Η χώρα μας διατηρεί για πολλά χρόνια μια από τις κορυφαίες θέσεις μεταξύ όλων των κρατών - μελών της λυκοσυμμαχίας του ΝΑΤΟ σε ό,τι αφορά τις στρατιωτικές δαπάνες, ως ποσοστό επί του ΑΕΠ της χώρας. Παραμένει σταθερά δεύτερη με 2,24% και 4,624 δισ. δολάρια.

Ενδεικτικά η Ελλάδα δαπάνησε από το 2011 έως το 2018 το ποσό των 33,843 δισ. δολαρίων.

Ενώ με βάση τα στοιχεία του SIPRI (Διεθνούς Ινστιτούτου Στοκχόλμης για την Ειρήνη και τον Αφοπλισμό) η Ελλάδα για την πενταετία 2001 - 2005 ήταν πρώτη στην παγκόσμια κατάταξη στις εισαγωγές όπλων από τις ΗΠΑ.

Ωστόσο, το «νέο» και ακόμη πιο επικίνδυνο για το λαό μας είναι το καθήκον που βάζουν οι ΗΠΑ στη χώρα μας, αφού ήδη υπάρχει ως ΝΑΤΟική «κατεύθυνση», «να κατανείμει τουλάχιστον το 20% των αμυντικών δαπανών σε πρωταρχικής σημασίας εξοπλισμό».

Ο πακτωλός χρημάτων που δίνονται είναι αποκαλυπτικός για την ένταση της ιμπεριαλιστικής επιθετικότητας. Σε ετήσια βάση το κόστος της ελληνικής συμμετοχής μόνο στις ιμπεριαλιστικές αποστολές ξεπερνά τα 300 εκατ. ευρώ.

Για το 2006 μόνο, το συνολικό λειτουργικό κόστος της συμμετοχής της ΕΛΔΑΦ (Ελληνική Δύναμη Αφγανιστάν) στην ISAF ανήλθε σε 23,8 εκατομμύρια ευρώ.

Με βάση τα στοιχεία αυτά, την τελευταία δεκαετία που βρίσκονται σε εξέλιξη αυτές οι αποστολές, έχουν δαπανηθεί πάνω από 3 δισ. ευρώ.

Εμπροσθοφυλακή της ελληνικής εμπλοκής στα πολεμοκάπηλα σχέδια ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ αποτελεί το Πολεμικό Ναυτικό, με αναβαθμισμένη παρουσία στη Μεσόγειο, καθώς πήρε μέρος σε 18 διεθνείς ασκήσεις μέσα στο 2018 και ήταν το πρώτο που ανέλαβε την εκ περιτροπής διοίκηση της Ναυτικής Δύναμης της ΕΕ για την επιχείρηση «ATALANTA» στη Σομαλία (NAVFORCE).

Υλοποιώντας με αυτόν τον τρόπο τις «συμβατικές υποχρεώσεις» που αναλαμβάνει στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ για την ντόπια αστική τάξη μέσω των κυβερνήσεών της σε επιχειρήσεις του ΝΑΤΟ, όπως η «Active Endeavor», που επιχειρεί στην Ανατολική Μεσόγειο.

Στις «περγαμηνές» του Πολεμικού Ναυτικού - στα τέλη του Β' Παγκοσμίου Πολέμου - βρίσκουμε τα πλοία του στόλου να αναλαμβάνουν επιχειρησιακές δραστηριότητες στα νησιά και τα λιμάνια του Αιγαίου, καθώς συμμετέχουν κυρίως στην εκδίωξη των δυνάμεων του ΕΑΜ - ΕΛΑΣ από τις παράλιες περιοχές με ναυτικούς βομβαρδισμούς, συνδυασμένες επιχειρήσεις, καταδρομές και ειδικές αποστολές.

Μετά τη μεταπολίτευση και ιδιαίτερα από τα τέλη της δεκαετίας του '80, το Ναυτικό επεξεργάζεται καινούρια σχέδια στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ενωσης και της Νέας Δομής του ΝΑΤΟ.

