Η κατάρρευση της στρατιωτικής δικτατορίας 1967-1974 και η επάνοδος του Κ. Καραμανλή, ως επικεφαλής της ονομαζόμενης κυβέρνησης «εθνικής ενότητας», ήταν προϊόν συμβιβασμού ανάμεσα στη χούντα και στην άλλη αστική πτέρυγα, των αντιχουντικών πολιτικών δυνάμεων, με την παρέμβαση των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ. Ο συμβιβασμός πραγματοποιήθηκε μπροστά στον κοινό φόβο τους για ανεξέλεγκτες εξελίξεις από την άνοδο του λαϊκού κινήματος, που ενισχύθηκε και απ' το έγκλημα σε βάρος της Κύπρου με το χουντικό πραξικόπημα αρχικά και την τουρκική εισβολή και κατοχή στη συνέχεια. Είχε προηγηθεί η εξέγερση του Πολυτεχνείου, αλλά και το γεγονός ότι έπεσε στο κενό η απόπειρα «μασκαρέματος» της χούντας, η «φιλελευθεροποίηση Μαρκεζίνη», στην οποία αντιτάχθηκε το ΚΚΕ, σε αντίθεση με τη στάση οπορτουνιστικών δυνάμεων.
Το αστικό κράτος όχι μόνο «δεν στέκει πάνω από όλες τις τάξεις», αλλά αντίθετα είναι βαθιά ταξικό, άρα αντικειμενικά εχθρικό για την εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα. Τα χιλιοειπωμένα των αστικών κομμάτων περί «ελευθεριών» και «δημοκρατίας» σκοντάφτουν στην ίδια τη σκληρή πραγματικότητα που διαμορφώνεται σήμερα στους τόπους δουλειάς, στην ένταση της εργοδοτικής, αλλά και της κρατικής τρομοκρατίας. Διαψεύδονται από τον ταξικό χαρακτήρα της δικαιοσύνης, από την όλο και πιο βαθιά εμπλοκή της Ελλάδας στους σχεδιασμούς των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ, με άμεσες επιπτώσεις στην ειρήνη και τη ζωή του λαού μας και των άλλων λαών της περιοχής, στα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας.
Είναι το ίδιο κράτος που με αμεσότητα, ταχύτητα και αποτελεσματικότητα διευθετεί τις εκκρεμότητες υπέρ του κεφαλαίου, ενώ την ίδια στιγμή ολιγωρεί και υστερεί σε μέσα, προσωπικό και υποδομές για την προστασία της υγείας και της ζωής του λαού και των εργαζομένων. Είναι το ίδιο κράτος που νομοθετεί τη διάλυση συνδικαλιστικών δικαιωμάτων, όπως της απεργίας ή τον περιορισμό των διαδηλώσεων, τη στιγμή που αφήνει ασύδοτη τη μεγάλη εργοδοσία και την κρατική καταστολή και βία.
Το αστικό κράτος έχει συνέχεια, όσες κυβερνήσεις και αν αλλάζουν, με όποιες διακηρύξεις και αν εκλέγονται, με όποιο προσωπείο και αν εμφανίζονται για να αποσπούν τη στήριξη και την ανοχή τμημάτων του λαού.
Αυτά τα κόμματα υλοποίησαν κι υλοποιούν όλα τα μέτρα που έχει ανάγκη το κεφάλαιο, με το ξήλωμα εργασιακών, κοινωνικών και ατομικών δικαιωμάτων, με την ένταση της κρατικής καταστολής και τρομοκρατίας, ενώ ετοιμάζονται να φορτώσουν μια ακόμη καπιταλιστική κρίση στις πλάτες του λαού. Νέος κύκλος αντεργατικών μεταρρυθμίσεων κρύβεται πίσω από τις επιχορηγήσεις και τα δάνεια του «Ταμείου Ανάκαμψης».