Η πλειοδοσία της κυβέρνησης της ΝΔ και του ΣΥΡΙΖΑ για το ποιος μπορεί να δώσει περισσότερα, γρηγορότερα και πιο αποτελεσματικά στο κεφάλαιο, οι κυβερνητικές αποστροφές πως ο ΣΥΡΙΖΑ με τις προτάσεις του «χτυπάει ανοιχτές πόρτες» και οι ΣΥΡΙΖΑίικες «κατηγορίες» στην κυβέρνηση να μην εφαρμόζει... νεοφιλελεύθερα τα κεϊνσιανά γιατροσόφια για το κεφάλαιο που και ο ίδιος προσυπογράφει, είναι αποκαλυπτικά για τις αντιλαϊκές «συγκλίσεις» σε όλο το μήκος και πλάτος.

Και οι δύο παρουσιάζουν αυτήν τη συζήτηση ως συζήτηση που αφορά τους εργαζόμενους και τα συμφέροντά τους. Προσπαθούν έτσι να νομιμοποιήσουν στη συνείδηση των εργαζομένων πως η τύχη τους είναι ταυτισμένη με αυτήν των επιχειρήσεων, πως πρέπει να υποστούν κάθε θυσία για να θωρακιστούν οι επιχειρηματικοί όμιλοι στην κρίση. Ετσι, λένε, θα συνεχίσουν οι επιχειρήσεις να δίνουν δουλειά, να στηρίζουν την κατανάλωση, ενώ και η ανάκαμψη - όποτε έρθει - θα ξεκινήσει από ένα σκαλοπάτι παραπάνω.

Η απάτη βγάζει μάτι. Την «ταύτιση συμφερόντων» δεν τη θυμήθηκαν άλλωστε όλα τα προηγούμενα χρόνια σε μια σειρά από κλάδους όπου οι επιχειρήσεις έβλεπαν τα κέρδη τους να παίρνουν την ανηφόρα: Στο Φάρμακο, στα Τρόφιμα - Ποτά, στις «δυναμικές εξαγωγικές επιχειρήσεις», στην Ενέργεια και τη Ναυτιλία και, βέβαια, στην «ατμομηχανή» του Τουρισμού, οι βιομήχανοι, οι εφοπλιστές, οι μεγαλοξενοδόχοι ούτε μοιράστηκαν τα δισ. που έβγαλαν από τη δουλειά των εργαζομένων μαζί τους ούτε βέβαια πήραν καμιά παράταση τα αντεργατικά σχέδια και οι ανατροπές δικαιωμάτων. Κάθε άλλο. Στους επιχειρηματικούς ομίλους που «βγήκαν όρθιοι» από την προηγούμενη καπιταλιστική κρίση δεν «βγήκαν όρθιοι» οι εργαζόμενοί τους, αλλά γονατισμένοι από την ένταση της εκμετάλλευσης, την εκτίναξη της «ευελιξίας», τους τσακισμένους μισθούς, χώρια τη φοροληστεία, τις περικοπές, την παραπέρα υποβάθμιση των υπόλοιπων αναγκών τους.

Αλλά και το προηγούμενο διάστημα, όταν η καπιταλιστική οικονομία μετά από 10 χρόνια βαθιάς κρίσης ανέκαμπτε, δεν πάρθηκε πίσω κανένα από τα εκατοντάδες αντεργατικά μέτρα των τριών μνημονίων με τα οποία θωρακίστηκε η καπιταλιστική κερδοφορία. Αντίθετα, πάλι θυσίες ζητούσαν από τους εργαζόμενους, στο όνομα τότε του να μη διακινδυνεύσει η ανάκαμψη.

Τώρα και πάλι, μια ματιά από πιο κοντά στα μέτρα που προτείνουν ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ αποκαλύπτει πως η μόνη «σύνδεση» ανάμεσα στα συμφέροντα των επιχειρηματιών και αυτά των εργαζομένων, των λαϊκών στρωμάτων, είναι ότι είναι εκ διαμέτρου αντίθετα.

Το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι τα μέτρα που παίρνει η κυβέρνηση και στα οποία πλειοδοτεί ο ΣΥΡΙΖΑ για την περιβόητη «επιδότηση της εργασίας», με βάση και το ευρωενωσιακό πρόγραμμα SURE, που παρουσιάζουν ως μέτρα που έχουν «αμοιβαίο όφελος» για εργαζόμενους και επιχειρήσεις, «για να έχουν δουλειές» οι πρώτοι και να «ορθοποδήσουν» οι δεύτερες.

Για τους επιχειρηματικούς ομίλους το όφελος είναι παραπάνω από βέβαιο, αφού πλάι σε όλα τα άλλα όπλα που έχει βάλει η κυβέρνηση στη φαρέτρα τους, τους απαλλάσσει από το μισό και πάνω εργατικό «κόστος», τους δίνει τη δυνατότητα να διευθετούν κατά το δοκούν το χρόνο εργασίας, ανάλογα με τις ανάγκες τους, κι αυτό για όσους εργαζόμενους δεν κρατούν σε αναστολή σύμβασης.

