Ο Γ. Πουλόπουλος γεννήθηκε το 1941 στην Καρδαμύλη Μεσσηνίας και μεγάλωσε στην Αθήνα. Από μικρή ηλικία κάνει διάφορες δουλειές, ενώ φανερώνεται και η μεγάλη του αγάπη για το τραγούδι. Το 1962 απευθύνθηκε στην εταιρεία «Κολούμπια» προσπαθώντας να κάνει κάποιες ακροάσεις. Λίγο αργότερα η «Κολούμπια», έχοντας στο δυναμικό της μεγάλο αριθμό νέων τραγουδιστών, αποφασίζει να κάνει νέες ακροάσεις, για να επιλέξει ποιους θα κρατήσει. Στην επιτροπή κρίσης συμμετέχουν οι Μίκης Θεοδωράκης, Απόστολος Καλδάρας, Γιάννης Παπαϊωάννου, Βασίλης Τσιτσάνης. Ο Πουλόπουλος διάλεξε να ερμηνεύσει δύο δύσκολα τραγούδια. Μόλις τελείωσε, τον πλησίασε ο Μίκης Θεοδωράκης λέγοντας: «Αυτόν εγώ θα τον κάνω τραγουδιστή».

Ο Μίκης Θεοδωράκης τού δίνει να πει τρία τραγούδια στο θεατρικό έργο του Ιάκωβου Καμπανέλλη «Η γειτονιά των αγγέλων», που εκείνη τη χρονιά (1963) ανεβαίνει στο Θέατρο «Ρεξ». Τα τραγούδια αυτά ήταν τα «Στρώσε το στρώμα σου για δυο», «Δόξα τω Θεώ» και «Το ψωμί είναι στο τραπέζι». Αυτά είναι και τα πρώτα τραγούδια που ηχογραφεί σε δίσκο ο Πουλόπουλος. Συνεργάζεται πλέον με την εταιρεία «Λύρα». Τα επόμενα χρόνια τραγουδά σε μπουάτ, ενώ το 1965 ερμηνεύει τραγούδια του πρωτοεμφανιζόμενου Μάνου Λοΐζου. Το 1966 θα τραγουδήσει σε πρώτη εκτέλεση το περίφημο «Ακορντεόν» του Λοΐζου, στην ταινία μικρού μήκους «Αθήνα, πόλη χαμόγελο», του σκηνοθέτη Λάμπρου Λιαρόπουλου. Το 1966 συμμετέχει σε συναυλία του Μίκη Θεοδωράκη στο γήπεδο της ΑΕΚ στη Νέα Φιλαδέλφεια, μαζί με τον Γρηγόρη Μπιθικώτση, την Μαρία Φαραντούρη και τον πρωτοεμφανιζόμενο Δημήτρη Μητροπάνο.

Παράλληλα, συνεργάζεται στενά με τους συνθέτες του «Νέου Κύματος», όπως ο Γιάννης Σπανός («Ανθολογία» και «Ανθολογία Β'»), ενώ ξεκινά τη συνεργασία του με τον Μίμη Πλέσσα. Ερμηνεύει δεκάδες τραγούδια του συνθέτη για πολλές ελληνικές ταινίες, όπως «Οι θαλασσιές οι χάντρες», «Κάτι κουρασμένα παλικάρια», «Μια κυρία στα μπουζούκια» κ.ά. Το 1969 ερμηνεύει δέκα από τα δώδεκα τραγούδια στον δίσκο «Ο δρόμος» των Μίμη Πλέσσα και Λευτέρη Παπαδόπουλου. Θα γίνει αμέσως ο πρώτος ελληνικός «χρυσός» δίσκος.

Συνεργάζεται και με άλλους μεγάλους συνθέτες χαρίζοντάς μας μοναδικές ερμηνεύοντας, όπως με τον Δήμο Μούτση, τον Λίνο Κόκκοτο, τον Νίκο Μαμαγκάκη («11 Λαϊκά Τραγούδια του Γιάννη Ρίτσου» και «Ερωφίλη»), τον Γιάννη Γλέζο («12 τραγούδια του F. G. Lorca», «Εμιλιάνο Ζαπάτα» σε ποίηση Πάμπλο Νερούντα).