Σύμφωνα με μια σειρά στοιχείων από αρμόδιες πηγές του ΠΝ, στη λεγόμενη «Ποσοστιαία Κατανομή Ημερών Επιχειρησιακής Απασχόλησης» του Στόλου τα ποσοστά κατανέμονται ως εξής:

• Σχεδόν το 25% των ημερών επιχειρησιακής αποστολής ετησίως πηγαίνει για τις περιλάλητες «διεθνείς υποχρεώσεις» της χώρας, ενώ υπάρχει και ένα 5% που καταναλώνεται «υπέρ τρίτων». Κάτι παραπάνω από 45% των ημερών επιχειρησιακής αποστολής πηγαίνει για τις λεγόμενες «εθνικές δραστηριότητες» και 25% για επιχειρησιακή εκπαίδευση.
• Αν τα παραπάνω υπολογιστούν σε μέρες, αυτό σημαίνει ότι τα πλοία και το προσωπικό του ΠΝ θαλασσοδέρνονται συνολικά πάνω από χίλιες μέρες μέσα σε ένα χρόνο για επιχειρήσεις του ΝΑΤΟ (συγκαταλέγονται και οι «δραστηριότητες ελέγχου» των προσφυγικών ροών). Συν άλλες 300 μέρες για ασκήσεις του ΝΑΤΟ. Συν περίπου 200 μέρες για δραστηριότητες με «καπέλο» ΕΕ ή ΟΗΕ.

Ενδεικτικά να αναφέρουμε ότι η φρεγάτα «Ψαρά» ήταν η πρώτη που αναπτύχθηκε στην περιοχή του Περσικού Κόλπου στις 14 Μάρτη 2002 και παρέμεινε για ένα περίπου τρίμηνο. Ακολούθως, τη διαδέχθηκαν διαδοχικά οι «Σπέτσαι», «Αδρίας», «Υδρα», «Κουντουριώτης» και τελικά η «Ναβαρίνον», η οποία επαναπατρίσθηκε την 1η Σεπτέμβρη 2003.

Αξίζει να σημειώσουμε ότι το ημερήσιο κόστος μιας φρεγάτας, σύμφωνα με τα στοιχεία που έδωσε στο παρελθόν ο υπουργός Εθνικής Αμυνας, ανέρχεται στα 70.000 ευρώ.

Εύκολα λοιπόν μπορεί να συμπεράνει κάποιος ότι η συμμετοχή του Πολεμικού Ναυτικού στην παραπάνω επιχείρηση κόστισε στον ελληνικό λαό το ποσό των 35.700.000 ευρώ, στο «κάδρο» των γεωπολιτικών ανταγωνισμών, στην προσπάθεια αναβάθμισης της αστικής τάξης της χώρας στην περιοχή της Μεσογείου και ευρύτερα.

Ειδικότερα, η συμμετοχή του Πολεμικού Ναυτικού σε όλες αυτές τις επιχειρήσεις καμιά σχέση δεν έχει με την άμυνα της χώρας και την υπεράσπιση των κυριαρχικών δικαιωμάτων της. Αντίθετα, εκθέτει το προσωπικό του Πολεμικού Ναυτικού και συνολικά το λαό σε μεγάλους κινδύνους.

Επιπλέον να σημειώσουμε ότι οι πολεμικές δαπάνες είναι αποτελεσματικές γιατί είναι πολιτικά και ιδεολογικά αποδεκτές από την αστική τάξη χωρίς να επιδρούν αρνητικά στο ποσοστό του κέρδους.

Θυμίζουμε, για παράδειγμα, αναφορές όπως αυτή του Αμερικανού οικονομολόγου Τζόζεφ Στίγκλιτς, βραβευμένου με Νόμπελ Οικονομικών Επιστημών το 2001, ότι οι ΗΠΑ δαπανούν περίπου 50 δισ. δολάρια στον πόλεμο του Ιράκ κάθε τρίμηνο. Για να γίνει κατανοητό το μέγεθος του ποσού αρκεί να επισημάνουμε: Εάν δαπανούσαν μόλις το 1/6 οι ΗΠΑ θα εξασφάλιζαν ένα καλύτερο σύστημα Κοινωνικής Ασφάλισης για τα επόμενα τουλάχιστον 50 χρόνια, χωρίς να περικόψουν άλλα επιδόματα ή να μειώσουν δημόσιες δαπάνες.

