Η περίοδος της πανδημίας έδωσε την αφορμή σε κυβέρνηση - ΣΕΒ να εξαπολύσουν νέα επίθεση στη ζωή και τα δικαιώματά μας. Από τις πρώτες Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου, η κυβέρνηση έστειλε «σινιάλο» στους μεγαλοεργοδότες για την πλήρη απελευθέρωση της ασυδοσίας τους σε βάρος μας, δίνοντάς τους τη δυνατότητα να μεταβάλλουν διαρκώς ωράρια, μισθούς, όρους εργασίας, σε άπειρους συνδυασμούς αντεργατικών μεθοδεύσεων, επίσημους και ανεπίσημους.

Ο στόχος είναι να ξεμπερδεύουν και με το τελευταίο ίχνος εργατικών κατακτήσεων, από κάθε πλαίσιο προστασίας από την εργοδοτική μανία, την εκμετάλλευση. Αυτό είναι το περιεχόμενο της «ευελιξίας» που ζητά ο ΣΕΒ, ως κρίσιμο παράγοντα για την ανταγωνιστικότητα και την κερδοφορία των επιχειρήσεων. Κι αυτό το ζητάνε ανεξάρτητα από το αν έχουμε ανάπτυξη ή κρίση. Πολύ περισσότερο που σήμερα θέλουν να έχουν λυμένα τα χέρια και να μπορούν ανενόχλητοι να φορτώσουν τα βάρη της νέας καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης, που εξελίσσεται, στις πλάτες των εργαζομένων και του λαού.

Αυτή η εργοδοτική επίθεση αναπόφευκτα είχε έκφραση και στην περιοχή μας. Δεκάδες εργοστάσια, εκατοντάδες χώροι δουλειάς έκαναν χρήση όλων αυτών των αντεργατικών ρυθμίσεων, χιλιάδες εργαζόμενοι σε όλη την περιοχή υπέστησαν μεγάλες απώλειες για άλλη μια φορά.

Από την πρώτη στιγμή το Εργατικό Κέντρο και σωματεία - μέλη του προσπάθησαν να μη λείψουν από κανένα χώρο δουλειάς, επιδιώκοντας να είμαστε δίπλα στους εργαζόμενους μέσα στις δύσκολες ώρες. Πραγματοποιώντας παρεμβάσεις για κάθε ζήτημα που προέκυπτε από την εργοδοτική ασυδοσία. Αναπτύσσοντας δράση κι ανοίγοντας την αντιπαράθεση με την άποψη που έλεγε ότι αυτή η δράση έπρεπε να ανασταλεί λόγω κορονοϊού, μια άποψη που άφηνε τους συναδέλφους έρμαιο των διαθέσεων των μεγαλοεργοδοτών και απροστάτευτους από τον κίνδυνο της πανδημίας.

Η δράση μας ήταν στον αντίποδα αυτού που από νωρίς επιδίωξαν η κυβέρνηση και τα διάφορα επιτελεία, προσπαθώντας να μας πείσουν πως η κατάσταση είναι «δύσκολη για όλους» και πως θα υπάρχει «δίκαιη κατανομή βαρών». Μας καλούσαν «να δείξουμε κατανόηση», να βάλουμε στην άκρη τις διεκδικήσεις μας, να παραδοθούμε εκ των προτέρων μέσα από ένα «νέο συμβόλαιο μεταξύ κράτους και πολιτών». Δηλαδή η εργατική τάξη να αποδεχτεί όλες τις βάρβαρες επιλογές, ότι είναι για το καλό μας, τελικά να εμπεδώνεται στη συνείδηση των εργαζομένων ότι η βαρβαρότητα του καπιταλισμού είναι μονόδρομος.