Μετά την αποχώρησή του από τη «Λύρα», το 1973, ηχογραφεί κάποιους δίσκους με τη «Μίνος», οι οποίοι γνωρίζουν και αυτοί μεγάλη επιτυχία. Σιγά - σιγά οι ζωντανές του εμφανίσεις και οι ηχογραφήσεις δίσκων αραιώνουν.

Ο Γ. Πουλόπουλος ασχολήθηκε και με τη ζωγραφική.

Από 1η έως 30 Σεπτέμβρη, στον κινηματογράφο «Studio» θα προβληθούν πάνω από 60 ταινίες και ντοκιμαντέρ γύρω από την προσωπικότητα, τη ζωή και τη δράση του Λένιν, γυρισμένες από τους σπουδαιότερους Σοβιετικούς σκηνοθέτες με προεξάρχοντες τους Αϊζενστάιν, Ρομ, Βερτόφ, Πουντόβκιν, Γιούτκεβιτς, Κόζιντσεφ, Τράουμπεργκ, Κουλέσοφ κ.ά.

Ο σοβιετικός κινηματογράφος «γεννήθηκε» στις 27 Αυγούστου 1919, τη μέρα που ο Λένιν υπέγραψε το διάταγμα για την εθνικοποίηση του παλιού τσαρικού κινηματογράφου. Με αυτό το μέτρο, με την κοινωνικοποίηση των δομών παραγωγής και διανομής, ο κινηματογράφος απελευθερώθηκε από τις εμπορικές και κερδοσκοπικές εξαρτήσεις και διαμορφώθηκαν όλες οι απαραίτητες συνθήκες για την ανάπτυξή του. Ο κινηματογράφος αντιμετωπίστηκε από τη σοβιετική εξουσία ως ένα ζωτικό εργαλείο της Επανάστασης στον αγώνα για τη διαπαιδαγώγηση του νέου ανθρώπου.

Εκτός από γνήσια κινηματογραφική απόλαυση και πραγματική ψυχαγωγία, καθεμιά από τις ταινίες αποτελεί και ντοκουμέντο που τεκμηριώνει την πολύπλευρη προσφορά της σοβιετικής κινηματογραφίας. Σε καλλιτεχνικό επίπεδο οι ταινίες αυτές αποτελούν χαρακτηριστικά παραδείγματα της τεράστιας ώθησης που έδωσε η Επανάσταση στην κινηματογραφική τέχνη, από τα «γεννοφάσκια» του πρώτου εργατικού κράτους, το 1919, οπότε ιδρύθηκε το Πανσοβιετικό Κρατικό Ινστιτούτο Κινηματογραφίας», το θρυλικό «ΒΓΚΙΚ», η πρώτη ανώτατη - δημόσια ακαδημία κινηματογράφου στον κόσμο.

Αναλυτικότερα θα αναφερθούμε στις ταινίες του αφιερώματος με την έναρξη του πανοράματος.