Ο λαός μας πρέπει να οργανώσει τον αγώνα του και να επιλέξει το δρόμο που εκφράζει τα λαϊκά συμφέροντα, απαιτώντας:

• Καμιά αλλαγή συνόρων και καμία συμμετοχή σε παζάρια για τη συνδιαχείριση του Αιγαίου.
• Να κλείσουν η βάση της Σούδας και οι άλλες αμερικανοΝΑΤΟικές βάσεις.
• Να ακυρωθούν οι αποφάσεις των αντιλαϊκών κυβερνήσεων της ΝΔ και του ΣΥΡΙΖΑ για συμμετοχή σε ιμπεριαλιστικές αποστολές στο εξωτερικό. Αποδέσμευση από τις ιμπεριαλιστικές συμμαχίες του ΝΑΤΟ και της ΕΕ.
• Να καταπολεμηθούν οι εθνικιστικές κραυγές όλων των ειδών και οι πολεμικοί τυχοδιωκτισμοί.

Η κυβέρνηση, από την έναρξη της πανδημίας του κορονοϊού στη χώρα μας, επέβαλε σωρό αντιλαϊκών μέτρων, αρχικά με επίκληση της προστασίας της υγείας του λαού και στη συνέχεια τη διαχείριση της οικονομικής κρίσης. Τα μέτρα αυτά, που περιλαμβάνονται σε Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου (ΠΝΠ) και σε κανονιστικές αποφάσεις που τις εξειδικεύουν, χαρακτηρίστηκαν επείγοντα και προσωρινά. Περιλαμβάνουν κατασταλτικά μέτρα, την αναστολή και τον περιορισμό βασικών λαϊκών ελευθεριών, καθώς και το χτύπημα των κοινωνικών και ιδίως των εργασιακών δικαιωμάτων.

Με κεντρικό πυλώνα τον περιορισμό της ελευθερίας της κίνησης, η κυβέρνηση, εκμεταλλευόμενη το αναγκαίο υγειονομικό μέτρο κοινωνικής αποστασιοποίησης, επέβαλε ουσιαστικά συνθήκες κατάστασης πολιορκίας. Συναθροίσεις, πορείες και διαδηλώσεις, παραστάσεις διαμαρτυρίας, κάθε μορφή συλλογικής κοινωνικής αντίδρασης, ακόμη και σε ανοιχτούς χώρους, απαγορεύτηκαν. Ο αναγκαστικός εγκλεισμός - περιορισμός κατ' οίκον σε πολίτες, ευάλωτες κοινωνικές ομάδες, συνοικισμούς και σε ολόκληρα χωριά και τα μπλόκα απαγόρευσης κυκλοφορίας από τις δυνάμεις καταστολής, απέδειξαν την επιχειρησιακή ετοιμότητα του κράτους. Οι κατασταλτικοί σχεδιασμοί υπάρχουν και η εφαρμογή τους συναρτάται από τις επιδιώξεις της αστικής τάξης.

Η κυβέρνηση άδραξε και την ευκαιρία να στιγματίσει και κάθε αντίδραση στην αντιλαϊκή πολιτική της, επιχειρώντας να επιβάλει τη «σιωπή των αμνών» μέσα από τη δημιουργία ενός κλίματος τρομοφοβίας και εξαπολύοντας στους δρόμους των πόλεων τις δυνάμεις καταστολής. Το κλίμα αυτό ενισχύθηκε και με το ποινικό οπλοστάσιο της κυβέρνησης, την πρόβλεψη ποινών φυλάκισης έως δύο χρόνια και την επιβολή προστίμων. Οι ειδικές κατασταλτικές δυνάμεις ανέλαβαν από το κατέβασμα πανό με συνθήματα στη Θεσσαλονίκη μέχρι τη «νουθεσία» των υγειονομικών του «Ευαγγελισμού» στην Αθήνα, όπως αργότερα, με την άρση της καραντίνας, όλης της κοινωνίας στις πλατείες.

