβάθμιση και υποχρέωση σε εξάρτηση των οικονομιών των σημερινών και αυριανών πιθανών αντιπάλων. Οπως είναι ή εκτιμάται πως θα γίνουν η Κίνα, καταρχήν και η Ρωσία, η Ευρωπαϊκή Ενωση αύριο και γιατί όχι η Ινδία αργότερα (το «Βήμα» στις 20/5 σε αναδημοσιευμένο άρθρο αναφέρει ότι, ο τέως αρχηγός της CIA, Τζέιμς Γούλσεϊ, ανησυχεί ο άνθρωπος, διότι μετά τον τερματισμό του Ψυχρού Πολέμου η Ρωσία και η Κίνα έχουν καταστεί πιο εθνικιστικοί και επιθετικοί. Και με την «ασπίδα» θα τις ηρεμίσουν).

-- Η αποδοχή από όλους, θέλουν δε θέλουν, πως είναι οι μόνοι που, όταν το επιβάλλει το συμφέρον τους, έχουν το δικαίωμα να ακυρώνουν συνθήκες ή συμφωνίες που έχουν στο παρελθόν υπογράψει.

Και η ενημέρωση προχώρησε στη Γαλλία, όπου ο αντίστοιχος αξιωματούχος κατανοώντας τον πόνο του Μπους δήλωνε, πως «δεν μπορεί κανείς να απορρίπτει τις ανησυχίες των Αμερικανών». Και δεν άκουσε να τρίζουν το κόκαλα του Ντε Γκολ.

Οι Ολλανδοί, πονηρά σκεπτόμενοι, συμφώνησαν ασμένως, καθόσον σκέφτηκαν ως έμποροι, πως κάτι θα εισπράξουν από κατασκευές κλπ. Οι Δανοί όμως αντέδρασαν. Και οι Γερμανοί το ίδιο. Οι τελευταίοι έχουν αρχίσει να συμπεριφέρονται ως οικοδεσπότες στην Ευρώπη, ακόμα και στους Ευρωπαίους. Πιστεύουν φαίνεται πως ό,τι δεν κατάφεραν με τις «φιλότιμες» προσπάθειες τον περασμένο αιώνα, θα το πετύχουν τώρα. Βοηθούμενοι μάλιστα από άλλους, ενθουσιασμένους επίσης Ευρωπαίους, μερικοί από τους οποίους αυτοβαφτίζονται και «σοσιαλιστές».

Από την άλλη πλευρά οι Νότιοκορεάτες ηγέτες «δεν εμφανίζονται ενθουσιασμένοι, ενώ οι Κινέζοι καθαρά και ξάστερα δήλωσαν στους απεσταλμένους του Μπους πως «ένα νέου τύπου βέλος υποχρεώνει τον αντίπαλο να ανακαλύψει μία νέα ασπίδα».

Οι Ρώσοι στις αρχές του χρόνου πήγαν στο ΝΑΤΟ και με κάθε σοβαρότητα τους πρότειναν «ένα μικρό κινητό σύστημα που προστατεύει τις ευρωπαϊκές, αλλά όχι και τις αμερικανικές πόλεις» («Καθημερινή» 6/5) και οι Ευρωπαίοι στεναχωρημένοι το απέρριψαν. Ο Πούτιν λίγο μετά δηλώνει, σχετικά με την ομιλία του Μπους επί της αμυντικής πολιτικής, πως είναι «καλή βάση για διάλογο» («Ριζοσπάστης» 5 Μάη). Αργότερα οι Ρώσοι υποδέχονται ψυχρά τους υφυπουργούς Εξωτερικών του Μπους και ο δημοσιογράφος διαμαρτύρεται. «Μα θεωρούν ότι είμαστε τόσο αφελείς!» («Βήμα» 20 Μάη).

Το Τόκιο έδειξε κατανόηση. Η Αυστραλία είναι ενθουσιασμένη. Η Ταϊβάν δε σχολίασε το ζήτημα, ενώ η Νέα Ζηλανδία επέκρινε τις προτάσεις Μπους («Ελευθεροτυπία» 3/5), αλλά ποιος τους πιστεύει; Και οι δικοί μας, τι κάνουν; Αναρωτιέται κανείς. Σύμφωνα με το «Βήμα» (20/5) «η Αθήνα ζήτησε, προτού ληφθούν οι αποφάσεις, να υπάρξουν συζητήσεις όχι μόνο με τους συμμάχους των ΗΠΑ, αλλά και με τη Μόσχα και την Κίνα, άποψη την οποία απορρίπτουν οι Αμερικανοί». Τόσο πολύ στύλωσαν τα πόδια οι κυβερνήτες μας, άρα εμείς πρέπει να αισθανόμαστε εθνικά υπερήφανοι.

Για τους Τούρκους δεν υπάρχει πρόβλημα. Συμφωνούν, διότι κινδυνεύει το 75% του εδάφους τους που το σημαδεύουν οι συριακοί, οι ιρακινοί και περσικοί πύραυλοι («Ημερησία» 8/5).

