Η εκδήλωση αποτέλεσε συνέχεια της διήμερης δραστηριότητας που ξεκίνησε με πλατιά εξόρμηση που πραγματοποίησαν μέλη του Κόμματος και της ΚΝΕ σε εργοστάσια της Αττικής, συνεχίζοντας και δίνοντας σύγχρονο περιεχόμενο στο σύνθημα «φοιτητές - εργατιά, μια φωνή και μια γροθιά». Στην εκδήλωση της ΤΟ Πανεπιστημίων - Ερευνας Αττικής του ΚΚΕ, της ΠΟ Σπουδάζουσας της ΚΝΕ και των ΤΟ Πανεπιστημίου Δυτικής Αττικής της ΚΝΕ παραβρέθηκαν η Λουίζα Ράζου, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, και αντιπροσωπεία της Κεντρικής Επιτροπής, ο Γραμματέας του ΚΣ της ΚΝΕ Ν. Αμπατιέλος καθώς και η αδερφή της Σωτηρίας, Ζέτα Βασιλακοπούλου, η οποία στον σύντομο χαιρετισμό της ευχαρίστησε το ΚΚΕ και την ΚΝΕ που κάθε χρόνο τιμούν τη μνήμη της. «Εύχομαι και σε σας και σε όλους μας να πραγματοποιηθούν τα όνειρα για έναν ειρηνικό κόσμο, δίκαιο, μία κοινωνία πιο δίκαιη και όλα να είναι όπως τα περιμένουμε», ανέφερε ανάμεσα σε άλλα.

Χαιρετισμό στην εκδήλωση απηύθυνε ο Θανάσης Κοτρώνης, μέλος του ΤΓ Βιομηχανίας Αττικής του ΚΚΕ, ο οποίος έζησε τα γεγονότα εκείνη την περίοδο και μετέφερε με την αφήγησή του τους παρευρισκόμενους στην πύλη της ΕΤΜΑ, 40 χρόνια πριν, όταν η κυβέρνηση είχε εξαγγείλει μέτρα λιτότητας, τα συνδικάτα την επόμενη μέρα είχαν αναγγείλει συλλαλητήριο στα Προπύλαια και η Σπουδάζουσα μαζί με συντρόφους από την Οργάνωση των μεγάλων εργοστασίων βρισκόταν έξω από την πύλη του εργοστασίου, με την ανακοίνωση που καλούσε στο συλλαλητήριο. Οπως σημείωσε ανάμεσα σε άλλα: «Για την εργοδοσία αυτή η ανακοίνωση δεν έπρεπε να φτάσει στα χέρια των εργατών. Οπως κι άλλες φορές, όχι μόνο εκείνη τη μέρα, είχε πάρει τα μέτρα της. Είχε καλέσει την αστυνομία, είχε όλη την ασφάλεια του εργοστασίου στο πόδι μπροστά στην πύλη και βεβαίως οι εντολές ήταν συγκεκριμένες, ότι καμία ανακοίνωση δεν πρέπει να φτάσει στα χέρια των εργατών...». «Οι σύντροφοι που είμαστε έξω από την πύλη προσπαθούσαμε μέσα στα ανοιχτά παράθυρα που είχαν εργαζόμενοι να πετάξουμε κάποια προκήρυξη, ώστε να τους καλέσουμε την επόμενη μέρα στο συλλαλητήριο». Και πρόσθεσε: «Σε μια τέτοια προσπάθεια, το λεωφορείο που ερχόταν με μεγάλη ταχύτητα και έστριψε δεξιά να βγει στην Ιερά Οδό, την χτύπησε με το μπροστινό μέρος και χωρίς καν να σταματήσει. Ηταν και η αστυνομία και η ασφάλεια του εργοστασίου που είδε τι έγινε, ότι η Σωτηρία έπεσε κάτω. Είπαν στον οδηγό να φύγει και το λεωφορείο πέρασε πάνω από το σώμα της Σωτηρίας». Αναφέρθηκε και στα όσα επακολούθησαν, με συνδικάτα, εργαζόμενους, φοιτητές να μαζεύονται έξω απ' το εργοστάσιο, να τους χτυπούν τα ΜΑΤ, την απεργία που κήρυξε την επόμενη μέρα το Συνδικάτο Κλωστοϋφαντουργών, την προσπάθεια της εργοδοσίας να βάλει τους εργάτες οπωσδήποτε μέσα για δουλειά και συνέχισε ότι «αφού του είχαμε πιάσει πόρτες, δεν μπορούσε να βάλει εργαζόμενους από τις πόρτες. Εβαλε τις μπουλντόζες να γκρεμίσουν τους τοίχους από διάφορα σημεία, για να μπαίνουν από κει εργαζόμενοι», και συμπλήρωσε πως «αρκετοί εργάτες την επόμενη μέρα συμμετείχαν στο συλλαλητήριο και τη μεθεπόμενη μέρα, που ήταν η κηδεία της συντρόφισσας Σωτηρίας, έγινε ξανά συλλαλητήριο στην Αθήνα, με πάρα πολύ κόσμο, με πάρα πολλούς εργαζόμενους, φοιτητές, σπουδαστές».

