Τα συλλαλητήρια που πραγματοποιήθηκαν στους νομούς της Κρήτης στις 20 Μάη αποτέλεσαν τις μαζικότερες κινητοποιήσεις των εργαζομένων στον Επισιτισμό - Τουρισμό τις τελευταίες δεκαετίες. Συνολικά διαδήλωσαν πάνω από 3.000 ξενοδοχοϋπάλληλοι και εργαζόμενοι του Επισιτισμού, ανταποκρινόμενοι στο κάλεσμα των σωματείων του κλάδου. Αντίστοιχα, οι μαζικές πορείες που πραγματοποιήθηκαν προς τα κατά τόπους γραφεία της περιφερειακής αρχής είχαν ζωντάνια, παλμό, συνθήματα.

Τέτοιου μεγέθους κλαδικές κινητοποιήσεις δεν είναι σύνηθες φαινόμενο στην Κρήτη. Εξετάζοντας πώς φτάσαμε σε αυτά, δεν πρέπει να υποτιμήσουμε την ακούραστη προσπάθεια των Σωματείων και των Επιτροπών Αγώνα που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ, μια προσπάθεια που δεν αφορούσε μόνο σε ένα κάλεσμα. Μέσα στην περίοδο της καραντίνας τα ταξικά σωματεία και οι επιτροπές σήκωσαν το μεγάλο βάρος της οργάνωσης, της συλλογικής διαμόρφωσης αιτημάτων, της σύγκρουσης με την εργοδοσία και την κυβέρνηση για πολύ φλέγοντα ζητήματα. Η αγωνιστική και ακούραστη στάση των ταξικών δυνάμεων, το σύνθημα «Οι αγώνες μας δεν μπαίνουν σε αναστολή» που αποτέλεσε οδηγό στη δράση μας, εκτιμήθηκε από ευρύτερο κόσμο, αποτελεί παρακαταθήκη που πλέον αρχίζει να φαίνεται και στην πράξη.

Ταυτόχρονα, κανείς δεν μπορεί να παραβλέψει ότι οι διαθέσεις των εργαζομένων του κλάδου ανέβηκαν απότομα. Σαν να είναι ένα καζάνι που βράζει καιρό και τώρα άνοιξε το καπάκι. Και δεν θα μπορούσε να είναι διαφορετικά: Ζούμε δύο μήνες τώρα μέσα στην αγωνία και την ανασφάλεια. Ορισμένοι «τα φέρνουν βόλτα» με το πενιχρό επίδομα ανεργίας, άλλοι συνάδελφοί μας με το τίποτα, αφού δεν εντάχθηκαν ποτέ στα μέτρα οικονομικής στήριξης. Κάθε συζήτηση ξενοδοχοϋπαλλήλων καταλήγει στα ίδια ερωτήματα: Θα συνεχιστεί το ταμείο ανεργίας ή αυτό ήταν όλο; Θα ανοίξουν ή δεν θα ανοίξουν φέτος τα ξενοδοχεία; Θα μας προσλάβουν πίσω ή όχι; Θα μας δίνουν το μισθό που δικαιούμαστε ή όχι; Αν δουλέψουμε λίγους μήνες ή με μισά ένσημα, πώς θα έχουμε ασφάλιση του χρόνου εγώ και το παιδί μου; Πώς θα πάρω τον χειμώνα ταμείο;

Αυτή η πραγματικά μεγάλη πίεση του κόσμου εκφράστηκε και προς τις πλειοψηφίες των μεγαλύτερων σωματείων ξενοδοχοϋπαλλήλων σε όλους τους νομούς του νησιού, οι οποίες κινούνται στη γραμμή της συνεργασίας με την εργοδοσία και την κυβέρνηση. Ομως, η δράση των ταξικών δυνάμεων κατά το προηγούμενο διάστημα, η πίεση που ασκήσαμε στα ΔΣ και αυτή η γενικευμένη αγανάκτηση των συναδέλφων ανάγκασαν τους εργοδοτικούς συνδικαλιστές να κηρύξουν κλαδικές κινητοποιήσεις. Αυτούς που παραδοσιακά σαμπόταραν τις απεργίες λέγοντας ότι «έχουν φάει τα ψωμιά τους», αυτούς που κρύβουν τις ευθύνες τους για την υποχώρηση του κινήματος «δαχτυλοδείχνοντας» τους εργάτες που τάχα «δεν ενδιαφέρονται να συμμετάσχουν».

Οι ταξικές δυνάμεις του κλάδου, σε συνθήκες μαζικότερης συμμετοχής εργαζομένων στις κινητοποιήσεις που οργανώνονται αυτήν την περίοδο, έχουμε ένα διπλό καθήκον.

Πρώτον, να συναντηθούμε με όλες και όλους που κινητοποιήθηκαν για πρώτη φορά, να τους δώσουμε το χέρι, να αναδείξουμε ότι ο αγώνας απέναντι σε όσα βιώνουν θέλει διάρκεια και αντοχή, ότι μπορούμε οργανωμένοι να αντιπαρατεθούμε «στα ίσα» με κάθε εργοδότη, όσα όπλα και να του έχουν δώσει οι κυβερνήσεις.