Ως επιστέγασμα όσων πληροφοριών μπόρεσαν να χωρέσουν σ' αυτό το κείμενο, εκείνο που κάνει καθαρές τις προθέσεις των Αμερικανών από τη δική τους πλευρά είναι η κρυστάλλινης διαύγειας δήλωση του υπουργού Αμυνας Ντόναλντ Ράμσφελτ. «Οι ΗΠΑ βασίζονται περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη χώρα στο Διάστημα, για να διασφαλίσουν την άμυνά τους και την ευημερία τους».

Να αναρωτηθούμε εμείς, γιατί πριν πενήντα χρόνια ο πρόεδρος Αϊζενχάουερ είχε πει ότι «η Αμερική ποτέ δε θα μεταβάλει το Διάστημα σε οπλοστάσιο». Ας μην είμαστε αφελείς. Το θέμα είναι πολύ σοβαρό για φιλολογικού τύπου κορόνες. Αυτοί τους προέδρους τους όχι μόνο τους εξευτελίζουν, αλλά και τους σκοτώνουν όταν τους συμφέρει.

Εμείς πρέπει να ενημερωνόμαστε, να επαγρυπνούμε, να αγωνιζόμαστε. Αυτό το τρομακτικό σχέδιο δεν πρέπει να περάσει.

Associated Press

Τηλεοπτική εμφάνιση του Σ. Μπερλουσκόνι

- Πολύ ευχαρίστως, και η απάντησή μου θα έχει δύο σκέλη. Κατ' αρχήν εκτιμούμε ως πολύ κακό το γεγονός ότι η Δεξιά κέρδισε τις εκλογές, όμως πιστεύουμε ότι η Δεξιά κατάφερε να κερδίσει αυτές τις εκλογές, γιατί εδραίωσε όχι μόνο μία εκλογική συμμαχία, αλλά μία συμμαχία που κατάφερε να συσπειρώσει πολιτικές δυνάμεις γύρω από μία στρατηγική νεοφιλελεύθερη σε οικονομικό και κοινωνικό επίπεδο και λαϊκίστική σε πολιτικό επίπεδο. Αυτή είναι η ουσία της συμμαχίας μεταξύ του Μπερλουσκόνι και των εταίρων του. Αυτή η Δεξιά θα προσπαθήσει να επανεξετάσει όλες τις σημαντικές κατακτήσεις και τα δικαιώματα των εργαζομένων, καθώς και ζητήματα που αφορούν τις δημόσιες επιχειρήσεις και την οικονομία. Και θα προσπαθήσει να το πετύχει, προχωρώντας σε απατηλούς, δημαγωγικούς χειρισμούς στα μεγάλα κοινωνικά προβλήματα όπως η ανεργία και οι συντάξεις. Συνεπώς, αυτή η Δεξιά είναι πολύ επικίνδυνη και εμείς πιστεύουμε ότι, απέναντι σε αυτήν τη Δεξιά θα πρέπει να οργανωθεί μία πολύ σκληρή αντιπολίτευση, που θα είναι ικανή να οικοδομήσει μία εναλλακτική στρατηγική στην κοινωνικοοικονομική πολιτική, καθώς και όσον αφορά τις θεσμικές μεταρρυθμίσεις που αυτή η Δεξιά έχει στο νου της και που επίσης σκοπεύει να προωθήσει, με πρώτη το θεσμό της προεδρικής δημοκρατίας.

Associated Press

Από την καταμέτρηση των ψήφων

Οσον αφορά το δικό μας εκλογικό αποτέλεσμα, του Κόμματος της Κομμουνιστικής Επανίδρυσης, το εκτιμούμε καλό, γιατί είχαμε αύξηση ψήφων κατά 600.000, δηλαδή από 1.300.000 ψήφους στις τελευταίες εκλογές, λάβαμε 1.900.000 φέτος. Και φυσικά αυτό για μας είναι πολύ σημαντικό πρώτα απ' όλα γιατί αυτοί ήταν ψήφοι που κερδήθηκαν σε ένα πολύ οξυμένο διπολικό κλίμα, όπου εμάς μας είχαν εντελώς αποκλείσει από την τηλεόραση και τα άλλα ΜΜΕ, ωστόσο δεν κατάφεραν να μας πτοήσουν και εδώ είναι η Κομμουνιστική Επανίδρυση, η οποία έχει μία στρατηγική και την προτείνει στη μετριοπαθή Αριστερά, η οποία θα πρέπει να σκεφθεί την πολιτική μας πρόταση.

