Στην πρώτη του συλλογή διηγημάτων (1906), ο γνωστός πρωτοπόρος κομμουνιστής πεζογράφος Κώστας Παρορίτης παρουσιάζει ανάγλυφα και με θαυμαστή λιτότητα τη ζωή των λαϊκών στρωμάτων στην ελληνική επαρχία στις αρχές του προηγούμενου αιώνα. Αγρότες, εργάτες, μικροϋπάλληλοι και μικροαστοί αποτελούν τους ήρωές του. Και απέναντί τους τα βασικά κοινωνικά προβλήματα της εποχής, η ανεργία και οι απάνθρωπες απολύσεις, η πορνεία, η κάθε είδους εκμετάλλευση και η τοκογλυφία, η φυματίωση, οι μικροαστικές αντιλήψεις και η θρησκοληψία. Και, παράλληλα, αμυδρά ακόμη, τα όνειρα για έναν καλύτερο και δικαιότερο κόσμο.
Η δεύτερη συλλογή διηγημάτων του Κ. Παρορίτη (1907), με ήρωες και πάλι απλούς ανθρώπους του λαού, αγωνιστές της καθημερινής ζωής. Μικρά δράματα βασανισμένων ανθρώπων αλλά και κοινωνική κριτική πολύ πιο έντονη και μηνύματα πιο ξεκάθαρα για καλύτερη και πιο ανθρώπινη ζωή. Ρεαλισμός, ζωντάνια και παραστατικότητα, στιβαρή γλώσσα και λιτό ύφος αποτελούν τα βασικά χαρακτηριστικά της τέχνης του συγγραφέα και συνδυάζονται με την ανθρωπιά και την καλοσύνη.
Με κεντρικό σημείο τον «Κόκκινο Τράγο», ένα μικρό καφενεδάκι στους πρόποδες της Ακρόπολης, όπου συγκεντρώνεται μια ομάδα σοσιαλιστών, ο Παρορίτης μάς παρουσιάζει την Αθήνα στη διάρκεια των «Νοεμβριανών» του 1916, του περίφημου «Διχασμού». Παρακολουθούμε από τη μία τον πόλεμο που έχει ξεκινήσει στην υπόλοιπη Ευρώπη και αγγίζει πια και την Ελλάδα, με τις συγκρούσεις βασιλικών και βενιζελικών και την επέμβαση των «συμμάχων», κι από την άλλη την κατάσταση του σοσιαλιστικού κινήματος στη χώρα μας, που προσπαθεί να χαράξει τη σωστή γραμμή απέναντι στον πόλεμο, ένα αιματοκύλισμα για τα συμφέροντα της αστικής τάξης. Παράλληλα, στον μεγάλο πίνακα του συγγραφέα ζωγραφίζονται όλα τα γνωστά προβλήματα της εποχής: Η πείνα και η ανέχεια των λαϊκών στρωμάτων, η πορνεία, η φυματίωση, η θρησκοληψία, οι διώξεις των σοσιαλιστών, τα παιχνίδια των αστών πολιτικών και ο αμοραλισμός τους. Το έργο είναι αφιερωμένο «Σε όσους πιστεύουνε σε μιαν απολύτρωση».
Εντεκα ιστορίες αντλημένες από τη ζωή των μαχητών του Δημοκρατικού Στρατού. Με αξιοσημείωτη ψυχολογική εμβάθυνση, ο συγγραφέας «ζωγραφίζει» πορτρέτα των αγωνιστών που έρχονται αντιμέτωποι με σωρεία προβλημάτων και εμποδίων: Από την πείνα και το συνεχές κυνήγι των αντιπάλων μέχρι τις λιποταξίες και την τρομοκρατία των παρακρατικών στα χωριά. Παράλληλα, όμως, παρουσιάζει και τις επιτυχίες τους, την ακλόνητη θέληση και την πίστη τους στο δίκιο του αγώνα τους.