Για τους εργαζόμενους, στο όνομα της διατήρησης των θέσεων εργασίας, το τίμημα είναι νέα περικοπή στους μισθούς, παραπέρα «ξήλωμα» δικαιωμάτων και δουλειά - λάστιχο, διαμορφώνοντας αντεργατικό «τετελεσμένο» που θα το βρουν μπροστά, βλέποντας μεταξύ άλλων τους κλαδικούς μισθούς τους να ξεκινάνε από τα επίπεδα του κατώτερου, όπως είναι και ο διακαής πόθος της εργοδοσίας.

Ενώ οι υποτιθέμενες ρήτρες για τη διατήρηση των θέσεων εργασίας - μετά από ένα αντεργατικό πογκρόμ με δεκάδες χιλιάδες απολύσεις τον περασμένο Μάρτη - είναι για τα μάτια του κόσμου, αφού τίποτα δεν εμποδίζει την εργοδοσία να απολύσει τους εργαζόμενους, μετά την περίοδο της κρατικής ενίσχυσης.

Η κυβέρνηση δηλαδή δείχνει «ευελιξία» προς τα πάνω για τους ομίλους, ώστε να προσαρμοστούν στη νέα κατάσταση και γι' αυτό απαιτεί «ευελιξία» προς τα κάτω για τους εργαζόμενους και τις ανάγκες τους.

Αντίστοιχο είναι το παράδειγμα των εισφοροαπαλλαγών που η κυβέρνηση θέτει ως προτεραιότητα για το επόμενο διάστημα, προκειμένου, πάλι στο όνομα της διατήρησης των θέσεων εργασίας, να ανακουφίσει, όπως λέει, τις επιχειρήσεις από το «μη μισθολογικό κόστος». Την ανακούφιση αυτή της εργοδοσίας θα πληρώσουν οι εργαζόμενοι με ακόμη χαμηλότερες συντάξεις, όπως έχουν δει πολλές φορές το «έργο» στο παρελθόν με τη «βιωσιμότητα των Ταμείων», με παραπέρα περικοπές σε Υγεία και Πρόνοια.

Οσο για τις «ενέσεις ρευστότητας» με τις κρατικές εγγυήσεις δανείων, τις επιδοτήσεις με βάση και τα προγράμματα της Κομισιόν, αλλά και τις φοροαπαλλαγές και τα λοιπά προνόμια στους ομίλους εκεί πια και αν οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα θα πληρώσουν «μέχρι δεκάρας», με νέα αντιλαϊκά μέτρα, περικοπές, με νέους φόρους που βρίσκονται ήδη στα σκαριά όπως π.χ. για την «πράσινη» ανάπτυξη, και για εταιρικούς φόρους που με μαθηματική ακρίβεια θα μετακυλιστούν στο λαό.

Αυτά, όπως και οι υπόλοιπες δεσμεύσεις, είναι τα «θεμέλια» και του «νέου παραγωγικού μοντέλου» το οποίο διαφημίζουν τα αστικά επιτελεία, παρουσιάζοντας το πρόγραμμα της Κομισιόν για το «Ταμείο Ανάκαμψης» ως τη «χρυσή ευκαιρία» για να «μεταμορφωθεί» η Ελλάδα, με ένα νέο κύμα καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων και «μεταρρυθμίσεων».

Ο «σκελετός» γι' αυτές υπάρχει ήδη στα συρτάρια κεφαλαίου και ΕΕ, αφού πρόκειται για αντιδραστικές μεταρρυθμίσεις που έχουν δρομολογηθεί χρόνια τώρα και η υλοποίησή τους επιταχύνεται με την ευκαιρία της καπιταλιστικής κρίσης.

Πίσω από την «αύξηση της παραγωγικότητας» που θέτουν ως στόχο κρύβεται η ένταση της εκμετάλλευσης, με μέτρα που απογειώνουν την «ευελιξία» στην αγορά εργασίας και την αξιοποίηση στην ίδια κατεύθυνση των νέων τεχνολογιών.

Η «πράσινη» ανάπτυξη, όπως δείχνει και το παράδειγμα της «απολιγνιτοποίησης», φέρνει χιλιάδες απολύσεις, ενισχύει την ενεργειακή φτώχεια και προκαλεί μεγαλύτερους κινδύνους από την ένταση των ανταγωνισμών ανάμεσα σε μεγάλα διεθνή επιχειρηματικά συμφέροντα.

Η αντιμετώπιση των «διαρθρωτικών προβλημάτων» της καπιταλιστικής οικονομίας, μεταξύ των οποίων και η ύπαρξη «μεγάλου αριθμού μικρών επιχειρήσεων», σηματοδοτεί έναν νέο γύρο επίθεσης σε αυτοαπασχολούμενους και επαγγελματίες.

