Για την έκτακτη επιχορήγηση των Αστικών Μη Κερδοσκοπικών Εταιρειών (ΑΜΚΕ) που δραστηριοποιούνται στο χώρο του σύγχρονου πολιτισμού, το ΚΚΕ απευθύνεται με Ερώτησή του στη Βουλή προς την υπουργό Πολιτισμού. Πιο συγκεκριμένα, οι βουλευτές Γιάννης Δελής, Μαρία Κομνηνάκα, Διαμάντω Μανωλάκου και Μανώλης Συντυχάκης, που υπογράφουν την Ερώτηση, αναφέρουν:

«Στις 11/6/2020 εκδόθηκε ειδική πρόσκληση του ΥΠΠΟΑ με σκοπό την έκτακτη επιχορήγηση των ΑΜΚΕ που δραστηριοποιούνται στο χώρο του σύγχρονου πολιτισμού με το ποσό των 2.000 ευρώ έκαστη.

Σύμφωνα με την ειδική πρόσκληση, για να δικαιούται την έκτακτη επιχορήγηση μία ΑΜΚΕ πρέπει να πληροί τις εξής προϋποθέσεις: α) Να είναι εγγεγραμμένη στο Μητρώο Πολιτιστικών Φορέων του υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού (έως και 30/4), β) να έχει ως αντικείμενο την υλοποίηση δράσεων σύγχρονου Πολιτισμού (εξαιρούνται λαϊκός πολιτισμός, πολιτιστική κληρονομιά, ΑΜΚΕ που έχουν προκύψει από συνεργασίες δήμων), γ) να εμφανίζει δραστηριότητα τα τρία τελευταία έτη, η οποία ελέγχεται με βάση τους καλλιτεχνικούς απολογισμούς που έχουν υποβληθεί στο Μητρώο (από την τρίτη προϋπόθεση εξαιρούνται οι νεοϊδρυθείσες ΑΜΚΕ).

Πολλές ΑΜΚΕ οι οποίες είναι ενεργές, έχουν ενεργό καλλιτεχνικό ΚΑΔ και παράγουν καλλιτεχνικό έργο, αποκλείονται από την έκτακτη επιχορήγηση επειδή δεν είναι εγγεγραμμένες στο Μητρώο Πολιτιστικών Φορέων. Ομως η εγγραφή στο Μητρώο δεν είναι υποχρεωτική για κάθε ΑΜΚΕ που δραστηριοποιείται καλλιτεχνικά και επιβάλλεται μόνο στο πλαίσιο της διαδικασίας συμμετοχής στις τακτικές επιχορηγήσεις του ΥΠΠΟΑ.

Η έκτακτη επιχορήγηση υποτίθεται ότι δίνεται για να αντιμετωπιστούν τα έντονα οικονομικά προβλήματα που έχει δημιουργήσει η πανδημία της COVID-19 στο χώρο του σύγχρονου πολιτισμού. Προβλήματα που συνεχίζονται μέχρι και σήμερα, αφού είναι πολύ δύσκολο να μπορέσουν να επανενεργοποιηθούν οι ΑΜΚΕ, λόγω των μέτρων προστασίας που επιβάλλουν τα υγειονομικά πρωτόκολλα.

Το ΥΠΠΟΑ με αυτή του την απόφαση καταστρατηγεί τις αρχές της ισότητας και της ισονομίας, προβαίνει σε άνιση μεταχείριση όμοιων περιπτώσεων, κάτι που είναι απαράδεκτο, αφού και οι ΑΜΚΕ που δεν γράφτηκαν στο περίφημο Μητρώο έχουν επίσης πληγεί από την πανδημία. Πέρα από αυτό, αποδεικνύεται περίτρανα ότι τα μητρώα, οι πιστοποιήσεις και άλλα τέτοια εργαλεία θεσμοθετούνται για να μπορούν να αποτελούν, όποτε χρειαστεί, πρόσχημα αποκλεισμού δικαιούχων από τις επιχορηγήσεις, τακτικές ή έκτακτες.

Με δεδομένο ότι η ισότιμη αντιμετώπιση όλων των ΑΜΚΕ που διατηρούν καλλιτεχνικό ΚΑΔ και μπορούν να αποδεικνύουν τη δραστηριότητά τους διά των φορολογικών εγγράφων τους είναι εφικτή. Επειδή επίσης είναι εφικτή και η άρση της προνομιακής μεταχείρισης των ΑΜΚΕ που αιτήθηκαν επιχορήγηση σε σχέση με αυτές που ανέλαβαν την παραγωγή τους χωρίς να αιτηθούν στήριξη από το ΥΠΠΟ. Επειδή δεν χρήζουν περισσότερης στήριξης οι πρώτες από τις δεύτερες.

ΕΡΩΤΑΤΑΙ η κα υπουργός τι σκοπεύει να πράξει ώστε να άρει αυτή την αδικία».