Εχοντας στόχο να συμβάλουν από την πλευρά τους στην καλλιέργεια αυτού του κλίματος, που ο πρόεδρος του τοπικού Συνδέσμου Βιομηχάνων (ΣΘΕΒ) το περιέγραφε ως «όλη η κοινωνία μια γροθιά στην πανδημία», πολλοί επιχειρηματίες της περιοχής προχώρησαν σε δωρεές για την αγορά εξοπλισμού και υλικών στα νοσοκομεία. Ανάμεσά τους μεγάλες επιχειρήσεις στον κλάδο των Τροφίμων, που τα κέρδη τους «χτύπησαν κόκκινο» αυτήν την περίοδο, με τους εργαζόμενους βέβαια να παραμένουν στα ίδια, με τους μισθούς στα όρια του κατώτατου μισθού και ημερομισθίου στην καλύτερη περίπτωση, με την εντατικοποίηση να τσακίζει κόκαλα. Το ίδιο και οι επιχειρηματίες της ιδιωτικής Υγείας, που βρήκαν μάλιστα και επενδυτικές ευκαιρίες (π.χ. εργοστάσιο παραγωγής μασκών), ενώ την ίδια στιγμή καμία από τις πολυάριθμες αυτές ιδιωτικές δομές στην περιοχή μας - όπως και στην υπόλοιπη Ελλάδα - δεν επιτάχθηκαν, δεν διατέθηκαν για την κάλυψη των αναγκών του λαού, την ώρα που τα δύο νοσοκομεία της πόλης ψυχορραγούν και οι υποδομές πρωτοβάθμιας περίθαλψης είναι εγκαταλειμμένες.

Ολα τα παραπάνω συζητήθηκαν στην πρόσφατη σύσκεψη που πραγματοποίησε το Εργατικό Κέντρο αμέσως μετά την περίοδο αυτή, με τη συμμετοχή πολλών σωματείων από τη δύναμή του, άλλων σωματείων που δεν είναι μέλη του αλλά είναι σε αγωνιστική κατεύθυνση, καθώς και μεμονωμένων αγωνιστών συνδικαλιστών από διάφορους χώρους και κλάδους.

Η πρωτοβουλία αυτή έδωσε την ευκαιρία να κατατεθεί και να συζητηθεί η πείρα αυτής της ιδιαίτερης περιόδου, από τη δράση που αναπτύχθηκε. Ανέδειξε δυνατότητες αλλά και δυσκολίες και αδυναμίες στη δράση μας και κυρίως το μεγάλο θέμα της οργάνωσης μέσα στους χώρους δουλειάς. Φάνηκε η αξία οργανωμένων πυρήνων σε αυτό το επίπεδο.

Καταγράφηκαν θετικά παραδείγματα, από την πείρα π.χ. του επιχειρησιακού σωματείου εργαζομένων στα «ΜΑΡΤ» (όμιλος «Σκλαβενίτη»), η ύπαρξη και δράση του οποίου ήταν πραγματικός κυματοθραύστης στην προσπάθεια της εργοδοσίας να εντατικοποιήσει τη δουλειά, αποφεύγοντας να εφαρμόσει τις όποιες διευκολύνσεις υπήρχαν κ.λπ.

Αναδείχθηκαν δυνατότητες σε αρκετά κλαδικά σωματεία, όπως σε Εμπόριο, Επισιτισμό - Τουρισμό, καθώς δεκάδες εργαζόμενοι απευθύνθηκαν για πρώτη φορά στα συνδικάτα ζητώντας στήριξη και βοήθεια. Η σταθερή παρουσία μας στους χώρους, οι παρεμβάσεις που αναπτύχθηκαν αυτήν την περίοδο ανέβασαν το κύρος των σωματείων, ενίσχυσαν την εμπιστοσύνη απέναντί τους. Γνωρίσαμε νέους συναδέλφους, πραγματοποιώντας εγγραφές νέων μελών. Πολύς κόσμος αντιμετωπίζει με άλλο μάτι, με λιγότερες επιφυλάξεις, την οργανωμένη συλλογική δράση.

Στα θετικά συγκαταλέγονται η ίδρυση παραρτήματος του Πανελλήνιου Μουσικού Συλλόγου, οι πολύμορφες κινητοποιήσεις που έχει οργανώσει, με τη συμμετοχή δεκάδων καλλιτεχνών και εργαζομένων στο χώρο του Πολιτισμού.

Παράλληλα, αυτή η συζήτηση έβαλε ορισμένους άξονες για τη δράση μας το επόμενο διάστημα, με βασικό στόχο να μην πληρώσουν οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα για άλλη μια φορά την κρίση, αλλά να επωμιστούν το βάρος της το κράτος και η εργοδοσία.

Ηδη η άρση των περιοριστικών μέτρων άρχισε να κάνει πιο ορατές τις συνέπειες και στην περιοχή μας. Η επίθεση δυναμώνει, με μορφές όπως η εκ περιτροπής εργασία, οι διαθεσιμότητες, οι αναγκαστικές άδειες και με εκατοντάδες νέους άνεργους κι εδώ. Ηδη χώροι όπως εμπορικά καταστήματα, επισιτιστικά καταστήματα, ξενοδοχεία, λειτουργούν με μειωμένο προσωπικό ή παραμένουν κλειστά. Τα νέα μέτρα της κυβέρνησης θα επιταχύνουν παραπέρα αυτά τα φαινόμενα.