Το δεύτερο είναι να αντιπαρατεθούμε στα επιχειρήματα που κρύβουν ποιος είναι ο πραγματικός αντίπαλος. Για ποιο λόγο αυτός μας στερεί το δικαίωμα στη δουλειά, στο εισόδημα, στην επιβίωση των οικογενειών μας, όπως στερεί και συνολικότερα από το λαό το δικαίωμα στην αναψυχή. Το διεκδικητικό πλαίσιο και η ακούραστη δράση των ταξικών δυνάμεων αναδεικνύουν ότι η λειτουργία του Τουρισμού με κριτήριο το κέρδος, ή την ελάχιστη ζημία σε συνθήκες κρίσης, που είναι οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος, είναι αυτή που θα αφήσει χιλιάδες συναδέλφους στην ανεργία και χιλιάδες άλλους με κουτσουρεμένο μισθό και δικαιώματα - λάστιχο! Αυτός είναι ο λόγος που τα λεγόμενα «υγειονομικά πρωτόκολλα» πάνε περίπατο! Αυτά ακριβώς δεν αμφισβητεί ο κυβερνητικός - εργοδοτικός συνδικαλισμός. Γι' αυτό και οι διεκδικήσεις που προβάλλει δεν αγγίζουν την κερδοφορία των ξενοδόχων.

Στις μαζικές κινητοποιήσεις, από τις παρεμβάσεις του εργατοπατερισμού δεν έλειπε φυσικά η αναπαραγωγή επιχειρημάτων της κυβέρνησης και της εργοδοσίας. Μας είπαν ότι οι ξενοδοχοϋπάλληλοι είναι «σε πλεονεκτική θέση», ότι θα εισακουστούν τα δικά μας αιτήματα γιατί ο Τουρισμός είναι η «βαριά βιομηχανία μας», ότι είναι «εθνική υπόθεση» η επανεκκίνησή του. Οτι η κρίση του κορονοϊού πλήττει και τους εργαζόμενους και τους ξενοδόχους και ότι πρέπει να ληφθούν μέτρα και για τις επιχειρήσεις. Οτι όταν περάσει η «υγειονομική κρίση» δεν θα χρειαστεί να ξανακάνουμε θυσίες...

Κυβέρνηση και εργοδοσία μάς καλούν να διαγράψουμε μονομιάς από τη μνήμη μας πώς χτίστηκε όλη αυτή η «βαριά βιομηχανία», πώς προέκυψαν τα 7 συνεχόμενα ρεκόρ κερδοφορίας στον κλάδο. Να ξεχάσουμε ότι είμαστε δυο διαφορετικοί κόσμοι. Να πιστέψουμε ότι οι εργαζόμενοι έχουν κοινά συμφέροντα με τους ξενοδόχους, ότι όσο κερδίζουν οι τελευταίοι τόσο θα καλυτερεύουν οι ζωές όλων.

Θέλουν να ξεχάσουμε ότι μόνο στην Κρήτη πέρσι από τη δουλειά μας το τουριστικό κεφάλαιο τσέπωσε 3,9 δισ. ευρώ και συνολικά στην εξαετία 22 δισ.! Οτι από όλο αυτόν τον πλούτο στους μισθούς κατέληξε μόνο το 5%. Και ότι από αυτό το 5% που πήραμε για κουτσουρεμένους μισθούς, το κράτος φορολογεί και εισπράττει το 95% των εσόδων του για να επιδοτεί ξανά με «ζεστό» χρήμα τους μεγαλοεπιχειρηματίες, όπως κάνει τώρα!

Προσπαθούν να μην αντιληφθούμε ότι ο Τουρισμός δεν είναι καμία «βαριά βιομηχανία». Είναι ένα πανάκριβο εμπόρευμα, τόσο ευάλωτο σε φυσικές καταστροφές, πανδημίες, όσο και στις συνέπειες των ανταγωνισμών, των πολέμων για το ποιος θα κυριαρχήσει στις ζωές όλων των λαών του κόσμου.

Μάταια επιδιώκουν να μην καταλάβουν οι εργαζόμενοι τη βασική αλήθεια που αναδεικνύει το ταξικό εργατικό κίνημα, την αλήθεια που αποτυπώθηκε και στις φετινές εκδηλώσεις του για την Εργατική Πρωτομαγιά: Οτι αυτό που φταίει είναι ο καπιταλιστικός δρόμος ανάπτυξης. Μια ανάπτυξη που βασίζεται δηλαδή αποκλειστικά στο αν θα κερδίσουν οι λίγοι, αν θα κερδίσουν οι αεροπορικές εταιρείες που φέρνουν τους τουρίστες, αν θα κερδίσουν οι tour operators, οι ασφαλιστικές εταιρείες και οι ξενοδόχοι. Αυτή η ανάπτυξη δεν έχει ούτε «σταλιά» χώρο για την αναψυχή και τις διακοπές του λαού, του εργαζόμενου και της οικογένειάς του.

