• Η μεροληψία της γλώσσας. Δεν υπάρχει αντικειμενική περιγραφή των φαινομένων. Και οι πιο ουδέτεροι προσδιορισμοί μεταφέρουν τις αξιολογικές αποχρώσεις του ατόμου που περιγράφει. Ετσι μπορούμε να αντιστρέψουμε τα γεγονότα - ας πούμε, μια εργατική συγκέντρωση για την Πρωτομαγιά. Η πετυχημένη οργάνωση θεωρείται «φετιχισμός της κομματικής πειθαρχίας», ο συντονισμός της ομάδας γίνεται «έλλειψη ατομικής βούλησης», η συνένωση διαφορετικών ανθρώπων σε έναν κοινό σκοπό δηλώνει ότι «δεν υπάρχουν διαφορετικές ταυτότητες» παρά «μόνο η κομματική». Πήγα τις προάλλες σε μια χορευτική παράσταση. Οι χορεύτριες και οι χορευτές εκτέλεσαν άψογα τη χορογραφία. Εκ των υστέρων σκέφτομαι μήπως πρέπει να θεωρήσω ότι ήταν μέλη του ΚΚΕ!
• Η μεροληψία της κατηγοριοποίησης. Ολα είναι διχοτομημένα, υπάρχει μόνο μαύρο - άσπρο, κανένας χώρος για άλλες αποχρώσεις. Μέλος του ΠΑΜΕ = μέλος του ΚΚΕ = δογματικός νοσταλγός της Κόκκινης Πλατείας. Ομολογώ ότι έχω συμμετάσχει σε αρκετές πολιτικές εκδηλώσεις που οργανώθηκαν με πρωτοβουλία του ΠΑΜΕ. Επίσης, έχω ψηφίσει ΚΚΕ. Αλλά δεν είμαι μέλος του ΚΚΕ. Υπάρχω; Αναρωτιέμαι. Σύμφωνα με τον αρθρογράφο, δεν θα έπρεπε να υπάρχω - λες;
• Η μεροληψία της ομοιότητας. Ολα τα φαινόμενα είναι όμοια με κάποια κριτήρια σύγκρισης, παραλείποντας βολικά το γεγονός ότι είναι διαφορετικά με βάση κάποια άλλα κριτήρια. Ετσι, η Ανάσταση των χριστιανών εξομοιώνεται με την Επανάσταση των κομμουνιστών. Το γεγονός ότι η ανάσταση ανάγεται στη σφαίρα του μεταφυσικού έχει ελάχιστη σημασία για το επιχείρημα. Η Ιστορία δεν έχει καταγράψει τα έργα και τις ημέρες κάποιου που αναστήθηκε, αλλά είναι γεμάτη με επαναστάσεις - τις οποίες, παρεμπιπτόντως, ελάχιστοι είχαν προβλέψει πριν συμβούν.
• Η μεροληψία της μνημονικής διαθεσιμότητας. Τα εντυπωσιακά γεγονότα έχουν ισχυρή δύναμη πειθούς επειδή είναι πιο σπάνια και καλύπτονται με θεαματικό τρόπο από τα μαζικά μέσα. Κάπως έτσι μερικοί καταλήγουν να φοβούνται περισσότερο τα αεροπορικά δυστυχήματα από τα τροχαία. Κάπως έτσι μερικοί καταλήγουν να φοβούνται την «αυθεντική σοβιετική σημειολογία» του ΚΚΕ, σύμφωνα με τον κ. Γιαννακίδη, περισσότερο από την καπιταλιστική ρητορική του συστήματος - κι ας είναι η δεύτερη που σέρνει τον χορό των μνημονίων, των ανισοτήτων, των πολέμων και της προσφυγιάς.
• Η μεροληψία της εμμονικής πεποίθησης. Οσο περισσότερο αποκλίνει η πραγματικότητα μιας Πρωτομαγιάς από τις δεδομένες αντιλήψεις μας, τόσο το χειρότερο για την πραγματικότητα. Ετσι, οι πειθαρχημένοι διαδηλωτές του ΠΑΜΕ είναι στρατιωτάκια. Αν πάλι δεν ήταν πειθαρχημένοι, θα τους κατηγορούσαμε για προκλητική ανευθυνότητα. Οτιδήποτε, προκειμένου να διατηρήσουμε τη γνωστική μας ισορροπία. Είναι κουραστικό μαζί και επικίνδυνο να αμφιβάλλει κανείς για την κοσμοθεωρία του. Αν το κάνει, μπορεί να προκαλέσει αλυσιδωτές αντιδράσεις αυτο-αμφισβήτησης και αβεβαιότητας.

Χαιρετιστήριο μήνυμα προς το Κομμουνιστικό Κόμμα Τουρκίας, για την Εργατική Πρωτομαγιά, απέστειλε ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Δημήτρης Κουτσούμπας, απευθύνοντας χαιρετισμό και στα Τουρκικά.

Μεταξύ άλλων σημειώνει: «Η Εργατική Πρωτομαγιά βρίσκει την εργατική τάξη και το λαό στις δύο γειτονικές χώρες μας, όπως άλλωστε και στο μεγαλύτερο μέρος του πλανήτη μας, να δοκιμάζεται από τις δύσκολες συνθήκες της πανδημίας (...) Η κατάσταση που διαμορφώνεται δείχνει την απανθρωπιά και τη σαπίλα του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής, πάνω σε ένα κρίσιμο ζήτημα, όπως είναι αυτό της Υγείας του λαού. Επιπλέον, πάνω από τα κεφάλια των λαών συσσωρεύονται τα "σύννεφα" τόσο της νέας καπιταλιστικής κρίσης, που θα καλεστούν και πάλι να πληρώσουν οι εργαζόμενοι, όσο και της όξυνσης των αντιθέσεων και των ανταγωνισμών των καπιταλιστών, που εγκυμονούν σοβαρούς κινδύνους για την ειρήνη, μεταξύ άλλων και στο Αιγαίο, στην Ανατολική Μεσόγειο.

Να γιατί την επόμενη περίοδο η εργατική τάξη της Τουρκίας και της Ελλάδας, με μπροστάρηδες τους κομμουνιστές των δύο χωρών, πρέπει να δυναμώσουμε την κοινή μας πάλη ενάντια στις αστικές κυβερνήσεις και την αντιλαϊκή πολιτική, ενάντια στο κεφάλαιο και την εξουσία του, ενάντια στις συμμαχίες τους, όπως είναι το ΝΑΤΟ και η ΕΕ, στους σχεδιασμούς των ΗΠΑ, να καταδικάσουμε μαζικά τους ιμπεριαλιστικούς πολέμους και να αναπτύξουμε την πάλη για τα εργατικά - λαϊκά δικαιώματα και την ανατροπή της καπιταλιστικής βαρβαρότητας, για το σοσιαλισμό που είναι το μέλλον των λαών! Αυτός θα είναι και ο καλύτερος τρόπος για να τιμήσουμε την Εργατική Πρωτομαγιά, τους αλύγιστους της ταξικής πάλης, που έδωσαν και τη ζωή τους για το δίκιο της τάξης τους, για να ανατραπεί το σύστημα της εκμετάλλευσης, της φτώχειας και των πολέμων.

Ζήτω ο προλεταριακός διεθνισμός! Ζήτω η 1η Μάη! Προλετάριοι όλων των χωρών, ενωθείτε!».