Κεντρική ομιλήτρια στην εκδήλωση ήταν η Ιουλία Χρονοπούλου, Γραμματέας της ΤΕ Πανεπιστημίων - Ερευνας Αττικής του ΚΚΕ. Η ομιλήτρια αναφέρθηκε στη δράση της Σωτηρίας και τα όσα ως πρωτοπόρα κομμουνίστρια, ως μέλος της ΚΝΕ υπερασπιζόταν:

«Υπερασπιζόταν την ανάγκη οργάνωσης του εργατικού κινήματος για να αντιμετωπίσει την επίθεση της αστικής τάξης και των κυβερνήσεών της, για την παρουσία της εργατικής τάξης στο στίβο της πολιτικής μάχης, για την απελευθέρωσή της από τους καταπιεστές και τους δυνάστες.

Η εργοδοσία και οι μηχανισμοί της δεν δίστασαν να δολοφονήσουν την συντρόφισσα Σωτηρία υπερασπιζόμενοι με όλους τους τρόπους και τα μέσα τα συμφέροντά τους, τα κέρδη τους».

Στην ομιλία τονίστηκε ανάμεσα σε άλλα: «Η θυσία της Σωτηρίας μάς διδάσκει ότι όπως και τότε, έτσι και σήμερα, η περιβόητη αστική δημοκρατία σταματάει έξω από τους χώρους δουλειάς, έξω από τις πύλες των εργοστασίων και των μεγάλων επιχειρήσεων. Γίνεται φανερό το πρόσωπο της δικτατορίας της αστικής τάξης, η εκμετάλλευση. Γι' αυτό ο μεγαλύτερος φόβος των εκμεταλλευτών και του κράτους τους είναι η επαφή των εργαζομένων με την ανατρεπτική πολιτική του ΚΚΕ.

Οπως και τότε, έτσι και σήμερα, γίνεται φανερό ότι:

Οι εργάτες και οι καπιταλιστές δεν είναι "μια οικογένεια" που μοιράζεται καθημερινά τις λύπες και τις χαρές της ζωής.

Οπως και τότε τα αφεντικά της ΕΤΜΑ δεν υπολόγισαν τους εργαζόμενους και τις οικογένειές τους, όταν έκλεισαν το εργοστάσιο και το μετέφεραν στην Κίνα, έτσι και σήμερα γιγαντιαίοι όμιλοι στη χώρα μας, την ίδια στιγμή που πετάνε εκατοντάδες οικογένειες στο δρόμο, κυκλοφορούν διαφημίσεις για τις θέσεις εργασίας που προσφέρουν στη χώρα.

Οπως και τότε έτσι και σήμερα αποδεικνύεται:

Οτι η ηθική των αφεντικών είναι τόσο σάπια όσο και το σύστημά τους. Οπως τότε τα τσιράκια του αφεντικού μπροστά στο αίμα της Σωτηρίας έλεγαν "Σκοτώθηκε; Ε, και; Τι έγινε", έτσι και σήμερα οι καπιταλιστές χρησιμοποιούν κυκλώματα, διάφορα φασιστοειδή για να τρομοκρατούν πρωτοπόρους εργάτες, να κάνουν δολοφονικές επιθέσεις εναντίον τους».

«Κριτήριο των εξελίξεων για τη νέα γενιά πρέπει να είναι οι θέσεις, η φωνή, τα συνθήματα του ΚΚΕ. Και αυτό γιατί, μπροστά σε προβλήματα, σε κρίσιμες επιλογές θα βρεθούν οι νέοι αργά ή γρήγορα, και από αυτή την άποψη έχει τεράστια σημασία η πρωτοπόρα δράση μας παντού, που αφυπνίζει, αποκαλύπτει, συγκρούεται με τον εθνικισμό και τον κοσμοπολιτισμό, φανερώνει τα βαθύτερα κίνητρα, τις αιτίες και τις επιδιώξεις που υπάρχουν.

Αναπτύσσουμε πρωτοπόρα δράση που αντιμετωπίζει μαχητικά το μηχανισμό των πανεπιστημίων, που δουλεύει μεθοδικά για την ενσωμάτωση των φοιτητών στις επιδιώξεις της αστικής τάξης, καθώς η πανεπιστημιακή εκπαίδευση έχει σαφές ταξικό πρόσημο, γιατί οι αστικές κυβερνήσεις και το σύστημα μπορεί να έκαναν ή και να κάνουν υποχωρήσεις άλλου τύπου και στα πλαίσια του πανεπιστημίου, όμως δεν κάνουν καμία υποχώρηση όσον αφορά το περιεχόμενο της γνώσης, της μόρφωσης».