Με τη συγκεκριμένη απόφαση το Φεστιβάλ εξαιρεί το μεγαλύτερο κομμάτι των δημιουργών μικρού μήκους, αφού, όπως φαίνεται, στοχεύει περισσότερο στη διεθνή και πιο κοσμοπολίτικη πλευρά του, πάρα στην ανάδειξη της εγχώριας κινηματογραφίας, στόχο που είχε από την περίοδο κιόλας της ίδρυσής του. Πώς ενθαρρύνεται λοιπόν ο νέος δημιουργός να πειραματιστεί, να επικοινωνήσει και να συζητήσει το έργο του, όταν τα περιθώρια συμμετοχής του γίνονται τόσο ασφυκτικά; Κατά ποσό ανοίγει η βεντάλια των θεματικών ενοτήτων και ειδών της μικρού μήκους ταινίας, όταν παρουσιάζεται σχεδόν το 1/8 της εθνικής παραγωγής; Πού θα προβληθεί όλο αυτό το πρωτογενές υλικό και πώς θα συναντηθεί η ταινία μικρού μήκους με το κοινό της; Ο μικρός αριθμός επιλογής ταινιών λειτουργεί ως τροχοπέδη και στην επικοινωνία μεταξύ των δημιουργών, αφού έτσι δεν επιτυγχάνεται η όσμωση της κινηματογραφικής κοινότητας στο βαθμό των περασμένων ετών. Η κοινωνική διάσταση του φεστιβάλ, που είναι η επικοινωνία, η γνωριμία, η κριτική, η ανταλλαγή απόψεων, δεν θα μπορέσει να υπάρξει στον ίδιο βαθμό.

Το Φεστιβάλ Δράμας αντιμετώπιζε όλα αυτά τα χρόνια τη μικρού μήκους ως ένα αυτόνομο κινηματογραφικό είδος, φέρνοντας στην επιφάνεια νέα ταλέντα, νέα είδη έκφρασης, νέους προβληματισμούς, φιλοξενώντας παράλληλα και παλιότερους κινηματογραφιστές στην εξέλιξη της δουλειάς τους. Σε αυτό είχε συμβάλει ιδιαίτερα και ο επί πολλά χρόνια καλλιτεχνικός διευθυντής και πρόσφατα εκλιπών, Αντώνης Παπαδόπουλος. Οπως χαρακτηριστικά άλλωστε αναφέραμε σε παλιότερο δημοσίευμα, «στα θετικά του Φεστιβάλ είναι, και παρά τις αντίθετες κραυγές, η παρουσίαση μεγάλου μέρους της ετήσιας εθνικής παραγωγής των δημιουργών και όλες οι τάσεις της. Και όχι μια μονόπλευρη αισθητική, όπως φιλοδοξούν άλλα όμορα και ανταγωνιστικά φεστιβάλ, που εκθειάζουν την υποκειμενική δεξιοτεχνία επιχειρώντας να μετατρέψουν τις ταινίες σε αισθητικές διαφημίσεις ή να τις εκτρέψουν σε ανώδυνο περιεχόμενο».

Για το συγκεκριμένο ζήτημα την έντονη αντίδρασή της εκφράζει και η Εταιρεία Ελλήνων Σκηνοθετών, σημειώνοντας μεταξύ άλλων ότι σε αυτές τις συνθήκες «της πανδημίας του κορονοϊού που ζούμε και που έχει επηρεάσει αρνητικά όλα τα είδη της κινηματογραφικής παραγωγής, επιβάλλεται η μέγιστη επικοινωνία όλων των νέων κινηματογραφιστών με το κοινό τους».

Τους κεντρικούς ρόλους ερμηνεύουν ο Ταξιάρχης Χάνος, ο Γιάννης Σαμψαλάκης και ο Χρήστος Στέργιογλου, πλαισιωμένοι από πολυπληθή θίασο ηθοποιών. Ο Πεισθέταιρος και ο Ευελπίδης, απηυδισμένοι από τη διαφθορά σε πολιτικό, κοινωνικό και οικονομικό επίπεδο, στην οποία έχει περιέλθει η πόλη, φεύγουν για να βρουν τον Τηρέα, τώρα πια Εποπα, κάποτε άνθρωπο, τώρα πια τσαλαπετεινό, για να μάθουν από αυτόν και τα άλλα πουλιά - που πετούν ψηλά και ίσως γνωρίζουν - αν υπάρχει κάποιος τόπος ειρηνικός να πάνε να ζήσουν εκεί... Ο Αριστοφάνης έγραψε τους «Ορνιθες» το 414 π.Χ., στα χρόνια του Πελοποννησιακού Πολέμου, και μέσα από το έργο του ασκεί οξύτατη κριτική στην Αθηναϊκή Δημοκρατία και στον τρόπο που λειτουργούσε. Αν και η σάτιρα συνδέεται άμεσα με τον τόπο και τον χρόνο γραφής, η ευρηματική μετάφραση του Κ. Χ. Μύρη κατορθώνει να μεταφέρει το κείμενο στο σήμερα και να το αποδώσει μέσα από έναν λόγο τολμηρό και επίκαιρο.