Οι φωτογραφίες και τα άλλα δεδομένα που μετέδωσε το σκάφος, καθώς και το γεγονός ότι όλα τα επιστημονικά του όργανα φαίνεται να λειτουργούν κανονικά, χαροποίησαν έντονα τους επιστήμονες που εμπλέκονται στην αποστολή, αλλά και γενικότερα τους αστρονόμους και αστροφυσικούς, που περιμένουν ότι το «Solar Orbiter» θα δώσει μια πληρέστερη από κάθε άλλη φορά εικόνα του Ηλιου και του περιβάλλοντός του. Η διαστημοσυσκευή μεταφέρει 6 τηλεσκόπια (όργανα ανίχνευσης από μακριά) και 4 όργανα που ελέγχουν το περιβάλλον γύρω από το σκάφος. Συγκρίνοντας τα δεδομένα από τις δύο ομάδες οργάνων, οι επιστήμονες περιμένουν ότι θα μάθουν περισσότερα για το πώς δημιουργείται ο ηλιακός άνεμος, το ρεύμα σωματιδίων που επηρεάζει ολόκληρο το ηλιακό σύστημα.
Οι «κατασκηνωτικές φωτιές» είναι εκατομμύρια έως δισεκατομμύρια φορές μικρότερες από τις ηλιακές εκλάμψεις που παρατηρούμε με τηλεσκόπια από τη Γη και όπως αποδεικνύεται υπάρχει πληθώρα απ' αυτές, ακόμα και τώρα που ο Ηλιος βρίσκεται στην πιο ήρεμη φάση του 11ετούς κύκλου δραστηριότητάς του. Οι ηλιακές εκλάμψεις απελευθερώνουν μεγάλες ποσότητες σωματιδίων υψηλής ενέργειας, που ταξιδεύουν ως μέρος του ηλιακού ανέμου. Οταν αυτά τα σωματίδια φτάσουν στη γήινη μαγνητόσφαιρα μπορούν να προκαλέσουν μαγνητικές καταιγίδες, που είναι δυνατόν να διακόψουν τις τηλεπικοινωνίες, ακόμα και τα δίκτυα διανομής ηλεκτρικού ρεύματος στην επιφάνεια του πλανήτη. Μία ακόμη «πρώτη» του «Solar Orbiter» ήταν ότι εντόπισε μια ενεργή περιοχή στην επιφάνεια του Ηλιου που δεν ήταν παρατηρήσιμη από τη Γη, καθώς πέρασε πίσω απ' αυτόν (ως προς τη Γη).
Αυτές καθαυτές οι «κατασκηνωτικές φωτιές» είναι ασήμαντες, αλλά ήδη κάποιοι επιστήμονες σκέφτονται ότι αθροιστικά μπορεί να αποτελούν την κύρια πηγή θέρμανσης του ηλιακού στέμματος, του εξώτερου τμήματος της ατμόσφαιρας του Ηλιου, που εκτείνεται εκατομμύρια χιλιόμετρα μέσα στο Διάστημα και έχει θερμοκρασία 1 εκατομμυρίου βαθμών Κελσίου, όταν η θερμοκρασία της επιφάνειας του Ηλιου είναι μόλις 5.500 βαθμοί Κελσίου. «Προφανώς είναι ακόμη πολύ νωρίς να πούμε, αλλά ελπίζουμε ότι συνδέοντας αυτές τις παρατηρήσεις με μετρήσεις από τα άλλα όργανα που "νιώθουν" τον ηλιακό άνεμο καθώς περνάει γύρω από το σκάφος, τελικά θα μπορέσουμε να απαντήσουμε σε αυτά τα μυστήρια», δηλώνει ο Γιάννης Ζουγανέλης, αναπληρωτής του επικεφαλής στην αποστολή, από την πλευρά του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος (ESA).Σύμφωνα με το πρόγραμμα της αποστολής, σε δύο χρόνια από τώρα το «Solar Orbiter» θα περάσει σε απόσταση μόλις 42 εκατομμυρίων χιλιομέτρων από την επιφάνεια του Ηλιου, δηλαδή σε απόσταση που είναι μόλις το ένα τέταρτο της απόστασης της Γης από το άστρο, και έτσι αναμένεται να δώσει ακόμα πιο υψηλής ανάλυσης φωτογραφίες. Στην κοινή αποστολή NASA - ESA, από την πλευρά του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος συμμετέχουν 19 μέλη του: Η Αυστρία, το Βέλγιο, η Τσεχία, η Δανία, η Φινλανδία, η Γαλλία, η Γερμανία, η Ελλάδα, η Ιταλία, η Ιρλανδία, το Λουξεμβούργο, η Ολλανδία, η Νορβηγία, η Πολωνία, η Πορτογαλία, η Ισπανία, η Σουηδία, η Ελβετία και η Βρετανία.
Ο Πολωμετρικός και Ηλιοσεισμικός Απεικονιστής (PHI) του «Solar Orbiter» μετράει το μαγνητικό πεδίο κοντά στην επιφάνεια του Ηλιου και επιτρέπει τη διερεύνηση του εσωτερικού του μέσω της τεχνικής τής ηλιοσεισμολογίας. Αυτές οι φωτογραφίες αποτελούν επίδειξη του εύρους των πληροφοριών που μπορεί να δώσει.
Η πάνω αριστερά φωτογραφία λήφθηκε με το Τηλεσκόπιο Πλήρους Δίσκου του PHI και δείχνει τον Ηλιο όπως φαίνεται με γυμνό μάτι (εννοείται πάντα μέσω προστατευτικού γυαλιού). Προς το παρόν ο Ηλιος είναι μαγνητικά ήρεμος, πράγμα που σημαίνει ότι δεν εμφανίζει κηλίδες. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχουν μαγνητικά πεδία που διατρέχουν την επιφάνεια και την ατμόσφαιρά του.
Η κάτω αριστερά φωτογραφία λήφθηκε με το Τηλεσκόπιο Υψηλής Ανάλυσης του PHI και είναι ένα μαγνητόγραμμα που καλύπτει περιοχή διαστάσεων 200.000 x 200.000 χιλιομέτρων της επιφάνειας του άστρου. Οι μικρές δομές που φαίνονται είναι μαγνητικές περιοχές τόσο βόρειας όσο και νότιας πολικότητας, μερικές από τις οποίες έχουν μέγεθος μερικών χιλιάδων χιλιομέτρων.
Η κάτω δεξιά εικόνα είναι μια προβολή των μαγνητικών δυναμικών γραμμών που ξεπηδούν από τις μαγνητικές δομές προς τα ανώτερα στρώματα της ηλιακής ατμόσφαιρας.
Η πάνω δεξιά φωτογραφία δείχνει πώς φαίνεται αυτό το κομμάτι της επιφάνειας του Ηλιου. Το κοκκώδες μοτίβο προκαλείται από τις ροές προς τα πάνω και προς τα κάτω, θερμού ηλεκτρικά φορτισμένου αερίου, γνωστού ως πλάσμα (τέταρτη κατάσταση της ύλης), το οποίο σχηματίζεται κάτω από την επιφάνεια του Ηλιου.