- Γνωρίζουμε ότι με αφορμή τη συνάντηση κορυφής της G-7, που θα πραγματοποιηθεί στη Γένοβα στις 21 Ιουλίου, προετοιμάζονται μαζικές κινητοποιήσεις, όπως στο Σιάτλ, Πράγα κλπ., στα πλαίσια μίας πρωτοβουλίας με την επωνυμία «Genoa 2001» και το Κόμμα σας δραστηριοποιείται σε αυτήν την κατεύθυνση. Ποια είναι, κατά τη γνώμη σας, η σημασία αυτής της πρωτοβουλίας;

- Στην Ιταλία, στη Γένοβα θα έχουμε μία βδομάδα μεγάλων κινητοποιήσεων όπου θα συμμετάσχουν εκατοντάδες χιλιάδες άτομα από την Ιταλία, από την Ευρώπη και από ολόκληρο τον κόσμο. Εμείς νομίζουμε ότι αυτό το κίνημα που εδώ στην Ιταλία το ονομάζουμε «ο λαός του Σιάτλ» είναι η συγκεκριμένη μορφή της αντικαπιταλιστικής κινητοποίησης σήμερα. Τελικά, έχουμε ένα σημείο συνάντησης διαμαρτυρίας και πρότασης που είναι παγκόσμιο. Εμείς, λοιπόν, πιστεύουμε πως ένα κομμουνιστικό κόμμα, όπως είμαστε εμείς, θα πρέπει να βρίσκεται μέσα σε αυτό το κίνημα, γεγονός που αποτελεί ένα βασικό σημείο της πολιτικής μας στρατηγικής. Ο καπιταλισμός παράγει νέες αντιθέσεις και εμείς πιστεύουμε ότι πρέπει να προχωρήσουμε στην επανίδρυση της πολιτικής μας σκέψης, της πολιτικής μας πρακτικής, σύμφωνα με αυτές τις αντιθέσεις και σύμφωνα με τη διεθνή διάσταση αυτού του κινήματος. Γι' αυτό το λόγο προκαλέσαμε τα συνδικάτα και τη μετριοπαθή Αριστερά να πάρουν θέση και αποφάσεις όσον αφορά τις κινητοποιήσεις στη Γένοβα. Γιατί, αυτό αξίζει να ειπωθεί, αυτές τις μέρες ένα μέρος του Κόμματος των Δημοκρατών της Αριστεράς και ένα μέρος του πνευματικού κόσμου που έχει σχέση με την Κεντροαριστερά μας επιτίθενται και από την άλλη πλευρά άλλοι του Κόμματος των Δημοκρατών της Αριστεράς προτείνουν τη δημιουργία μιας μοναδικής Αριστεράς, δηλαδή και στις δυο περιπτώσεις αποφεύγουν την ουσία που είναι: τι πιστεύουμε και τι κάνουμε όσον αφορά την καπιταλιστική παγκοσμιοποίηση. Αυτοί, λοιπόν, που μας επιτίθενται δεν καταλαβαίνουν, ή κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν, ότι οι διαφορές μεταξύ μας δε θα δικαιολογούσαν καμία συμμαχία, μια και ο Ντ'Αλέμα ήταν υπέρ του πολέμου ή σωστότερα έκανε τον πόλεμο στη Γιουγκοσλαβία, συμμετείχε σ' αυτόν, προχώρησε σε νεοφιλελεύθερες οικονομικές πολιτικές, ενίσχυσε την ιδιωτική εκπαίδευση, ενώ εμείς θα είχαμε κάνει ακριβώς το αντίθετο. Από την άλλη πλευρά, αυτοί που θέλουν να συζητήσουν μαζί μας προτείνουν ένα πεδίο συζήτησης που είναι απλά φόρμουλες οργανωτικές, κενές από οποιοδήποτε περιεχόμενο. Η Κεντροαριστερά έχασε τις εκλογές, έχασε την εξουσία και στο μόνο που αφιερώνεται είναι να συζητά για τη δημιουργία μιας μοναδικής ομάδας ή δυο ή τριών ομάδων στη Βουλή ή αν θα πρέπει να τις ομοσπονδιοποιήσουν, αλλά δε συζητά για το λόγο που έχασε τις εκλογές ή αν θα πρέπει να αλλάξει την πολιτική της. Εμείς θα συνεχίσουμε να προτείνουμε μία πολιτική συζήτηση, εμείς πιστεύουμε ότι πρέπει να γίνει μία αριστερή εναλλακτική πρόταση. Και αν τα πράγματα δρομολογηθούν προς αυτή την κατεύθυνση, θα μπορεί να γίνει διάλογος μεταξύ μιας ριζοσπαστικής και κομμουνιστικής Αριστεράς, όπως είμαστε εμείς, και μιας μετριοπαθούς Αριστεράς, όπως είναι αυτοί. Και τονίζω ότι αυτός ο διάλογος θα μπορεί να πραγματοποιηθεί μόνο εφόσον θα γίνει αυτή η πολιτική συζήτηση, γιατί εμάς δε μας ενδιαφέρει να συζητάμε για οργανωτικές φόρμουλες, που είναι απλά και μόνο ένας τρόπος αποφυγής των προβλημάτων.