«Μέσα στην ιστορική διαδρομή του Κόμματός μας διαπαιδαγωγήθηκαν και γαλουχήθηκαν χιλιάδες νέες και νέοι με τις αξίες της εργατικής τάξης, πορευόμενοι στο δρόμο που οδηγεί σε μια ζωή με υψηλό στόχο και όραμα, με αξιοπρεπή στάση και περηφάνια.

Σε αυτόν το δρόμο πορεύτηκε και η συντρόφισσά μας η Σωτηρία, στο μόνο δρόμο ελεύθερης σκέψης και δράσης, στο δρόμο που δίνει σκοπό και περιεχόμενο στη ζωή του καθενός μας. (...)

Εσείς που είστε σήμερα εδώ, γνωρίζετε ότι για να γίνει κάποιος μέλος της ΚΝΕ δεν σημαίνει μια εύκολη ζωή, πολύ περισσότερο δεν σημαίνει βόλεμα, ατομικό κέρδος.

Αλλωστε, το ΚΚΕ και η ΚΝΕ δεν υποσχόμαστε εύκολους δρόμους, ρουσφέτια, αξιώματα, τίτλους. Αντίθετα, δεν κρύψαμε, ούτε λέμε στη νεολαία που ζει την πιο βάρβαρη και απάνθρωπη επίθεση, ότι το να αντιστέκεσαι στην εξουσία των μονοπωλίων, στους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, είναι μια απλή υπόθεση, αλλά είναι μια επιλογή συνείδησης που απαιτεί θυσίες, προσωπικές - αυτοθυσία.

Ομως, αυτός είναι ο δρόμος για τον καθένα που θέλει να ζήσει με αξιοπρέπεια, με υψηλούς σκοπούς και στόχους, στο δρόμο της τιμής και της πάλης. Αυτός ο δρόμος μπορεί να μην είναι στρωμένος με ροδοπέταλα, αλλά είναι όμορφος, ο πιο σωστός και ο πιο σίγουρος δρόμος για όποιον έχει οράματα και αξίες, για όποιον πιστεύει ότι ο καπιταλισμός δεν είναι αιώνιος, ότι δεν εξανθρωπίζεται, αλλά ανατρέπεται. Και πρέπει τώρα οι νέοι που συνειδητοποιούν όλα τα παραπάνω, να κάνουν το βήμα, να γίνουν μέλη της ΚΝΕ.

Αν κάτι επιβεβαιώνεται και από την πρωτόγνωρη περίοδο της πανδημίας, είναι η δύναμη αλλά και η ανάγκη της οργανωμένης επαναστατικής δράσης. Ενοχλεί το σύστημα και τα παπαγαλάκια του η οργανωμένη απειθαρχία που σταθερά δείχνουμε απέναντι στην αδικία και την εκμετάλλευση. Τους ενοχλεί ότι κάτω από όλες τις συνθήκες το Κόμμα και η ΚΝΕ είναι μπροστάρηδες στην ταξική πάλη, στη λαϊκή διαμαρτυρία», τόνισε η Ιουλία Χρονοπούλου, μαζί με τους στίχους από το ποίημα που έγραψε ο μεγάλος κομμουνιστής ποιητής Γιάννης Ρίτσος για την Σωτηρία Βασιλακοπούλου:

«Εχουμε και άλλες προκηρύξεις να μοιράσουμε,

έχουμε και άλλα περιστέρια να αμολύσουμε στον ορίζοντα,

έχουμε και άλλα περιστέρια να αμολύσουμε στις αυλές των φτωχών σπιτιών,

έχουμε πολλές σκοτεινές φυλακές να γκρεμίσουμε, πολλά φωτεινά σπίτια να χτίσουμε, γιατί ο κόσμος δεν αντέχει πια το μαύρο,

ο κόσμος αγαπάει το άσπρο, που αγάπησες και εσύ Σωτηρία».

«Γι' αυτόν τον κόσμο παλεύουμε σήμερα τα μέλη του Κόμματος και της ΚΝΕ, στα βήματα της Σωτηρίας, της Ηλέκτρας, του Νίκου Μπελογιάννη, του Γιώργη Φαρσακίδη και χιλιάδων άλλων επώνυμων και ανώνυμων ηρώων, συνεχίζουμε και θα νικήσουμε!», τόνισε ανάμεσα σε άλλα η ομιλήτρια.

Η εκδήλωση συνεχίστηκε με απαγγελία του ποιήματος του Γ. Ρίτσου για την Σωτηρία και με μουσικό πρόγραμμα.