Αποτελώντας τρόπον τινά συνέχεια του προηγούμενου έργου, μας προσφέρει μια καινούργια σειρά ιστοριών, από τις τελευταίες μέρες της πάλης του Δημοκρατικού Στρατού. Πρόκειται για μια αποκαλυπτική αποτύπωση της ιδεολογικής και ηθικής ανωτερότητας των μαχητών του λαϊκού στρατού απέναντι στους αντιπάλους τους.
Η «Αντιγόνη» ανέβηκε το 2006 και η υποδοχή της ήταν τόσο θερμή, ώστε, κατ' εξαίρεση για τα δεδομένα του Φεστιβάλ, επαναλήφθηκε και την επόμενη χρονιά, ανοίγοντας το Φεστιβάλ Επιδαύρου 2007. Αυτή η δεύτερη εκδοχή της παράστασης θα παρουσιαστεί από το κανάλι του Φεστιβάλ στο Youtube (Greek Festival) το Σάββατο 25 Απρίλη, από τις 19.00 και για 24 ώρες.
Παίζουν οι ηθοποιοί: Αμαλία Μουτούση, Εύη Σαουλίδου, Λευτέρης Βογιατζής, Δημήτρης Ημελλος, Νίκος Κουρής, Αγλαΐα Παππά, Αλεξία Καλτσίκη, Νικόλας Παπαγιάννης, Ρηνιώ Κυριαζή κά.
Οποιος επιθυμεί μπορεί να παρακολουθήσει το βίντεο στο πόρταλ «902.gr», στην ενότητα του Πολιτισμού. Ο σύνδεσμος: https://www.902.gr/eidisi/politismos/222317/dmitri-shostakovich-jazz-suite-waltz-no-2
Οταν ο ψίθυρος γίνεται κραυγή... Οταν τα δάκρυα πέφτοντας με κρότο γίνονται συνθήματα... Είναι η μουσική των εργατών, των φτωχών, των κολασμένων αυτού του τόπου και κάθε τόπου... Μένουμε Δυνατοί. Δεν μένουμε σιωπηλοί!
Επαιξαν οι μουσικοί: Φλάουτο: Στέφανος Χατζηαναγνώστου. Ομποε: Δημήτρης Σαφαριάν. Κλαρινέτο: Γιάννης Κρητικός. Φαγκότο: Δημήτρης Κουφαλάκος. Κρουστά: Παναγιώτης Ζιάβρας, Φώτης Κόλλιας, Δημήτρης Ζήσης. Πιάνο: Δημήτρης Ανδρονιάδης. Τρομπέτα: Νίκος Σαρρής. Κόρνο: Τάσος Μπακούρης. Τρομπόνι: Σταύρος Κλαβανιδης. Τούμπα: Αντώνης Αργυρόπουλος. 1ο βιολί: Παύλος Παπαναστασάτος. 2ο βιολί: Νίκος Πανάς. Βιόλα: Παύλος Χαρμπαλής. Τσέλο: Στέλλα Τέμπρελη. Κοντραμπάσο: Κώστας Σταυρόπουλος.
Ενορχήστρωση - προσαρμογή: Δημήτρης Ανδρονιάδης.
Μείξη - mastering: Μιχάλης Σκαράκης.
Μονταζ: Κώστας Σταματόπουλος.
Κείμενο: Θαλασσιά Αντωνοπούλου.
Θυμίζουμε ότι από τότε που προέκυψε το θέμα για τα ύψη των κτιρίων γύρω από την Ακρόπολη δόθηκε αναστολή στις οικοδομικές άδειες, για να επανεξεταστεί το θέμα, η οποία έληξε το Μάρτη του 2020. Οπως ανέφερε η υπουργός Πολιτισμού, Λ. Μενδώνη, «τώρα είναι με παράταση της αναστολής - το υπουργείο Περιβάλλοντος νομοθετεί αυτή τη στιγμή, σε συνεργασία με το ΥΠΠΟΑ, για τα ύψη που πρέπει να έχει η περιοχή γύρω από την Ακρόπολη, ανεξαρτήτως του Νέου Οικοδομικού Κανονισμού του 2012».