ΕΛΕΝΗ ΜΠΙΜΠΙΚΟΥ ΑΝΤΩΝΙΑΔΗ

Σαν σήμερα, στις 21 Ιούλη 1923, γεννήθηκε στην Αθήνα η ΕΛΕΝΗ ΜΠΙΜΠΙΚΟΥ - ΑΝΤΩΝΙΑΔΗ. Πάει καιρός, που έβγαινε στους δρόμους του Παρισιού φορώντας τον μπερέ της «λεβέντικα στραβά»!

Για τα γενέθλια της, αφιερώνουμε στην «Ελένη μας» στίχους διασκευασμένους γνωστού αντάρτικου τραγουδιού. Με τους ίδιους στίχους την συνοδεύσαμε ...«σαν πήρε τους Δρόμους του Ουρανού» «Μαύρα μαλλιά, μαλλιά κοράκου χρώμα, που ανέμιζε ο αγέρας στα ζερβά, σε αγαπούσαμε πάντοτε και τώρα, η δόλια μας καρδιά στενάζει και πονά...».

Η ΕΛΕΝΗ και ο ΑΝΤΩΝΗΣ ΑΝΤΩΝΙΑΔΗΣ ήταν στελέχη του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας, υπεύθυνοι του Πολιτικού Γραφείου του ΚΚΕ στο Παρίσι και ανταποκριτές του «Ριζοσπάστη». Η δημοσιογραφική παρουσία της Ελένης άρχισε ως συντάκτριας ειδήσεων στο Γαλλικό Ραδιόφωνο (RFI) - Τμήμα ελληνικής ειδησεογραφίας - από την 1η Μάη 1948 έως τις 30 Σεπτέμβρη 1951.

Αφησε τη θέση της στο ραδιόφωνο, όταν επωφελήθηκε υποτροφία του Εθνικού Κέντρου Επιστημονικών Ερευνών (CNRS), για την προετοιμασία της διατριβής της με τίτλο «Οι οικονομικές σχέσεις του Βυζαντίου με τις άλλες χώρες από τον ΧI - XV αιώνα», από την 1η Οκτώβρη 1951.

Η Ελένη συνέχισε την πανεπιστημιακή μελέτη και έρευνα στο Κέντρο Ιστορικών Ερευνών του VIe Τμήματος της Εcole Pratique des Hautes Εtudes - «Οικονομική Ιστορία της Ανατολικής Μεσογείου τον Μεσαίωνα», από την 1η Ιούλη 1955 - Groupe d'Histoire Εconomique de la Mediterranee Orientale au Moyen-Age, depuis le 1er juillet 1955.

Για τα πρώτα χρόνια της Ελένης στο Παρίσι μας μίλησε ο συνάδελφος και φίλος της, Maurice AYMARD, διευθυντής σπουδών του EHESS (Ανώτατη Σχολή Κοινωνικών Επιστημών): «Η αρχή της ζωής της στο Παρίσι δεν ήταν εύκολη, ακόμη κι αν επωφελήθηκε μιας οικονομικής στήριξης του CNRS. Χρειάστηκε να περιμένει μέχρι το 1959 - την χρoνιά που την συνάντησε για πρώτη φορά, την άνοιξη - Rue de Varenne - για να σταθεροποιηθεί».

Η θύμηση της Ελένης φέρνει στη σκέψη μας την ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΑΝΤΩΝΙΑΔΗ - ΛΥΤΙΝΑ, αδελφή του Αντώνη, που «έφυγε» πρόσφατα από τη ζωή. Αλησμόνητη! όπως και οι συγκινητικές αφηγήσεις της, ζωντανές μαρτυρίες, «ιστορικές αναφορές» για την αντιστασιακή δράση, την πολιτική - ιδεολογική στάση του αδελφού της, μέλους από 16 χρόνων στην ΟΚΝΕ στον Πειραιά, όπου ζούσαν, κοντά στην Αγία Σοφία.

Ο Αντώνης ήταν ενεργό στέλεχος της ΕΠΟΝ στον Πειραιά αλλά και στις γύρω περιοχές, υπεύθυνος για τη διεξαγωγή πολιτικής προετοιμασίας στους χώρους δουλειάς της εργατούπολης, με ομιλίες σε λαϊκές συνάξεις, συγκεντρώσεις στους δρόμους, στις γειτονιές, ακόμη και στις εκκλησίες!

Η Βασιλική Αντωνιάδη μας μίλησε για την κράτηση του αδελφού της στο στρατόπεδο του Χαϊδαρίου μετά το Μπλόκο της Κοκκινιάς - 17 Αυγούστου 1944 - δυο μήνες κράτησης ...δυο αιώνες! φάνηκαν για τον ίδιο και τους δικούς του μέχρι τον Οκτώβρη, τις μέρες της Απελευθέρωσης από τη γερμανική Κατοχή. Αναφέρθηκε στην αναμονή, στην ελπίδα επιστροφής του Αντώνη - ειδικά - της μάνας τους, όταν οι γείτονες την ρωτούσαν «ο δικός σας ήρθε;» - όταν μάθαινε το γυρισμό άλλων συναγωνιστών του. Μας συγκίνησε «εκείνο το καρτέρεμα κοντά στο παράθυρο» τη στιγμή που είδαν να φτάνει στη γωνιά του δρόμου έναν άντρα αξύριστο, με μακριά μαλλιά, ξυπόλητο, αδύνατο - μισός είχε μείνει - ταλαιπωρημένο, αγνώριστο! Μόνο όταν πλησίασε τον αναγνώρισαν από τη φωνή του. Ο Αντώνης είχε έρθει «με τα πόδια» από το Χαϊδάρι στον Πειραιά!

Η φίλη τους Ιωάννα Κωτσιάβρα - Σαμπού προσφέρει 100 ευρώ ενίσχυση στην εφημερίδα, περιμένοντας τον ήλιο να ανατείλει - «βέβαιος» - το ξεκίνημα μιας καινούργιας ζωής, το όραμα της κοινωνικής αλλαγής, τη συνέχεια των πολιτιστικών στόχων, συναντήσεων ...το νέο μας «κάλεσμα "για την Ελένη"»!