Είναι ανάγκη να συνεχιστεί και να δυναμώσει όλη αυτή η προσπάθεια που προηγήθηκε. Με περισσότερα Σωματεία στη μάχη, σε πιο πολλούς χώρους, με περισσότερους εργαζόμενους. Ηδη οι πρωτοβουλίες του προηγούμενου διαστήματος όπως το συλλαλητήριο στις 12 Ιούνη συνέβαλαν θετικά, έδωσαν την αφορμή να βρεθούμε ξανά σε χώρους, να συζητήσουμε με εργαζόμενους, να δούμε από κοντά πώς διαμορφώνεται η κατάσταση. Οργανώνονται νέες παρεμβάσεις για τα ζητήματα που προκύπτουν.

Επίσης τα ζητήματα προστασίας της Υγείας και της Ασφάλειας στην Εργασία, που ξεχώρισαν στην πανδημία, συνεχίζουν να αποτελούν μια βασική πλευρά της προγραμματισμένης δράσης του Εργατικού Κέντρου και των Σωματείων. Με διενέργεια ελέγχων για την εφαρμογή των απαραίτητων μέτρων για την προστασία των εργαζομένων, με την προσπάθεια για συγκρότηση Επιτροπών Υγιεινής και Ασφάλειας σε χώρους δουλειάς. Αξιοποιούμε στην κατεύθυνση αυτή και προηγούμενη πείρα, όπως η δράση μας την περσινή περίοδο του καλοκαιριού, για ζητήματα όπως η θερμική καταπόνηση κ.ά.

Σταθερά ψηλά ιεραρχείται το μέτωπο της Υγείας. Στηρίζουμε τις κινητοποιήσεις στα νοσοκομεία της πόλης μας και προσανατολιζόμαστε σε νέες πρωτοβουλίες.

Παράλληλα, απέναντι στην επίθεση που δυναμώνει μέρα με τη μέρα, αγγίζοντας κάθε πτυχή της ζωής μας, είναι αναγκαίο η δράση μας να διευρυνθεί και σε νέα μέτωπα. Τα 26 αντιλαϊκά νομοσχέδια που έχει «υποσχεθεί» η κυβέρνηση μέχρι τέλος Ιούλη, δεν αφήνουν κανένα περιθώριο.

Γι' αυτό το Εργατικό Κέντρο βρέθηκε δίπλα στις κινητοποιήσεις των εκπαιδευτικών ενάντια στο αντιεκπαιδευτικό νομοσχέδιο. Παράλληλα, με αφορμή την Παγκόσμια Μέρα Περιβάλλοντος, ανοίξαμε τη συζήτηση για τον χαρακτήρα του νέου περιβαλλοντοκτόνου νόμου που ψηφίστηκε πρόσφατα, δημιουργώντας νέα πεδία κερδοφορίας του κεφαλαίου σε βάρος του περιβάλλοντος και των αναγκών των εργαζομένων και του λαού. Τέτοια πλάνα μάλιστα μεθοδεύονται - εξελίσσονται και στην περιοχή μας.

Μέσα από τις πρωτοβουλίες μας, επιδιώκουμε να συμβάλουμε να διαμορφώνεται αγωνιστική ετοιμότητα και να μη νομιμοποιείται αυτή η κατάσταση ως δεδομένη. Να σπάσουμε τη μοιρολατρία και την ηττοπάθεια. Να κάνουμε βήματα στην οργάνωση των εργαζομένων σε κάθε κλάδο και χώρο, στη μαζικοποίηση και την ουσιαστική λειτουργία των συνδικάτων, να συμβάλουμε στην ανασύνταξη του εργατικού κινήματος. Διεκδικώντας την ικανοποίηση των αναγκών μας, με κριτήριο όλα όσα σήμερα μπορούν να μας εξασφαλίσουν οι τεράστιες επιστημονικές και τεχνολογικές δυνατότητες της εποχής μας και όχι το κριτήριο του κέρδους των μονοπωλίων που σφίγγει σαν θηλιά στο λαιμό τη ζωή της εργατικής - λαϊκής οικογένειας.