Οι ταινίες που θα προβληθούν στο αφιέρωμα είναι οι εξής: «Οκτώβρης» του Σεργκέι Αϊζενστάιν (1928), «Απεργία» του Αϊζενστάιν (1924), «Θωρηκτό Ποτέμκιν» του Αϊζενστάιν (1925), «Γενική Γραμμή» του Αϊζενστάιν, «Τρία τραγούδια για τον Λένιν» του Τζίγκα Βερτόφ (1934), «Ο ενδέκατος χρόνος» του Βερτόφ (1928), «Εμπρός, Σοβιέτ» του Βερτόφ, «Το 1/6 της Γης» του Βερτόφ, «KINO EYE» του Βερτόφ, «Η επέτειος της Επανάστασης» (1918) του Βερτόφ, «Kino pravda no 13 - ένα σινε-ποίημα για την Οκτωβριανή Επανάσταση» του Βερτόφ (1922), «Kino pravda no 21 - ένα σινε-ποίημα για τον Λένιν» του Βερτόφ, «Ενθουσιασμός - Η συμφωνία του Ντονμπάς» του Βερτόφ, «Ο άνθρωπος με την κινηματογραφική μηχανή» του Βερτόφ, «Τσαπάγιεφ» των Γκέοργκι Βασίλιεφ - Σεργκέι Βασίλιεφ, «Ιστορίες για τον Λένιν» του Σεργκέι Γιούτκεβιτς, «Ο άνθρωπος με το όπλο» του Γιούτκεβιτς, «Ο Λένιν στο Παρίσι» των Γιούτκεβιτς και Λεονίντ Ιντλιλ (1981), «Ο Λένιν στην Πολωνία» του Γιούτκεβιτς, «Ο δρόμος προς τη ζωή» του Νικολάι Εκκ, «Θωρηκτό Αβρόρα» του Γιούρι Βισίνσκι, «Η επίτροπος» του Αλεξάντρ Ασκόλντοφ, «O έβδομος σύντροφος» των Αλεξέι Γκέρμαν και Γκριγκόρι Αρόνοφ, «Κομσομόλ - Το τραγούδι των ηρώων» του Γιόρις Ιβενς, «Ο Λένιν τον Οκτώβρη» των Μιχαήλ Ρομ - Ντιμίτρι Βασίλιεφ (1937), «Ο Λένιν στα 1918» των Ρομ - Βασίλιεφ (1939), «Οι δεκατρείς» του Ρομ (1936), «Η νιότη του Μαξίμ» των Γκριγκόρι Κόζιντσεφ - Λεονίντ Τράουμπεργκ (1935), «Η επιστροφή του Μαξίμ» των Κόζιντσεφ - Τράουμπεργκ, «Ο Μαξίμ στην εξουσία» των Κόζιντσεφ - Τράουμπεργκ, «Μέρες Επανάστασης» του Σεργκέι Βασίλιεφ, «Ο κύριος Γουέστ στη χώρα των Μπολσεβίκων» του Λεβ Κουλέσοβ (1924), «Ο πρώτος δάσκαλος» του Αντρέι Κοντσαλόφσκι, «Στις έξι του Ιούλη» του Γιούλι Κάρασικ, «Παιδαγωγικό ποίημα» των Αλεξέι Μασλιούκοφ, Μετσισλάβα Μαγιεβσκάγια (1931), «Ευτυχία» του Αλεξάντρ Μεντβέντκιν, «Η Γη» του Αλεξάντρ Ντοβζένκο (1930), «Αρσεναλ το οπλοστάσιο» του Ντοβζένκο (1929), «Σορς - Το Ξεσήκωμα ενός Λαού» του Ντοβζένκο, «Σβενιγκόρα» του Ντοβζένκο, «Νάντια Κρούπσκαγια» του Μαρκ Ντονσκόι, «Η καρδιά της μάνας» του Ντονσκόι, «Η πίστη της μάνας» του Ντονσκόι, «Εμείς απ' την Κρονστάνδη» του Γιεφίμ Ντζιγκάν (1936), «Θύελλα στην Ασία» του Βσέβολοντ Πουντόβκιν (1928), «Το τέλος της Αγίας Πετρούπολης» του Πουντόβκιν (1927), «10 Μέρες που Συγκλόνισαν τον Κόσμο» του Σεργκέι Μπονταρτσούκ, «Η Μάνα» του Πουντόβκιν (1926), «Οι γυναίκες του Ριζάν» των Ιβάν Πραβόφ, Ολγα Πρεομπραζένσκαγια, «Ο 41ος» του Γιάκοβ Προταζάνοφ (1927), «Ο Κομμουνιστής» του Γιούλι Ράισμαν, «Η πτώση της δυναστείας των Ρομανόφ» της Εσθήρ Σουμπ, «Το ψωμί» (1929) του Νικολάι Σπικόφσκι, «Ο ήρεμος Ντον» του Μιχαήλ Σολόχωφ (1930), «Το αξέχαστο έτος 1919» του Μιχαήλ Τσιαουρέλι (1951), «O όρκος» του Μιχαήλ Τσιαουρέλι (1946), «Ο βουλευτής της Βαλτικής» των Ιωσήφ Χάιφιτς - Αλεξάντρ Ζάρχι (1937), «Ο Λένιν Ζει» των Ρομ, Μ. Σλαβίνσκαγια (1969), «Βλαδίμηρος Ιλιτς Λένιν» (1955), «Ο Λένιν και ο χρόνος» του Λ. Κρίστη (1980), «Β. Ι. Λένιν» του Α. Ζενιάκιν, «Β. Ι. Λένιν, Σελίδες μιας Μεγαλειώδους Ζωής» (1958), «Το δύσκολο πόστο του Επαναστάτη» του Ι. Βεσσαράμποφ (1982).