Σπύρος Καλογηράτος, ΚΟΒ Κυψέλης. Από τον κ. Θεοδωράκη ακούστηκαν τελευταία κάποιες απόψεις του, όπως: «Οτι εάν δεν ήταν ο Ευάγγελος Γιαννόπουλος, ο οποίος... έχει συνδέσει τ' όνομά του με την ανατίναξη της γέφυρας του Γοργοπόταμου, συνεργαζόμενος με τον Αρη και Ζέρβα, ο ελληνικός λαός δε θα μάθαινε τίποτα για το σημαντικό αυτό ιστορικό γεγονός»!

Ο καθένας, βέβαια, μπορεί να διαλέγει τις παρέες του και τους κάθε φορά ιδεολογικούς και πολιτικούς του χώρους. Ομως δεν είναι σωστό να θεωρεί τον εαυτό του το κέντρο της Γης και να έχει την απαίτηση να του το αναγνωρίζουμε όλοι μας.

Εμείς οι αντιστασιακοί και το ΚΚΕ επιβάλαμε στο κατεστημένο, παρά τις απαγορεύσεις, το ξύλο και τους διωγμούς, να καθιερωθούν εκδηλώσεις προς τιμήν της ηρωικής θυσίας των παλικαριών του λαού μας κατά τον απελευθερωτικό αγώνα. Δεκάδες μνημεία στήθηκαν σ' ολόκληρη την Ελλάδα με αγώνες βασανιστικούς και κάθε χρόνο οι αντιστασιακοί της ΠΕΑΕΑ με ποικίλες εκδηλώσεις τιμούν τους αγωνιστές και αγωνίστριες της Εθνικής Αντίστασης και του ΔΣΕ.

Αν ο κ. Θεοδωράκης έχει γυρίσει τις πλάτες στο λαϊκό κίνημα και σεργιανίζει στα μεγάλα σαλόνια με τις παρέες του κ. Γιαννόπουλου, είναι δικαίωμά του. Δεν μπορεί όμως να ρίχνει λάσπη διαστρεβλώνοντας τα γεγονότα και να παρουσιάζεται ότι αγνοεί την ιστορική αλήθεια. Δεν μπορούμε να δικαιολογούμε πάντοτε τις τάχατες παραξενιές του και τον ιδιόμορφο χαρακτήρα του. Υπάρχει πάντοτε συνειδητή επιλογή, συμπεριφορά και ενέργειες. Δεν υπάρχει το ακαταλόγιστο... Κρίμα.

Μιχάλης Χαραλαμπίδης, Θεσσαλονίκη. Πολύ συχνά ο αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος δε χάνει την ευκαιρία να κάνει αντικομμουνισμό. Τελευταία μάλιστα ξεπέρασε τα όρια. Για τα βάσανα και τα εγκλήματα της χύντας έκανε τον ανήξερο όταν ρωτήθηκε, ήταν λέει τότε φοιτητής και δεν είχε ιδέα! Οταν όμως πήγε στη Μόσχα δήλωσε ότι το πρώην «φασιστικό καθεστώς» εγκλημάτησε ενάντια στη χριστιανική θρησκεία. Ενώ λοιπόν στην πατρίδα του δεν ήξερε τι γινόταν επί χούντας, ήξερε όμως καλά τι γινόταν στη Ρωσία. Στο ταξίδι του λοιπόν αυτό στη Μόσχα, θαύμασε τις εκκλησίες, τα μνημεία κτλ. Αυτά όλα όμως δε μας είπε ο κ. Χριστόδουλος πότε έγιναν. Μήπως μέσα σε δέκα χρόνια; Από τότε δηλαδή που στην εξουσία βρίσκονται αυτοί που μπορεί ο αρχιεπίσκοπος να τα «βρίσκει»;

Αφού όμως κάνει πως δε γνωρίζει τίποτα για το «φόνο», πρέπει να μάθει ότι αυτά τα μνημεία και εκκλησίες που θαύμασε τα συντηρούσαν σε άριστη κατάσταση όλοι αυτοί που αυτός ονομάζει «φασίστες». Σ' αυτό το «φασιστικό καθεστώς» δεν υπήρχε πορνεία, ναρκωτικά, έγκλημα, ανεργία, άγχος. Υπήρχε ανώτερη Παιδεία, δουλιά, φτηνή στέγη, κοινωνική ασφάλιση του πολίτη, σύνταξη στα 55 και 60, απασχόληση για τις γυναίκες λιγότερη, για να μπορούν να επιβλέπουν σπίτι και παιδιά. Συνθήκες δηλαδή ζωής πολύ χριστιανικές, σε αντίθεση με τις συνθήκες τις σημερινές, τις νεοταξικές, που θυμίζουν ρωμαϊκή παρακμή.

Οταν το 1961 άρχιζε η λειτουργία του Τμήματος Ιταλικής Γλώσσας και Φιλολογίας στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, ο πρώτος φοιτητής - και μετέπειτα πτυχιούχος - δε θα μπορούσε ποτέ να φανταστεί ότι ακριβώς μετά 40 χρόνια θα ήταν ακόμα ...αδιόριστος και θα μπορούσε άνετα να διεκδικήσει την πρώτη θέση στο βιβλίο των ρεκόρ Γκίνες, σε ό,τι αφορά την Εκπαίδευση στη χώρα μας.

Ο ίδιος Νόμος, που επιτρέπει το διορισμό στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση των πτυχιούχων της αγγλικής, γαλλικής και γερμανικής φιλολογίας, αποκλείει ρατσιστικά το ίδιο δικαίωμα στους πτυχιούχους της Ιταλικής Φιλολογίας. Ενα εξωφρενικό παράδειγμα του αποκλεισμού της γλώσσας αυτής είναι τα «ερωτηματολόγια», που μοιράζει το υπουργείο Παιδείας στα σχολεία για την επιλογή ξένης γλώσσας από τους μαθητές. Σ' αυτά δεν αναφέρονται καθόλου τα ιταλικά, ενώ προτείνονται οι παραπάνω αναφερόμενες γλώσσες. Οταν πολλοί μαθητές διαμαρτυρήθηκαν κάποτε για την απουσία των ιταλικών, τους απάντησαν ότι δεν υπάρχουν καθηγητές για να διδάξουν!

Σήμερα που είναι δεδομένοι οι κάθε είδους δεσμοί της Ελλάδας με τη γειτονική χώρα και τα ελληνικά διδάσκονται σε αρκετά σχολεία της Ιταλίας, «κάποιοι» στη χώρα μας επιμένουν να αγνοούν προκλητικά τις φωνές μας, τις φωνές των πτυχιούχων της Ιταλικής Φιλολογίας για ισότιμη μεταχείριση με πτυχιούχους των άλλων ξενόγλωσσων Φιλολογιών.

Κύριοι, Ευθυμίου, Αρσένη, Σουφλιά και Κοντογιαννόπουλε, τι έχετε να πείτε για όλα αυτά;