Στον ίδιο πυλώνα εντάσσονται και τα μέτρα κατά των λαϊκών ελευθεριών που αφορούν την επεξεργασία των προσωπικών δεδομένων, με πρόσχημα την ιχνηλάτηση των επαφών κρουσμάτων κορονοϊού. Παρότι το ζήτημα αφορούσε τις υγειονομικές αρχές, τον ΕΟΔΥ, με τις ΠΝΠ ενισχύθηκαν οι δομές της Πολιτικής Προστασίας. Διαμορφώθηκε ένας μηχανισμός, με ευρεία δικαιοδοσία στη συλλογή και επεξεργασία προσωπικών δεδομένων. Οργανώθηκε κεντρική και εφεδρική δομή ιχνηλάτησης, καθώς και κέντρο συντονισμού και ενημέρωσης. Η στελέχωση των επιχειρησιακών δομών με προσωπικό των κατασταλτικών μηχανισμών, καθώς και η αναβάθμιση του ηλεκτρονικού αρχείου της Πολιτικής Προστασίας αναδεικνύουν και τη στοχοπροσήλωση στο φακέλωμα. Είναι χαρακτηριστικό ότι παρότι τα μέτρα εμφανίζονται ως προσωρινά σε συνάρτηση με την πανδημία, το φακέλωμα προβλέπεται να συνεχιστεί και μετά τις 31/12/2020.

Η ενεργοποίηση από την κυβέρνηση του Εθνικού Μηχανισμού Διαχείρισης Κρίσεων (Ν. 4662/2020) έδωσε στην Πολιτική Προστασία την ευχέρεια να λειτουργήσει «εργαστήρια» επιβολής του απόλυτου κατασταλτικού ελέγχου σε μεγάλες ομάδες πληθυσμού, με την κήρυξη περιοχών σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης και την κινητοποίηση όλων των υπηρεσιών για την υλοποίηση των σχεδιασμών της.

Τα περισσότερα αντιλαϊκά μέτρα που περιλαμβάνονται στις ΠΝΠ αφορούν την αναστολή και την κατάργηση των εργασιακών δικαιωμάτων. Πρόκειται για έναν ορυμαγδό μέτρων που επισπεύστηκαν με την πανδημία του κορονοϊού και είναι φανερό πως αποσκοπούν στην εξυπηρέτηση των επιχειρηματικών ομίλων μπροστά στην οικονομική κρίση. Αναστολή εργασίας, ωράρια κατά βούληση του εργοδότη, εκ περιτροπής εργασία, τηλεργασία, κόψιμο μισθών, αναβολή δώρου, είναι ορισμένα από τον μεγάλο κατάλογο αντεργατικών μέτρων. Βέβαια, οι εργαζόμενοι για την κυβέρνηση δεν έχουν δικαίωμα να αντιδράσουν, να διαμαρτυρηθούν, να συγκεντρωθούν και να διαδηλώσουν την αντίθεσή τους, γιατί παραβιάζουν τα υγειονομικά μέτρα για το συγχρωτισμό. Αντίθετα, οι εργοδότες τους δικαιούνται να συγχρωτίζουν τους ίδιους εργαζόμενους, χωρίς μέτρα ατομικής προστασίας, προκειμένου να αυξηθούν η παραγωγή και τα κέρδη των επιχειρήσεων.

Αποδεικνύεται, λοιπόν, ότι τα αντιλαϊκά μέτρα που περιλαμβάνονται στις ΠΝΠ αποτελούν μια ενιαία δέσμη, με στόχο το τσάκισμα των εργασιακών και των ευρύτερων κοινωνικών δικαιωμάτων του λαού. Αυτόν το στόχο εξυπηρετούν και τα κατασταλτικά μέτρα, με την αναστολή και συρρίκνωση των θεμελιωδών λαϊκών ελευθεριών. Η κυβέρνηση αξιοποιεί όλες τις ευκαιρίες και σχεδιάζει και υλοποιεί με τους μηχανισμούς της όλες τις δράσεις για τη θωράκιση της αστικής τάξης και την κερδοφορία του κεφαλαίου. Επιχειρεί να φορτώσει στο λαό όλα τα βάρη της οικονομικής κρίσης που επίσπευσε η πανδημία του κορονοϊού. Να ζήσουν οι επιχειρηματικοί όμιλοι πάνω στο θάνατο των λαϊκών δικαιωμάτων.

Για το λόγο αυτό πρέπει να καταργηθούν αμέσως τα κατασταλτικά και τα αντεργατικά μέτρα των Πράξεων Νομοθετικού Περιεχομένου. Το λαϊκό κίνημα να δώσει δυναμική απάντηση στην επιδίωξη της κυβέρνησης. Να υψώσει τον συλλογικό αγώνα και την αλληλεγγύη των εργαζομένων ασπίδα προστασίας για τα εργασιακά και λαϊκά δικαιώματα.