Το παράδειγμα της «Thomas Cook» ήταν ένα πρώτο σημάδι. Η πανδημία έρχεται να επιβεβαιώσει ότι τα πράγματα θα ήταν εντελώς διαφορετικά και για τους εργαζόμενους του κλάδου και συνολικά για το λαό αν οι διακοπές ήταν κατοχυρωμένο δικαίωμα για όλο το λαό και όχι εμπόρευμα, αν τα ξενοδοχεία λειτουργούσαν για την ικανοποίηση αυτής της λαϊκής ανάγκης και όχι με κριτήριο το κέρδος, αν τα δημόσια νοσοκομεία ήταν θωρακισμένα όπως έπρεπε...

Για τους εργαζόμενους και τον υπόλοιπο λαό, ανάπτυξη δεν είναι, από την μία, να ορθώνονται υπερπολυτελή ξενοδοχεία το ένα δίπλα στο άλλο, όπως γίνεται και αυτήν την περίοδο στην Κρήτη και, από την άλλη, εμείς να μην μπορούμε να περάσουμε ούτε απέξω. Να χρειάζεται κάποιος έναν μισθό για να μείνει μια μέρα σε ένα από τα δωμάτιά τους ή ένα μεροκάματο για να καθίσει σε ένα από τα τραπέζια που σερβίρουμε.

Αυτοί που θησαύρισαν όλα αυτά τα χρόνια από αυτήν την ανάπτυξη, οι καπιταλιστές του κλάδου, είναι αυτοί που πρέπει να πληρώσουν και την κρίση τους.

«Τον Απρίλη και το Μάη ο Τουρισμός βρέθηκε στο ναδίρ, ό,τι πετύχουμε φέτος θα είναι κέρδος», ανέφερε στο διάγγελμά του ο Κυρ. Μητσοτάκης.

Με την παραπάνω φράση, η κυβέρνηση δίνει σινιάλο στους εργοδότες στη φετινή σεζόν να ισοπεδώσουν κάθε εργασιακό κεκτημένο δικαίωμα: Πρώτα από όλα να στραπατσάρουν τις κλαδικές μας Συλλογικές Συμβάσεις. Να μειωθούν οι μισθοί, να γενικευτεί η ημιαπασχόληση, να καταργηθεί το δικαίωμα της επαναπρόσληψης, να μείνουν στο «περίμενε» όλοι αυτοί οι χιλιάδες εργαζόμενοι που ειδικά στον Επισιτισμό απολύθηκαν με το «καλημέρα» της πανδημίας. Οσοι εποχικοί δεν δουλέψουν, να μάθουν να ζουν με 400 ευρώ μέχρι τον Οκτώβρη και μετά τίποτα.

Δεν θα μείνουμε με σταυρωμένα χέρια! Τα ταξικά σωματεία και οι επιτροπές αγώνα κατέθεσαν στις μαζικές συγκεντρώσεις πλούσιο αγωνιστικό σχέδιο για την κλιμάκωση του αγώνα, με πρόταση για νέες κινητοποιήσεις. Παντού ζητάμε να πραγματοποιηθούν έκτακτα Διοικητικά Συμβούλια και Γενικές Συνελεύσεις των σωματείων του κλάδου για να γίνει απολογισμός των κινητοποιήσεων και των μέτρων της κυβέρνησης και να σχεδιαστούν τα επόμενα αγωνιστικά βήματα.

Με αγωνιστικές πρωτοβουλίες θα βρεθούμε στα «ανοίγματα» των επισιτιστικών καταστημάτων και των 12μηνων ξενοδοχείων, αργότερα στα εποχιακά. Θα επιδιώξουμε να πραγματοποιηθούν συγκεντρώσεις και συνελεύσεις όλων των εργαζομένων στους χώρους δουλειάς. Η πίεση για την επαναπρόσληψη όλων να δημιουργηθεί από τους ίδιους τους εργαζόμενους. Σχεδιάζουμε ταυτόχρονα την αγωνιστική επαφή μας με τη νεολαία του κλάδου, με τους σπουδαστές που θα κάνουν το πρώτο τους βήμα στον κλάδο μέσα σε πολύ δύσκολες συνθήκες.

Οργανώνουμε τον αγώνα μας τώρα, για να διασφαλιστεί με ευθύνη του κράτους και των εργοδοτών το εισόδημα όλων των εργαζομένων, ανεξάρτητα από τη σχέση εργασίας και να επαναπροσληφθούν όλοι, όπως προβλέπουν οι Συλλογικές μας Συμβάσεις.

Σε αυτήν την κατεύθυνση δίνουμε όλες μας τις δυνάμεις για να ενισχυθούν ο αγώνας και η αλληλεγγύη μεταξύ των συναδέλφων σε όλο τον κλάδο.