Το «υγιές τραπεζικό σύστημα», που να μπορεί να τροφοδοτήσει έναν νέο γύρο δανεισμού για τους ομίλους, σημαίνει σφίξιμο της θηλιάς σε αυτοαπασχολούμενους και αγρότες που πνίγονται στα χρέη, για τους χιλιάδες εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα που θα γίνονται στην «καλύτερη» περίπτωση νοικάρηδες στο σπίτι τους, όταν δεν πετιούνται τελείως εκτός.

Το κάλεσμα κυβέρνησης, ΣΥΡΙΖΑ, αστικών επιτελείων που ζητάνε και νέες θυσίες από τους εργαζόμενους για να πάρουν τα πάνω τους οι επιχειρηματικοί όμιλοι πρέπει να επιστραφεί πάραυτα από τους εργαζόμενους.

Οι εργαζόμενοι, ο λαός να μη δεχτούν να δώσουν άλλες ανάσες στο σάπιο εκμεταλλευτικό σύστημα, μέσα στο οποίο ασφυκτιούν συνεχώς οι ανάγκες τους για τα κέρδη μιας χούφτας παράσιτων. Αλλωστε, ποιος έχει ανάγκη ποιον φάνηκε όλο το προηγούμενο διάστημα, οπότε και επιβεβαιώθηκε πως χωρίς εκείνους γρανάζι δε γυρνά.

Οι κινητοποιήσεις όλων των προηγούμενων ημερών σε μια σειρά από κλάδους για να πληρώσει η εργοδοσία και για να μη μείνει κανείς εργαζόμενος χωρίς εισόδημα, ο αγώνας των εργαζομένων στη ΛΑΡΚΟ που συνεχίζεται ενάντια στα σχέδια διάλυσής της, η πολύμορφη δραστηριότητα αυτοαπασχολούμενων και αγροτών που βγήκαν στο δρόμο για την επιβίωσή τους, αποτελούν παρακαταθήκη για τη συνέχεια, ενόψει και των συλλαλητηρίων που οργανώνουν την ερχόμενη Πέμπτη Ομοσπονδίες, Εργατικά Κέντρα, Συνδικάτα σε όλη τη χώρα, εκεί όπου θα ακουστεί ξανά δυνατά πως ο λαός πλήρωσε πολλά, δεν θα πληρώσει ξανά την κρίση τους.

Το Σάββατο 6 Ιούνη κυκλοφορεί το νέο τεύχος του «Οδηγητή». «Καμία ανάσα στο σύστημα που γεννάει κρίσεις, πολέμους, ρατσισμό. Αντεπίθεση για την ανατροπή του», είναι το μήνυμα που στέλνει το πρωτοσέλιδό του, με αφορμή τις μεγάλες κινητοποιήσεις λαού και νεολαίας που ξέσπασαν στις ΗΠΑ μετά τη δολοφονία του Αφροαμερικανού George Floyd από αστυνομικούς. Στο ίδιο θέμα είναι αφιερωμένες τρεις σελίδες από την ύλη του τεύχους.

Ο «Οδηγητής» φιλοξενεί επίσης δισέλιδο για το περιεχόμενο και τις δραστηριότητες του 29ου Αντιιμπεριαλιστικού Διημέρου της ΚΝΕ, που θα πραγματοποιηθεί από τις 17 έως τις 19 Ιούλη στο Στόμιο της Λάρισας.

Ξεχωρίζει, επίσης, η αρθρογραφία με αφορμή τις Παγκόσμιες Μέρες Περιβάλλοντος και Κατά των Ναρκωτικών, δύο ζητήματα που απασχολούν έντονα τους νέους και τις νέες.

Ακόμα:

• Αρθρο για τις επικίνδυνες εξελίξεις στην περιοχή μας
• Οι εργαζόμενοι στον τουρισμό έκθετοι στην... πανδημία του καπιταλισμού
• Αρθρο αντιπαράθεσης με τον ΣΥΡΙΖΑ
• Οταν η επιστήμη βρίσκεται στα χέρια του κεφαλαίου...
• Δυναμώνουμε τον αγώνα για το Πανεπιστήμιο των δικών μας αναγκών!
• Ανταποκρίσεις από τη μαθητική δραστηριότητα της ΚΝΕ
• Πάμε Γυμνάσιο: Μικρό αφιέρωμα στον Τσε
• Αρθρο με αφορμή τη δίκη για την άγρια δολοφονία της Ελένης Τοπαλούδη
• Χρήσιμα συμπεράσματα από τη δράση των μελών της ΚΝΕ στα Δημόσια ΙΕΚ
• Αρθρογραφία και συνεντεύξεις για τις κινητοποιήσεις των εργαζομένων στον Πολιτισμό
• Μαθαίνω για τις φυσικές επιστήμες: Για τα εμβόλια

Και πολλά άλλα...

Προμηθευτείτε τον «Οδηγητή» από τις Οργανώσεις της ΚΝΕ και ηλεκτρονικά.